Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Daddy cool

"Να σας ζήσει κοριτσάκι!"

   Τρείς φορές την άκουσε αυτή την φράση ο ταλαίπωρος πατέρας μου. Τρείς φορές περίμενε με αγωνία να ακούσει κάτι διαφορετικό και τις τρείς άκουσε το ίδιο...
Και άντε την πρώτη το πήρε πιο ελαφριά..., τη δεύτερη στεναχωρήθηκε λίγο παραπάνω..., την τρίτη μόνο στα πατώματα δεν έπεσε.

   Κλάσσικος έλληνας και πρωτότοκος γίος ο ίδiος ένα αγοράκι ήθελε για να συνεχίσει το όνομα του αλλά ο Θεός και το DNA είχαν αποφασίσει διαφορετικά! Και ενώ ο ίδιος το είχε πάρει πλέον απόφαση πως αγόρι δεν θα έκανε ήρθαν ακόμα δύο κορίτσάκια απο τον αδελφό του για να κλείσει η κοριτσίστικη μαφία μας και να χαθεί το επιθετό μας μια για πάντα!

   Μέχρι και πριν απο μερικά χρόνια απο τον καημό του που δεν είχε ένα αγόρι και μιας και είχα πάρει (στο θηλυκό του) το όνομα του πατέρα του με φώναζε "Γιαννάκη" για να παρηγοριέται και πότε πότε με έβαζε απέναντι του με ένα ποτηράκι κρασί για να του κάνω παρεούλα (άσχετα που εγώ κρασί δεν μπορώ να πιώ ούτε σταγόνα!). Ο καιρός πέρασε, εμείς μεγαλώσαμε, και πλέον στα 67 του χρόνια αν τον ρωτήσεις αν του λείπει ένας γιός εκείνος απαντάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως μπορεί στα νιάτα του να στεναχωριόταν αλλά πλεόν δεν αλλάζει ούτε με χίλιους γιούς τα τρία του κορίτσια! 

   Σας έχω ξαναγράψει πως οι φωτογραφίες απο το γάμο μου δεν είναι και απο τις αγαπημένες μου. Τις θεωρώ λίγο στημένες και γιαυτό δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα. Εξαίρεση αποτελούν ελάχιστες που τραβήχτηκαν απο δικές μας φωτογραφικές μηχανές και που τις βρίσκω περισσότερο αυθόρμητες. Μια απο αυτές ίσως και η πλέον αγαπημένη μου είναι μια φωτό που είμαστε μαζί με τον μπαμπά μου εγώ και οι άλλες δύο αδελφές μου. Αυτή η φωτό έχει μεγάλη αξία για μένα (και ας μην με κολακεύει ιδιαίτερα...) γιατί είναι απο τις ελάχιστες που έχουμε οι τέσσερις μας  και γιατί ο μπαμπάς μου που έχει το ελλάτωμα όταν τον τραβάς να κοιτάζει αλλού  σε αυτή τη φωτό κάνει μια φοβερή γκριμάτσα και κοιτάζει κατευθείαν το φακό!

   Όταν άρχισα να φτιάχνω δειλά δειλά συνθέσεις είχα πεί πως αυτή την σπάνια φωτό σίγουρα κάποια στιγμή θα την "σκράπαρα" και επιτέλους ήρθε η ώρα της.

   Το σκέτς της Μελένιας για την πρόκληση του Get Creative κατά γενική ομολογία ήταν ένα ιδιαίτερο σκέτς λόγω των κύκλων...και δυσκόλεψε σχεδόν όλους όσους το δοκίμασαν άσχετα που τα αποτελέσματα είναι πανέμορφα! Για μέρες σκεφτόμουν αν θα το δοκιμάσω ή όχι και ένα απογευματάκι που είχα χρόνο είπα να ξεκινήσω και ότι βγεί. Η αλήθεια είναι πως η κάψα μου ήταν να δοκιμάσω τα μίστ που είχα φτιάξει γιαυτό και ίσως υπερέβαλα λιγάκι στην χρήση τους. Το τελικό αποτέλεσμα νομίζω βγήκε συμπαθητικό αν και μου δημιουργεί την αίσθηση ότι κάτι λείπει....Για μέρες την άφηνα στην άκρη μπας και εντοπίσω τι της λείπει. Αλλά ότι και αν δοκίμασα πειραματικά να προσθέσω δεν μου άρεσε και έτσι σήμερα πήρα την απόφαση να την αφήσω όπως είναι.
Αυτή λοιπόν είναι η συμμετοχή μου και ειλικρινά οποιαδήποτε συμβουλή θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη! Εσείς τι άλλο θα βάζατε? 


Και αυτό είναι το σκέτς της Μελένια:


Και μερικά κοντινά....



Καλή εβδομάδα σε όλους ;)

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Life is better ...

"Φιλία είναι....να ξεπερνάς αποστάσεις και οικονομική κρίση για να δείς τους φίλους σου!
 Φιλία είναι...να μιλάς την ίδια "γλώσσα" με τον άλλο ακόμα και αν δεν είστε απο την ίδια χώρα!
 Φιλία είναι....μετά απο μια κουραστική μέρα να μένεις ξύπνιος μέχρι τις τρείς το ξημέρωμα  συζητώντας!
 Φιλία είναι...να μοιράζεσαι τα πάντα απο σκέψεις μέχρι γνώσεις και εμπειρίες!
 Φιλία είναι....μόλις κλείνει η πόρτα και οι φίλοι σου έχουν φύγει εσένα ήδη να σου λείπουν!"

Πέρασα ένα καταπληκτικό σαββατοκύριακο παρέα με ξεχωριστούς φίλους. Οι μπαταρίες μου γέμισαν και η διάθεση μου ανέβηκε. Τώρα που οι φίλοι μου γύρισαν σπίτι τους και αναπολώ τις στιγμές που περάσαμε νοιώθω πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη γιατί πως να το κάνουμε....




with friends!

Με αυτή την καρτούλα που την αφιερώνω στους αγαπημένους μου φίλους (ξέρετε εσείς ποιοί είστε...) θα συμμετάσχω στην πρόκληση του Get Creative που είχε ώς θέμα το ακόλουθο sketch:

H καρτούλα είναι φτιαγμένη εξολοκλήρου απο "σκουπίδια"! Τελευταία πειραματίζομαι στο να φτιάξω δικά μου σπιτικά mist . Σε ένα λοιπόν λευκό χαρτί έκανα δοκιμές με τα mist που έφτιαξα και εξασκήθηκα λιγάκι στις πιτσιλιές που με παιδεύουν. Για να δοκιμάσω τα χρώματα ψέκασα και κάτι λουλουδάκια απο ριζόχαρτο και μια πεταλουδίτσα. Όταν τελειώσα και τα κοίταξα σκέφτηκα πως είναι αμαρτία να τα πετάξω έτσι έφτιαξα την παραπάνω κάρτα κάτι σαν αναμνηστικό για το σκ που πέρασα....

Και μερικές κοντινές φωτό που όσο και αν προσπάθησα δεν δείχνουν πώς λαμπιρίζουν τα homemade mists μου :(





Καλό απόγευμα σε όλους ;)
υγ: αν θέλετε να φτιάξετε τα δικά σας mist δεν έχετε παρά να χτυπήσετε στο youtube "homemade mist" θα βρείτε άπειρες συνταγές με απλά καθημερινά υλικά όπως ακρυλικά χρώματα και σκιές ματιών!!!!

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Πέντε λεπτά απο τον χρόνο σας....

Μικρή έβλεπα βωβό κινηματογράφο σαν τρελή...ίσως γιατί τότε η τηλεόραση δεν είχε τόσες επιλογές...ίσως γιατί όταν λείπουν οι λέξεις τότε οι εκφράσεις και οι κινήσεις γίνονται πιο έντονες και περιγραφικές...ίσως επειδή απλά εγώ "παρά" μιλάω! Στηνόμουν με προσμονή να δώ Τσάρλι Τσάπλιν και Χοντρό και Λιγνό και γελούσα με την καρδία μου!
Σήμερα ένοιωσα την ανάγκη να γελάσω λιγάκι και έψαξα να βρώ κανένα βιντεάκι σχετικό... Τυχαία λοιπόν έπεσα σε κάτι που είχα δεί χρόνια πριν και που ενώ δεν με έκανε να ξεκαρδιστώ ταίριαζε τόσο μα τόσο στην εποχή μας αν και γυρισμένο χρόνια πριν! Τότε που το είχα πρωτοδεί είχα εντυπωσιαστεί με τις υποκριτικές ικανότητες του Τσάρλι Τσάπλιν σήμερα 15 χρόνια μετά όταν το ξανείδα μίλησε πλέον τελείως διαφορετικά μέσα μου! Δεν προκειται για ταινία του βωβού κινηματογράφου αλλά του ομιλούντα που προκάλεσε τότε πολλές αντιδράσεις. Αναφέρομαι φυσικά  στην ταινία ο "Μεγάλος δικτάτορας" απο όπου σας παραθέτω την συγκλονιστική ομιλία του Τσάρλι Τσάπλιν που έκλεινε την ταινία...Χαρίστε 4 λεπτά απο το χρόνο σας να το δείτε είμαι σίγουρη πως θα μιλήσει στην καρδία σας ιδίως τώρα!


Και επειδή με αυτά και με εκείνα κοντεύω να αλλάξω τελείως το ύφος του μπλόγκ μου, σας βάζω και μερικές φωτογραφίες απο το τελευταίο μίνι άλμπουμ που έφτιαξα για την νονά του γίου μου. Κάθε σελίδα και ένας μήνας για να θυμάται τους 12 πρώτους πολύτιμους μήνες της ζωής του γίου της που γεννήθηκε τον Ιανουάριο. Πρόκειται για ένα λιτό αλμπουμάκι μιας και όταν φτιάχνω άλμπουλ χωρίς τις φωτογραφίες προτιμώ να αφήνω αρκετό χώρο ώστε να μην περιορίζω τον κάτοχο του.















Με αυτό το μίνι θα συμμετάσχω και στην πρόκληση του enjoy scrapping στην κατηγορία μίνι άλμπουμ με ελεύθερο θέμα ;) Τέλος πριν σας αφήσω θα σας δείξω ακόμα μια κουκουβαγίτσα-μαξιλαράκι που σήμερα έφτασε στον παραλήπτη της! Σταυρούλα μου πολύ χάρηκα που σου άρεσε!
Καλό απόγευμα σε όλους και το κεφάλι ψηλά ;)

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Το πολιτικό Dna!

   



     Οι γονείς μου , μου κληροδότησαν πολλά με τα γονίδια τους...άλλα καλά και άλλα κακά. Το DNA φυσικά δεν σε ρωτάει όταν μετά από μια "όμορφη βραδιά"  των γονιών σου, "τσούπ" προκύπτεις εσύ κουβαλώντας λίγο από τον έναν και λίγο από τον άλλο. Γι'αυτό και τα μαλλάκια μου άσπρισαν από τα 22!, γιαυτό και τα ματάκια μου έχουν μια ελαφρά κλίση προς τα πάνω, γιαυτό και είμαι μόλις 1,60 όσο δηλαδή το μήκος σχεδόν του ποδιού της κυρίας Σκλεναρίκοβας. 
      Όσο μεγάλωνα διαπίστωσα πως εκτός από το βιολογικό Dna υπάρχει και ένα άλλου τύπου Dna που το ονόμασα ψυχοσυνθετικό. Αυτό κληρονομείται βέβαια με την συνύπαρξη και το μεγάλωμα ενός ατόμου από ένα άλλο. Και μην μου πείτε πως δεν βλέπετε στους εαυτού σας πράγματα από εκείνους που σας μεγάλωσαν...Από απλές συνήθειες, μέχρι ουσιώδη στοιχεία του χαρακτήρα σας. Σε αυτό το Dna οφείλω την επιμονή μου, την τάση φυγής μου και πολλά πολλά ακόμα. Το καλό βέβαια με αυτό το DNA είναι ότι είναι ευμετάβλητο και με πολύ δουλειά παίρνει διορθώσεις σε αντίθεση πχ με το ύψος που μόνο ο Προκρούστης μπορεί να το διορθώσει.
     Όταν άρχισα να δουλεύω ανακάλυψα και ένα τρίτο Dna προνόμιο και καταδίκη νομίζω της δικής μας χώρας...το εργασιακό Dna! Αυτό ευτυχώς κληρονομείται μόνο όταν ο γονιός είναι αρκετά τρελός ώστε να επιβάλλει με το έτσι θέλω την κληροδότηση του. Αν ο μπαμπάς ή η μαμά είναι φαρμακοποιός το παιδί πρέπει να γίνει  φαρμακοποιός, αν ο μπαμπάς έχει συνεργείο αυτοκινήτων το παιδί μηχανικός, αν η μαμά είναι δικηγόρος άντε να επιτραπεί στο παιδί να γίνει συμβολαιογράφος , μέχρι και το δημόσιο-υπαλληλίκι επί πολλά έτη κληρονομικό ήταν. Πόσοι φίλοι μου έγιναν δυστυχισμένοι γιατί τους επιβλήθηκε να κληρονομήσουν και το εργασιακό Dna δεν λέγεται. Ευτυχώς στην δική μου περίπτωση δεν υπήρξε τέτοιο θέμα και την σκαπούλαρα από αυτό.
     Και ενώ νόμιζα πως η λίστα με τα Dna είχε κλείσει λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές με φρίκη διαπίστωσα την ύπαρξη και ενός τέταρτου του "πολιτικού" Dna! Και προσέξτε πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ύπουλο Dna !
     Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Πειραιά. Ο μπαμπάς μου ναυτικός επί πολλά χρόνια δύο θρησκείες αναγνωρίζει τον Ολυμπιακό και την αριστερή νοοτροπία. Κάθε φορά που έφευγε ταξίδι θυμάμαι τρία πράγματα έπαιρνε μαζί του οπωσδήποτε, μια κασέτα με τον Σταυρό του Νότου, ένα καπελάκι με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο και το "κεφάλαιο" του Κάρλ Μάρξ. Τις πολιτικές λοιπόν πεποιθήσεις του μπαμπά μου τις ήξερα αν και δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα μαζί τους . Η δε μαμά μου σαν γνήσια γιαπωνέζα δεν εξέφρασε ποτέ τις πολιτικές πεποιθήσεις της αν και πάντα πήγαινε να ψηφίσει και ποτέ μα ποτέ δεν αποκάλυπτε ούτε και σε μας τι είχε ψηφίσει. Η ψήφος είναι μυστική έλεγε και έκοβε την συζήτηση.
    Όταν λοιπόν στα 18 ήρθε η ώρα να ψηφίσω και όντας εντελώς ντουβάρι γύρω από την πολιτική και το τι αντιπροσωπεύει το κάθε κόμμα ρώτησα τον μπαμπά μου τι να ψηφίσω. Εκείνος με μια ελαφριά απογοήτευση στα μάτια του κάθισε επί αρκετή ώρα προσπαθώντας να μου εξηγήσει απλά αλλά περιεκτικά πως στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Μου εξήγησε για το δικομματισμό αλλά και τις αράχνες που κόντευε να πιάσει η αριστερά κολλημένη σε ιδέες που η ιστορία είχε αποδείξει πως δεν δούλεψαν. Μου μίλησε για τα κράτη που εφάρμοσαν αριστερή διακυβέρνηση και γιατί αυτό δεν δούλεψε. Μου μίλησε για πολιτικές οικογένειες που επί δεκαετίες κυβερνάνε την χώρα μας και πόσο κακό της έχουν κάνει και στο τέλος με πίκρα μου είπε πως εκείνος θα ψήφιζε τον (τότε) Συνασπισμό  όχι γιατί περίμενε κάτι παραπάνω από αυτό το κόμμα αλλά γιατί ήταν ότι πιο φρέσκο από το χώρο της αριστεράς και πως με τις δικές μας ψήφους η βουλή θα είχε πολυφωνία και πως αυτό είναι κάτι καλό.
     Κατά τη διάρκεια της συζήτησης υπήρχαν στιγμές που κοιτούσα με ανυπομονησία το ρολόι από την βαρεμάρα ιδίως εκεί που μου παρέθετε αποσπάσματα τύπου "η τηλεόραση παιδί μου προκαλεί αποπροσανατολισμό των μαζών" (μην ξεχνάτε πως ήμουν μόλις 18 και ο νους μου ήταν να πάω για καφέ!). Όταν όμως τελειώσαμε τον κοίταξα σκυφτό να φεύγει και συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πως ο μπαμπάς μου δεν ήταν ένας φανατικός αριστερός ,όπως ήταν ένας φανατικός Ολυμπιακός, αλλά  ένας ρομαντικός αριστερός... και ένοιωσα πολύ υπερήφανη. 
     Για τα επόμενα χρόνια η διαδικασία επαναλαμβανόταν σε κάθε εκλογές  και πάντα τόσο εγώ όσο και οι δυο αδελφές μου γι αυτή "την πολυφωνία στην βουλή" που πολύ μας άρεσε σαν λέξη ψηφίζαμε ότι και εκείνος. 
     Πριν λίγες μέρες λοιπόν ήρθε και πάλι η ώρα για την κλασσική συζήτηση με τον μπαμπά μου. Αυτή τη φορά κράτησε απίστευτα πολλή ώρα κατά τη διάρκεια της οποίας μου εξέφραζε την αγανάκτηση του για τα δύο μεγάλα κόμματα που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν...για να καταλήξει πιο σίγουρος από ποτέ πως πρέπει να ψηφίσουμε τον πιτσιρικά Τσίπρα γιατί τουλάχιστον αυτός δεν έχει αποδείξει με πράξεις αν και κατά πόσο σάπιος είναι και εκείνος.
    Και ενώ είχα ηρεμήσει γιατί με είχε βγάλει για ακόμα μια φορά από το δίλημμα τι να ψηφίσω έτυχε να πέσω μπροστά σε μια παρόμοια συζήτηση...ενός άλλου παιδιού (του άντρα μου) με την δική του οικογένεια για το τί θα ψηφίσουν τώρα που η δεξιά που επί τόσα χρόνια στήριζαν είχε αποδειχτεί τελείως αναξιόπιστη. Τότε ήταν που διαπίστωσα την ύπαρξη του "πολιτικού Dna"! Αυτόματα σκέφτηκα φίλους και γνωστούς και διαπίστωσα πως το 99% αυτών τόσα χρόνια ψήφιζαν ότι και οι γονείς τους, όπως εγώ, όπως και ο άντρας μου. Δεν σας κρύβω πως ένας κρύος ιδρώτας με έλουσε. Δεν λέω οι γονείς μας είναι μια σταθερή αξία στην ζωή μας και σχεδόν πάντα όσο και να μεγαλώσουμε ζητάμε την γνώμη τους για σημαντικά και ασήμαντα πράγματα που αφορούν τη ζωή μας...είναι άλλωστε κομμάτι της έννοιας οικογένεια. Αλλά για το τι θα ψηφίσουμε δεν θα έπρεπε να σκεφτόμαστε λιγάκι πιο ατομικά????  
     Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την σκέψη μου ο άντρας μου τσακωνόταν με τον πατέρα του για πρώτη φορά όσον αφορά τις εκλογές για να καταλήξει η συζήτηση με τον άντρα μου να λέει με έντονο τρόπο πως την Κυριακή που μας έρχεται οι άνω των 55 πρέπει να κλειδωθούν σπίτια τους...
     Τους φίλους μου και κατ επέκταση τον άντρα μου δεν τον διάλεξα βάση πολιτικών, θρησκευτικών, φυλετικών χαρακτηριστικών. Το μόνο που δεν αντέχω είναι το φανατισμό σε οποιαδήποτε μορφή του. Θεωρώ πως δημιουργεί παρωπίδες. Έτσι οι άνθρωποι που επέλεξα να με περιτριγυρίζουν είναι άνθρωποι διαφόρων θρησκειών, χρωμάτων, κομμάτων που δεν φανατίζονται για τίποτα από σημαντικά πράγματα όπως η θρησκευτική ταυτότητα όσο ανούσια όπως η ποδοσφαιρική ομάδα. Γι αυτό παρότι έχουμε διαφωνίες σαν ζευγάρι σε διάφορα θέματα δεν μας ενοχλούν πολύ απλά γιατί σεβόμαστε απόλυτα ο ένας την γνώμη του άλλου.
     Η πολιτική λοιπόν ήταν ένα από τα πράγματα που διαφωνούσαμε και που πλέον μετά την διαπίστωση του πολιτικού Dna συμφωνούμε! Εκείνο το βράδυ μετά τον καβγά κάναμε μια μεγάλη κουβέντα και διαπιστώσαμε πως και οι δύο κάναμε λάθος που δεν αποφασίζαμε τελείως ολομόναχοι τι θα ψηφίσουμε βάση της δικής μας κρίσης. Υποσχεθήκαμε πως από εδώ και στο εξής θα το αλλάζαμε αυτό και το κάναμε! Στις τελευταίες εκλογές δεν ψήφισα ούτε και εγώ ούτε και εκείνος βάση του πολιτικού μας Dna. Και η έκπληξη ήταν μεγάλη όταν διαπιστώσαμε πως χωρίς να το έχουμε συζητήσει ψηφίσαμε το ίδιο μικρό και σχεδόν ανύπαρκτο κόμμα!
     Και θα μου πείτε: και γιατί μας ζαλίζεις κοριτσάκι μου μεσημεριάτικα? Σας ζαλίζω γιατί πιστεύω πως αν όλοι μας απαλλαγόμασταν για πάντα από το πολιτικό Dna μας ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο γι αυτή τη χώρα από το να γκρινιάζουμε συνέχεια για όλα όσα μας συμβαίνουν! Δεν λέω μπορεί να πετάξεις το "πολιτικό" Dna σου και παρόλαυτα να διαπιστώσεις πως συμφωνείς με τους γονείς σου απλά τότε η επιλογή σου θα έχει μεγαλύτερη αξία γιατί θα έχει γίνει βάση των δικών σου εμπειριών, αναγκών , οραμάτων, πιστεύω...και όχι γιατί έτυχε να είσαι παιδί των τάδε. 
     Κρίνοντας πάντως από τα αποτελέσματα των φετινών εκλογών διαπιστώνω πως μάλλον δεν σας γράφω κάτι καινούριο μιας και λίγο πολύ οι περισσότεροι ήδη έχουν αποδεσμευτεί από το πολιτικό τους Dna!
     Η πολιτική δεν ήταν ποτέ από τα "δυνατά" μου σημεία στην συζήτηση...γιαυτό και ίσως με αυτό το κατεβατό δεν έχω να σας προσφέρω κάτι πιο ουσιαστικό όπως "απαντήσεις", "προτάσεις" ιδέες για ένα καλύτερο αύριο. Βλέπετε από το ρoμαντικό αριστερό πατέρα μου κληρονόμησα ανεπιστρεπτί σκέτο το ρομαντικό στοιχείο...με αποτέλεσμα ενώ ο κόσμος χάνεται εγώ να φτιάχνω λουλουδάκια και καρτούλες...Σκόρπιες σκέψεις μου σας γράφω αφενός για να αδειάσει το κεφάλι μου και αφετέρου γιατί μπορεί μέσα σε αυτές να βρείτε κάτι που να σας ταιριάζει.

Καλή εβδομάδα λοιπόν σε όλους όσους βρήκαν τον χρόνο και το κουράγιο να διαβάσουν ακόμα ένα από τα πλέον γνωστά "κατεβατά" της Πουκαρίνας.

υγ: μπαμπάκα μου μήπως τώρα που από πολυφωνία στην βουλή έχουμε φτάσει στην παρά(πολύ) φωνία στην βουλή έχεις κάτι άλλο να μου προτείνεις??? πω πω συζητήσεις που έχουμε να κάνουμε όταν σε δω από κοντά....

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

colourQ challenge #136

Goodmorning everybody. Finally the weather got better and the sun is shinning again!Today i am gonna show you another card i made this time for the colourQ challenge #136 . Take a look at the colour combo of this challenge:
Oh i love so much these colors! They are so "earthy" don't you think? So i made a birthday card using them.


I am also very very thrilled today! A dear, good, talented friend of mine yesterday opened her new etsy shop! She is a "guru" of crochet and i really admire her work and not only ;). Take a look at the "beauties" she makes! And here is her logo:
My dear Alex i wish you the best!!!Enjoy your new journey :)



Thank's for stopping by!

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

One more card...

It follows a post in english....

 Σας έχω ξαναγράψει πόσο με δυσκολεύει να γράφω στα αγγλικά ε? Ίσως γιατί δεν μπορώ να γράψω τα κατεβατά που θέλω στο ύφος που θέλω...Όταν όμως θέλω να συμμετάσχω με μια καρτούλα σε προκλήσεις του εξωτερικού το θεωρώ αγένεια να γράφω σελίδες ολόκληρες στα ελληνικά και όσοι κάνουν το κόπο να περάσουν να μην καταλαβαίνουν γρί....Έτσι και σήμερα θα συγκρατήσω λιγάκι το χείμαρο των σκέψεων μου και θα μείνω στο κύριως θέμα!(αν και δεν το γλιτώνετε το κατεβατό όπου να ναι θα σκάσει και αυτό!) Τελευταία με έχει ξαναπίασει η τρέλα μου με τις κάρτες..όχι ότι με άφησε και ποτέ. Στο κλίμα λιτότητας λοιπόν της εποχής όπως και σε προηγούμενες κάρτες και συνθέσεις ψάχνω για οικονομικούς τρόπους να φτιάχνω πραγματάκια που να με εκφράζουν και να είναι όμορφα. Για την σημερινή λοιπόν κάρτα με την οποία θα συμμετάσχω στην πρώτη πρόκληση κάρτας του Get Creative που έχει ώς θέμα μια κάρτα με ένα στεφανάκι αλλά και στην πρόκληση #164 του Card patterns που ζητούσε να ακολουθήσουμε το παρακάτω sketch:
χρησιμοποιήσα κάτι πανέμορφα χαρτιά του Studio Calico που τα είχα και καθόντουσαν, μια free digi stamp που τύπωσα και χρωμάτισα με τους promarkers μου, και κάτι λουλουδάκια που έφτιαξα με υπομονή χρησιμοποιώντας κάτι κόφτες που αγόρασα πρόσφατα σε εξευτελιστική τιμή απο γνωστό σούπερ μάρκετ εδώ στην Ελλάδα. Τελειώνοντας την κάρτα διαπίστωσα πως στο στήσιμο της έμοιαζε αρκετά με την προηγούμενη αλλά μάλλον έφταιγε που τα δύο διαφορετικά sketch ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους... Αυτή η καρτούλα έχει ήδη και παραλήπτη χιχι και θα την δώσω στην αδελφούλα μου για να του την χαρίσει ;)

Lately i make cards like crazy...Today i want to show you a card i made for the challenge of 5th May of Get Creative (theme: make a card with a wreath on it!) based on the #164 sketch of Card patterns. For this card i used some papers of Studio calico , a free digi stamp i found on web (thanks Sliekje and cats!) , my promarkers, some ribbons and twine and a button. The flowers on the wreath are handamde with the help of two punches i had in my stash... Hope you like my entry ;)

Thank's for stopping by ! Καλό απόγευμα σε όλους ;)
υγ:πωπω αυτές οι δίγλωσσες αναρτήσεις μου προκαλούν σχιζοφρένεια....

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Ανταλλαγή σελίδων "volume 2"

Today's post will be a short post as it will have many many photos :).
 First i want to show you a card i made this weekend for two challenges. I followed the
sketch #54 of cardabilities and the "Rainy day" theme challenge of lily pad cards.
So here is my entry:
Oh i really loved this stamp! Isn't it cute??? About the mini page exchange i wrote you in a previous post today i am going to show you the next 11 pages i made with the theme "Home is where your story begins". I hope you like my felt houses...which was hand stitched to embellish my pages.
Hope you liked my pages :) Have a nice day everybody and thanks for stopping by.
ps1:My dear craft friends informed me that some of my pages already arrived to their owners! I am so happy that you liked them girls.
ps2:After the "political earthquake" that shook our country these days i prefer not to comment the results....my mind is still so confused!

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Ανταλλαγή σελίδων "volume 1"


Σας είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση πως συμμετέχω σε μια ανταλλαγή σελίδων θυμάστε?? Ε και να θυμάστε εγώ θα σας ξαναπώ χαχα. Μια αρκετά μεγάλη ομάδα ανθρώπων που μοιραζόμαστε την ίδια "αγάπη" πριν περίπου δύο μήνες μέσω μιας σελίδας που έχουμε φτιάξει στο facebook αποφασίσαμε να οργανώσουμε μια ανταλλαγή σελίδων. Κάθε συμμετέχων θα έπρεπε να φτιάξει τόσες σελίδες 6 επί 6 ίντσες όσες και οι συνολικοί συμμετέχοντες και να τους τις ταχυδρομήσει. Στο τέλος της διαδικασίας ο κάθενας μας θα είχε ένα μοναδικό μίνι άλμπουμ φτιαγμένο όχι απο τον ίδιο απο όλους τους υπόλοιπους! Η ιδέα απο την αρχή ήταν εξαιρετική και ο τελικός αριθμός των ατόμων που έπαιρναν μέρος 32! Καταληκτική ημερομηνία αποστολής των σελίδων το τέλος Μαίου και βασική προυπόθεση οι σελίδες να αντιπροσωπέυουν όχι τον παραλήπτη αλλά τον αποστολέα. Αρχικά κατενθουσιάστηκα!!! Ο χρόνος υπέραρκετος και το τελικό αποτέλεσμα πραγματικά ένα μικρό έργο τέχνης φτιαγμένο απο 32 διαφορετικούς ανθρώπους σε 32 διαφορετικά αντίγραφα σκορπισμένα σε διάφορα σημεία της Ελλάδας! Για μέρες έσπαγα το κεφάλι μου τι με αντιπροσωπεύει....Αρχικά σκέφτηκα την Ιαπωνία αλλά δεν ήθελα πάλι να "εκμεταλευτώ" την εύκολη λύση της καταγωγής μου. Έτσι μετά απο πολύ σκέψη και αρκετή ενθάρρυνση απο φίλους αποφάσισα πως το υλικό που με αντιπροσωπεύει όχι τόσο γιατί το επέλεξα αλλά γιατί μάλλον εκείνο επέλεξε εμένα είναι η τσόχα. Το πάντρεμα όμως τσόχας πάνω σε χαρτί ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδοκιμάσει και το ψιλοφοβόμουν. 

Στο ενδιάμεσο ξεκίνησα δειλά δειλά να φτιάχνω κάποια στολιδάκια απο τσόχα και να στήνω διάφορες σελίδες στο μυαλό μου. Το πράγμα όμως δεν πήγαινε ακριβώς όπως θα ήθελα...Τα στολιδάκια μου έπαιρναν πάααρα πολύ χρόνο και φοβόμουν πως αν "δεν έδενε η συνταγή" πάνω στο χαρτί πως θα έφτανα στο παρά πέντε χωρίς να έχω κάνει τίποτα. Έτσι το αρχικό σχέδιο να φτιάξω 31 διαφορετικά πατρόν ώστε η κάθε σελίδα να είναι μοναδική άρχισε να ναυαγεί ήταν σχεδόν ακατόρθωτο. Άρχισε λοιπόν το φασόν. Κατέληξα σε τρία σχέδια τα οποία είπα να αναπαράγω σε διαφορετικούς χρωματισμούς ώστε να μην εξαφανίσω εντελώς τον παραγοντα της "μοναδικότητας" με τον οποίο τόσο φλέρταρα. Ακόμα όμως και έτσι ο χρόνος που απαιτούσε κάτι τέτοιο δεν ήταν και αμελητέος... Στο μεταξύ οι πρώτες σελίδες άρχισαν να καταφθάνουν σπίτι μου και εγώ χαιρόμουν σαν μικρό παιδί κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι μου. Κάθε σελίδα που λάμβανα τόσο πείσμωνα πως θα έπρεπε να τα καταφέρω. Με αφορμή μια πρόκληση του Get Creative έκανα και μια αναγνωριστική προσπάθεια για το πώς "κάθεται" η τσόχα πάνω στο χαρτί χρησιμοποιώντας κάποια απο τα στολιδάκια που είχα ετοιμάσει...Και ενώ η αλήθεια είναι πως αγχώθηκα ακόμα περισσότερο επειδή σχεδόν όση δουλειά είχα κάνει την είχα "ξοδέψει" σε κάτι άσχετο απο το αρχικό στόχο μου , το αποτέλεσμα αυτού του περίεργου παντρέματος τσόχας και χαρτιού αποδεικνυόταν αρκετά ικανοποιητικό!

Με αρκετή υπομονή κατάφερα έτσι να ολοκληρώσω τα 31 τσόχινα στολιδάκια πριν λίγες μέρες επιτέλους!!! Και σήμερα είμαι τρισευτυχισμένη γιατί μετά απο 3 ξενύχτια ολοκλήρωσα και τις 31 σελίδες που ήδη άρχισαν να πετάνε προς τους παραλήπτες τους. Η επιλογή του πιά σελίδα θα σταλεί σε ποιόν έγινε τελείως τυχαία απλά προσπάθησα να μοιράσω τα τρία διαφορετικά σχέδια ανα νομούς της Ελλάδας χαχα. Δυο σελίδες απο της 31 είναι τελείως διαφορετικές και αυτό γιατί αποτελούσαν προσχέδια όταν ακόμα προσπαθούσα να αποφασίσω τι θα φτιάξω...
 Σε αυτή την ανάρτηση θα σας παρουσιάσω την πρώτη θεματική ενότητα που την ονόμασα "You are not a tree" και που αποτελείται απο 9 σελίδες με τσόχινα δεντράκια. Στις φωτό θα δείτε τις 7 απο τις 9 γιατί η μία κάπου είχε μπερδευτεί με τις αλλες και απουσιάζε στην φωτογράφιση και η άλλη είναι αυτή που βιαζόταν και έφυγε νωρίτερα γιατί έπρεπε να ταχυδρομήσω στον παραλήπτη και κάτι άλλο.



Όπως βλέπετε απ όλα έχει ο μπαξές...πορτοκαλιές, μηλιές, καστανιές, δαμασκηνιές, λεμονιές, αμυγδαλίες και όλα ανθισμένα βλέπετε είναι και Άνοιξη! Καλό μήνα σε όλους λοιπόν με τα ανθισμένα δεντράκια μου που ελπίζω να σας αρέσουν.
 ......συνεχίζεται
υγ: σήμερα είμαι τόσο χαρούμενη για τις καρτούλες μου και τη σύνθεση μου που διακρίθηκαν στο Get Creative χιχι ένα μεγάλο ευχαριστώ στην σχεδιαστική ομάδα!!!!