Πολλές ώρες ύπνου και μερικά τσιρότα νικοτίνης μετά,ο Άρης άρχιζε σιγά σιγά να ανακτά τις δυνάμεις του και να σχεδιάζει το επόμενο βήμα του. Για τις δύο επόμενες μέρες έμεινε μακρυά από την Μαρία. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε τρόπος επικοινωνίας μαζί της, το έκανε πιο εύκολο τις ώρες που ένιωθε τη θέληση του να τον εγκαταλείπει. Από αντίδραση αναζήτησε τη συντροφιά άλλων γυναικών και αφού έθρεψε και πάλι το εγώ του, ήταν έτοιμος και πάλι να πέσει στην μάχη του παιχνιδιού.
Την πρώτη φορά είχε φανεί απρόσεκτος και δεν σκόπευε να επιτρέψει άλλα λάθη. Την επόμενη κίνηση του θα την μελετούσε διεξοδικά και αυτό σήμαινε, πως για να είναι αποτελεσματική η επιλογή του θα έπρεπε να μελετήσει καλύτερα την Μαρία. Στο άλλο στρατόπεδο τώρα η σιγή ιχθύος είχε πυροδοτήσει μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων. Η Μαρία αρχικά ήταν απορροφημένη τόσο πολύ από τον θρίαμβο της που δεν σκεφτόταν τίποτε άλλo. Ο Μανώλης όταν του εξήγησε το παιχνίδι που έπαιζαν με τον Άρη ενθουσιάστηκε. Της έκανε ολόκληρη ανάλυση για το πώς οι άνθρωποι γίνονται έρμαια των συνθηκών που γεννιούνται και μεγαλώνουν και πως η αναζήτηση των ορίων ήταν ότι πιο γόνιμο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Φυσικά φρόντισε να της εξηγήσει ότι αυτό δεν σήμαινε αυτόματα και την κατάργηση τους. Δηλαδή όταν εκείνη ένιωθε πως μέχρι εκεί έφτανε, δεν θα ήταν κακό να τραβήξει τη διαχωριστική γραμμή, ακόμα και αν έχανε το χαζοπαίχνιδο. Τα αυτιά της Μαρίας όμως ήταν πολύ κουρασμένα για να ακούσουν οτιδήποτε και αποκοιμήθηκε την ώρα που ο Μανώλης φιλοσοφούσε, πράγμα που εκείνος το θεώρησε μεγάλη αγένεια και της κρατούσε μούτρα.
Όταν το επόμενο πρωί η Μαρία δεν βρήκε τον Άρη κουρελιασμένο στα σκαλοπάτια της, θύμωσε με εκείνον, αλλά περισσότερο με τον εαυτό της που είχε τέτοιες αξιώσεις. Πήγε στη δουλειά και για το υπόλοιπο της μέρας αρνήθηκε να ασχοληθεί περισσότερο με το όλο θέμα... Όσο όμως περνούσε και η δεύτερη μέρα που εκείνος δεν είχε δώσει σημεία ζωής άρχισε να ανησυχεί. Λες και οσμιζόταν στον αέρα την καταιγίδα που αναπόφευκτα σήμαινε αυτή η απουσία του. Γιατί η Μαρία ήξερε πως δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση ο Άρης να είχε παραιτηθεί από το παιχνίδι...
Την πρώτη φορά η τύχη ήταν με το μέρος της, αυτό όμως δεν σήμαινε πως θα επαναλαμβανόταν απαραίτητα. Ο Άρης με την πρώτη πρόκληση του είχε δείξει πως δεν αστειευόταν, όταν έλεγε πως δεν θα την λυπόταν καθόλου. Άρχισε λοιπόν και πάλι να στύβει το κεφάλι της για να σκεφτεί την επόμενη κίνηση της. Το πλεονέκτημα της ήταν ο πιο σύνθετος τρόπος σκέψης της...ο πιο πλάγιος. Ο Άρης την προκαλούσε με φωτιά εκείνη όμως σαν κλασσική γυναίκα θα τον κύκλωνε με νερό και πριν προλάβει να πει κύμινο θα είχε πνιγεί. Αλλά για να το κάνει αυτό έπρεπε να έχει πληροφορίες που αφορούσαν την ζωή του....έπρεπε να ξετρυπώσει τις αδυναμίες του, αλλά πως? Αν τον ήξερε λίγο παραπάνω....αν τριβόταν λιγάκι μαζί του,κάτι θα έβρισκε...Μια παράταση ήταν αυτό που χρειαζόταν. Και ενώ το μυαλό της δούλευε πυρετωδώς, το σώμα της ήδη τον αναζητούσε... Μέχρι που σκέφτηκε πως της στερούσε την σωματική επαφή για να την τρελάνει, όπως έκανε εκείνη με την απαγόρευση του τσιγάρου.
Όταν το βράδυ της Τετάρτης τον είδε στο κατώφλι του σπιτιού της χαμογελαστό και ευδιάθετο δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί η να τρομοκρατηθεί.
"Σαν τα χιόνια" είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω τους
"Αν είχα το κινητό σου θα σε είχα ενημερώσει, ότι οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις θα με κρατούσαν απασχολημένο αυτές τις δύο μέρες"
"Και εγώ που έλεγα πως δεν άντεξες το εμπάργκο του τσιγάρου..." Με μια κίνηση ο Άρης σήκωσε το μανίκι της μπλούζας του και έδειξε περήφανα το τσιρότο που φορούσε.
"Έξυπνο πολύ έξυπνο..." είπε εκείνη και χάιδεψε το τσιρότο.
"Πέρασες καλά τις προάλλες????"
"Υπέροχα.Είχες απόλυτο δίκιο, αυτό το παιχνίδι γίνεται όλο και πιο διασκεδαστικό"
"Έτσι για τα πρακτικά, όταν έλεγα το τηλέφωνο του τύπου, δεν εννοούσα να πηδηχτείτε κιόλας...δεν είμαι και προαγωγός"
"Έτσι για τα πρακτικά, πρώτον μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα και δεύτερον ακόμα και αν έγινε αυτό που λες ότι έγινε, αν ήθελες να μην γίνει, μπορούσες να είσαι πιο συγκεκριμένος στην περιγραφή της πρόκλησης σου"
"Δηλαδή το η πρόκληση δεν αφορά το σεξ, δεν ήταν αρκετά διευκρινιστικό??"
"Τσάμπα την κάνουμε την όλη συζήτηση μιας και σου είπα ήδη πως βιάστηκες να βγάλεις συμπεράσματα..."
"Όπως και να έχει το ξαναλέω τώρα...οι προκλήσεις δεν αφορούν και δεν προϋποθέτουν το σεξ κατανοητό???"
"Καθόλου σεξ δηλαδή????" είπε και γλίστρησε το χέρι της μέσα στο παντελόνι του.
"Κοίτα που σου έλειψα...."
"Γιατί εγώ δεν σου έλειψα??? είπε και με νάζι έκανε να τραβήξει το χέρι της. Μα τι προσπαθούσε να αποδείξει ο ηλίθιος....αυτό το παιχνίδι είναι χαμένο για τους άντρες από την απαρχή του κόσμου. Ποιος άντρας μπόρεσε ποτέ να μείνει αμέτοχος στο έντεχνο γυναικείο άγγιγμα. Θα θελε να είχε το κουράγιο να την παιδέψει, αλλά πόσο θα άντεχε? Δύο λεπτά...τρία το πολύ. Που λοιπόν το νόημα? Με μια κίνηση την σήκωσε στον αέρα και την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα.
"Με πεθαίνεις.... και μάλιστα στο τετράγωνο... νομίζω πως θα έδινα όλη μου τη αυτοκρατορία για μια τζούρα αυτή τη στιγμή...να τα χέσω τα τσιρότα..."
"Αν σε παρηγορεί....αυτή τη στιγμή νιώθουμε πολύ παρόμοια..."
"Αυτό να βασανιζόμαστε από επιλογή, μοιάζει μαζοχιστικό.."
"Μην μιλάς για μαζοχισμό....από τότε που έμπλεξα μαζί σου είναι λες και αυτομαστιγώνομαι..."
"Αυτό νιώθεις δηλαδή?"
"Έχω πάψει εδώ και καιρό να βαφτίζω αυτά που νιώθω...."
"Ρε Μαρία ειλικρινά ώρες ώρες δεν σε καταλαβαίνω καθόλου... για την ακρίβεια σπάνια σε καταλαβαίνω... Σιγά τα αυγά, ούτε η πρώτη είσαι που πήρες διαζύγιο ούτε και η τελευταία...Και πριν βιαστείς να με βρίσεις, ας πούμε πως έχω συνεχώς την αίσθηση πως δεν το έχεις ξεπεράσει ακόμα.."
"Πάλι βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα.."
"Αλήθεια???"
"Και αντί να μιλάμε για τις δικές μου συναισθηματικές αναπηρίες, γιατί δεν πιάνουμε τις δικές σου?"
"Εγώ μια χαρά είμαι..."
"Δηλαδή έχεις αυτόν τον αξιολάτρευτο χαρακτήρα χωρίς κάποιο κρυφό λόγο ή αιτία???"
"Μα γιατί τι έχει ο χαρακτήρας μου? Επειδή δεν ικανοποιώ αυτά που οι περισσότερες γυναίκες ορίζουν σαν σωστό σύντροφο, είμαι αυτόματα και συναισθηματικά ανάπηρος λόγο κάποιου βιώματος??? Μαλακίες της δεκάρας είναι αυτά. Να σε πληροφορήσω λοιπόν, πως όχι δεν κρύβω κάποιο τραγικό μυστικό. Οι γονείς μου μια χαρά άνθρωποι είναι...έχω δύο αδέλφια που τα λατρεύω και με λατρεύουν...έχω πολλούς καλούς φίλους και όσον αφορά τις σχέσεις μου με το αντίθετο φύλο, τα έχω κάνει και τα έχω περάσει όλα. Και μεγάλους έρωτες που έληξαν βαλτώνοντας στο χρόνο...και μεγάλα πάθη που με το καιρό ξεθώριασαν και περιστασιακές σχέσεις. Πλέον στην ηλικία μου απλά έχω κάνει τις επιλογές μου και τις τιμώ...Τόσο περίεργο σου φαίνεται??? Πότε επέλεξες Μαρία εσύ για τον εαυτό σου??? Αν το είχες κάνει θα ήξερες την ανάγκη να τιμήσεις τις επιλογές σου"
"Συνεχίζεις να βγάζεις συμπεράσματα.... "
"Ορίστε σταμάτησε με σε προκαλώ...δείξε μου πως κάνω λάθος..."
"Μα χαζέ το κάνω ήδη...συνεχώς λάθος σε βγάζω. Αν ήσουν λιγότερο εγωιστής θα το έβλεπες.... Επέλεξα να παίξω μαζί σου.... Και παρα το γεγονός ότι αποδεικνύεσαι μαλάκας από επιλογή, εγώ θα τιμήσω την επιλογή μου και θα συνεχίσω να παίζω...." είπε και ξάπλωσε πάνω στο στέρνο του.
"Τις βαριέμαι οικτρά αυτές τις συζητήσεις, σπάνια βγάζουν κάπου....Να ρωτήσω κάτι άσχετο???? Τι θέμα έχεις με τα κλιματιστικά και χρησιμοποιείς αυτό το προϊστορικό σαράβαλο?"
"Απλά αγαπάω τα παλιά αντικείμενα...."
"Και γιατί αυτό?"
"Γιατί κρύβουν ιστορίες..."
"Αν συνεχίσεις να λες και άλλα τέτοια θα με πάρει ο ύπνος.....και επειδή δεν την αντέχω τη ζέστη αύριο σπίτι μου που έχω κλιματισμό... έλεος, βασανιστήρια μου κάνεις...? Μόνο βραστά αυγά δεν μου έχεις βάλει ακόμα"
"Και ακόμα δεν έχω ξεκινήσει καν"
"Ωπα άρχισες και τις απειλές???? Να δεις που κάνεις κακές παρέες...."
"Τις χειρότερες!"
"Λοιπόν επειδή κάτι πρέπει να κάνω να απασχολήσω τα χέρια μου για να μην σκέφτομαι το τσιγάρο ετοιμάσου να πληρώσεις τις συνέπειες των επιλογών σου" είπε και τα χέρια του άρχισαν να πραγματοποιούν την απειλή του....Και η Μαρία το απολάμβανε τόσο πολύ, που εκείνο το βράδυ έριξε ένα προσωπικό της όριο και τον άφησε να μείνει....
Και ενώ το βράδυ μεθυσμένη από τα χάδια του και τα φιλιά του η ιδέα να μείνει εκεί της φαινόταν καλή. Το πρωί όταν ξύπνησε και τον βρήκε δίπλα της, το είχε ήδη μετανοιώσει. Μέσα στο φως της μέρας ο Άρης δεν ήταν ο τολμηρός εραστής της αλλά και πάλι ο αντίπαλος της, ο άντρας εκείνος που κατάφερνε με κάθε τρόπο να την φοβίζει, να την εκνευρίζει να την βγάζει από όλες τις νόρμες που μαζί τους ζούσε τόσα χρόνια.Κοίταξε το γυμνό του σώμα απλωμένο στο κρεβάτι της και ένας πανικός άρχισε να την πλημμυρίζει. Γιατί δεχόταν έτσι αβίαστα ότι εκείνος της ζητούσε. Μήπως έκανε πάλι τα ίδια λάθη με το παρελθόν? Αυτό δεν ήταν που είχε προκαλέσει την οριστική ρήξη με τον πατέρα της??? Το γεγονός ότι δεν τόλμησε ποτέ να σηκώσει το κεφάλι της σε ότι αυτός αποφάσιζε..?Αυτό δεν ήταν που είχε διώξει τον Χρήστο μακρυά της...το ότι δέκα χρόνια τα θέλω της ήταν ταυτισμένα τόσο με τα δικά του, που εκείνος σιγά σιγά έχασε κάθε ενδιαφέρον....κάθε ερωτική επιθυμία....για να καταλήξει σε μια άλλη αγκαλιά? Γιατί άφηνε πάλι ένα αρσενικό να ορίζει τη ζωή της? Μπορεί με τον Άρη να μην υπήρχε το συναισθηματικό βάρος που υπήρχε τις δύο προηγούμενες φορές. Δεν τον αγαπούσε και σίγουρα δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, αλλά και πάλι εκείνος δεν προσπαθούσε με κάθε τρόπο να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης? Ποτέ δεν θα καταλάβαινε την ανάγκη των αντρών να έχουν το πάνω χέρι.... Σηκώθηκε αθόρυβα και πήγε στην κουζίνα. Το μεγάλο ρολόι έδειχνε έξι είχε ακόμα αρκετή ώρα μέχρι να ετοιμαστεί και να πάει στη δουλειά. Έφτιαξε ένα καφέ και έκατσε στην πολυθρόνα της. Μόλις η καφεΐνη άρχισε να κυλάει στο σώμα της τα γεγονότα είχαν πάρει άλλη απόχρωση...μακρυά από τη ζέστη του κορμιού του έβλεπε καθαρά και μπορούσε πλέον να διαχωρίσει την σεξουαλική υποταγή από την ουσιαστική υποταγή. Ο Άρης μπορεί να ήταν ίδιος, αλλά ταυτόχρονα ήταν και διαφορετικός...ο Άρης της έδινε την δυνατότητα της επιλογής...και μάλιστα το έκανε πεντακάθαρα. Μπορεί με τον ιδιαίτερο τρόπο του, να την ωθούσε να κάνει πράγματα που εκείνος επέλεγε, ανα πάσα στιγμή όμως μπορούσε να πει όχι. Χώρια που τις επιλογές του δεν τις έντυνε...δεν τις μεταμφίεζε, τις ακουμπούσε μπροστά της ολόγυμνες και εκείνη έπρεπε να διαλέξει αν θα τις κάνει δικές της ή όχι. Μήπως τελικά δεν ήταν το ευάλωτο πλάσμα που την είχαν πείσει πως ήταν? Ξαφνικά ένιωσε μια επιφοίτηση να την κατακλύζει. Ο Άρης χωρίς ίσως και ο ίδιος να το συνειδητοποιεί αυτό που της έκανε στην ουσία, δεν ήταν να την εξουσιάζει αλλά να την φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό της...με τους φόβους της....λες και κρατούσε έναν καθρέφτη μπροστά της. Και αυτό που έβλεπε μέσα του ήταν τόσο καινούριο που την βόλευε τόσες μέρες να κάνει πως δεν το βλέπει.
Όχι δεν θα έκανε το ίδιο λάθος..."Επιλέγω" είπε τρεις φορές από μέσα της σαν προσευχή την ώρα που άκουσε το νερό στο ντουζ να τρέχει. Σηκώθηκε από την πολυθρόνα έβγαλε τα ρούχα της και άρχισε να προχωράει προς το μπάνιο. Υδρατμοί κάλυπταν όλο το δωμάτιο... Τράβηξε την κουρτίνα και μπήκε μέσα στην μπανιέρα. Ο Άρης την κοίταξε χαμογελώντας.
"Καλώς την" είπε και την τράβηξε κάτω από το καυτό νερό. Η Μαρία σιχαινόταν το καυτό νερό....χειμώνα καλοκαίρι μπάνιο έκανε με κρύο νερό... Άπλωσε το χέρι της και γύρισε τον διακόπτη στο κρύο.
"Είσαι τρελή σκωτσέζικο ντουζ μου κάνεις πρωϊνιάτικα??" ούρλιαξε ο Άρης όσο προσπαθούσε να αποφύγει το παγωμένο νερό.
"Δεν είναι προτιμότερο να σε ζεστάνω εγώ από το νερό???" είπε και τον αγκάλιασε με το παγωμένο σώμα της. Λίγα λεπτά αργότερα το μόνο που δεν σκεφτόταν ο Άρης ήταν η θερμοκρασία του νερού. Μπορεί το νερό να κυλούσε πάνω στα σώματα τους ήταν όμως τέτοια η φωτιά τους που λες και εξατμιζόταν την στιγμή που τους ακουμπούσε...Και όσο τα σώματα έμπλεκαν σε ξέφρενους βρεγμένους χορούς, ο Άρης άρχισε να νιώθει ευγνωμοσύνη για τις παγωμένες σταγόνες. Λες και κάποιος έριχνε βροχή στην ίδια την κόλαση....
για τη συνέχεια πατήστε εδώ
Την πρώτη φορά είχε φανεί απρόσεκτος και δεν σκόπευε να επιτρέψει άλλα λάθη. Την επόμενη κίνηση του θα την μελετούσε διεξοδικά και αυτό σήμαινε, πως για να είναι αποτελεσματική η επιλογή του θα έπρεπε να μελετήσει καλύτερα την Μαρία. Στο άλλο στρατόπεδο τώρα η σιγή ιχθύος είχε πυροδοτήσει μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων. Η Μαρία αρχικά ήταν απορροφημένη τόσο πολύ από τον θρίαμβο της που δεν σκεφτόταν τίποτε άλλo. Ο Μανώλης όταν του εξήγησε το παιχνίδι που έπαιζαν με τον Άρη ενθουσιάστηκε. Της έκανε ολόκληρη ανάλυση για το πώς οι άνθρωποι γίνονται έρμαια των συνθηκών που γεννιούνται και μεγαλώνουν και πως η αναζήτηση των ορίων ήταν ότι πιο γόνιμο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Φυσικά φρόντισε να της εξηγήσει ότι αυτό δεν σήμαινε αυτόματα και την κατάργηση τους. Δηλαδή όταν εκείνη ένιωθε πως μέχρι εκεί έφτανε, δεν θα ήταν κακό να τραβήξει τη διαχωριστική γραμμή, ακόμα και αν έχανε το χαζοπαίχνιδο. Τα αυτιά της Μαρίας όμως ήταν πολύ κουρασμένα για να ακούσουν οτιδήποτε και αποκοιμήθηκε την ώρα που ο Μανώλης φιλοσοφούσε, πράγμα που εκείνος το θεώρησε μεγάλη αγένεια και της κρατούσε μούτρα.
Όταν το επόμενο πρωί η Μαρία δεν βρήκε τον Άρη κουρελιασμένο στα σκαλοπάτια της, θύμωσε με εκείνον, αλλά περισσότερο με τον εαυτό της που είχε τέτοιες αξιώσεις. Πήγε στη δουλειά και για το υπόλοιπο της μέρας αρνήθηκε να ασχοληθεί περισσότερο με το όλο θέμα... Όσο όμως περνούσε και η δεύτερη μέρα που εκείνος δεν είχε δώσει σημεία ζωής άρχισε να ανησυχεί. Λες και οσμιζόταν στον αέρα την καταιγίδα που αναπόφευκτα σήμαινε αυτή η απουσία του. Γιατί η Μαρία ήξερε πως δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση ο Άρης να είχε παραιτηθεί από το παιχνίδι...
Την πρώτη φορά η τύχη ήταν με το μέρος της, αυτό όμως δεν σήμαινε πως θα επαναλαμβανόταν απαραίτητα. Ο Άρης με την πρώτη πρόκληση του είχε δείξει πως δεν αστειευόταν, όταν έλεγε πως δεν θα την λυπόταν καθόλου. Άρχισε λοιπόν και πάλι να στύβει το κεφάλι της για να σκεφτεί την επόμενη κίνηση της. Το πλεονέκτημα της ήταν ο πιο σύνθετος τρόπος σκέψης της...ο πιο πλάγιος. Ο Άρης την προκαλούσε με φωτιά εκείνη όμως σαν κλασσική γυναίκα θα τον κύκλωνε με νερό και πριν προλάβει να πει κύμινο θα είχε πνιγεί. Αλλά για να το κάνει αυτό έπρεπε να έχει πληροφορίες που αφορούσαν την ζωή του....έπρεπε να ξετρυπώσει τις αδυναμίες του, αλλά πως? Αν τον ήξερε λίγο παραπάνω....αν τριβόταν λιγάκι μαζί του,κάτι θα έβρισκε...Μια παράταση ήταν αυτό που χρειαζόταν. Και ενώ το μυαλό της δούλευε πυρετωδώς, το σώμα της ήδη τον αναζητούσε... Μέχρι που σκέφτηκε πως της στερούσε την σωματική επαφή για να την τρελάνει, όπως έκανε εκείνη με την απαγόρευση του τσιγάρου.
Όταν το βράδυ της Τετάρτης τον είδε στο κατώφλι του σπιτιού της χαμογελαστό και ευδιάθετο δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί η να τρομοκρατηθεί.
"Σαν τα χιόνια" είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω τους
"Αν είχα το κινητό σου θα σε είχα ενημερώσει, ότι οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις θα με κρατούσαν απασχολημένο αυτές τις δύο μέρες"
"Και εγώ που έλεγα πως δεν άντεξες το εμπάργκο του τσιγάρου..." Με μια κίνηση ο Άρης σήκωσε το μανίκι της μπλούζας του και έδειξε περήφανα το τσιρότο που φορούσε.
"Έξυπνο πολύ έξυπνο..." είπε εκείνη και χάιδεψε το τσιρότο.
"Πέρασες καλά τις προάλλες????"
"Υπέροχα.Είχες απόλυτο δίκιο, αυτό το παιχνίδι γίνεται όλο και πιο διασκεδαστικό"
"Έτσι για τα πρακτικά, όταν έλεγα το τηλέφωνο του τύπου, δεν εννοούσα να πηδηχτείτε κιόλας...δεν είμαι και προαγωγός"
"Έτσι για τα πρακτικά, πρώτον μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα και δεύτερον ακόμα και αν έγινε αυτό που λες ότι έγινε, αν ήθελες να μην γίνει, μπορούσες να είσαι πιο συγκεκριμένος στην περιγραφή της πρόκλησης σου"
"Δηλαδή το η πρόκληση δεν αφορά το σεξ, δεν ήταν αρκετά διευκρινιστικό??"
"Τσάμπα την κάνουμε την όλη συζήτηση μιας και σου είπα ήδη πως βιάστηκες να βγάλεις συμπεράσματα..."
"Όπως και να έχει το ξαναλέω τώρα...οι προκλήσεις δεν αφορούν και δεν προϋποθέτουν το σεξ κατανοητό???"
"Καθόλου σεξ δηλαδή????" είπε και γλίστρησε το χέρι της μέσα στο παντελόνι του.
"Κοίτα που σου έλειψα...."
"Γιατί εγώ δεν σου έλειψα??? είπε και με νάζι έκανε να τραβήξει το χέρι της. Μα τι προσπαθούσε να αποδείξει ο ηλίθιος....αυτό το παιχνίδι είναι χαμένο για τους άντρες από την απαρχή του κόσμου. Ποιος άντρας μπόρεσε ποτέ να μείνει αμέτοχος στο έντεχνο γυναικείο άγγιγμα. Θα θελε να είχε το κουράγιο να την παιδέψει, αλλά πόσο θα άντεχε? Δύο λεπτά...τρία το πολύ. Που λοιπόν το νόημα? Με μια κίνηση την σήκωσε στον αέρα και την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα.
"Με πεθαίνεις.... και μάλιστα στο τετράγωνο... νομίζω πως θα έδινα όλη μου τη αυτοκρατορία για μια τζούρα αυτή τη στιγμή...να τα χέσω τα τσιρότα..."
"Αν σε παρηγορεί....αυτή τη στιγμή νιώθουμε πολύ παρόμοια..."
"Αυτό να βασανιζόμαστε από επιλογή, μοιάζει μαζοχιστικό.."
"Μην μιλάς για μαζοχισμό....από τότε που έμπλεξα μαζί σου είναι λες και αυτομαστιγώνομαι..."
"Αυτό νιώθεις δηλαδή?"
"Έχω πάψει εδώ και καιρό να βαφτίζω αυτά που νιώθω...."
"Ρε Μαρία ειλικρινά ώρες ώρες δεν σε καταλαβαίνω καθόλου... για την ακρίβεια σπάνια σε καταλαβαίνω... Σιγά τα αυγά, ούτε η πρώτη είσαι που πήρες διαζύγιο ούτε και η τελευταία...Και πριν βιαστείς να με βρίσεις, ας πούμε πως έχω συνεχώς την αίσθηση πως δεν το έχεις ξεπεράσει ακόμα.."
"Πάλι βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα.."
"Αλήθεια???"
"Και αντί να μιλάμε για τις δικές μου συναισθηματικές αναπηρίες, γιατί δεν πιάνουμε τις δικές σου?"
"Εγώ μια χαρά είμαι..."
"Δηλαδή έχεις αυτόν τον αξιολάτρευτο χαρακτήρα χωρίς κάποιο κρυφό λόγο ή αιτία???"
"Μα γιατί τι έχει ο χαρακτήρας μου? Επειδή δεν ικανοποιώ αυτά που οι περισσότερες γυναίκες ορίζουν σαν σωστό σύντροφο, είμαι αυτόματα και συναισθηματικά ανάπηρος λόγο κάποιου βιώματος??? Μαλακίες της δεκάρας είναι αυτά. Να σε πληροφορήσω λοιπόν, πως όχι δεν κρύβω κάποιο τραγικό μυστικό. Οι γονείς μου μια χαρά άνθρωποι είναι...έχω δύο αδέλφια που τα λατρεύω και με λατρεύουν...έχω πολλούς καλούς φίλους και όσον αφορά τις σχέσεις μου με το αντίθετο φύλο, τα έχω κάνει και τα έχω περάσει όλα. Και μεγάλους έρωτες που έληξαν βαλτώνοντας στο χρόνο...και μεγάλα πάθη που με το καιρό ξεθώριασαν και περιστασιακές σχέσεις. Πλέον στην ηλικία μου απλά έχω κάνει τις επιλογές μου και τις τιμώ...Τόσο περίεργο σου φαίνεται??? Πότε επέλεξες Μαρία εσύ για τον εαυτό σου??? Αν το είχες κάνει θα ήξερες την ανάγκη να τιμήσεις τις επιλογές σου"
"Συνεχίζεις να βγάζεις συμπεράσματα.... "
"Ορίστε σταμάτησε με σε προκαλώ...δείξε μου πως κάνω λάθος..."
"Μα χαζέ το κάνω ήδη...συνεχώς λάθος σε βγάζω. Αν ήσουν λιγότερο εγωιστής θα το έβλεπες.... Επέλεξα να παίξω μαζί σου.... Και παρα το γεγονός ότι αποδεικνύεσαι μαλάκας από επιλογή, εγώ θα τιμήσω την επιλογή μου και θα συνεχίσω να παίζω...." είπε και ξάπλωσε πάνω στο στέρνο του.
"Τις βαριέμαι οικτρά αυτές τις συζητήσεις, σπάνια βγάζουν κάπου....Να ρωτήσω κάτι άσχετο???? Τι θέμα έχεις με τα κλιματιστικά και χρησιμοποιείς αυτό το προϊστορικό σαράβαλο?"
"Απλά αγαπάω τα παλιά αντικείμενα...."
"Και γιατί αυτό?"
"Γιατί κρύβουν ιστορίες..."
"Αν συνεχίσεις να λες και άλλα τέτοια θα με πάρει ο ύπνος.....και επειδή δεν την αντέχω τη ζέστη αύριο σπίτι μου που έχω κλιματισμό... έλεος, βασανιστήρια μου κάνεις...? Μόνο βραστά αυγά δεν μου έχεις βάλει ακόμα"
"Και ακόμα δεν έχω ξεκινήσει καν"
"Ωπα άρχισες και τις απειλές???? Να δεις που κάνεις κακές παρέες...."
"Τις χειρότερες!"
"Λοιπόν επειδή κάτι πρέπει να κάνω να απασχολήσω τα χέρια μου για να μην σκέφτομαι το τσιγάρο ετοιμάσου να πληρώσεις τις συνέπειες των επιλογών σου" είπε και τα χέρια του άρχισαν να πραγματοποιούν την απειλή του....Και η Μαρία το απολάμβανε τόσο πολύ, που εκείνο το βράδυ έριξε ένα προσωπικό της όριο και τον άφησε να μείνει....
Και ενώ το βράδυ μεθυσμένη από τα χάδια του και τα φιλιά του η ιδέα να μείνει εκεί της φαινόταν καλή. Το πρωί όταν ξύπνησε και τον βρήκε δίπλα της, το είχε ήδη μετανοιώσει. Μέσα στο φως της μέρας ο Άρης δεν ήταν ο τολμηρός εραστής της αλλά και πάλι ο αντίπαλος της, ο άντρας εκείνος που κατάφερνε με κάθε τρόπο να την φοβίζει, να την εκνευρίζει να την βγάζει από όλες τις νόρμες που μαζί τους ζούσε τόσα χρόνια.Κοίταξε το γυμνό του σώμα απλωμένο στο κρεβάτι της και ένας πανικός άρχισε να την πλημμυρίζει. Γιατί δεχόταν έτσι αβίαστα ότι εκείνος της ζητούσε. Μήπως έκανε πάλι τα ίδια λάθη με το παρελθόν? Αυτό δεν ήταν που είχε προκαλέσει την οριστική ρήξη με τον πατέρα της??? Το γεγονός ότι δεν τόλμησε ποτέ να σηκώσει το κεφάλι της σε ότι αυτός αποφάσιζε..?Αυτό δεν ήταν που είχε διώξει τον Χρήστο μακρυά της...το ότι δέκα χρόνια τα θέλω της ήταν ταυτισμένα τόσο με τα δικά του, που εκείνος σιγά σιγά έχασε κάθε ενδιαφέρον....κάθε ερωτική επιθυμία....για να καταλήξει σε μια άλλη αγκαλιά? Γιατί άφηνε πάλι ένα αρσενικό να ορίζει τη ζωή της? Μπορεί με τον Άρη να μην υπήρχε το συναισθηματικό βάρος που υπήρχε τις δύο προηγούμενες φορές. Δεν τον αγαπούσε και σίγουρα δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, αλλά και πάλι εκείνος δεν προσπαθούσε με κάθε τρόπο να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης? Ποτέ δεν θα καταλάβαινε την ανάγκη των αντρών να έχουν το πάνω χέρι.... Σηκώθηκε αθόρυβα και πήγε στην κουζίνα. Το μεγάλο ρολόι έδειχνε έξι είχε ακόμα αρκετή ώρα μέχρι να ετοιμαστεί και να πάει στη δουλειά. Έφτιαξε ένα καφέ και έκατσε στην πολυθρόνα της. Μόλις η καφεΐνη άρχισε να κυλάει στο σώμα της τα γεγονότα είχαν πάρει άλλη απόχρωση...μακρυά από τη ζέστη του κορμιού του έβλεπε καθαρά και μπορούσε πλέον να διαχωρίσει την σεξουαλική υποταγή από την ουσιαστική υποταγή. Ο Άρης μπορεί να ήταν ίδιος, αλλά ταυτόχρονα ήταν και διαφορετικός...ο Άρης της έδινε την δυνατότητα της επιλογής...και μάλιστα το έκανε πεντακάθαρα. Μπορεί με τον ιδιαίτερο τρόπο του, να την ωθούσε να κάνει πράγματα που εκείνος επέλεγε, ανα πάσα στιγμή όμως μπορούσε να πει όχι. Χώρια που τις επιλογές του δεν τις έντυνε...δεν τις μεταμφίεζε, τις ακουμπούσε μπροστά της ολόγυμνες και εκείνη έπρεπε να διαλέξει αν θα τις κάνει δικές της ή όχι. Μήπως τελικά δεν ήταν το ευάλωτο πλάσμα που την είχαν πείσει πως ήταν? Ξαφνικά ένιωσε μια επιφοίτηση να την κατακλύζει. Ο Άρης χωρίς ίσως και ο ίδιος να το συνειδητοποιεί αυτό που της έκανε στην ουσία, δεν ήταν να την εξουσιάζει αλλά να την φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό της...με τους φόβους της....λες και κρατούσε έναν καθρέφτη μπροστά της. Και αυτό που έβλεπε μέσα του ήταν τόσο καινούριο που την βόλευε τόσες μέρες να κάνει πως δεν το βλέπει.
Όχι δεν θα έκανε το ίδιο λάθος..."Επιλέγω" είπε τρεις φορές από μέσα της σαν προσευχή την ώρα που άκουσε το νερό στο ντουζ να τρέχει. Σηκώθηκε από την πολυθρόνα έβγαλε τα ρούχα της και άρχισε να προχωράει προς το μπάνιο. Υδρατμοί κάλυπταν όλο το δωμάτιο... Τράβηξε την κουρτίνα και μπήκε μέσα στην μπανιέρα. Ο Άρης την κοίταξε χαμογελώντας.
"Καλώς την" είπε και την τράβηξε κάτω από το καυτό νερό. Η Μαρία σιχαινόταν το καυτό νερό....χειμώνα καλοκαίρι μπάνιο έκανε με κρύο νερό... Άπλωσε το χέρι της και γύρισε τον διακόπτη στο κρύο.
"Είσαι τρελή σκωτσέζικο ντουζ μου κάνεις πρωϊνιάτικα??" ούρλιαξε ο Άρης όσο προσπαθούσε να αποφύγει το παγωμένο νερό.
"Δεν είναι προτιμότερο να σε ζεστάνω εγώ από το νερό???" είπε και τον αγκάλιασε με το παγωμένο σώμα της. Λίγα λεπτά αργότερα το μόνο που δεν σκεφτόταν ο Άρης ήταν η θερμοκρασία του νερού. Μπορεί το νερό να κυλούσε πάνω στα σώματα τους ήταν όμως τέτοια η φωτιά τους που λες και εξατμιζόταν την στιγμή που τους ακουμπούσε...Και όσο τα σώματα έμπλεκαν σε ξέφρενους βρεγμένους χορούς, ο Άρης άρχισε να νιώθει ευγνωμοσύνη για τις παγωμένες σταγόνες. Λες και κάποιος έριχνε βροχή στην ίδια την κόλαση....
για τη συνέχεια πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: