"Sugar Daddy" ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ

Πως είχε βρει τα πλήρη στοιχεία της; Πόσο εντυπωσιακό και ταυτόχρονα ανατριχιαστικό ήταν αυτό. Στη Ρώμη; Θα πήγαινε σοβαρά στη Ρώμη; Αν πήγαινε θα τον ξέχεζε. Από κοντά θα φρόντιζε να μάθει πως σκατά είχε παραβιάσει έτσι την ιδιωτικότητα της, ακόμα και αν χρειαζόταν να πάρουν και αυτόν τον Βασίλη μαζί να κάνει τον μεταφραστή! Θα πήγαινε όμως; Η δουλειά; Το παιδί; Στη μάνα της τι θα έλεγε; Από τη δουλειά θα κατάφερνε να κλέψει τρεις μέρες άδεια. Όλο το καλοκαίρι δεν είχε ζητήσει ούτε μια μέρα, αποκλείεται να μην της την έδιναν. Το παιδί ήταν πλέον αρκετά μεγάλο και η μάνα της έμενε ένα στενό πιο κάτω. Πολύ πολύ να πήγαινε να μείνει με τον Χρήστο όσο εκείνη έλειπε. Αλλά στην κυρά Μίνα τι θα έλεγε; Που πήγαινε έτσι ξαφνικά; Και αυτή η μάνα της ραντάρ είχε. Αν της ξεφούρνιζε ψέματα, θα το έπαιρνε χαμπάρι και ίσως τότε να έβαζε τα χειρότερα με το μυαλό της. Παρά την περασμένη ώρα σήκωσε το τηλέφωνο.

"Έλα ρε", ακούστηκε μετά βίας η νυσταγμένη φωνή της Λίτσας από την άλλη άκρη της γραμμής.

"Σε ξύπνησα; Σόρρυ ... Μπορείς να μιλήσεις;"

"Κοιμούνται και ο Νίκος και η μικρή. Έγινε κάτι;" 

"Έστειλε..." είπε αινιγματικά και άκουσε τη Λίτσα να ανοίγει μια πόρτα και να την ξανακλείνει.

"Λέγε!!! Βγήκα από το δωμάτιο. Ξέρνα τα όλα με λεπτομέρειες!"

"Θέλει να πάω Ρώμη την Παρασκευή. Μου έστειλε ένα εισιτήριο με ανοιχτή την επιστροφή. Τι να κάνω;;; Να πάω;;; Και αν πάω που να πω στη μάνα μου ότι θα πάω; Και αν είναι κανένα ψυχάκι και με σκοτώσει σε κανένα στενάκι της Ρώμης; Να φύγω έτσι άδοξα και να λένε μετά στα κοινωνικά δίκτυα πως πήγαινα γυρεύοντας και πως τα ζήταγε ο οργανισμός μου; Ούτε βαλίτσα δεν έχω! Και αν"

"Ωπα μπάστα! Ένα ένα. Θες να τον ξαναδείς;"

"Είναι σύνθετο το θέμ"

"Μαργαρίτα ένα ναι ή ένα όχι. Θες ή δεν θες;"

"Θέλω."

"Ωραία. Τις δύο φορές που τον έχεις συναντήσει ως τώρα σου έδωσε την αίσθηση ότι είναι επικίνδυνος;"

"Όχι, αλλά ρε Λίτσα αν οι δολοφόνοι φαίνονταν, δεν θα γινόντουσαν δολοφονίες! Χώρια που τι εννοείς τις δύο φορές. Η πρώτη διήρκησε ελάχιστα και η δεύτερη... Ε, σου είπα τι έγινε τη δεύτερη! Νομίζεις ότι πρόλαβα να του φτιάξω και ψυχογράφημα;"

"Σωστό... Δώσε μου ένα λεπτό να σκεφτώ" είπε και έκανε μια παύση.

"Λοιπόν, δυσκολάκι να έμπαινε σε τόσο κόπο μόνο και μόνο για να σε δολοφονήσει. Να σε βιάσει πιο πιθανό είναι, αλλά όπως μου τα είπες εκείνος θα έπρεπε να φοβάται εσένα μήπως τον βιάσεις και όχι εσύ αυτόν. Άκου τι θα κάνουμε. Από την ώρα που θα προσγειωθεί το αεροπλάνο θα επικοινωνείς τακτικά μαζί μου. Θα μου κάνεις και μια κοινοποίηση το στίγμα σου για όσο διάστημα λείπεις. Θα στο φτιάξει ο Νίκος στο κινητό, ώστε να μπορώ να ξέρω ανά πάσα στιγμή τις συντεταγμένες σου. Υπάρχουν ειδικές εφαρμογές για παιδιά. Με αυτές αν θες μπορώ να ακούω και τους ήχους από τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά θα προτιμούσα να μην το κάνω αυτό και κολαστώ η γυναίκα! Έτσι αν κάτι πάει στραβά και δεν επικοινωνήσεις μαζί μου να μπορούμε να σε βρούμε, τι λες;"

"Ναι ρε, θα βρείτε το πτώμα μου. Παρηγορήθηκα τώρα να ξέρεις! Αλλά δεν βλέπω να υπάρχει κάτι καλύτερο. Και με τη μάνα μου τι να κάνω; Τι να της πω;"

"Εδώ φιλενάδα δεν έχω κάτι έξυπνο να σου προτείνω. Η γυναίκα είναι κινητός ανιχνευτής ψεύδους. Και να της πεις ότι θα πας κάπου μαζί μου, δεν παίζει να το φάει. Οπότε μάλλον θα πρέπει να της πεις την αλήθεια."

"Ποια αλήθεια ρε, πας καλά; Να μαμά, εγώ θα πεταχτώ δύο τρεις μερούλες μέχρι τη Ρώμη για ένα fuck and go με έναν σχεδόν άγνωστο και θα επιστρέψω. Μπορείς να κρατήσεις το παιδί; Και αντί για τη Ρώμη θα τρέχουμε στο Σχιστό, γιατί το τρίτο έχει κλείσει και δεν δέχεται κόσμο!"

"Ε μην πεις και εσύ λεπτομέρειες! Πες τη μισή αλήθεια. Πες μάνα έχω ανάγκη να ξεφύγω λίγο. Να γεμίσω μπαταρίες. Κέρδισα ένα εισιτήριο για τη Ρώμη και είναι αμαρτία να πάει χαμένο. Έτσι και ψέματα δεν λες και θα γλιτώσει και εκείνη το εγκεφαλικό! Έλα μην κάνεις τη ζωή σου δύσκολη. Πέσε τώρα κοιμήσου και θα περάσουμε αύριο με τον Νίκο να σου φέρω βαλίτσα, να φτιάξουμε τα συστήματα παρακολούθησης στο κινητό σου και να συνεννοηθούμε τις λεπτομέρειες. Γιατί σε περίπτωση που δεν το έχεις πάρει αντιληφθεί ξημερώνει Πέμπτη!"

"Κι αν δεν έρθει εκείνος; Αν φτάσω και δεν είναι εκεί; Και από όλες τις πόλεις του κόσμου, έπρεπε να διαλέξει την πόλη που πήγαμε με τον Στέλιο γαμήλιο ταξίδι;"

"Μαργαρίτα πέσε κοιμήσου! Αν δεν έρθει, πετάγεσαι μέχρι τη Φοντάνα ντι Τρέβι, τρως ένα gelato, πίνεις ένα καπουτσίνο και γυρνάς με το επόμενο αεροπλάνο! Πιο κοντά είναι η Ρώμη με το αεροπλάνο,  απ' ότι η Λιβαδειά με το αυτοκίνητο! Έλεος!" είπε η Λίτσα και της το έκλεισε.

"Ναι, αλλά η Λιβαδειά έχει σουβλάκια" μονολόγησε η Μαργαρίτα και έσβησε το φως. Έπρεπε να κοιμηθεί όντως. Η αυριανή μέρα θα ήταν γεμάτη μικρές μάχες που θα έπρεπε να δώσει και να κερδίσει.

Κάπως έτσι λοιπόν, μετά από μια πτήση με αναταράξεις που ούτε και οι ανέσεις της πρώτης θέσης δεν μπορούσαν να μετριάσουν, έφτασε βράδυ Παρασκευής στο Φιουμιτσίνο. Με το στομάχι της χάλια βρέθηκε να σέρνει μια μικρή μπλε βαλίτσα καμπίνας με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο προσπαθούσε να ενεργοποιήσει το κινητό της. Και μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι είχε πιάσει σήμα, σήκωσε τα μάτια της και τον είδε να την περιμένει κάπου στο βάθος μετά τον έλεγχο. Γιατί αν κάτι ήταν βέβαιο, ήταν πως ο Χίλμαρ δεν μπορούσε να χαθεί μέσα στο πλήθος.  

για τη συνέχεια πατήστε εδώ