Τη στιγμή που η Μαρία τελείωσε το τραγούδι, μέσα στο μαγαζί ακόμα και καρφίτσα να έπεφτε θα έκανε εκκωφαντικό ήχο. Όλοι ίσα που ανέπνεαν από αυτό που μόλις είχαν δει. Αυτή η κοπέλα δεν τραγουδούσε, αυτή η κοπέλα έσπαγε σε χιλιάδες κομμάτια μπροστά στα μάτια τους και η εικόνα ήταν συγκλονιστική. Μέσα στα κόκκινα μιλούσε για μια ζωή παραδομένη εν λευκώ...Ένας από τους παρευρισκόμενους βρήκε το κουράγιο να κάνει την αρχή και να χειροκροτήσει και γρήγορα τον ακολούθησαν όλοι. Το χειροκρότημα έκανε την Μαρία να ξυπνήσει και να συνειδητοποιήσει που βρισκόταν. Σταμάτησε να κοιτάζει τον Άρη και με άτσαλα βήματα κατέβηκε από την σκηνή και επέστρεψε στο τραπέζι της για να ανεβεί ο επόμενος.
"Μαρία ήσουν εξαιρετική" της είπε η Ειρήνη ενθουσιασμένη
"Πράγματι!!!" συμφώνησε ο Γιάννης
"Ευχαριστώ..." είπε εκείνη και σωριάστηκε στην καρέκλα της. Ο Άρης δεν μίλησε καθόλου απλά καθόταν σκεφτικός δίπλα της. Και τα λεπτά κυλούσαν μέσα στα φάλτσα ανθρώπων που προσπαθούσαν και εκείνοι να πουν την ιστορία τους μέσα από τραγούδια.
"Καλέ τόση ώρα και δεν έχεις καπνίσει το έκοψες???" είπε ξαφνικά απορημένος ο Γιάννης
"Προσπαθώ..." είπε ο Άρης μονολεκτικά
"Επειδή μυρίζομαι πως η Μαρία είναι μπλεγμένη σε αυτό να της πω ένα τεράστιο ευχαριστώ.." είπε η Ειρήνη που σιχαινόταν το τσιγάρο. Η Μαρία όμως ένιωθε τόσο κουρασμένη που δεν είχε το κουράγιο να πληγώσει περισσότερο τον Άρη λέγοντας κάτι ανάρμοστο. Εκείνη τη στιγμή ήταν "γυμνή", περισσότερο γυμνή και από την γυμνή πλάτη της. Χάρισε έτσι ένα συμβατικό χαμόγελο στην Ειρήνη κόβοντας τη συζήτηση.
"Καλά δεν θα με συστήσετε εμένα στην υπέροχη αυτή κυρία???" είπε ο Λευτέρης στο πρώτο διάλειμμα
"Μικρέ η Μαρία , Μαρία ο Λευτέρης" είπε ο Γιάννης όταν είδε πως ο Άρης κάπου ήταν χαμένος στις σκέψεις του
"Μικρό είναι το μάτι σου! Και Μαρία χάρηκα! Σόρρυ κιόλας αλλά ήθελε πολλά αρχίδια για να τραγουδήσεις αυτό που τραγούδησες! Όταν μου έδειξες το κομμάτι φρίκαρα....Μποφίλιου??? Σχεδόν έμοιαζε ιεροσυλία...Αλλά τα πήγες μια χαρά και τώρα απορώ τι βρήκες σε αυτόν το σάτυρο που κάθεται δίπλα σου" είπε και άναψε ένα τσιγάρο.
"Άντε ρε από εδώ!" είπε ο Άρης και εισέπνευσε τον καπνό που ελευθερωνόταν από τον αδελφό του. Η Μαρία από τη στιγμή που είχε κατεβεί από τη σκηνή πίεζε τον εαυτό της να μην το σκάσει από εκεί μέσα. Ο χρόνος όμως αντί να κάνει τον πνιγμό που ένιωθε να φεύγει, τον έκανε όλο και πιο αβάσταχτο. "Επιλέγω" είπε σαν μάντρα μέσα της και σηκώθηκε
"Χάρηκα που σας γνώρισα, αλλά δουλεύω το πρωί και πρέπει να φύγω. Άρη εσύ κάτσε θα πάρω ταξί! Καλό βράδυ" είπε και αφού έκανε σε όλους μια χειραψία βγήκε από το μαγαζί παίρνοντας βαθιές ανάσες.
"Έφυγε!"
"Και τι μου το λες? το είδα.."
"Σήκω Άρη πάνω τώρα και πήγαινε την κοπέλα σπίτι της ,μην θυμηθούμε τα παλιά και παίξουμε μπουνιές!"
"Δεν μου το ζήτησε..."
"Δεν θα το ξαναπώ! Σήκω αυτή τη στιγμή και εμείς οι δύο θα τα πούμε άλλη ώρα, γιατί νομίζω πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα. Τώρα Άρη, δεν αστειεύομαι!" είπε ο Γιάννης και τον αγριοκοίταξέ. Σαν ελατήριο ο Άρης σηκώθηκε και βγήκε τρέχοντας στο δρόμο. Κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά αλλά πουθενά η Μαρία. Πότε πρόλαβε να βρει ταξί??? Αποκλείεται κάπου εκεί ήταν σκέφτηκε απελπισμένος. Άρχισε να περπατάει κατά μήκος του δρόμου όταν πρόσεξε ένα κομμάτι κατακόκκινο ύφασμα να προεξέχει σε μια γωνία. Μπαίνοντας στο στενάκι είδε την Μαρία να κλαίει με λυγμούς. Πάντα τον τρόμαζε η εικόνα των γυναικών να κλαίνε. Πάντα απομακρυνόταν όταν ξεκινούσαν τα δάκρυα. Αυτή τη φορά όμως δεν ήθελε να φύγει....Προσπάθησε να την πάρει αγκαλιά εκείνη όμως σαν θηρίο τον έσπρωχνε , τον γρατζουνούσε, τον χτυπούσε και όσο εκείνη πάλευε τόσο η ανάγκη του να την πάρει αγκαλιά μεγάλωνε... Σχεδόν σηκωτή την πήγε στο αυτοκίνητο και όταν εκείνη αρνήθηκε να ανεβεί πεισμωμένη στο σπίτι του έχασε την υπομονή του και τραβώντας την με δύναμη σχεδόν την έσυρε μέσα.
"Πονάω!!!" ούρλιαξε εκείνη
"Όλοι πονάνε!!!" της είπε και προσπάθησε να την φιλήσει. Και όσο εκείνη αντιστεκόταν τόσο εκείνος επέμενε προσπαθώντας να την ακινητοποιήσει.Και εκεί ανάμεσα σε αχόρταγα εκδικητικά ξέπνοα φιλιά η Μαρία τον εκλιπάρησε
"Σκίσε το...κάνε το κομμάτια....κάνε το για μένα..." και ήταν τέτοια η παραδοχή της που τα χέρια του απόκτησαν τεράστια δύναμη και κομμάτι κομμάτι άρχισε να σκίζει το φόρεμα και να το πετάει στο πάτωμα γυμνώνοντας την ουσιαστικά ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της...
"Ποτέ ξανά εν λευκώ!" της είπε τη στιγμή που και το τελευταίο κομμάτι ακουμπούσε το πάτωμα...
....................................................................................................................................................................
"Μαμά???"
"Όρέστη μου???... Καλά είσαι??? Πως και με παίρνεις πρωί πρωί???"
"Μαμά κοιμάσαι??? Εννιά είναι η ώρα δεν είσαι στη δουλειά??"
"Τι ώρα είναι?????!!!! Ορέστη με πήρε ο ύπνος!!!! Να σε πάρω εγώ από το γραφείο??? Έγινε κάτι????"
"Όχι απλά είπα να σε πάρω πριν πάω στη θάλασσα... Καλά πάρε με το μεσημέρι να μιλήσουμε."
"Εντάξει μωρό μου σε κλείνω να ντυθώ. Φιλάκια"
"Άρη ξύπνα! Μας πήρε ο ύπνος"
"Χμμμ"
"Ξύπνα σου λέω εννιά είναι η ώρα!!! Πω πω πρέπει να πάρω στο γραφείο να ενημερώσω ότι θα αργήσω" είπε και σηκώθηκε πανικόβλητη ψάχνοντας τα ρούχα της. Ο Μαρκήσιος σε μια γωνία μασουλούσε ένα κομμάτι από το κόκκινο φόρεμα....Έψαχνε την τσάντα της να βρει την οδοντόβουρτσα, τη στιγμή που ο Άρης έτριψε νυσταγμένα το πρόσωπο του.
"Πάρε και ζήτα άδεια για σήμερα" είπε και τεντώθηκε
"Δεν γίνεται μέσα σε περίοδο διακοπών να πάρω και να ζητάω άδεια...άσε που θα νομίζουν πως θέλω να κάτσω τριήμερο. Παρασκευή σήμερα!!! Μα που είναι το παπούτσι μου γαμώτο!"
"Πάλι καλά που είναι Παρασκευή ....αυτοί οι ρυθμοί με έχουν ψοφήσει!" είπε ανάμεσα σε χασμουρητά αλλά η Μαρία είχε ήδη χαθεί στο μπάνιο. Κάθισε στο κρεβάτι και χάιδεψε τον Μαρκήσιο που μόλις είδε πως σηκώθηκε έτρεξε δίπλα του. "Ναι αγόρι μου το ξέρω, θες να σε πάω βόλτα...δώσε μου μισή ώρα και φύγαμε". Μέσα από το μπάνιο άκουσε την Μαρία να μιλάει στο τηλέφωνο με κάποιο συνάδελφο σκόρπιες λέξεις έπιανε..."έρχομαι" ..."στο τρίτο συρτάρι είναι το CD"..."με σώζεις Ελένη"....."τα λέμε". Σηκώθηκε και πήγε στην κουζίνα, χρειαζόταν καφέ και άμεσα.
Γυρνώντας στην κρεβατοκάμαρα να συμμαζέψει τα πράγματα της η Μαρία δεν βρήκε κανέναν μέσα. Με γρήγορες κινήσεις πέταξε διάφορα μέσα στην τσάντα και πήγε στην κουζίνα. Ο Άρης ακόμα γυμνός έφτιαχνε καφέ με τον Μαρκήσιο να κουνάει συνεχώς την ουρά του καθισμένος στα πόδια του.
"Μα καλά δεν έχεις αργήσει????"
"Μαρία δικό μου είναι το γραφείο....όποτε θέλω πάω, όποτε θέλω δεν πάω...."
"Λοιπόν την κάνω"
"Εεεε στάσου τι θα πει την κάνω??? Ούτε καφέ δεν θα πιεις???"
"Δεν προλαβαίνω Άρη!!!! Θα μιλήσουμε αργότερα.." είπε και βγήκε τρέχοντας από την πόρτα. Ο Άρης κοίταξε την κλειστή πόρτα και έσκυψε στον Μαρκήσιο "Αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει στο λέω! Πως σκατά θα μιλήσουμε μου λες???? Γαμώ το απόρρητο μου μέσα!"
Δυο ώρες μετά ήταν στο γραφείο του και η γραμματέας του τον κοιτούσε με περιέργεια..σπάνια ερχόταν αξύριστος..
"Λίνα μετέφερες τα ραντεβού??? Καφέ και τον φάκελο του Αναγνώστου.."
"Έχει πάρει ήδη δύο φορές ο αδελφός σας. Σας έπαιρνε λέει και στο κινητό αλλά δεν απαντούσατε. Είπε να σας πω πως το μεσημέρι θα περάσει να πάτε για φαΐ και να μην κανονίσετε κάτι άλλο.."
"Θα τον πάρω, ευχαριστώ" είπε και χάθηκε πίσω από την συρόμενη πόρτα. Κάθισε στο γραφείο και άνοιξε τον υπολογιστή. Η Λίνα δεν άργησε να του φέρει τον καφέ και τη στιγμή που έπινε την πρώτη γουλιά προσπάθησε να σκεφτεί πότε του έλλειπε περισσότερο το τσιγάρο...με το καφέ...? με το αλκοόλ...?μετά το φαγητό..? μετά το σεξ....??? όταν τον εκνεύριζε η Μαρία...???? Ω σίγουρα όταν τον εκνεύριζε η Μαρία! Σήκωσε το ακουστικό και τηλεφώνησε στον Γιάννη. Προσπάθησε να αποφύγει το μεσημεριανό μαζί του, αλλά στάθηκε αδύνατο. Την ώρα που έκλεινε το τηλέφωνο αναστέναξε με δυσφορία γιατί ήξερε τι τον περίμενε.. Όλοι είχαν βαλθεί να τον τρελάνουν σήμερα...κανένας δεν του χαριζόταν. Νευριασμένος άρχισε να συντάσσει νομικά κείμενα και μόνο αργά το μεσημεράκι ξανασήκωσε το κεφάλι του.
"Καλώς τον. Καιρό έχω να σε δω!"
"Κόψε ρε τις μαλακίες. Παρήγγειλες? Πεινάω σαν τον λύκο!"
"Παρήγγειλα, παλουκώσου στην καρέκλα τώρα. Τη μούρη σου την είδες το πρωί στο καθρέφτη???"
"Μια χαρά είναι η μούρη μου. Βάλτα με τη φύση που χάρισε όλη την ομορφιά σε μένα!"
"Καλά τραγούδα! "
"Τι καλό θα φάμε???"
"Να ήσουν στην ώρα σου να διάλεγες, δεν έχω πολύ χρόνο..."
"Τότε τι λύσσαξες ρε να φάμε μαζί???"
"Άρη άσε σε μένα το ύφος...κράτα το για τις κατακτήσεις σου..Τι ήταν ρε τα χτεσινά???"
"Ώχου ξεκόλλα..Ξέρω τι κάνω!"
" Τι ξέρεις ρε? Έπρεπε να ακούσεις την Ειρήνη. Μου έπρηξε τα συκώτια σε όλη την επιστροφή!"
"Ας πρόσεχες..."
"Άρη δεν είναι αστείο. Εντάξει τόσα χρόνια το έχουμε καταλάβει. Έχεις τη δική σου λογική στις σχέσεις. Και ποτέ κανένας μας δεν είπε τίποτα....Ούτε τότε που μετά από χρόνια σχέσης ετοιμαζόσουν για γάμους και τελευταία στιγμή το διαλύσατε....ούτε μετά που έπεσες στα πατώματα με την παντρεμένη...ούτε μετά που άλλαζες τις πιτσιρίκες σαν πουκάμισα. Δεν κατακρίναμε τις επιλογές σου, απεναντίας τις σεβαστήκαμε και ας μην τις καταλαβαίναμε τις περισσότερες φορές. Τώρα όμως είναι διαφορετικά. Έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια και ο δικός μου αδελφός ότι και αν έκανε, ακόμα και τις μαλακίες που έκανε, τις έκανε με αξιοπρέπεια ! Μήπως ξέρεις που μπορώ να τον βρω???"
"Όρεξη έχεις ρε Γιάννη..."
"Ναι έχω όρεξη. Γιαυτό μίλα!"
"Το ελέγχω σου λέω! Δεν σου αρκεί???"
"Τι σκατά ελέγχεις μου λες???? Τι θες ρε από την κοπέλα? Άσε την στην ησυχία της. Δεν την είδες χτες?? Βρες μια από αυτές που βρίσκεις συνήθως. Αυτή μπλεγμένη φαίνεται η ταλαίπωρη και θα την κάνεις ακόμα πιο κουβάρι με τα τρελά σου. Σαράντα χρονών γάιδαρος και παίζεις παιχνίδια??? Και άντε να τα έπαιζες με καμία τρελή σαν εσένα, δεν θα το συζητάγαμε καν...Αλλά αυτή ρε ...πως να το πω...σαν κάτι να τρέχει με δαύτη...Τι ξέρεις για εκείνη???"
"Όλα όσα χρειάζεται..."
"Δηλαδή???? Τι και αυτή καμία παντρεμένη είναι??? Γιατί μικρούλα δεν είναι"
"Χωρισμένη.."
"Παιδιά???"
"Έναν γιο.."
"Καλά αυτά δεν λένε και τίποτα....Η μισή Ελλάδα χωρισμένη με παιδιά είναι...αλλά φαίνεται ρε μαλάκα καλός άνθρωπος, μην παίζεις μαζί της.."
"Ενήλικη είναι Γιάννη, σοβαρέψου. Και έτσι για να ξέρεις δεν παίζω μόνο εγώ μαζί της και εκείνη παίζει μαζί μου...."
"Δεν ξέρω, δεν έχω καλό προαίσθημα γιαυτό..."
"Μην ανησυχείς, άλλωστε έχει ημερομηνία λήξης. Μια εβδομάδα σχεδόν απέμεινε και μετά τέλος"
"Άλλο και τούτο. Τότε γιατί μας την γνώρισες???"
"Σου είπα Γιάννη, δεν παίζω μόνο εγώ μαζί της παίζει και εκείνη με μένα....και μα το Θεό παίζει η ρουφιάνα τόσο καλά! Ορίστε δες τι τραβάω τώρα...."
"Δεν καταλαβαίνω Χριστό...."
"Αστο βρε Γιάννη, μην το ψάχνεις..Μπορούμε να φάμε τώρα???
"Τι να σου πω ρε αδελφέ, εύχομαι να έρθεις στα συγκαλά σου. Παραδίδω τα όπλα....Και όχι τίποτα άλλο θα με ζαλίσει και η άλλη σπίτι που θα γυρίσω χωρίς απαντήσεις....Μόνο ο Λευτέρης είναι κλασσικά στον κόσμο του...Απορώ όλη τη λογική σε αυτή την οικογένεια σε εμένα έπρεπε να την δώσει ο Θεός?? Και μιας και είπα οικογένεια απόψε στου μπαμπά μην το ξεχάσεις σε έχει άχτι η μαμά"
"Δεν το ξεχνάω..."
..............................................................................................................................................................
Η Μαρία για καλή της τύχη γλίτωσε την κατσάδα στην δουλειά...Ο Ορέστης την ενημέρωσε με πολλές λεπτομέρειες για τις δραστηριότητες του και χάρηκε τόσο πολύ που λέξεις όπως χταπόδι, πανηγύρι, φεγγάρι και ποδόσφαιρο μπορούσαν σε μια πρόταση κιόλας να κάνουν ακόμα το παιδί της ευτυχισμένο. Όταν το απόγευμα γύρισε σπίτι της κάτω από την πόρτα της την περίμενε ένα σημείωμα
"Αυτό που έχουμε γυρίσει στην εποχή του Νεάντερταλ και ρίχνω σημειώματα κάτω από την πόρτα σου, μιλάμε μπορεί να με τρελάνει...Πότε επιτέλους θα μου δώσεις το κινητό σου????? Απόψε έχω μια δουλειά που δεν παίρνει αναβολή. Μάλλον θα αργήσω να τελειώσω, αλλά όταν θα συμβεί αυτό ,να ξέρεις θα έρθω προς Σαχάρα μεριά. Δεν ξέρω τι ώρα... μην κοιμηθείς όμως, περίμενε με....περίμενε και δεν θα χάσεις....Και έτσι για να κρατάμε τους τύπους, θα ακούσεις το συνθηματικό στο παράθυρο σου....τέσσερις πετρούλες...αν ανοίξεις οκ αν όχι θα την κάνω Α. "
Πόσο καθαρό γραφικό χαρακτήρα έχει, σκέφτηκε τη στιγμή που δίπλωνε το σημείωμα και χαμογέλασε...Όλα καθαρά πάνω του....μέχρι και τα γράμματα του...
για τη συνέχεια πατήστε εδώ
"Μαρία ήσουν εξαιρετική" της είπε η Ειρήνη ενθουσιασμένη
"Πράγματι!!!" συμφώνησε ο Γιάννης
"Ευχαριστώ..." είπε εκείνη και σωριάστηκε στην καρέκλα της. Ο Άρης δεν μίλησε καθόλου απλά καθόταν σκεφτικός δίπλα της. Και τα λεπτά κυλούσαν μέσα στα φάλτσα ανθρώπων που προσπαθούσαν και εκείνοι να πουν την ιστορία τους μέσα από τραγούδια.
"Καλέ τόση ώρα και δεν έχεις καπνίσει το έκοψες???" είπε ξαφνικά απορημένος ο Γιάννης
"Προσπαθώ..." είπε ο Άρης μονολεκτικά
"Επειδή μυρίζομαι πως η Μαρία είναι μπλεγμένη σε αυτό να της πω ένα τεράστιο ευχαριστώ.." είπε η Ειρήνη που σιχαινόταν το τσιγάρο. Η Μαρία όμως ένιωθε τόσο κουρασμένη που δεν είχε το κουράγιο να πληγώσει περισσότερο τον Άρη λέγοντας κάτι ανάρμοστο. Εκείνη τη στιγμή ήταν "γυμνή", περισσότερο γυμνή και από την γυμνή πλάτη της. Χάρισε έτσι ένα συμβατικό χαμόγελο στην Ειρήνη κόβοντας τη συζήτηση.
"Καλά δεν θα με συστήσετε εμένα στην υπέροχη αυτή κυρία???" είπε ο Λευτέρης στο πρώτο διάλειμμα
"Μικρέ η Μαρία , Μαρία ο Λευτέρης" είπε ο Γιάννης όταν είδε πως ο Άρης κάπου ήταν χαμένος στις σκέψεις του
"Μικρό είναι το μάτι σου! Και Μαρία χάρηκα! Σόρρυ κιόλας αλλά ήθελε πολλά αρχίδια για να τραγουδήσεις αυτό που τραγούδησες! Όταν μου έδειξες το κομμάτι φρίκαρα....Μποφίλιου??? Σχεδόν έμοιαζε ιεροσυλία...Αλλά τα πήγες μια χαρά και τώρα απορώ τι βρήκες σε αυτόν το σάτυρο που κάθεται δίπλα σου" είπε και άναψε ένα τσιγάρο.
"Άντε ρε από εδώ!" είπε ο Άρης και εισέπνευσε τον καπνό που ελευθερωνόταν από τον αδελφό του. Η Μαρία από τη στιγμή που είχε κατεβεί από τη σκηνή πίεζε τον εαυτό της να μην το σκάσει από εκεί μέσα. Ο χρόνος όμως αντί να κάνει τον πνιγμό που ένιωθε να φεύγει, τον έκανε όλο και πιο αβάσταχτο. "Επιλέγω" είπε σαν μάντρα μέσα της και σηκώθηκε
"Χάρηκα που σας γνώρισα, αλλά δουλεύω το πρωί και πρέπει να φύγω. Άρη εσύ κάτσε θα πάρω ταξί! Καλό βράδυ" είπε και αφού έκανε σε όλους μια χειραψία βγήκε από το μαγαζί παίρνοντας βαθιές ανάσες.
"Έφυγε!"
"Και τι μου το λες? το είδα.."
"Σήκω Άρη πάνω τώρα και πήγαινε την κοπέλα σπίτι της ,μην θυμηθούμε τα παλιά και παίξουμε μπουνιές!"
"Δεν μου το ζήτησε..."
"Δεν θα το ξαναπώ! Σήκω αυτή τη στιγμή και εμείς οι δύο θα τα πούμε άλλη ώρα, γιατί νομίζω πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα. Τώρα Άρη, δεν αστειεύομαι!" είπε ο Γιάννης και τον αγριοκοίταξέ. Σαν ελατήριο ο Άρης σηκώθηκε και βγήκε τρέχοντας στο δρόμο. Κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά αλλά πουθενά η Μαρία. Πότε πρόλαβε να βρει ταξί??? Αποκλείεται κάπου εκεί ήταν σκέφτηκε απελπισμένος. Άρχισε να περπατάει κατά μήκος του δρόμου όταν πρόσεξε ένα κομμάτι κατακόκκινο ύφασμα να προεξέχει σε μια γωνία. Μπαίνοντας στο στενάκι είδε την Μαρία να κλαίει με λυγμούς. Πάντα τον τρόμαζε η εικόνα των γυναικών να κλαίνε. Πάντα απομακρυνόταν όταν ξεκινούσαν τα δάκρυα. Αυτή τη φορά όμως δεν ήθελε να φύγει....Προσπάθησε να την πάρει αγκαλιά εκείνη όμως σαν θηρίο τον έσπρωχνε , τον γρατζουνούσε, τον χτυπούσε και όσο εκείνη πάλευε τόσο η ανάγκη του να την πάρει αγκαλιά μεγάλωνε... Σχεδόν σηκωτή την πήγε στο αυτοκίνητο και όταν εκείνη αρνήθηκε να ανεβεί πεισμωμένη στο σπίτι του έχασε την υπομονή του και τραβώντας την με δύναμη σχεδόν την έσυρε μέσα.
"Πονάω!!!" ούρλιαξε εκείνη
"Όλοι πονάνε!!!" της είπε και προσπάθησε να την φιλήσει. Και όσο εκείνη αντιστεκόταν τόσο εκείνος επέμενε προσπαθώντας να την ακινητοποιήσει.Και εκεί ανάμεσα σε αχόρταγα εκδικητικά ξέπνοα φιλιά η Μαρία τον εκλιπάρησε
"Σκίσε το...κάνε το κομμάτια....κάνε το για μένα..." και ήταν τέτοια η παραδοχή της που τα χέρια του απόκτησαν τεράστια δύναμη και κομμάτι κομμάτι άρχισε να σκίζει το φόρεμα και να το πετάει στο πάτωμα γυμνώνοντας την ουσιαστικά ίσως για πρώτη φορά στη ζωή της...
"Ποτέ ξανά εν λευκώ!" της είπε τη στιγμή που και το τελευταίο κομμάτι ακουμπούσε το πάτωμα...
....................................................................................................................................................................
"Μαμά???"
"Όρέστη μου???... Καλά είσαι??? Πως και με παίρνεις πρωί πρωί???"
"Μαμά κοιμάσαι??? Εννιά είναι η ώρα δεν είσαι στη δουλειά??"
"Τι ώρα είναι?????!!!! Ορέστη με πήρε ο ύπνος!!!! Να σε πάρω εγώ από το γραφείο??? Έγινε κάτι????"
"Όχι απλά είπα να σε πάρω πριν πάω στη θάλασσα... Καλά πάρε με το μεσημέρι να μιλήσουμε."
"Εντάξει μωρό μου σε κλείνω να ντυθώ. Φιλάκια"
"Άρη ξύπνα! Μας πήρε ο ύπνος"
"Χμμμ"
"Ξύπνα σου λέω εννιά είναι η ώρα!!! Πω πω πρέπει να πάρω στο γραφείο να ενημερώσω ότι θα αργήσω" είπε και σηκώθηκε πανικόβλητη ψάχνοντας τα ρούχα της. Ο Μαρκήσιος σε μια γωνία μασουλούσε ένα κομμάτι από το κόκκινο φόρεμα....Έψαχνε την τσάντα της να βρει την οδοντόβουρτσα, τη στιγμή που ο Άρης έτριψε νυσταγμένα το πρόσωπο του.
"Πάρε και ζήτα άδεια για σήμερα" είπε και τεντώθηκε
"Δεν γίνεται μέσα σε περίοδο διακοπών να πάρω και να ζητάω άδεια...άσε που θα νομίζουν πως θέλω να κάτσω τριήμερο. Παρασκευή σήμερα!!! Μα που είναι το παπούτσι μου γαμώτο!"
"Πάλι καλά που είναι Παρασκευή ....αυτοί οι ρυθμοί με έχουν ψοφήσει!" είπε ανάμεσα σε χασμουρητά αλλά η Μαρία είχε ήδη χαθεί στο μπάνιο. Κάθισε στο κρεβάτι και χάιδεψε τον Μαρκήσιο που μόλις είδε πως σηκώθηκε έτρεξε δίπλα του. "Ναι αγόρι μου το ξέρω, θες να σε πάω βόλτα...δώσε μου μισή ώρα και φύγαμε". Μέσα από το μπάνιο άκουσε την Μαρία να μιλάει στο τηλέφωνο με κάποιο συνάδελφο σκόρπιες λέξεις έπιανε..."έρχομαι" ..."στο τρίτο συρτάρι είναι το CD"..."με σώζεις Ελένη"....."τα λέμε". Σηκώθηκε και πήγε στην κουζίνα, χρειαζόταν καφέ και άμεσα.
Γυρνώντας στην κρεβατοκάμαρα να συμμαζέψει τα πράγματα της η Μαρία δεν βρήκε κανέναν μέσα. Με γρήγορες κινήσεις πέταξε διάφορα μέσα στην τσάντα και πήγε στην κουζίνα. Ο Άρης ακόμα γυμνός έφτιαχνε καφέ με τον Μαρκήσιο να κουνάει συνεχώς την ουρά του καθισμένος στα πόδια του.
"Μα καλά δεν έχεις αργήσει????"
"Μαρία δικό μου είναι το γραφείο....όποτε θέλω πάω, όποτε θέλω δεν πάω...."
"Λοιπόν την κάνω"
"Εεεε στάσου τι θα πει την κάνω??? Ούτε καφέ δεν θα πιεις???"
"Δεν προλαβαίνω Άρη!!!! Θα μιλήσουμε αργότερα.." είπε και βγήκε τρέχοντας από την πόρτα. Ο Άρης κοίταξε την κλειστή πόρτα και έσκυψε στον Μαρκήσιο "Αυτή η γυναίκα θα με τρελάνει στο λέω! Πως σκατά θα μιλήσουμε μου λες???? Γαμώ το απόρρητο μου μέσα!"
Δυο ώρες μετά ήταν στο γραφείο του και η γραμματέας του τον κοιτούσε με περιέργεια..σπάνια ερχόταν αξύριστος..
"Λίνα μετέφερες τα ραντεβού??? Καφέ και τον φάκελο του Αναγνώστου.."
"Έχει πάρει ήδη δύο φορές ο αδελφός σας. Σας έπαιρνε λέει και στο κινητό αλλά δεν απαντούσατε. Είπε να σας πω πως το μεσημέρι θα περάσει να πάτε για φαΐ και να μην κανονίσετε κάτι άλλο.."
"Θα τον πάρω, ευχαριστώ" είπε και χάθηκε πίσω από την συρόμενη πόρτα. Κάθισε στο γραφείο και άνοιξε τον υπολογιστή. Η Λίνα δεν άργησε να του φέρει τον καφέ και τη στιγμή που έπινε την πρώτη γουλιά προσπάθησε να σκεφτεί πότε του έλλειπε περισσότερο το τσιγάρο...με το καφέ...? με το αλκοόλ...?μετά το φαγητό..? μετά το σεξ....??? όταν τον εκνεύριζε η Μαρία...???? Ω σίγουρα όταν τον εκνεύριζε η Μαρία! Σήκωσε το ακουστικό και τηλεφώνησε στον Γιάννη. Προσπάθησε να αποφύγει το μεσημεριανό μαζί του, αλλά στάθηκε αδύνατο. Την ώρα που έκλεινε το τηλέφωνο αναστέναξε με δυσφορία γιατί ήξερε τι τον περίμενε.. Όλοι είχαν βαλθεί να τον τρελάνουν σήμερα...κανένας δεν του χαριζόταν. Νευριασμένος άρχισε να συντάσσει νομικά κείμενα και μόνο αργά το μεσημεράκι ξανασήκωσε το κεφάλι του.
"Καλώς τον. Καιρό έχω να σε δω!"
"Κόψε ρε τις μαλακίες. Παρήγγειλες? Πεινάω σαν τον λύκο!"
"Παρήγγειλα, παλουκώσου στην καρέκλα τώρα. Τη μούρη σου την είδες το πρωί στο καθρέφτη???"
"Μια χαρά είναι η μούρη μου. Βάλτα με τη φύση που χάρισε όλη την ομορφιά σε μένα!"
"Καλά τραγούδα! "
"Τι καλό θα φάμε???"
"Να ήσουν στην ώρα σου να διάλεγες, δεν έχω πολύ χρόνο..."
"Τότε τι λύσσαξες ρε να φάμε μαζί???"
"Άρη άσε σε μένα το ύφος...κράτα το για τις κατακτήσεις σου..Τι ήταν ρε τα χτεσινά???"
"Ώχου ξεκόλλα..Ξέρω τι κάνω!"
" Τι ξέρεις ρε? Έπρεπε να ακούσεις την Ειρήνη. Μου έπρηξε τα συκώτια σε όλη την επιστροφή!"
"Ας πρόσεχες..."
"Άρη δεν είναι αστείο. Εντάξει τόσα χρόνια το έχουμε καταλάβει. Έχεις τη δική σου λογική στις σχέσεις. Και ποτέ κανένας μας δεν είπε τίποτα....Ούτε τότε που μετά από χρόνια σχέσης ετοιμαζόσουν για γάμους και τελευταία στιγμή το διαλύσατε....ούτε μετά που έπεσες στα πατώματα με την παντρεμένη...ούτε μετά που άλλαζες τις πιτσιρίκες σαν πουκάμισα. Δεν κατακρίναμε τις επιλογές σου, απεναντίας τις σεβαστήκαμε και ας μην τις καταλαβαίναμε τις περισσότερες φορές. Τώρα όμως είναι διαφορετικά. Έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια και ο δικός μου αδελφός ότι και αν έκανε, ακόμα και τις μαλακίες που έκανε, τις έκανε με αξιοπρέπεια ! Μήπως ξέρεις που μπορώ να τον βρω???"
"Όρεξη έχεις ρε Γιάννη..."
"Ναι έχω όρεξη. Γιαυτό μίλα!"
"Το ελέγχω σου λέω! Δεν σου αρκεί???"
"Τι σκατά ελέγχεις μου λες???? Τι θες ρε από την κοπέλα? Άσε την στην ησυχία της. Δεν την είδες χτες?? Βρες μια από αυτές που βρίσκεις συνήθως. Αυτή μπλεγμένη φαίνεται η ταλαίπωρη και θα την κάνεις ακόμα πιο κουβάρι με τα τρελά σου. Σαράντα χρονών γάιδαρος και παίζεις παιχνίδια??? Και άντε να τα έπαιζες με καμία τρελή σαν εσένα, δεν θα το συζητάγαμε καν...Αλλά αυτή ρε ...πως να το πω...σαν κάτι να τρέχει με δαύτη...Τι ξέρεις για εκείνη???"
"Όλα όσα χρειάζεται..."
"Δηλαδή???? Τι και αυτή καμία παντρεμένη είναι??? Γιατί μικρούλα δεν είναι"
"Χωρισμένη.."
"Παιδιά???"
"Έναν γιο.."
"Καλά αυτά δεν λένε και τίποτα....Η μισή Ελλάδα χωρισμένη με παιδιά είναι...αλλά φαίνεται ρε μαλάκα καλός άνθρωπος, μην παίζεις μαζί της.."
"Ενήλικη είναι Γιάννη, σοβαρέψου. Και έτσι για να ξέρεις δεν παίζω μόνο εγώ μαζί της και εκείνη παίζει μαζί μου...."
"Δεν ξέρω, δεν έχω καλό προαίσθημα γιαυτό..."
"Μην ανησυχείς, άλλωστε έχει ημερομηνία λήξης. Μια εβδομάδα σχεδόν απέμεινε και μετά τέλος"
"Άλλο και τούτο. Τότε γιατί μας την γνώρισες???"
"Σου είπα Γιάννη, δεν παίζω μόνο εγώ μαζί της παίζει και εκείνη με μένα....και μα το Θεό παίζει η ρουφιάνα τόσο καλά! Ορίστε δες τι τραβάω τώρα...."
"Δεν καταλαβαίνω Χριστό...."
"Αστο βρε Γιάννη, μην το ψάχνεις..Μπορούμε να φάμε τώρα???
"Τι να σου πω ρε αδελφέ, εύχομαι να έρθεις στα συγκαλά σου. Παραδίδω τα όπλα....Και όχι τίποτα άλλο θα με ζαλίσει και η άλλη σπίτι που θα γυρίσω χωρίς απαντήσεις....Μόνο ο Λευτέρης είναι κλασσικά στον κόσμο του...Απορώ όλη τη λογική σε αυτή την οικογένεια σε εμένα έπρεπε να την δώσει ο Θεός?? Και μιας και είπα οικογένεια απόψε στου μπαμπά μην το ξεχάσεις σε έχει άχτι η μαμά"
"Δεν το ξεχνάω..."
..............................................................................................................................................................
Η Μαρία για καλή της τύχη γλίτωσε την κατσάδα στην δουλειά...Ο Ορέστης την ενημέρωσε με πολλές λεπτομέρειες για τις δραστηριότητες του και χάρηκε τόσο πολύ που λέξεις όπως χταπόδι, πανηγύρι, φεγγάρι και ποδόσφαιρο μπορούσαν σε μια πρόταση κιόλας να κάνουν ακόμα το παιδί της ευτυχισμένο. Όταν το απόγευμα γύρισε σπίτι της κάτω από την πόρτα της την περίμενε ένα σημείωμα
"Αυτό που έχουμε γυρίσει στην εποχή του Νεάντερταλ και ρίχνω σημειώματα κάτω από την πόρτα σου, μιλάμε μπορεί να με τρελάνει...Πότε επιτέλους θα μου δώσεις το κινητό σου????? Απόψε έχω μια δουλειά που δεν παίρνει αναβολή. Μάλλον θα αργήσω να τελειώσω, αλλά όταν θα συμβεί αυτό ,να ξέρεις θα έρθω προς Σαχάρα μεριά. Δεν ξέρω τι ώρα... μην κοιμηθείς όμως, περίμενε με....περίμενε και δεν θα χάσεις....Και έτσι για να κρατάμε τους τύπους, θα ακούσεις το συνθηματικό στο παράθυρο σου....τέσσερις πετρούλες...αν ανοίξεις οκ αν όχι θα την κάνω Α. "
Πόσο καθαρό γραφικό χαρακτήρα έχει, σκέφτηκε τη στιγμή που δίπλωνε το σημείωμα και χαμογέλασε...Όλα καθαρά πάνω του....μέχρι και τα γράμματα του...
για τη συνέχεια πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: