Ορεκτικό
Μόλις η Αιμιλία και ο Κώστας έφυγαν από το μαγαζί ο Αποστόλης πήγε και έφερε τα ποτά της Αγγελικής στο μπαρ και με ένα δεύτερο δρομολόγιο έφερε και τα πράγματα της. Αφού τα τακτοποίησε κάτω από τον πάγκο έβαλε ένα ποτό και στον εαυτό του και έκατσε απέναντί της.
"Δύο δύο τα πίνεις απόψε??? Τελευταία όλο με σόδες την έβγαζες όποτε ερχόσασταν. Νόμιζα πως το είχες κόψει μετά τη φορά εκείνη που σε πρωτογνώρισα. Θυμάσαι??? Για εκείνη τη φορά που είχε γίνει τύφλα λέω..."
"Πρώτον δεν είχα γίνει τύφλα...και δεύτερον η Αιμιλία επέμενε να πιω λέει και το δικό της..."
"Κλασσική Αιμιλία...Ωραία παπούτσια..." είπε και έδειξε με το χέρι του τις γόβες της
"Μα δεν είναι υπέροχες??? Χαλάλι τα λεφτά που έκαναν. Είναι ο καινούριος μου έρωτας" είπε και σήκωσε τα πόδια της για να τις καμαρώσει λίγο καλύτερα περιστρέφοντας ασυναίσθητα το γόνατο της ώστε να φανεί το χρυσό τακούνι
"Χα χα ο καινούριος της έρωτας λέει..!"
"Ναι γαμώτο...φετίχ μου έχουν γίνει τα ψηλοτάκουνα, η Αιμιλία φταίει να ξέρεις...Μέχρι και στη δουλειά τα φοράω!"
"Συγνώμη στη δουλειά φοράς αυτά τα παπούτσια??? Στείλε με τώρα νυχτιάτικα! Άσπρη ποδιά και κόκκινες γόβες τι είπες τώρα!"
"Άντε ρε! Όχι αυτά τα συγκεκριμένα! Σιγά μην φορούσα τα "μωρά" μου στο νοσοκομείο! Κάτι άλλα άσπρα με πιο χαμηλό τακούνι... Αυτό που λέω είναι δεν μπορώ πλέον να φορέσω ίσιο παπούτσι με τίποτα!"
"Κρίμα ρε γαμώτο μου κατέστρεψες μόλις την εικόνα που έφτιαχνα στο μυαλό μου!"
"Κόψε ρε το δούλεμα!"
"Πάντως σοβαρά τώρα και γαμώ τις δουλείες κάνεις! θα βλέπεις εκεί μέσα πράγματα και θαύματα!Σαν ζωολογικός κήπος πρέπει να είναι.."
"Μα τι ευαισθησία χρίστε μου... Ανατρίχιασα!!!"
"Αλήθεια πάντα τρελονοσοκόμα ήθελες να γίνεις????"
"Γιατί εσύ πάντα μπάρμαν ήθελες να γίνεις???"
"Φυσικά και πάντα μπάρμαν ήθελα να γίνω! Από όταν ήμουν μικρός και έβλεπα Λούκι Λουκ. Μορφή ο μπάρμαν! Αφού σκέφτομαι να αφήσω και μουστάκι να του μοιάζω! Γεωπόνος είμαι στα χαρτιά αλλά αποδείχτηκα "αλλεργικός" στα φυτά. Πούλησα έτσι κάτι χωράφια και άνοιξα το μπαρ"
"Μάλιστα εγώ πάλι αν και έβλεπα Κάντι Κάντι νοσοκόμα δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω.."
"Και τι ήθελες να γίνεις???" ρώτησε με ενδιαφέρον και ξαφνικά η Αγγελική έμεινε να τον κοιτάζει σαν ούφο. Τι ήθελε να γίνει?? Ποτέ της δεν είχε σκεφτεί τι θα είχε επιλέξει αν ο πατέρας της δεν επέμενε τόσο με το γιατριλίκι ... Δεν πρόλαβε άλλωστε να κάνει κάποιο όνειρο πριν να εκφράσει ο μπαμπάς της το δικό του. Κοίταξε προβληματισμένη το ποτήρι της και ήπιε μια μεγάλη γουλιά...Τι θα ήθελα άραγε να γίνω??? ξανα αναρωτήθηκε αλλά και πάλι κενό...καμία επιθυμία για κάτι συγκεκριμένο.
"Ε καλέ τι έπαθες???"
"Τίποτα κάτι σκεφτόμουν..."
"Λοιπόν τι ήθελες να γίνεις???"
"Αστροναύτης! Άσε με ρε Αποστόλη νυχτιάτικα πέρασε και η ώρα καλύτερα να μαζευτώ..."
"Κάτσε λίγο ακόμα...Δύο παρέες όλες και όλες είναι θα κόψω φλέβα αν φύγεις.."
"Καλά βάλε ένα ακόμα ποτό τότε συγκούμπαρε"
"Α ναι αυτό που το πας!!! Και ξέρεις ε ο κουμπάρος και η κουμπάρα..." είπε και της έκλεισε το μάτι όσο της γέμιζε το ποτήρι.
"Αν συνεχίσεις να με πειράζεις θα φύγω!"
"Γιατί σε πειράζω?? Σοβαρά μιλάω..."
"Αποστόλη συγκεντρώσου!"
"Καλά έχε χάρη που είναι η Αιμιλία στη μέση... γιατί Αγγελικούλα κάτι έχεις κάνει εσύ και έχεις ομορφύνει επικίνδυνα...!"
"Κάτι έχω κάνει???"
"Ναι...το σκέφτομαι από την ώρα που σε είδα σήμερα αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω τι ακριβώς...Άλλαξες κούρεμα???"
"Να το χτυπήσω τώρα το κεφάλι μου στο τοίχο ή να το αφήσω για αργότερα????" είπε απελπισμένη και κοπάνησε σφηνάκι το ποτό στο ποτήρι της.
"Με το μαλακό!! Την τελευταία φορά που έπινες έτσι έφυγες με κακή παρέα..."
"Πρώτον που ξέρεις εσύ αν η παρέα που έφυγα ήταν καλή ή κακή και δεύτερον με δουλεύεις??? Κάτι έχω αλλάξει και αυτό μάλλον είναι τα μαλλιά μου???"
"Γιατί δεν τα άλλαξες???"
"Αποστόλη επειδή έχω πιει και είχα και καιρό να πιω αρχίζω να χάνω την ευγένεια μου και τους τρόπους μου... Αυτό που έχω αλλάξει είναι ότι είμαι 30 κιλά λιγότερο από ότι ήμουν όταν με πρωτογνώρισες και κάτσε να σκεφτώ....περίπου πέντε λιγότερο από την τελευταία φορά που με είδες!"
"Καλά μιλάς σοβαρά????"
"Αποστόλη θα τσιρίξω και θα διώξω έτσι και τους λίγους πελάτες που σου έχουν απομείνει! Πες μου ότι δεν φαίνεται να με αποτελειώσεις!"
"Ρε Αγγελική μην θυμώνεις, αλλά αλήθεια, εντάξει ζουμερή σε θυμόμουν αλλά λίγο πιο ζουμερή από ότι είσαι τώρα...με τίποτα δεν θα έλεγα 30 κιλά... μπράβο σου βρε!"
"Αποστόλη φέρε το μπουκάλι. Χώμα θα γίνω σήμερα!"
"Ε τι να σου πω ψέματα! Μια χαρά σε έβλεπα μια χαρά σε βλέπω..."
"Αμοιβάδες!"
"Δεύτερη φορά που εμφανίζονται σήμερα...δεν μου εξηγείς και τι σημαίνει???"
"Τίποτα άστο γυναικεία πράγματα"
"Κάποιος κωδικός είναι τώρα αυτός....αλλά τι να σημαίνει...?"
"Άστο σου λέω...απλά η Αιμιλία είναι να ξέρεις έτη φωτός μπροστά!"
"Την αγαπάς πολύ ε???"
"Πολύ... "
"Και καλά κάνεις. Και εγώ το αγαπάω το τρελοκομείο!"
"Αλήθεια πως γνωριστήκατε ??? Δεν την έχω ρωτήσει ποτέ.."
"Κάτσε να πάω να πληρωθώ από τα δύο τραπέζια που με φωνάζουν, να μαζέψω τα ποτήρια και πάμε να φάμε τίποτα και σου λέω εκεί την ιστορία"
"Θα πας έναν άνθρωπο που μόλις σου είπε πως με κόπο έχασε 30 κιλά για φαγητό δύο τη νύχτα.... να με καταστρέψεις προσπαθείς?? Και δεν είμαι σήμερα και στα καλά μου...λυπήσουμε !"
"Για φαγητό θα πάμε ρε Αγγελική δεν θα σου βγάλω τα νύχια...Κάτσε λέμε να μαζέψω λίγο και θα μου πεις και γιατί δεν είσαι καλά σήμερα..."
"Άντε πήγαινε" είπε η Αγγελική και τον κοίταξε να βγαίνει από το μπαρ και να πηγαίνει προς τα τραπέζια. Κεραμίδα στο κεφάλι της είχε έρθει με αυτά που της είπε. Μα τα μαλλιά της??? Αυτά έβλεπε διαφορετικά? Θα έτρωγε! Ήδη είχε υπερβεί τις ημερήσιες θερμίδες με τόσο που είχε πιει... Θα έτρωγε και μάλιστα κάτι νόστιμο! Ένα περιποιημένο σοκολατένιο γλυκό θα έτρωγε, αποφάσισε και χαμογέλασε στην σκέψη του. Και να πάει να χεστεί η δίαιτα και να πάνε να χεστούν και τα κιλά...!
"Έτοιμος! Φύγαμε??"
"Πάμε!"
"Και τι γουστάρεις να φας??"
"Να απαντήσω με γουρουνίσια ειλικρίνεια ή με γυναικεία φινέτσα???"
"Εννοείται με γουρουνίσια ειλικρίνεια!"
"Λοιπόν θέλω μια βάφλα με πραλίνα σοκολάτα και μπισκότο και από πάνω παγωτό μπανάνα!"
"Τότε αλλάζει το πράγμα....κάτσε να κλείσω τα φώτα δεν θα πάμε πολύ μακρυά..για την ακρίβεια ούτε το αυτοκίνητο δεν θα χρειαστούμε." είπε και άρχισε να σβήνει τα φώτα του μαγαζιού. Η Αγγελική πήδηξε από το σκαμπό που καθόταν και έβαλε το μπουφάν της.
"Μην το φοράς δεν χρειάζεται.."
"Μα κάνει κρύο έξω! Μπορεί να είναι Μάιος αλλά ακόμα κάνει κρύο τέτοια ώρα.."
"Δεν θα βγούμε έξω" είπε αινιγματικά και άρχισε να ανεβαίνει κάτι σκάλες. Η Αγγελική προβληματισμένη τον ακολούθησε. Στο τέλος της σκάλας ήταν μια κλειστή πόρτα. Την ξεκλείδωσε και άναψε το φως.
"Καλωσόρισες σπίτι μου.." της είπε και της έκανε χώρο να περάσει. Έκπληκτη εκείνη διαπίστωσε ότι όντως πίσω από την πόρτα βρισκόταν ένα σπίτι... Μια κουζίνα δηλαδή με ένα ενιαίο καθιστικό και λίγο πιο πέρα δύο άλλες πόρτες.
"Συγνώμη πάνω από το μπαρ μένεις???" ρώτησε μπαίνοντας μέσα
"Ω ναι! Βασικά διώροφο σπίτι ήταν και εγώ απλά του έκανα κάποιες μετατροπές. Που εποχές να πληρώνεις ενοίκια. Αυτό είναι δικό μου και με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια..Έχει και υπόγειο που φυλάω τις προμήθειες του μαγαζιού" απάντησε εκείνος ενώ κάτι έβγαζε μέσα από ένα ντουλάπι.
"Και η βάφλα μου?????"
"Καλύτερη βάφλα από αυτή που φτιάχνω εγώ αποκλείεται να βρεις! Έχω και έτοιμο το μείγμα της βάσης στο ψυγείο. Μόνο στο παγωτό θα τα χαλάσουμε θα βολευτείς με βανίλια. Κάτσε μόνο να ζεσταθεί λίγο η συσκευή..."
"Με τη βανίλια βολεύομαι....πραλίνα αν δεν έχεις έφυγα!"
"Κουβά πραλίνα έχω Αγγελική την παίρνω για το μαγαζί για ένα ζεστό ρόφημα που έχω εφεύρει και που το σερβίρω νωρίς το απόγευμα. Μην ανησυχείς μπάνιο μπορώ να σε κάνω με δαύτη...Αν και να σου πω κάτι?...Το ξέρεις πως η σοκολάτα είναι υποκατάστατο του σεξ ε????" είπε και ξεκαρδίστηκε στα γέλια με το θυμωμένο ύφος που τον κοιτούσε.
"Βλακείες! Στερεότυπες χαζομάρες από αυτές μάλιστα του κιλού! Μηδέν πρωτοτυπία Αποστόλη!" του αντιγύρισε εκνευρισμένη.
"Καλά ρε μην βαράς!" αμύνθηκε και έριξε το μείγμα στην βαφλιέρα που είχε ζεσταθεί. Ένα τέταρτο μετά την έβγαζε και αφού τη διακόσμησε με επιδεικτικές κινήσεις σαν ταχυδακτυλουργός την έσπρωξε με περηφάνια μπροστά της. Η Αγγελική την κοίταξε μαγεμένη. Όντως ήταν η ομορφότερη βάφλα που είχε δει στη ζωή της. Μπορεί να έφταιγε ότι είχε μήνες να αντικρίσει μια αλλά έμοιαζε με οπτασία. Ο τρόπος που γυάλιζε η πραλίνα και το παγωτό στο φως της λάμπας της έφερναν σχεδόν δάκρυα στα μάτια...
"Καλέ φάε τι την κοιτάς????"
"Δεν μπορώ..."
"Γιατί???"
"Δεν ξέρω.... απλά δεν μπορώ..." είπε σαστισμένη μην ξέροντας γιατί δεν τολμούσε να πιάσει το πιρούνι που στεκόταν μπροστά της. Τι φοβόταν.... ? Φαγητό ήταν... Πρώτη φορά ένιωθε τόσο αντικρουόμενα συναισθήματα. Το θέλω και το πρέπει σε αγώνα πάλης και εκεί στο τερέν, η βάφλα να στέκει αγέρωχη και το παγωτό να λιώνει... Ώσπου εκείνος σήκωσε το πιρούνι έκοψε μια μπουκιά και της την έβαλε στο στόμα. Και εκεί ανάμεσα σε μουγκρητά ευχαρίστησης η Αγγελική δεν μπορούσε να σταματήσει πλέον να σκέφτεται πως ίσως αυτή η κίνηση ήταν η πιο "γλυκιά" που άντρας είχε κάνει ποτέ προς εκείνη.
"Πιο σεξ και κουραφέλαξα....απορώ γιατί συγκρίνουν αυτά τα δύο...όταν χριστέ μου αυτή η απόλαυση ξεπερνάει κάθε άλλη! είπε θέλοντας να ελαφρύνει λίγο το κλίμα που ξαφνικά είχε αλλάξει από την ιεροτελεστία του ταΐσματος και εκείνος σκουπίζοντας με το χέρι του μια σταγονίτσα πραλίνα από τα χείλι της, κοιτώντας την σοβαρά, απλά αναστέναξε λέγοντας "αχ βρε Αγγελική..."
Για την συνέχεια πατήστε εδώ
Μόλις η Αιμιλία και ο Κώστας έφυγαν από το μαγαζί ο Αποστόλης πήγε και έφερε τα ποτά της Αγγελικής στο μπαρ και με ένα δεύτερο δρομολόγιο έφερε και τα πράγματα της. Αφού τα τακτοποίησε κάτω από τον πάγκο έβαλε ένα ποτό και στον εαυτό του και έκατσε απέναντί της.
"Δύο δύο τα πίνεις απόψε??? Τελευταία όλο με σόδες την έβγαζες όποτε ερχόσασταν. Νόμιζα πως το είχες κόψει μετά τη φορά εκείνη που σε πρωτογνώρισα. Θυμάσαι??? Για εκείνη τη φορά που είχε γίνει τύφλα λέω..."
"Πρώτον δεν είχα γίνει τύφλα...και δεύτερον η Αιμιλία επέμενε να πιω λέει και το δικό της..."
"Κλασσική Αιμιλία...Ωραία παπούτσια..." είπε και έδειξε με το χέρι του τις γόβες της
"Μα δεν είναι υπέροχες??? Χαλάλι τα λεφτά που έκαναν. Είναι ο καινούριος μου έρωτας" είπε και σήκωσε τα πόδια της για να τις καμαρώσει λίγο καλύτερα περιστρέφοντας ασυναίσθητα το γόνατο της ώστε να φανεί το χρυσό τακούνι
"Χα χα ο καινούριος της έρωτας λέει..!"
"Ναι γαμώτο...φετίχ μου έχουν γίνει τα ψηλοτάκουνα, η Αιμιλία φταίει να ξέρεις...Μέχρι και στη δουλειά τα φοράω!"
"Συγνώμη στη δουλειά φοράς αυτά τα παπούτσια??? Στείλε με τώρα νυχτιάτικα! Άσπρη ποδιά και κόκκινες γόβες τι είπες τώρα!"
"Άντε ρε! Όχι αυτά τα συγκεκριμένα! Σιγά μην φορούσα τα "μωρά" μου στο νοσοκομείο! Κάτι άλλα άσπρα με πιο χαμηλό τακούνι... Αυτό που λέω είναι δεν μπορώ πλέον να φορέσω ίσιο παπούτσι με τίποτα!"
"Κρίμα ρε γαμώτο μου κατέστρεψες μόλις την εικόνα που έφτιαχνα στο μυαλό μου!"
"Κόψε ρε το δούλεμα!"
"Πάντως σοβαρά τώρα και γαμώ τις δουλείες κάνεις! θα βλέπεις εκεί μέσα πράγματα και θαύματα!Σαν ζωολογικός κήπος πρέπει να είναι.."
"Μα τι ευαισθησία χρίστε μου... Ανατρίχιασα!!!"
"Αλήθεια πάντα τρελονοσοκόμα ήθελες να γίνεις????"
"Γιατί εσύ πάντα μπάρμαν ήθελες να γίνεις???"
"Φυσικά και πάντα μπάρμαν ήθελα να γίνω! Από όταν ήμουν μικρός και έβλεπα Λούκι Λουκ. Μορφή ο μπάρμαν! Αφού σκέφτομαι να αφήσω και μουστάκι να του μοιάζω! Γεωπόνος είμαι στα χαρτιά αλλά αποδείχτηκα "αλλεργικός" στα φυτά. Πούλησα έτσι κάτι χωράφια και άνοιξα το μπαρ"
"Μάλιστα εγώ πάλι αν και έβλεπα Κάντι Κάντι νοσοκόμα δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω.."
"Και τι ήθελες να γίνεις???" ρώτησε με ενδιαφέρον και ξαφνικά η Αγγελική έμεινε να τον κοιτάζει σαν ούφο. Τι ήθελε να γίνει?? Ποτέ της δεν είχε σκεφτεί τι θα είχε επιλέξει αν ο πατέρας της δεν επέμενε τόσο με το γιατριλίκι ... Δεν πρόλαβε άλλωστε να κάνει κάποιο όνειρο πριν να εκφράσει ο μπαμπάς της το δικό του. Κοίταξε προβληματισμένη το ποτήρι της και ήπιε μια μεγάλη γουλιά...Τι θα ήθελα άραγε να γίνω??? ξανα αναρωτήθηκε αλλά και πάλι κενό...καμία επιθυμία για κάτι συγκεκριμένο.
"Ε καλέ τι έπαθες???"
"Τίποτα κάτι σκεφτόμουν..."
"Λοιπόν τι ήθελες να γίνεις???"
"Αστροναύτης! Άσε με ρε Αποστόλη νυχτιάτικα πέρασε και η ώρα καλύτερα να μαζευτώ..."
"Κάτσε λίγο ακόμα...Δύο παρέες όλες και όλες είναι θα κόψω φλέβα αν φύγεις.."
"Καλά βάλε ένα ακόμα ποτό τότε συγκούμπαρε"
"Α ναι αυτό που το πας!!! Και ξέρεις ε ο κουμπάρος και η κουμπάρα..." είπε και της έκλεισε το μάτι όσο της γέμιζε το ποτήρι.
"Αν συνεχίσεις να με πειράζεις θα φύγω!"
"Γιατί σε πειράζω?? Σοβαρά μιλάω..."
"Αποστόλη συγκεντρώσου!"
"Καλά έχε χάρη που είναι η Αιμιλία στη μέση... γιατί Αγγελικούλα κάτι έχεις κάνει εσύ και έχεις ομορφύνει επικίνδυνα...!"
"Κάτι έχω κάνει???"
"Ναι...το σκέφτομαι από την ώρα που σε είδα σήμερα αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω τι ακριβώς...Άλλαξες κούρεμα???"
"Να το χτυπήσω τώρα το κεφάλι μου στο τοίχο ή να το αφήσω για αργότερα????" είπε απελπισμένη και κοπάνησε σφηνάκι το ποτό στο ποτήρι της.
"Με το μαλακό!! Την τελευταία φορά που έπινες έτσι έφυγες με κακή παρέα..."
"Πρώτον που ξέρεις εσύ αν η παρέα που έφυγα ήταν καλή ή κακή και δεύτερον με δουλεύεις??? Κάτι έχω αλλάξει και αυτό μάλλον είναι τα μαλλιά μου???"
"Γιατί δεν τα άλλαξες???"
"Αποστόλη επειδή έχω πιει και είχα και καιρό να πιω αρχίζω να χάνω την ευγένεια μου και τους τρόπους μου... Αυτό που έχω αλλάξει είναι ότι είμαι 30 κιλά λιγότερο από ότι ήμουν όταν με πρωτογνώρισες και κάτσε να σκεφτώ....περίπου πέντε λιγότερο από την τελευταία φορά που με είδες!"
"Καλά μιλάς σοβαρά????"
"Αποστόλη θα τσιρίξω και θα διώξω έτσι και τους λίγους πελάτες που σου έχουν απομείνει! Πες μου ότι δεν φαίνεται να με αποτελειώσεις!"
"Ρε Αγγελική μην θυμώνεις, αλλά αλήθεια, εντάξει ζουμερή σε θυμόμουν αλλά λίγο πιο ζουμερή από ότι είσαι τώρα...με τίποτα δεν θα έλεγα 30 κιλά... μπράβο σου βρε!"
"Αποστόλη φέρε το μπουκάλι. Χώμα θα γίνω σήμερα!"
"Ε τι να σου πω ψέματα! Μια χαρά σε έβλεπα μια χαρά σε βλέπω..."
"Αμοιβάδες!"
"Δεύτερη φορά που εμφανίζονται σήμερα...δεν μου εξηγείς και τι σημαίνει???"
"Τίποτα άστο γυναικεία πράγματα"
"Κάποιος κωδικός είναι τώρα αυτός....αλλά τι να σημαίνει...?"
"Άστο σου λέω...απλά η Αιμιλία είναι να ξέρεις έτη φωτός μπροστά!"
"Την αγαπάς πολύ ε???"
"Πολύ... "
"Και καλά κάνεις. Και εγώ το αγαπάω το τρελοκομείο!"
"Αλήθεια πως γνωριστήκατε ??? Δεν την έχω ρωτήσει ποτέ.."
"Κάτσε να πάω να πληρωθώ από τα δύο τραπέζια που με φωνάζουν, να μαζέψω τα ποτήρια και πάμε να φάμε τίποτα και σου λέω εκεί την ιστορία"
"Θα πας έναν άνθρωπο που μόλις σου είπε πως με κόπο έχασε 30 κιλά για φαγητό δύο τη νύχτα.... να με καταστρέψεις προσπαθείς?? Και δεν είμαι σήμερα και στα καλά μου...λυπήσουμε !"
"Για φαγητό θα πάμε ρε Αγγελική δεν θα σου βγάλω τα νύχια...Κάτσε λέμε να μαζέψω λίγο και θα μου πεις και γιατί δεν είσαι καλά σήμερα..."
"Άντε πήγαινε" είπε η Αγγελική και τον κοίταξε να βγαίνει από το μπαρ και να πηγαίνει προς τα τραπέζια. Κεραμίδα στο κεφάλι της είχε έρθει με αυτά που της είπε. Μα τα μαλλιά της??? Αυτά έβλεπε διαφορετικά? Θα έτρωγε! Ήδη είχε υπερβεί τις ημερήσιες θερμίδες με τόσο που είχε πιει... Θα έτρωγε και μάλιστα κάτι νόστιμο! Ένα περιποιημένο σοκολατένιο γλυκό θα έτρωγε, αποφάσισε και χαμογέλασε στην σκέψη του. Και να πάει να χεστεί η δίαιτα και να πάνε να χεστούν και τα κιλά...!
"Έτοιμος! Φύγαμε??"
"Πάμε!"
"Και τι γουστάρεις να φας??"
"Να απαντήσω με γουρουνίσια ειλικρίνεια ή με γυναικεία φινέτσα???"
"Εννοείται με γουρουνίσια ειλικρίνεια!"
"Λοιπόν θέλω μια βάφλα με πραλίνα σοκολάτα και μπισκότο και από πάνω παγωτό μπανάνα!"
"Τότε αλλάζει το πράγμα....κάτσε να κλείσω τα φώτα δεν θα πάμε πολύ μακρυά..για την ακρίβεια ούτε το αυτοκίνητο δεν θα χρειαστούμε." είπε και άρχισε να σβήνει τα φώτα του μαγαζιού. Η Αγγελική πήδηξε από το σκαμπό που καθόταν και έβαλε το μπουφάν της.
"Μην το φοράς δεν χρειάζεται.."
"Μα κάνει κρύο έξω! Μπορεί να είναι Μάιος αλλά ακόμα κάνει κρύο τέτοια ώρα.."
"Δεν θα βγούμε έξω" είπε αινιγματικά και άρχισε να ανεβαίνει κάτι σκάλες. Η Αγγελική προβληματισμένη τον ακολούθησε. Στο τέλος της σκάλας ήταν μια κλειστή πόρτα. Την ξεκλείδωσε και άναψε το φως.
"Καλωσόρισες σπίτι μου.." της είπε και της έκανε χώρο να περάσει. Έκπληκτη εκείνη διαπίστωσε ότι όντως πίσω από την πόρτα βρισκόταν ένα σπίτι... Μια κουζίνα δηλαδή με ένα ενιαίο καθιστικό και λίγο πιο πέρα δύο άλλες πόρτες.
"Συγνώμη πάνω από το μπαρ μένεις???" ρώτησε μπαίνοντας μέσα
"Ω ναι! Βασικά διώροφο σπίτι ήταν και εγώ απλά του έκανα κάποιες μετατροπές. Που εποχές να πληρώνεις ενοίκια. Αυτό είναι δικό μου και με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια..Έχει και υπόγειο που φυλάω τις προμήθειες του μαγαζιού" απάντησε εκείνος ενώ κάτι έβγαζε μέσα από ένα ντουλάπι.
"Και η βάφλα μου?????"
"Καλύτερη βάφλα από αυτή που φτιάχνω εγώ αποκλείεται να βρεις! Έχω και έτοιμο το μείγμα της βάσης στο ψυγείο. Μόνο στο παγωτό θα τα χαλάσουμε θα βολευτείς με βανίλια. Κάτσε μόνο να ζεσταθεί λίγο η συσκευή..."
"Με τη βανίλια βολεύομαι....πραλίνα αν δεν έχεις έφυγα!"
"Κουβά πραλίνα έχω Αγγελική την παίρνω για το μαγαζί για ένα ζεστό ρόφημα που έχω εφεύρει και που το σερβίρω νωρίς το απόγευμα. Μην ανησυχείς μπάνιο μπορώ να σε κάνω με δαύτη...Αν και να σου πω κάτι?...Το ξέρεις πως η σοκολάτα είναι υποκατάστατο του σεξ ε????" είπε και ξεκαρδίστηκε στα γέλια με το θυμωμένο ύφος που τον κοιτούσε.
"Βλακείες! Στερεότυπες χαζομάρες από αυτές μάλιστα του κιλού! Μηδέν πρωτοτυπία Αποστόλη!" του αντιγύρισε εκνευρισμένη.
"Καλά ρε μην βαράς!" αμύνθηκε και έριξε το μείγμα στην βαφλιέρα που είχε ζεσταθεί. Ένα τέταρτο μετά την έβγαζε και αφού τη διακόσμησε με επιδεικτικές κινήσεις σαν ταχυδακτυλουργός την έσπρωξε με περηφάνια μπροστά της. Η Αγγελική την κοίταξε μαγεμένη. Όντως ήταν η ομορφότερη βάφλα που είχε δει στη ζωή της. Μπορεί να έφταιγε ότι είχε μήνες να αντικρίσει μια αλλά έμοιαζε με οπτασία. Ο τρόπος που γυάλιζε η πραλίνα και το παγωτό στο φως της λάμπας της έφερναν σχεδόν δάκρυα στα μάτια...
"Καλέ φάε τι την κοιτάς????"
"Δεν μπορώ..."
"Γιατί???"
"Δεν ξέρω.... απλά δεν μπορώ..." είπε σαστισμένη μην ξέροντας γιατί δεν τολμούσε να πιάσει το πιρούνι που στεκόταν μπροστά της. Τι φοβόταν.... ? Φαγητό ήταν... Πρώτη φορά ένιωθε τόσο αντικρουόμενα συναισθήματα. Το θέλω και το πρέπει σε αγώνα πάλης και εκεί στο τερέν, η βάφλα να στέκει αγέρωχη και το παγωτό να λιώνει... Ώσπου εκείνος σήκωσε το πιρούνι έκοψε μια μπουκιά και της την έβαλε στο στόμα. Και εκεί ανάμεσα σε μουγκρητά ευχαρίστησης η Αγγελική δεν μπορούσε να σταματήσει πλέον να σκέφτεται πως ίσως αυτή η κίνηση ήταν η πιο "γλυκιά" που άντρας είχε κάνει ποτέ προς εκείνη.
"Πιο σεξ και κουραφέλαξα....απορώ γιατί συγκρίνουν αυτά τα δύο...όταν χριστέ μου αυτή η απόλαυση ξεπερνάει κάθε άλλη! είπε θέλοντας να ελαφρύνει λίγο το κλίμα που ξαφνικά είχε αλλάξει από την ιεροτελεστία του ταΐσματος και εκείνος σκουπίζοντας με το χέρι του μια σταγονίτσα πραλίνα από τα χείλι της, κοιτώντας την σοβαρά, απλά αναστέναξε λέγοντας "αχ βρε Αγγελική..."
Για την συνέχεια πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: