Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Η ιστορία των κλωστών

Η πρώτη μου επαφή με το κέντημα έγινε πριν απο πολλά πολλά χρόνια στην ηλικία των 10 χρόνων. Ήταν καλοκαίρι θυμάμαι και όπως σχεδόν κάθε καλοκαίρι παραθερίζαμε στο σπίτι της θείας μου στην εξωτική Σαλαμίνα! Εγώ η αδελφή μου η μικρή και οι δύο λίγο μικρότερες ξαδέλφες μου περάσαμε σε εκείνο το εξοχικό τα καλύτερα καλοκαίρια της ζωής μας! Ένα απο αυτά τα καλοκαίρια οι μαμάδες μας για να μας απασχολήσουν μας αγόρασαν απο ένα σέτ κεντήματος ξέρετε αυτά με το τυπωμένο σχέδιο και τα μαλλία σε ρόλο κλωστής που προορίζονται για μαξιλαράκια. Το τι γέλιο είχαμε ρίξει τότε για να το φτίαξουμε η πιο μικρή δε η κακομοίρα δεν τα κατάφερνε με τίποτα και όλο γκρίνιαζε. Τότε έμαθα τι είναι σταυροβελονία και αν και το είχα διασκεδάσει πάρα πολύ για πολλά χρόνια δεν ξανα ασχολήθηκα με το άθλημα. Γύρω στα 18 ένα απόγευμα που βαριόμουν, πάλι καλοκαίρι ήταν νομίζω, πήγα και αγόρασα ακόμα ένα κέντημα αυτή την φορά είχα μεγαλύτερες αξιώσεις και πήρα έναν πίνακα που απεικόνιζε μια κοπέλα σε ένα παράθυρο. Πλέον άρχισα να κεντάω με κλωστές και όχι με μαλλία σε σχέδιο που και πάλι ήταν τυπωμένο σε καμβά. Πριν φτάσω ούτε στα μισά βαρέθηκα και το παράτησα...ακόμα κάπου πρέπει να βρίσκεται αυτός ο πίνακας στο πατρικό μου! Ευτυχώς που δεν το τελείωσα ποτέ γιατί με το νύν γούστο μου δεν υπήρχε περίπτωση να τον κρεμάσω σε τοίχο του σπιτίου μου. Πέρασε ακόμα μια δεκαετία και ένα απόγευμα που ξεφύλλιζα ένα περιοδικό με σχέδια σταυροβελονίας της μαμάς μου είδα κάτι πανέμορφα καβουράκια. Αυτά όμως ήταν σχέδιο μετρητό που δεν είχα ξαναδοκίμασει. Άφου ζάλισα την μαμά μου για μέρες μου πήρε τα υλικά (γιατί ούτε να ψωνίσω το ύφασμα που χρειαζόταν δεν ήξερα...) και άρχισα να μετράω και να κεντάω. Εκεί να δείτε γέλιο όλο έχανα το σχέδιο και όλο ξήλωνα και ξανα άρχιζα. Τελικά ούτε και αυτό το υποτιθέμενο ράνερ τελειώσα...τα καβούρια ακόμα περιμένουν την υπόλοιπη παρέα τους! Και ενώ θα έπρεπε μετά απο τόσες απόπειρες να το έχω πάρει απόφαση πως το κέντημα δεν το είχα...εγώ ξαναπροσπάθησα. Στο τέλος της εγκυμοσύνης μου και όντας σε άδεια απο την δουλεία βαριόμουν οικτρά. Τότε δεν είχα ανακαλύψει ακόμα τίποτε απο όλα όσα καταπιάνομαι τον τελευταίο καιρό. Ξαναγύρισα και πάλι στην ιδέα να κεντήσω κάτι για τον μικρό. Η μαμά μου για δεύτερη φορά με προμήθευσε με υλικά και επιτέλους ολοκλήρωσα κάτι στο τομέα κέντημα. Έφτιαξα σε τρέσες κεντήματος κάτι παπάκια και κάτι καροτσάκια που στην συνέχεια η μαμά μου τα έραψε πάνω σε σεντονάκια και μαξιλαροθήκες! Βγήκαν τέλεια και εγώ ήμουν περίφανη που τα είχα καταφέρει. Και ενώ περίμενα πως έκλεισα στον τομέα αυτό μιας και τα είχα καταφέρει αρχές Νοεμβρίου πήγα στο τοπικό μαγαζί να πάρω μαλλία και είδα έτοιμο κεντημένο έναν Άγιο Βασίλη με ένα κοριτσάκι. Ήταν τόσο χαριτωμένο που χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα ύφασμα, βιβλιαράκι με το σχέδιο και κλωστές και σε χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα μου ολοκλήρωσα το ράνερ που σας έχω δείξει σε προηγούμενη ανάρτηση. Απο το τελευταίο έργο μου κατάλαβα πως σημαντικότατο ρόλο στην ολοκλήρωση ενός κεντήματος για μένα τουλάχιστον έπαιζε το σχέδιο. Όσο πιο πολύ μου άρεσε το σχέδιο τόσο γρηγορότερα το τελείωνα. Έψαξα λοιπόν στο ίντερνετ για σχέδια και ανακάλυψα πως έξω το κέντημα είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και αρκετά ανανεωμένο σε σχέδια σε σχέση με την Ελλάδα που όσο περνάνε τα χρόνια φθίνει και περισσότερο. Η μαμά μου έχει άπειρα βιβλια και περιοδικά με σχέδια αλλά κανένα σχέδιο δεν μου άρεσε αρκετά όλα μου φαινόντουσαν απαρχαιωμένα. Στα δε μαγαζία έβρισκα σύγχρονα βιβλιαράκια με σχέδια αλλά παρά ήταν "σοβαρά" για μένα. Kατέληξα λοιπόν να παραγγείλω ένα περιοδικό απο την Αγγλία το "The World of cross stiching" το τεύχος 180 για την ακρίβεια. Περίμενα κάνα μήνα αλλά το περιοδικό πουθενά. Απογοητευμένη τους έστειλα mail και οι άνθρωποι είχαν την ευγένια να μου το στείλουν για δεύτερη φορά χωρίς οικονομική επιβάρυνση! Το πρώτο μάλλον κάπου χάθηκε στην πορεία ίσως έπαιξε ρόλο που ήταν σε διάφανη συσκευασία και ίσως σε κάποιον άρεσε...Λίγο πριν τα Χριστούγεννα έλαβα επιτέλους το πολυπόθητο περιοδικό και ξετρελάθηκα! Για πότε βρήκα μετατροπέα για να μετατρέψω τα χρώματα του σχεδίου που θα έφτιαχνα απο την μία μάρκα κλωστών στην άλλη, για πότε αγόρασα ύφασμα δεν περιγράφεται! Τέτοιον ενθουσιασμό για κέντημα δεν έχω ξανανοιώσει. Σαν παιδάκι περίμενα να τελειώσω τις δουλείες μου για να πιάσω την βελόνα! Με παίδεψε λιγάκι είναι η αλήθεια και αυτό γιατί είχε αρκετές σκιές (όσες κεντάτε θα το ξέρετε αυτό) αλλά χαλάλι του! Δεν χορταίνω να το κοιτάζω και τώρα το κεντάω δεύτερη φορά όσο περιμένω απο το εξωτερικό τα υφάσματα για να το ολοκληρώσω! Αρχικά είπα να περιμένω να σας το δείξω ολοκληρωμένο πάνω εκεί που σκοπέυω να το ράψω αλλά δεν κρατίεμαι θέλω να το μοιραστώ μαζί σας...Πείτε μου δεν είναι γλυκούλικο???

Τελικά το κέντημα είναι ένα χόμπυ συμβατό με την μητρότητα χιχι. Μπορώ και κεντάω ακόμα και με το μικρό δίπλα! Εκείνος δεν έχει κανένα μα κανένα ενδιαφέρον για τις κλωστές μου και με αφήνει ήσυχη να κεντήσω όσο εκείνος πάιζει! Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε μανούλες και μή και ας ακούγεται λιγάκι παλιομοδίτικο σαν χόμπυ.

Τέλος θέλω να σας δείξω μια κουκλίτσα απο τσόχα που έφτιαξα πριν απο καιρό για δωράκι και που επιτέλους έφτασε στο παραλήπτη της. Είναι παρόμοια με εκείνη που είχα βάλει σε λαμπάδα το Πάσχα και που το πατρόν το βρήκα απο την συμπατριώτισσα Nuno. Για να κάνω το κιμονό να φαίνεται πιο αληθοφανές σφράγγιζα με μαύρο staz on γιαπωνέζικα μοτίβα πάνω στην μονόχρωμη τσόχα.



Μπλέγμενη λοιπόν με τσόχες και κλωστές κλείνω την τελευταία ανάρτηση για το 2011. Εύχομαι ένα 2012 πιο αισιόδοξο και πιο χαμογελαστό! Καλή χρονιά να έχουμε όλοι.
υγ:Υπόσχομαι για το 2012 να περιορίσω λίγο την λογοδιάρροια μου που ίσως σας κουράζει. Μου είναι τελικά πολύ δύσκολο να φτίαχνω μικρές αναρτήσεις...Θα το προσπαθήσω πάντως ;)

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!!

Πω πω πόσο γρήγορα περνάνε οι μέρες όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα...Λίγα εικοσιτετρώρα πριν την γιορτή των Χριστουγέννων εγώ τρέχω να μαζέψω τα ασυμμάζευτα! Αλλά καλά να πάθω αφού όλο ξεμυαλίζομαι με διάφορα. Επειδή όμως οι παλίες καλές συνήθειες δεν κόβονται μου φαίνεται αδιανόητο να μην συμμετάσχω έστω σε μια πρόκληση του Get Creative. Αυτή την φορά συνδύασα "το τερπνόν μετά του ωφελίμου" συνδυάζοντας την συμμετοχή μου στην 2η πρόκληση κάρτας αυτού του μήνα που μας ζητούσε να ακολουθήσουμε το παρακάτω sketch

φτιάχνοντας μια κάρτα για τον αρραβώνα που είμαστε καλεσμένοι Παραμονή Χριστουγέννων. Επειδή η περίσταση ήταν "σοβαρή" σοβαρεύτηκα και εγώ λιγάκι κρατώντας απλές γραμμές. Ελπίζω να αρέσει η καρτούλα στους παραλήπτες αλλά και σε εσάς!


Η αλήθεια είναι πως έχω στα σκαριά πολλά μα πάρα πολλά πράγματα που θέλω να φτιάξω. Όλο έξυπνες και όμορφες ιδέες βρίσκω χρόνο δεν έχω όμως για να προσπαθήσω τουλάχιστον να τις υλοποιήσω...φαντάζομαι όπως οι περισσότερες απο εσας. Το 2012 μάλλον πρέπει να μπώ σε πρόγραμμα και να σταματήσω να ασχολούμαι με τόσες κατηγορίες χειροτεχνιών...έτσι δεν τελειοποιώ καμία τεχνική χώρια που γεμίζω λίγα υλικά απο το κάθε είδος που ποτέ δεν μου φτάνουν....Τι να κάνω όμως που ενθουσιάζομαι πολύ εύκολα και όλα θέλω να τα δοκιμάσω! Αφού να σας πώ και ένα μυστικό αλλά να μην γελάσετε μέχρι και με τα εργαλεία του Πετράν σκέφτηκα να παίξω ένα απόγευμα μήπως και φτιάξω μόνη μου μια θήκη για κορδέλες απο κομμάτια ξύλο...Ευτυχώς μου έφυγε γρήγορα η ιδέα μόλις είδα πως λειτουργεί η σέγα και έτσι δεν θα με καμαρώσετε σε ρόλο "Τζεπέτο" προς το παρόν τουλάχιστον χιχι.Ελπίζω εκτός απο τις λόξες που με έχουν χτυπήσει μέχρι τώρα (cardmaking, felting, ράψιμο, πλέξιμο, κέντημα, πηλό και κόσμημα) να μην με χτυπήσει και καμία καινούρια...όχι τίποτα άλλο θα με περάσετε και για τελείως ανισόρροπη!

Σας αφήνω με ένα "preview" αυτού που ετοιμάζω αυτές τις μέρες και που απ ότι φαίνεται θα μου πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να το τελειώσω!


Επειδή το πιθανότερο είναι να μην κάνω άλλη ανάρτηση μέχρι τα Χριστούγεννα θέλω να ευχηθώ σε όλους εσάς που περνάτε απο εδώ και με διαβάζετε να περάσετε όμορφα αυτές τις άγιες μέρες. Εύχομαι Υγεία Ευτυχία και Αγάπη σε όλους και μην ξεχνάτε "τα Χριστούγεννα οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και οι ευχές γίνονται πραγματικότητα" γιαυτό προσέξτε τι θα ευχηθείτε ;)

Καλό βράδυ.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Home Alone

Σήμερα ήταν μια απο τις ελάχιστες φορές που μέσα στον τελευταίο χρόνο είχα ένα ολόκληρο απόγευμα ολόδικο μου. Όλοι μικροί και μεγάλοι "την έκαναν" απο το σπίτι για διάφορες δουλειές και εγώ ξανα ένοιωσα τι πάει να πεί ησυχία! Όπως λοιπόν φανταζόσαστε μόλις η πόρτα έκλεισε μόνο δεν χόρεψα απο την χαρά μου. Άνοιξα το ραδιοφωνάκι μου (είμαι λιγάκι παλιομοδίτισσα σε αυτό τον τομέα...) ανέβασα απο το υπόγειο ραπτομηχανές υφάσματα κλωστές κλπ πήρα μια βαθεία ανάσα και βούτηξα. Και θα μου πείτε σε τι βούτηξες , στα βαθεία βούτηξα και θα σας εξηγήσω τι εννοώ!

Ο λόγος που ξεκίνησα να ράβω ήταν ένα tutorial στο οποίο είχα πέσει πάνω πριν απο μήνες τελείως τυχαία... Το αποτέλεσμα του tutorial ήταν πανέμορφο και άκρως χρηστικό αλλά ο βαθμός δυσκολίας του, για μένα που ούτε ραπτομηχανή δεν είχα ακόμα, πολύ μεγάλος. Τύπωσα τότε το tutorial να το έχω στο αρχείο μου (και σε αυτό είμαι λίγο παλιομοδίτισσα μου αρέσει να τα διαβάζω και ξαπλωμένη όσα με ενδιαφέρουν όχι μόνο στην οθόνη έτσι τα κατανοώ καλύτερα...) και υποσχέθηκα στον εαυτό μου κάποια στιγμή όταν αποκτούσα υλικά και ικανότητα να το δοκίμαζα.

Κατα καιρούς το έβγαζα και το ξεφύλλιζα ακόμα όμως και όταν απέκτησα ραπτομηχανή μου φαινόταν αρκετά προχωρημένο για αρχάριο. Είπα να κάνω πρώτα αρκετά εύκολα πραγματάκια για να εξοικοιωθώ με το ράψιμο και μετά να το τολμήσω.

Σήμερα όμως δεν κρατήθηκα άλλο....Με άλλες 2 απλές απόπειρες ραψίματος (που σας έχω ήδη δείξει) στον ενεργητικό μου και με τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό που με χαρακτηρίζει για εφόδια είπα να κάνω το μεγάλο βήμα! Η αλήθεια είναι πως τα βρήκα μπαστούνια σε πολλά μα πάρα πολλά σημεία...Η συγγραφέας του tutorial έγραφε πως ο απαιτούμενος χρόνος ολοκλήρωσης ήταν 3-4 ώρες και εμένα μου πήρε 9!!! ολόκληρες ώρες να το τελειώσω. Ειδικά προς το τέλος λόγω κούρασης μάλλον, ένα σημείο (το περιμμετρικό ρελάκι εννοώ) το ξήλωσα και το ξαναγάζωσα 4 φορές και πάλι καλό δεν βγήκε :( ! Απο το πείσμα μου να το φτιάξω ξέχασα ακόμα και να φάω μεσημεριανό ακόμα και να πάω τουαλέτα. Μόλις τελειώσα συνειδητοποιήσα πόσες ώρες είχαν περάσει και πόσες κλωστές είχαν πέσει πάνω στην μοκέτα (να ναι καλά η ηλεκτρική γιατί ακόμα κλωστές θα μάζευα)!

Η αλήθεια είναι πως έχει αρκετές ατέλειες αλλά είμαι τόσο χαρούμενη που πλησίασα στο επιθυμητό αποτέλεσμα που ακόμα και οι ατέλειες μου φαίνονται χαριτωμένες. Είναι ίσως απο τα λίγα πράγματα που νοιώθω περίφανη που έφτιαξα και αυτό γιατί αποτελεί την μόλις τρίτη απόπειρα μου στο ράψιμο!

Με χαρά λοιπόν σας παρουσιάζω το τσαντάκι οργάνωσης υλικών που έφτιαξα βάση αυτού του tutorial:






Το τσαντάκι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να τακτοποιήσεις όμορφα τα υλικά και τα εργαλεία σου όταν θέλεις πχ να πάς σε ένα crop. Μπορείς να βάλεις τα μαλλία και τις βελόνες σου για να τα πάρεις μαζί σου κάπου ακόμα και το κέντημα σου! Τα υφάσματα είναι τα γνωστά που έχω ξαναχρησιμοποιήσει αλλά η αλήθεια είναι πως απο όλα όσα μου έφερε η μαμά μου αυτά με εμπνεύουν περισσότερο απο όλα γιαυτό και τα χρησιμοποιώ συνεχώς...Τώρα που σιγά σιγά αποκτώ εμπιστοσύνη στην ικανότητα μου στο ράψιμο λέω να επενδύσω σε υφάσματα και να κάνω μερικές αγορές...Υπάρχουν πανέμορφα υφάσματα σε Online καταστήματα αν σας ενδιαφέρει ρίξτε μια ματία εδώ!

Το μόνο που μένει είναι να συμμετάσχω σε κανένα crop για να το χρησιμοποιήσω κιόλας ;)

Καλό βράδυ σε όλους απο μια αρχάρια ράφτρα!

υγ: κανονικά τα ελέυθερο απόγευμα μου έπρεπε να σχεδιάσω το μενού της Πρωτοχρονιάς να δώ τώρα τι θα ταίσω τον κόσμο βελόνες και κλωστες ???

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

I am still a child...

Lately i feel like a child in so many ways. Do you want to know why?
1) I am still learning about life and other human beings...
2) My mother still lectures me and most of times she has right...
3) I still believe in Santa hoping this year to bring laughters instead of presents
and finally the past few days
4) I am drawing with my new promarkers like crazy with the enthusiasm of a child!

Tomorrow at 6:20 a.m. i will be a 32 years old child and although every year my birthday wish is the same ("some snow for christmas") this year i will make a different wish less selfish (sorry cann't write it if i want to come true :))

The 32nd year of my life was one of the toughest and most certainly i wont forget it...i made mistakes and i took my lesson well hoping not to repeat them.

Just a few hours before my official birthday the postman rang my bell. A package had arrived in my name. Not an order a package from another blogger-friend that i haven't met yet so we could say a package from a stranger...The dear friend had read my new love for promarkers and without second thought sent me some to play with. My mood the last week is strange and this package made me cry . It was not the gift it was the gesture! Greece is not only souvlaki, tzatziki, sea , sun , loans, bankruptcy, corrupted politicians etc etc. This is the greek spirit to give without waiting for a reward, to smile to a stranger , to hope ...and all of us the greek people should remember this!!! My dear Anastasia i want to thank you in public not only for your gift and your beautiful card but for reminding me this!

Well this post started to be a post for an entry to a challenge and turned out to composition....So sorry. As i wrote lately i practice my drawing skills with promarkers so i made another card with the same "gorjuss" stamp to participate to this challenge of Wee memories:

So this is my entry:




I am still working the shadows....

I also want to share with you one of my cross-stiching attempts...I was cross-stiching like crazy during November to make this table runner in time for Christmas... Do you like it?



Thank's for stopping by...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Η ιστορία των "Χρωμάτων"

Όταν πρωτοξεκίνησα το scrapbooking όπως έχω ξαναγράψει ποτέ μου δεν είχα φανταστεί το πόσα υλικά υπάρχουν...Επειδή οι εποχές όμως είναι δύσκολες απο την αρχή ήμουν πολύ προσεκτική στις αγορές μου γιατί το να ξεφύγεις είναι πολύ μα πάρα πολύ εύκολο!Ένα μεγάλο κεφάλαιο στο scrapbooking και στο card making είναι οι σφραγγίδες και ο χρωματισμός της σφραγγισμένης εικόνας. Άρχικα μέχρι να αγοράσω δικές μου σφραγγίδες τύπωνα digi stamps που έβρισκα δωρεάν στο ίντερνετ και τις ζωγράφιζα με τις απλές κλασσικές ξυλομπογίες ξέρετε αυτές που χρησιμοποιούσαμε στο δημοτικό. Το αποτέλεσμα ήταν συμπαθητικό αλλά καθόλου επαγγελματικό...Στην πορεία ανακάλυψα τις υδατοδιαλυτές ξυλομπογίες που έδιναν ένα πιο ανάλαφρο και ομοιόμορφο αποτέλεσμα. Ευτυχώς η ξαδέλφη-Ελενίτσα (δεν ξέρω αν την θυμάστε απο την προηγούμενη ανάρτηση..) είχε μια μεγάλη κασετίνα της Faber Castel απο τα φοιτητικά της χρόνια (είναι γραφίστρια) και μου την χάρισε με χαρά. Για λίγο καιρό ήμουν ικανοποιημένη αλλά σιγά σιγά άρχισα να βλέπω πως το αποτέλεσμα δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα. Νόμιζα πως έφταιγε το μελάνι που σφράγγιζα και αγόρασα το καλύτερο αλλά και πάλι τα χρώματα μου φαινόντουσαν θαμπά, οι σκιές σχεδόν ανύπαρκτες και το χαρτί απο το νερό λίγο στραπατσαρισμένο. Τότε είπα να ψάξω για καλύτερο χαρτί...βρήκα ακουαρέλα ειδική και μπορεί να γλίτωσα το τσαλάκωμα του χαρτιού αλλά η ζωντάνια της εικόνας παρέμενε αδιάφορη. Για τους Copic έμαθα σχετικά νωρίς αλλά η τιμή τους ήταν κυριολεκτικά απαγορευτική και τους έβγαλα από το μυαλό μου. Κατα καιρούς με έπιανε απογοήτευση και έλεγα πως θα κάνω αιματηρή οικονομία να τους αγοράσω αλλά πάντα όταν ερχόταν η ώρα εκείνη δίσταζα πολλά τα λεφτά για μαρκαδόρους ρε παιδί μου. Πριν λίγους μήνες έπεσα πάνω στους Promarkers τα οικονομικότερα αδελφάκια των Copic αλλά και πάλι σκεφτόμουν πως ίσως αυτό που θάυμαζα στις δημιουργίες των άλλων να μην ήταν αποτέλεσμα των υλικών αλλά του ταλέντου που αν έκρινα απο την χρήση των υδατοδιαλυτών ξυλομπογιών ίσως να μην το είχα. Πως να ρισκάρω επομένως να επενδύσω σε κάτι που δεν ήμουν σίγουρη αν θα μου πετύχαινε? Την περασμένη εβδομάδα σε μια παρόρμηση και με αφορμή τα επερχόμενα γεννέθλια μου είπα να το τολμήσω και αγόρασα δειλά δειλά μερικούς promarkers. Χτές ο ταχυδρόμος χτύπησε την πόρτα μου και ω ναι τους κρατούσα στα χέρια μου! Αρχικά μου φάνηκα πολύ χοντροκομμένοι και σκέφτηκα πως την είχα κάνει και πάλι την πατάτα μου...Το απογευματάκι έβαλα τον μικρό στο τραπέζι του έδωσα το μπλόκ του και τους μαρκαδόρους του πήρα και εγώ την σφραγγισμένη εικονίτσα μου και τους δικούς μου μαρκαδόρους και κάτσαμε να ζωγραφίσουμε μάνα και γιός. Εδω να σας πώ πως τις τελευταίες μέρες έχουμε και οι δύο τρελό συνάχι για την ακρίβεια το βλαστάρι μου με κόλλησε και ευτυχώς εγώ είμαι χειρότερα απο εκείνον. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά ο μικρός δεν είχε εντοπίσει ακόμα ότι οι δικοί μου μαρκαδόροι ήταν άλλοι απο τους δικούς του. Μόλις το πήρε όμως χαμπάρι αρχίσαν τα όργανα..."μαμά εσύ πάρε τούτο και δώμου εκείνο!" μου έλεγε και ζητούσε απεγνωσμένα τους δικούς μου. Άντε να εξηγήσεις σε ένα δίχρονο παιδάκι πως όσο στοιχίζουν όλοι οι δικοί του στοιχίζουν δύο δικοί μου! Φανταστείτε λοιπόν σκηνικό με το ένα χέρι να ζωγραφίζω, με το δεύτερο να εμποδίζω τον Δημήτρη να μου τους πάρει, με το τρίτο να σκουπίζω τη δική του μύτη και με το τέταρτο να σκουπίζω τη δική μου (γιατί ως γνωστό οι μανούλες μικρών παιδιών είναι πρωτές ξαδέλφες με την θεά Κάλι και έχουν περισσότερα των 2 χεριών!) Υπο αυτές τις συνθήκες έκανα την αναγνωριστική μου προσπάθεια με τους promarkers και παρόλαυτα έμεινα κατενθουσιασμένη!!!! Αφού απο την χαρά μου και παρά τα αντισταμινικά που φέρνουν νύστα δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ. Νομίζω πως αν δουλέψω λιγάκι μαζί τους θα καταφέρω να κάνω και σκιές να ναι καλά το youtube ο "online" δάσκαλος μου! Η σφαγγιδούλα που ζωγράφισα ήταν μια σφραγγιδούλα που λάτρεψα (όπως και όλες της ίδιας σειράς) αλλά που ποτέ πριν δεν αποπειράθηκα να αγοράσω γιατί φοβόμουν πως δεν θα χρωματιζόταν σωστά! Μαζί με τους promarkers πήρα και αυτήν και πολύ φοβάμαι πως δεν θα σταματήσω μόνο σε αυτήν! Η Gorjuss είναι πως να το πώ 100% το στύλ μου ίσως γιατί είναι μελαχροινή χιχι. Στα πολύ γρήγορα έφτιαξα και μια καρτούλα για να βάλω επάνω την σφραγγισμένη εικόνα μου και ιδού το αποτέλεσμα :


Τέλος δεν ξέρω αν θυμάστε τα πιγκουινάκια που κρυφοκοιτούσαν απο το τσαντάκι αλλά επειδή επιτέλους ο παραλήπτης τους τα έλαβε μπορώ πλέον να σας τα δείξω και ολόκληρα!



Καλό απόγευμα σε όλους ;)
υγ: στις ανεπιθύμητες ενέργειες των αντισταμινικών πρέπει να βάλουν και την λογοδιάρροια αλλά τι να κάνω που σαν γνήσιο Τοξοτάκι όταν ενθουσιάζομαι...ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΟΜΑΙ!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

What's cooking?

Η σχέση μου με την μαγειρική είναι μια σχέση αγάπης και μίσους...Όταν έχω όρεξη μπορώ να φτίαξω και 2 φαγητά ταυτόχρονα, όταν βαριέμαι όμως ...μπορώ να κάψω ακόμα και τα μακαρόνια! Όσον αφορά την τάξη στην κουζίνα μου είναι ένα άλλο πονεμένο κεφάλαιο.Το μεγαλύτερo μου προβλήμα όσον αφορά την οργάνωση είναι ότι γράφω τις συνταγές σε διάφορα χαρτάκια που σκορπίζω δεξιά και αριστέρα και που ποτέ δεν βρίσκω όταν τα ξαναχρειάζομαι. Για παράδειγμα αυτή τη συνταγή για τις κρέπες δεν λέω να την μάθω απ 'έξω και πάντα όταν θέλω να τις φτιάξω παίρνω τηλέφωνο την ξαδέλφη - Ελενίτσα που δεν βαριέται να μου την λέει ξανά και ξανά και ξανά. Εγώ όπως κάθε φορά την γράφω σε ένα χαρτάκι φτιάχνω τις κρέπες την επόμενη μέρα γράφω πίσω απο τη συνταγή τη λίστα για το σούπερ μάρκετ και μετά απο κάνα μήνα που μου ξανάερχεται όρεξη να φτιάξω κρέπες φυσικά δεν την βρίσκω και παίρνω ξανά τηλέφωνο! Η κοπέλα είναι λές και ζεί "τη μέρα της Μαρμότας" (φοβερή ταινία να την δείτε αν δεν την έχετε δει!) με εμένα που έχει μπλέξει.
Φέτος λοιπόν θα γιορτάσουμε για πρώτη φορά την Παραμονή της Πρωτοχρονίας στο καινούριο μας σπίτι και είπα να κάνω ένα ρεβεγίον...άρχισα λοιπόν να ψάχνω για γιορτινές συνταγές...Επειδή όμως σκέφτηκα πως το χάλι μου έχει παραγίνει και πως το πιθανότερο ήταν εκείνη την ημέρα να ψάχνω τα χαρτάκια μου αποφάσισα να φτιάξω ένα βιβλίο συνταγών μήπως και έτσι βάλω λίγη τάξη! Έφτιαξα ένα βιβλιαράκι με τσεπούλες και καρτούλες που τύπωσα απο εδώ . Χώρισα το βιβλιαράκι σε τρείς κατηγορίες (ορεκτικά κυρίως πιάτα και επιδόρπια) , κάθε κατηγορία 2 φύλλα, κάθε κατηγορία και διαφορετικό χρώμα κάρτας για να τα ξεχωρίζω εύκολα. Το καλό με αυτό το σύστημα είναι ότι μπορώ να προσθέσω στην κατηγορία όσα καρτελάκια μου χρειαστούν χώρια που μπορώ να τα βγάζω και να τα παίρνω στην κουζίνα χωρίς να διακινδυνεύω να λαδώσω όλο το βιβλιαράκι!
Η διακοσμηση του βιβλίου είναι αρκετά απλή αλλά γενικότερα θα το έχετε παρατηρήσει και απο τα mini album μου μου αρέσουν οι απλές σελίδες. Η γενικότερη αίσθηση που προσπάθησα να του δώσω ήταν να είναι λιγάκι vintage που αν και δεν είναι ακριβώς το στύλ μου μου αρέσει πολύ! Για πρώτη vintage προσπάθεια νομίζω βγήκε συμπαθητικό εσείς τι λέτε?













Τρέχω να βρώ συνταγές να το γεμίσω και ελπίζω αυτή τη φορά να μην τις χάσω...
Καλό απόγευμα σε όλους!
υγ: Αλήθεια έχετε τίποτα καλό να προτείνετε για γιορτινό τραπέζι????

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Oh christmas tree!

Although i have finished my christmas cards for this year (and i made a lot of them) when i read about challenge me monday #88 ( Holiday Card) of Fantabulous Cricut i couldn't resist so i made one more!
When i started i had in mind to make a card with Santa! The cartridge Paper Dolls had an adorable Santa and it was an opportunity to cut one. Then i cut a cristmas tree and i liked it so much that i cut another and another and another...My whole desk was full of trees like a forest. Then i embossed the trees and painted them with distress ink (peeled paint i love this green so much!!!)As i was trying to figure out the layout of the card i thought that a good idea would be to make with distress inks the backround without using any pattern paper. So i made a "broken china" sky and a "crushed olive" ground. As i was looking the Santa i realised that the blue-green colors weren't exactly the most matching backround for a red-brown-white old fellow...but i was in love with my christmas trees and i had to use them! So as i was browsing the handbook of paper dolls cartridge i found a cute green elf that was perfect for my card. I finished my card with a sentiment stamped on vellum , 2 brads and a substantial amount of stickles!
This card took me a lot of time and effort so i decided to keep it and decorate my library with it. What i like most to this card is that it is a holiday card without any red! So what do you think, do you like my entry???





Thank's for stopping by!
ps: my elf is rather handicapped...his one hand wasn't cut properly but as i had run out of flesh color cardstock to cut a new one (and the bookstore was closed...) i decided to use the crippled one. Everybody after all must have equal opportunities ;) even elfs!