"Στο παραλίγο" κεφάλαιο δέκατο

Πολλοί πιστεύουν πως η μέθη είναι αποτέλεσμα της κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας αλκοόλ και ίσως από ιατρική άποψη αυτό να ισχύει...Για μένα όμως πάντα υπήρχαν πολλοί τρόποι να "μεθύσει" ένας άνθρωπος. Κάποιες φορές μεθάμε από ένα όμορφο άρωμα....άλλες από ένα όμορφο συναίσθημα και ενώ μέσα στον οργανισμό μας δεν κυκλοφορεί στάλα οινοπνεύματος εμείς βιώνουμε τα ίδια ακριβώς συμπτώματα με αυτά της μέθης... Ζάλη....ακατάσχετη χαρά...ναυτία...αστάθεια...αδυναμία συγκέντρωσης. Αν γράψω λοιπόν πως ο καινούριος χρόνος με βρήκε μεθυσμένη δεν θα είναι υπερβολή μιας και ένοιωθα όλα τα παραπάνω χωρίς να έχω πιει απολύτως τίποτα...

Το στομάχι μου δεμένο κόμπος....το μυαλό μου ανίκανο να κάνει την οποιαδήποτε λογική ή μη σκέψη σε απόλυτο λήθαργο και οι αισθήσεις μου σε πλήρη εγρήγορση. Κάθε άγγιγμα , κάθε ψίθυρος, κάθε φιλί , κάθε ματιά ακόμα και η μυρωδιά του τσιγάρου απανωτές ηλεκτρικές εκκενώσεις που πριν προλάβει να σβήσει το κύμα της μιας ερχόταν η επόμενη για να με ζαλίσει ακόμα περισσότερο, να με μεθύσει ακόμα περισσότερο! Όχι το 2014 βρήκε μια άλλη Άννα και όχι εμένα...σίγουρα όχι εμένα....

Καμιά φορά δεν χρειάζεται να πεις πολλά ούτε και να κάνεις  τίποτα ιδιαίτερο για να νοιώσεις μοναδικός. Μπορεί μέσα σε ένα σκοτεινό μπαράκι γεμάτο κάπνα, με ηχητική υπόκρουση τραγούδια που ίσως δεν θα επελεγες ποτέ να ντύσουν τις πιο όμορφες στιγμές σου αν γύριζες τη ζωή σου ταινία, εσύ να νιώθεις λες και όλο ο κόσμος γυρίζει γύρω από εσένα. Και ναι ακόμα και εγώ ο κομπάρσος της ζωής απολάμβανα τόσο να γυρίζει ο κόσμος γύρω από μένα και χαμογελούσα γεμάτη από κάθε άποψη χωρίς να με νοιάζει στο ελάχιστο το αύριο. Αν εκείνο το ξημέρωμα γυρνώντας στο σπίτι του Λυκαβηττού είχα πέσει από την μηχανή και είχα πεθάνει θα είχα πεθάνει ευτυχισμένη αυτό το ξέρω σίγουρα....Και θα μπορούσε να είχε συμβεί αυτό. Οι δρόμοι με ένα λευκό στρώμα ντυμένοι γλιστρούσαν πολύ αλλά μάλλον αυτή η ιστορία θα τελείωνε κάπως διαφορετικά...και όχι μέσα στην απόλυτη ευτυχία σε ένα σκηνικό βγαλμένο από παραμύθι.

Δεν είχα γεννηθεί και δεν είχα μεγαλώσει στην Αθήνα αλλά τα 16 χρόνια που ζούσα εδώ την είχα αγαπήσει αυτή την πόλη με τα στραβά και τα καλά της. Ποτέ όμως στα 16 χρόνια δεν την είχα δει ντυμένη στα άσπρα ανήμερα Πρωτοχρονιάς. Και ήταν τόσο όμορφα όλα που εγώ που τόσο δυσκολευόμουν να χορέψω μόλις κατέβηκα από τη  μηχανή εκεί στο στενάκι του Λυκαβηττού το μόνο που ήθελα ήταν σαν παιδί να χορέψω με τις καινούριες νιφάδες που έπεφταν από τον άσπρο ουρανό να με αγκαλιάζουν και να με συνοδεύουν. Εκείνος καθόταν παραδίπλα με κοιτούσε και γελούσε δυνατά. Και όσο άκουγα το γέλιο του, εγώ να στροβιλίζομαι και να σκέφτομαι πως δεν υπάρχει ομορφότερη μουσική από το ανθρώπινο γέλιο!

...............................................................................................................................

"Παύλο...ξύπνα κάποιος χτυπάει το κουδούνι"
"Μμμμ...."
"Έλα Παύλο ξύπνα κάποιος χτυπάει το κουδούνι και αν κρίνω από τον τρόπο που χτυπάει μάλλον θα ανησυχεί!"
"Τι ώρα είναι???"
" Δεν έχω ιδέα..."
 "Καλά πάω.." είπε και σηκώθηκε φανερά ενοχλημένος φορώντας βιαστικά το τζιν του που ήταν πεταγμένο στο πάτωμα.

Όταν άνοιξε την πόρτα και είδε την Λένα κατάλαβε πως τα είχε κάνει θάλασσα...
"Καλή χρονιά Παύλο!" είπε εκείνη περήφανα και μπήκε μέσα.
"Καλή χρονιά Λένα.."
" Οκ το ξέρω πως είσαι με τα φεγγάρια σου....πως σε πιάνουν οι κλειστές σου πότε πότε αλλά τόσο καιρό που σε ξέρω στο κινητό απαντάς σχεδόν πάντα... Ανησύχησα όταν σε πήρα να ευχηθώ το πρωί και είδα πως ήταν κλειστό. Είναι και οι δρόμοι από το χιόνι χάλια το μυαλό μου πήγε αμέσως στο κακό."
" Μάλλον θα έχει κλείσει από μπαταρία"
"Οκ αφού είσαι καλά φεύγω βλέπω πως δεν τρελάθηκες και από τη χαρά σου που με είδες... "
"Λένα θα σου λεγα να κάτσεις αλλά έχω παρέα..."
"Μάλιστα....κανένα πρόβλημα φεύγω αμέσως συγνώμη για την αναστάτωση" είπε και έπιασε την τσάντα της λίγο πριν βγει όμως έσκυψε του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και είπε ίσως δυνατότερα από ότι άρμοζε...
"Όποτε συνέλθεις πάρε με όμορφε...εμείς οι δύο άλλωστε καταλαβαινόμαστε. Είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια πάστα... μην το ξεχνάς αυτό. Καλή χρονιά μωρό μου.."

"Θα βγεις ποτέ από εκεί μέσα η σκοπεύεις να κάτσεις εκεί για πάντα.." φώναξε όσο έβαζε την καφετιέρα.

Δέκα λεπτά αργότερα η Άννα ντυμένη στην εντέλεια έμπαινε στην κουζίνα.

"Λοιπόν έχεις τις εξής δύο επιλογές....Η μια είναι πρωτοχρονιάτικα να κάνουμε τη συζήτηση αυτή που αφορά το θέμα που σε έκανε να είσαι τόσο σκυθρωπή και η δεύτερη είναι να την αφήσουμε για μια άλλη στιγμή και να πιούμε το καφέ μας αγκαλιά στον καναπέ χαζεύοντας το χιόνι διάλεξε και πάρε" της είπε και εκείνη χωρίς να πει τίποτα πήρε την κούπα με το καφέ που ήταν πάνω στο πάσο και πήγε και κάθισε στο καναπέ απέναντι από τη τζαμαρία. Εκείνος χαμογέλασε πήρε τη δική του κούπα και πήγε και κάθισε δίπλα της.

"Για πες μου τώρα τι θες να κάνουμε σήμερα??"
"Βασικά πρέπει να πάω σπίτι μου να κάνω ένα μπάνιο και να αλλάξω ρούχα"
"Και γιατί δεν κάνεις μπάνιο εδώ??? Μπορούμε να κάνουμε και παρέα ξέρεις.."
"Ε...όχι άσε καλύτερα. Θα πάρω ένα ταξί να πάω σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και αν είναι βρισκόμαστε το απόγευμα"
"Δεν πιστεύω να φταίει η πρωινή επίσκεψη γι αυτή σου την απόφαση???"
"Καμία σχέση...αλλά άντε να σε πείσω τώρα πως δεν είναι αυτό...Έχω θέμα...δεν μπορώ να κάνω με άλλον μπάνιο..."
"Γιατί? Είμαι περίεργος να μάθω το λόγο"
"Αχ μωρέ Παύλο πως τα καταφέρνεις....να με ρωτάς συνέχεια πράγματα για τα οποία δεν μ αρέσει να μιλάω..."
"Ακόμα δεν απάντησες....περιμένω"
" Ώχου....θα σου πω αλλά θα την κόψουμε εκεί την κουβέντα οκ?"
"Οκ για πες..."
"Έχω θέμα ..δεν νοιώθω άνετα να γδύνομαι μπροστά σε όλους εντάξει ευχαριστήθηκες τώρα!
" Χα χα χα καλά μιλάς σοβαρά???? Τι σε κάνει να πιστεύεις πως υπάρχει κάτι που δεν έχω ήδη δει ! καλά έχεις πολύ πλάκα ώρες ώρες"
"Δεν είναι το ίδιο...που να σου εξηγώ τώρα...αλλιώς είναι εκείνη την ώρα και αλλιώς μέσα στο μπάνιο μέσα στα φώτα"
" Χα χα χα καλά εσύ ή πολύ χιούμορ έχεις ή με δουλεύεις...Τι θα πει έχει πολύ φως δηλαδή εσύ μέρα έρωτα δεν κάνεις???? τι είσαι νυχτερίδα???? "
"Σου είπα πως θα σου πω αλλά θα κόψουμε τη συζήτηση εκεί και δεν βλέπω να το σέβεσαι και πολύ..."
"Οκ πάσο αλλά δεν έχουμε τελειώσει με αυτό το θέμα.... να το ξέρεις"
"Βάλτο και αυτό στην ατζέντα μαζί με όλα τα υπόλοιπα που είναι προς μελλοντική συζήτηση..."
"Να ορίστε κάτι τέτοια λες και μετά αντε να με πείσεις ότι είσαι αυτό που θες να δείχνεις... Οκ Παύλος- Άννα σημειώσατε Χ σε αυτό τον γύρο... Λοιπόν πήγαινε να κάνεις το μπάνιο σου έχει και κλειδί από μέσα αν φοβάσαι και μετά θα κάνω και εγώ ένα μπάνιο και πάμε κάπου έξω να φάμε γιατί Αννούλα του χιονιά πολύ χορταστικά και νόστιμα όλα αυτά αλλά αν δεν ρίξουμε και λίγο καύσιμο μέσα μας θα πέσουμε κάτω! Είμαι και 40χρονών άνθρωπος, μη φύγω πριν την ώρα μου από την εξάντληση"
"Καλά πάω.." είπε και σηκώθηκε πριν φύγει όμως από το δωμάτιο το διαβολάκι που έκρυβε μέσα της ξύπνησε και σκύβοντας να πιάσει την τσάντα της που ήταν πεταμένη δίπλα του στο καναπέ, του είπε με νάζι στο αφτί..."αλήθεια ε 40χρονών....??? χτες το βράδυ θα έπαιρνα όρκο πως είσαι 25αρής!" και με δύο βήματα βρέθηκε μέσα στο μπάνιο αφήνοντας τον Παύλο να κοιτάζει την κλειστή πόρτα και να χαμογελάει λέγοντας στον εαυτό του..."και μετά σου λένε έφταιγε ο εγκληματίας!"