"Στο παραλίγο" κεφάλαιο δεύτερο

"Καλημέρα"

"Στον ύπνο σου με έβλεπες πρωί πρωί?"

"Ποιο ύπνο μου ρε, 11 είναι! Ρεμάλι πάλι ξενύχταγες?"

"Για μένα που κοιμήθηκα στις 5, ξημερώματα είναι τώρα...τι θες?"

"Με την ξανθούλα το γλεντάγατε???"

"Η ξανθούλα έχει όνομα ξέρεις..."

"Και σύζυγο έχει επίσης!"

"Ωραία θα πεις και άλλες μαλακίες ηθικού περιεχομένου? Ξέρεις δεν έχω πιει καφέ ακόμα.."

"Όχι δεν σε πήρα γι' αυτό, άλλο σε ήθελα!"

"Επιτέλους στο θέμα για λέγε.."

"Έχεις τρεις προσφορές και η μία είναι μάλιστα τετραψήφια! Σου έφεξε μαλάκα!"

....

"Τι έγινε, σου κόπηκε η μιλιά???"

"Όχι απλά προσπαθώ να μην σε βρίσω!"

"Καλά δεν ακούς τι σου λέω? Κατάλαβες τι σου είπα μόλις? Τετραψήφια προσφορά!!!!"

" Αντώνη δεν μας χέζεις πρωινιάτικα!'

"Πες μου τώρα ότι δεν θα τον πουλήσεις...."

"Επειδή μεθυσμένος υποσχέθηκα να στον δώσω να τον βάλεις στην κωλογκαλερί σου δεν σημαίνει ότι τον πουλάω κιόλας.... Ήμουν ξεκάθαρος νομίζω... Στον έδωσα γιατί τιμάω τις υποσχέσεις που δίνω ακόμα και όταν αντί για αίμα στις φλέβες μου ρέει Johny Walker... Αλλά δεν θυμάμαι να υποσχέθηκα να σε αφήσω να τον πουλήσεις..."

"Καλά πόσο ηλίθιος μπορεί να είσαι! Τι τα φτιάχνεις ρε αν δεν έχεις σκοπό να τα πουλήσεις? Πας καλά??? Ξανασκέψου το...."

"Αντώνη είπα όχι και τέλος. Με θες τίποτα άλλο τώρα γιατί νυστάζω...?"

"Ρε είσαι ανισόρροπος εντελώς! Σηκώνω τα χέρια ψηλά με την πάρτη σου. Θα έρθεις τουλάχιστον απόψε στο πάρτι? Η έκθεση που δεν πάτησες το πόδι σου τελειώνει σήμερα και κατά τις εννιά που θα κλείσει θα κάνουμε ένα παρτάκι. Θα είναι όλοι! Έλα ρε μπας και με κάνα μπουκάλι Johny καταφέρω να σε πείσω και σωθούμε και οι δύο για κάνα χρόνο!"

"Μπα δεν παίζει...έχω δουλειά..."

"Έλεος ρε φίλε ώρες ώρες δεν σε καταλαβαίνω καθόλου....Να πας να κοιταχτείς τελικά ίσως και να είσαι ανισόρροπος με την βούλα! Γι' αυτό έχεις και ανισόρροπους  θαυμαστές! Όμοιος τον όμοιο!"

"Χαχα ίσως και να είμαι ... Είδες, κρίμα δεν είναι να τον αγοράσει ένας ανισόρροπος...?"

"Δεν λεώ ρε  για τον αγοραστή. Αυτός μια χαρά άνθρωπος είναι και με χρήμα που ρέει. Για μια τρελή λέω που τρεις μέρες τώρα έρχεται και κλαίει σαν τη χαζή μπροστά στη μαλακία που έφτιαξες!"

......

"Για ξαναπες το αυτό.."

"Ποιο? Μπα ενδιαφέρθηκες για τον αγοραστή επιτέλους?"

"Ποιος τον χέζει τον αγοραστή, για την κοπέλα πες..."

"Την κλαιούσα ιτιά??? Έτσι την λένε όλοι οι υπάλληλοι εδώ χαχα. Μπα δεν λέει και πολλά.. η φίλη της από την άλλη που ήταν μαζί της την πρώτη μέρα, πολύ ενδιαφέρον κομμάτι"

"Δεν με νοιάζει για τη φίλη της. Για εκείνη πες μου, τι κάνει ακριβώς?"

"Ανισόρροπη ρε σου λέω εντελώς...έρχεται κάθε απόγευμα πάει και στέκεται σαν το ούφο μπροστά στη μαλακία σου για καμιά ώρα λίγο πριν το κλείσιμο...κλαίει λες και της σκοτώσανε τον πατέρα και μετά σηκώνεται και φεύγει! Θέαμα γίνεται το νούμερο. Απόψε θα την διώξω μα το θεό αν ξαναπατήσει. Αλλά τι περίμενα από σένα, μόνο τέτοιοι ανισόρροποι τραβιούνται από τις παπαριές που φτιάχνεις. Και αντί να χαίρεσαι που και κανένας ματσό ξεστραβώνεται και θέλει να σε κάνει πλούσιο το παίζεις βαρυπέπονο!"

"Αντώνη πολύ ασχολήθηκα με την πάρτη σου. Κλείνω να συνεχίσω τον ύπνο μου. Τα λέμε.."

"Καλά, αν αλλάξεις γνώμη πάρε με"

Έκλεισε το κινητό και γύρισε πλευρό... Από τις γρίλιες των παντζουριών έμπαινε ο χειμωνιάτικος ήλιος. Ξαναγύρισε πλευρό και κουκουλώθηκε κάτω από το χοντρό πάπλωμα προσπαθώντας να χαλαρώσει και να ξανακοιμηθεί. Μάταια όμως... κάνα τέταρτο αργότερα το πήρε απόφαση πως δεν θα ξανακοιμόταν και σηκώθηκε μέσα στο νεύρα να κάνει ένα ντούζ.

"Τον μαλάκα τον Αντώνη, πάει ο ύπνος μου" είπε δυνατά και έβαλε μπροστά την καφετιέρα πριν μπει στο μπάνιο.

Μίση ώρα αργότερα έπινε τον καφέ του καθισμένος στο πάσο της κουζίνας και κοιτούσε με απελπισία το χάλι του σπιτιού του. Κουτιά από delivery σκορπισμένα δεξιά αριστερά, άδεια μπουκάλια κρασί, ποτήρια λερωμένα, σκουπίδια πεταμένα στο πάτωμα από κουτάκια αναψυκτικού μέχρι και περιτυλίγματα προφυλακτικών. Πονοκέφαλος τον έπιανε και μόνο που σκεφτόταν την γκρίνια της κυρα Μαργαρίτας που θα ερχόταν σε κάνα μισάωρο να μαζέψει. Έβαλε ένα τζιν και ένα πουλόβερ, πήρε τα κλειδιά της μηχανής και βγήκε βιαστικός να προλάβει να φύγει πριν έρθει εκείνη για να γλιτώσει την πρωινή κατήχηση νούμερο δύο. 

Ο κρύος αέρας έστω και γεμάτος καυσαέριο ένοιωσε να λειτουργεί καλύτερα και από την καφεΐνη που μόλις είχε καταναλώσει. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη, κάλεσε τον αριθμό και περίμενε μερικά δευτερόλεπτα πριν το σηκώσουν από την άλλη γραμμή.

"Σου έλειψα???"

"Κόψε τις μαλακίες ρε. Με ξύπνησες που με ξύπνησες έρχομαι από εκεί να με κεράσεις τουλάχιστον ένα καφέ. Που είσαι?"

"Στην κωλογκαλερί μου, δουλεύω!"

"Χαχα καλό το ανέκδοτο ...σε μισή ώρα θα με εκεί. Σε θέλω κάτι"

"Παλιόγερε ακόμα με εκείνη τη σκοτώστρα κυκλοφορείς??? Τρομάρα σου η μηχανή σε μάρανε"

"Τα λέμε σε μισή ώρα!" Έβαλε μπροστά την μηχανή και  χάθηκε ανάμεσα σε νευριασμένους ταξιτζήδες και υποταγμένους οδηγούς αφήνοντας ένα σύννεφο σκόνης πίσω του.