Πως είχε βρει τα πλήρη στοιχεία μου; Πόσο εντυπωσιακό και ταυτόχρονα ανατριχιαστικό ήταν αυτό. Στη Ρώμη; Θα πήγαινα σοβαρά στη Ρώμη; Αν πήγαινα θα τον ξέχεζα. Από κοντά θα φρόντιζα να μάθω πως σκατά είχε παραβιάσει έτσι την ιδιωτικότητα μου, ακόμα και αν χρειαζόταν να πάρουμε και αυτόν τον Βασίλη μαζί να κάνει τον μεταφραστή! Θα πήγαινα όμως; Η δουλειά; Το παιδί; Στη μάνα μου τι θα έλεγα; Από τη δουλειά θα κατάφερνα να κλέψω δύο μέρες άδεια. Όλο το καλοκαίρι δεν είχα ζητήσει ούτε μια μέρα, αποκλείεται να μην μου της έδιναν. Το παιδί ήταν πλέον αρκετά μεγάλο και η μάνα μου έμενε ένα στενό πιο κάτω. Πολύ πολύ να πήγαινε να μείνει με τον Χρήστο όσο θα έλειπα. Αλλά στην κυρά Μίνα τι θα έλεγα; Που πήγαινα έτσι ξαφνικά; Και αυτή η μάνα μου ραντάρ είχε. Αν της ξεφούρνιζα ψέματα, θα το έπαιρνε χαμπάρι και ίσως τότε να έβαζε τα χειρότερα με το μυαλό της. Παρά την περασμένη ώρα σήκωσα το τηλέφωνο.
"Έλα ρε", ακούστηκε μετά βίας η νυσταγμένη φωνή της Λίτσας από την άλλη άκρη της γραμμής.
"Σε ξύπνησα; Σόρρυ ... Μπορείς να μιλήσεις;"
"Κοιμούνται και ο Νίκος και η μικρή. Έγινε κάτι;"
"Έστειλε..." είπα αινιγματικά και άκουσα τη Λίτσα να ανοίγει μια πόρτα και να την ξανακλείνει.
"Λέγε!!! Βγήκα από το δωμάτιο. Ξέρνα τα όλα με λεπτομέρειες!"
"Θέλει να πάω Ρώμη την Παρασκευή. Μου έστειλε ένα εισιτήριο με ανοιχτή την επιστροφή. Τι να κάνω;;; Να πάω;;; Και αν πάω που να πω στη μάνα μου ότι θα πάω; Και αν είναι κανένα ψυχάκι και με σκοτώσει σε κανένα στενάκι της Ρώμης; Να φύγω έτσι άδοξα και να λένε μετά στα social πως πήγαινα γυρεύοντας και πως τα ζήταγε ο οργανισμός μου; Ούτε βαλίτσα δεν έχω! Και αν"
"Ωπα μπάστα! Ένα ένα. Θες να τον ξαναδείς;"
"Είναι σύνθετο το θέμ"
"Μαργαρίτα ένα ναι ή ένα όχι. Θες ή δεν θες;"
"Θέλω."
"Ωραία. Τις δύο φορές που τον έχεις συναντήσει ως τώρα σου έδωσε την αίσθηση ότι είναι επικίνδυνος;"
"Όχι, αλλά ρε Λίτσα αν οι δολοφόνοι φαίνονταν, δεν θα γίνονταν δολοφονίες! Χώρια που τι εννοείς τις δύο φορές. Η πρώτη διήρκησε ελάχιστα και η δεύτερη... Ε, σου είπα τι έγινε τη δεύτερη! Νομίζεις ότι πρόλαβα να του φτιάξω και ψυχολογικό προφίλ;"
"Σωστό... Δώσε μου ένα λεπτό να σκεφτώ" είπε και έκανε μια παύση.
"Λοιπόν, δυσκολάκι να έμπαινε σε τόσο κόπο μόνο και μόνο για να σε δολοφονήσει. Να σε βιάσει πιο πιθανό είναι, αλλά όπως μου τα είπες εκείνος θα έπρεπε να φοβάται εσένα μήπως τον βιάσεις και όχι εσύ αυτόν. Άκου τι θα κάνουμε. Από την ώρα που θα προσγειωθεί το αεροπλάνο θα επικοινωνείς τακτικά μαζί μου. Θα μου κάνεις και μια κοινοποίηση το στίγμα σου για όσο διάστημα λείπεις. Θα στο φτιάξει ο Νίκος στο κινητό, ώστε να μπορώ να ξέρω ανά πάσα στιγμή τις συντεταγμένες σου. Υπάρχουν ειδικές εφαρμογές για παιδιά. Με αυτές αν θες μπορώ να ακούω και τους ήχους από τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά θα προτιμούσα να μην το κάνω αυτό και κολαστώ η γυναίκα! Έτσι αν κάτι πάει στραβά και δεν επικοινωνήσεις μαζί μου να μπορούμε να σε βρούμε, τι λες;"
"Ναι ρε, θα βρείτε το πτώμα μου. Παρηγορήθηκα τώρα να ξέρεις! Αλλά δεν βλέπω να υπάρχει κάτι καλύτερο. Και με τη μάνα μου τι να κάνω; Τι να της πω;"
"Εδώ φιλενάδα δεν έχω κάτι έξυπνο να σου προτείνω. Η γυναίκα είναι κινητός ανιχνευτής ψεύδους. Και να της πεις ότι θα πας κάπου μαζί μου, δεν παίζει να το φάει. Οπότε μάλλον θα πρέπει να της πεις την αλήθεια."
"Ποια αλήθεια ρε, πας καλά; Να μαμά, εγώ θα πεταχτώ δύο τρεις μερούλες μέχρι τη Ρώμη για ένα fuck and go με έναν σχεδόν άγνωστο και θα επιστρέψω. Μπορείς να κρατήσεις το παιδί; Και αντί για τη Ρώμη θα τρέχουμε στο Σχιστό, γιατί το τρίτο έχει κλείσει και δεν δέχεται κόσμο!"
"Ε μην πεις και εσύ λεπτομέρειες! Πες τη μισή αλήθεια. Πες μάνα έχω ανάγκη να ξεφύγω λίγο. Να γεμίσω μπαταρίες. Κέρδισα ένα εισιτήριο για τη Ρώμη και είναι αμαρτία να πάει χαμένο. Έτσι και ψέματα δεν λες και θα γλιτώσει και εκείνη το εγκεφαλικό! Έλα μην κάνεις τη ζωή σου δύσκολη. Πέσε τώρα κοιμήσου και θα περάσουμε αύριο με τον Νίκο να σου φέρω βαλίτσα, να φτιάξουμε τα συστήματα παρακολούθησης στο κινητό σου και να συνεννοηθούμε τις λεπτομέρειες. Γιατί σε περίπτωση που δεν το έχεις αντιληφθεί ξημερώνει Πέμπτη!"
"Κι αν δεν έρθει εκείνος; Αν φτάσω και δεν είναι εκεί; Και από όλες τις πόλεις του κόσμου, έπρεπε να διαλέξει την πόλη που πήγαμε με τον Στέλιο γαμήλιο ταξίδι;"
"Μαργαρίτα πέσε κοιμήσου! Αν δεν έρθει, πετάγεσαι μέχρι τη Φοντάνα ντι Τρέβι, τρως ένα gelato, πίνεις ένα καπουτσίνο και γυρνάς με το επόμενο αεροπλάνο! Πιο κοντά είναι η Ρώμη με το αεροπλάνο, απ' ότι η Λιβαδειά με το αυτοκίνητο! Έλεος!" είπε η Λίτσα και μου το έκλεισε.
"Ναι, αλλά η Λιβαδειά έχει σουβλάκια" μονολόγησα και έσβησα το φως. Έπρεπε να κοιμηθώ όντως. Η αυριανή μέρα θα ήταν γεμάτη μικρές μάχες που θα έπρεπε να δώσω και να κερδίσω.
Κάπως έτσι λοιπόν, μετά από μια πτήση με αναταράξεις που ούτε και οι ανέσεις της πρώτης θέσης δεν μπορούσαν να μετριάσουν, έφτασα βράδυ Παρασκευής στο Φιουμιτσίνο. Με το στομάχι μου χάλια βρέθηκα να σέρνω μια μικρή μπλε βαλίτσα καμπίνας με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο προσπαθούσα να ενεργοποιήσω το κινητό για να πιάσει δίκτυο. Και μόνο όταν βεβαιώθηκα ότι είχα πιάσει σήμα, σήκωσα τα μάτια μου και τον είδα να με περιμένει κάπου στο βάθος μετά τον έλεγχο. Γιατί αν κάτι ήταν βέβαιο, αυτό ήταν πως ο Χίλμαρ δεν μπορούσε να χαθεί μέσα στο πλήθος.
για τη συνέχεια πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: