"Sugar Daddy" ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

"Halló", της είπε και της χαμογέλασε.

"Γειά σου και εσένα", του απάντησε και στάθηκε μπροστά του.

"Did you have a nice flight?", συνέχισε εκείνος πιάνοντας το χερούλι της βαλίτσας της αγγίζοντας επίτηδες το χέρι της που το κρατούσε.

"Είδα το θάνατό μου!" είπε εκείνη τραβώντας το χέρι της.

"English Rita, please", την παρακάλεσε.

"Bad flight! I saw my death coming!" ξεκίνησε να εξηγεί όταν το κινητό της άρχισε να χτυπάει. Απολογητικά του το έδειξε και απάντησε στην εισερχόμενη κλήση.

"Έλα, έφτασα. Θα σε έπαιρνα ρε Λίτσα! Άσε με και κόντεψα να βγάλω τα άντερά μου! Ναι... Ναι σου λέω! Εδώ μπροστά μου είναι. Άντε σε κλείνω. Σκάσε επιτέλους!!! Θα σε πάρω το πρωί τώρα. Φιλιά." είπε και τερματίζοντας την κλήση γύρισε προς τον Χίλμαρ ξανά.

"Sorry, it was my friend. She is worrying.." του εξήγησε και εκείνος την έπιασε από το χέρι και άρχισε να την οδηγεί έξω από το χώρο του αεροδρομίου σέρνοντας τη βαλίτσα της πίσω τους.

Δεκαπέντε λεπτά μετά βρίσκονταν μέσα σε ένα άλλο μαύρο τζιπ με ιταλικές πινακίδες  αυτή τη φορά και το αμάξι κινούταν ήδη σε έναν δρόμο που έμοιαζε με εθνική οδό. 

"Are you a serial killer?" τον ρώτησε με φυσικότητα χαζεύοντας έξω από το παράθυρο και το αυθόρμητο γέλιο του αντήχησε μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου.

"Νο, Ι am not."

"Are you a stalker?"

"No, I am not?"

"Are you a rapist?"

"No, not a rapist either. Sorry."

"How you found my full name; Are you an undercover spy?"

"You are so funny, Rita"

"I am not funny, I am mad with you! Tell me! How?"

"From your address. There are not many things that money can not buy Rita..."

"Since when you know my name?"

"Since the next morning."

"You shouldn't do such thing!" τον μάλωσε όσο πιο αυστηρά μπορούσε και εκείνος έβγαλε το χέρι του από τον λεβιέ των ταχυτήτων και τo ακούμπησε στο δικό της.

"I won't violate your privacy again, i promise. Are you still mad with me?" τη ρώτησε παιχνιδιάρικα και εκείνη κάγχασε.

"Ναι, as you did with your last promise!" 

"That's a whole other story. Do you want me to explain with words why i didn't honour my last promise, or you prefer me to show you?" είπε και η θερμοκρασία μέσα στο αμάξι ανέβηκε κάποιους βαθμούς.

"What about black jeeps? You have a fetish with them?" προσπάθησε να αλλάξει θέμα η Μαργαρίτα.

"Ha ha, no. I just have long feet, as you can see!" είπε και βγήκε σε μια έξοδο.  

"Vasili told me your name means daisy. Is that right?" τη ρώτησε λίγη ώρα μετά με ενδιαφέρον, ενώ πλέον κινούνταν μέσα στον αστικό ιστό.

"Yes..."

"I am allergic to daisies." είπε εκείνος και τώρα η Mαργαρίτα γελούσε δυνατά. 

"Not to all, i hope." 

"Most certainly not to all!", τη διαβεβαίωσε ενώ το αυτοκίνητο σταματούσε μπροστά στην είσοδο ενός υπόγειου πάρκινγκ. Ένας μεσήλικας φύλακας χαιρέτησε τον Χίλμαρ με εγκαρδιότητα στα ιταλικά και άνοιξε την μπάρα επιτρέποντας τους να εισέλθουν και να αρχίσουν να κατηφορίζουν. 

"Where are we?", ρώτησε με περιέργεια η Μαργαρίτα, ενώ το αμάξι σταματούσε και εκείνος έσβηνε τη μηχανή.

"You will see", της απάντησε και περνώντας το χέρι του από πάνω της πήγε να λύσει τη ζώνη ασφαλείας της πλησιάζοντας την υπερβολικά πολύ. Πλέον το πρόσωπο του ήταν σχεδόν δίπλα στο δικό της και η χημεία μεταξύ τους ηλεκτρική. Ποιος φίλησε ποιόν εκείνη τη στιγμή, μικρή σημασία έχει. Σαν συνεννοημένοι κινήθηκαν αστραπιαία ο ένας προς τον άλλο. Τα χέρια του κρατούσαν το κεφάλι της και τα δικά της πάλευαν στα τυφλά να λύσουν τη ζώνη της που ακόμα την κρατούσε δεμένη στο κάθισμα ενώ οι γλώσσες τους μπλέκονταν. Mόλις κατάφερε να ελευθερωθεί έστρεψε ολόκληρο το σώμα της προς το μέρος του και κόλλησε τα χέρια της στα πλαϊνά του κορμού του τραβώντας την μπλούζα του.

"Νot like this. Not this time. This time is my turn to decide how. And although the idea of fucking you right here, right now is really tempting, Ι' ll pass." της είπε ξεκολλώντας τα χείλι του από τα δικά της ακινητοποιώντας μαλακά τα χέρια της. Απογοητευμένη και λίγο ντροπιασμένη η Μαργαρίτα τα τράβηξε και μαζεύτηκε πάλι στη θέση της.

"I want you Rita. I want you naked in my bed. All i am thinking one month now, is that. I want to touch you, to taste you, to smell you, to see you and to hear you once more as you are coming. I want the whole package and not a quicky in a garage! Is that bad?" τη ρώτησε και εκείνη κάνοντας του ένα αρνητικό νεύμα του χαμογέλασε.

"Nevertheless, there are too many cameras in here! Come on. Let me show you where we are!" της είπε και βγήκε από το αμάξι κάνοντας την να τον ακολουθήσει. Πήρε τη βαλίτσα της από το πορτμπαγκάζ και αφού κλείδωσε το αμάξι, έπιασε πάλι το χέρι της και άρχισε να την τραβάει προς μια πόρτα που έμοιαζε με κλιμακοστάσιο. Και πράγματι εκεί υπήρχαν τέσσερις ανελκυστήρες δύο κεντρικοί και δύο πλαϊνοί. Ο Χίλμαρ κάλεσε τον έναν κεντρικό και λίγη ώρα μετά ο ανελκυστήρας άνοιγε. Με κάτι που έμοιαζε με κλειδάκι ενεργοποίησε ένα πάνελ αφής και 30 νούμερα εμφανίστηκαν χωρισμένα σε ομάδες των δέκα. Χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο τον είδε τα πατάει το νούμερο 30 και ο ανελκυστήρας άρχισε να ανεβαίνει. Δεν μπορεί να σήμαινε αυτό το 30 νούμερο ορόφου, σκέφτηκε η Μαργαρίτα. Στην Ρώμη ήταν, όχι στη Νέα Υόρκη. Όσο όμως ο ανελκυστήρας ανέβαινε και ανέβαινε και δεν σταματούσε, κρύος ιδρώτας άρχισε να τρέχει στην πλάτη της. Ανέβαιναν 30 ορόφους!!!

"Hilmar, tell me please we are not going to the 30th floor", ψέλλισε σφίγγοντας με το χέρι της το μπράτσο του.

"Αre you afraid of heights?" τη ρώτησε ανήσυχος εκείνος.

"Νot the heights. I hate elevators...", είπε και έκλεισε τα μάτια της. 

"Look at me Rita. It will take only a few minutes. Breath, we are almost there!" 

"Tο φελέκι μου! Και αν χαλάσει το ασανσέρ πως ανεβάζετε ρε φίλε εκεί πάνω τα ψώνια;" 

"English, please"

"Xέσε με, δεν μπορώ να σκεφτώ στα αγγλικά υπό πίεση. Δι' ευχών των αγίων ημών, στους ναούς των μεγάλων λυγμών, δι' ευχών των αγίων της γης ορατής και αοράτου πληγής", άρχισε να απαγγέλει τους στίχους του τραγουδιού της Αλεξίου. Αυτό ήταν ότι πλησιέστερο σε προσευχή μπορούσε να σκεφτεί εκείνη την ώρα. Μέχρι να σταματήσει το καταραμένο το ασανσέρ, εκείνη πλέον το τραγουδούσε κανονικά σφίγγοντας περισσότερο το χέρι του και εκείνος με το ζόρι κρατιόταν να μην γελάσει και ας μην καταλάβαινε καν τι τραγουδούσε. Και εκεί που ετοιμαζόταν να γράψει κόσμε τους χρησμούς της με το νύχι, η πόρτα άνοιξε και εκείνη πετάχτηκε έξω γρηγορότερα και από τη σκιά της ακολουθούμενη από έναν Χίλμαρ που γελούσε με την καρδιά του. 

"Your English are getting better and better" της είπε ενώ σκάναρε μια κάρτα κλειδί σε μια πόρτα και την άνοιγε.

"Fuck you Hilmar!" του απάντησε και μπήκε μέσα για να μείνει μαρμαρωμένη. Όλη η Ρώμη μεγαλοπρεπής και φωτισμένη ήταν κυριολεκτικά ξαπλωμένη μπροστά στα πόδια της.

"Welcome to Torre Eurosky, Rita" της είπε και την αγκάλιασε από πίσω. 

"Ω Θεοί του Ολύμπου!" αναφώνησε μόλις βρήκε τη λαλιά της και βγαίνοντας από την αγκαλιά του έτρεξε προς την τζαμαρία κολλώντας τη μούρη της πάνω.

"What the fuck is this place? Α hotel?" τον ρώτησε μην ξεκολλώντας τα μάτια της από την εντυπωσιακή θέα.

"Νο. It's not a hotel", της απάντησε εκείνος ανάβοντας τα φώτα του διαμερίσματος.

"Turn them off!" τον διέταξε και εκείνος υπάκουσε χαμογελώντας.

"Υou rent this place?" συνέχισε εκείνη γυρνώντας προς το μέρος του.

"Ι own it Rita. The architect was a dear friend of my father. I bought this appartment in 2013. You like it?"

"Μου έχει φύγει η μαγκιά!"

"English, please..."

"Why you bought an appartment in Rome?" ρώτησε με ειλικρινή περιέργεια προσπαθώντας να δει την έκφραση του μέσα στο σκοτάδι.

"Because i hate hotel rooms."

"But you don't live in Rome, am i right?"

"No, i don't. It's a long story. Can i turn on the lights now, so you can see the rest of this place?" της ζήτησε και εκείνη του ένευσε θετικά. Πλέον ο χώρος είχε τυλιχθεί σε ένα ζεστό φως και η Μαργαρίτα πρόσεχε και όλο το υπόλοιπο διαμέρισμα που έμοιαζε λες και είχε βγει από περιοδικό διακόσμησης. Απέναντι από την τζαμαρία που βρισκόταν σε έναν χώρο που προφανώς ήταν το σαλόνι και δίπλα από την πόρτα από την οποία είχαν μπει, υπήρχε μια νησίδα που οριοθετούσε μια μοντέρνα κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη. Από εκεί ξεκινούσε ένας φαρδύς διάδρομος τον οποίο τώρα ο Χίλμαρ διέσχιζε πηγαίνοντας κάπου την βαλίτσα της. Μάλλον δεξιά και αριστερά του διαδρόμου θα υπήρχαν τα υπνοδωμάτια και το μπάνιο. Νιώθοντας ξαφνικά παρείσακτη μέσα στον άγνωστο χώρο, κινήθηκε προς την νησίδα ακουμπώντας την τσάντα της πάνω. Το ρολόι τοίχου έλεγε 21:25. Στην Ελλάδα θα ήταν 22:25. Έπρεπε να πάρει τον Χρήστο και τη κυρά Μίνα για να τους ενημερώσει ότι είχε φτάσει με ασφάλεια.  Έβγαλε το κινητό της από τη τσάντα της και άρχισε να ψάχνει για διαθέσιμα ασύρματα δίκτυα .  

"Wi-fi password?" του φώναξε χωρίς να έχει αντιληφθεί πως εκείνος ήδη στεκόταν πίσω της. Μόλις το χέρι του πήρε το κινητό της, αλαφιασμένη πετάχτηκε.

"Ω να σου γαμήσω!" της ξέφυγε και χάρηκε που ο Χίλμαρ δεν θα καταλάβαινε τη βρισιά που είχε πετάξει. Κάτι πληκτρολόγησε και της το έδωσε πίσω. Το κινητό της πλέον είχε και σήμα ίντερνετ. Άνοιξε το viber και κάλεσε τον Χρήστο.

"Έλα παιδί μου. Πες στη γιαγιά πως έφτασα και πως είμαι καλά. Θα σας πάρω και αύριο. Τι λέει μωρέ από μέσα; Όχι πες της δεν έχει κρύο στην Ιταλία, έλεος! Τον ίδιο καιρό με την Ελλάδα έχει! Έλα μαμά... Ναι... Εντάξει λέμε! Σε κλείνω τώρα. Φιλάκια!" είπε και αναστενάζοντας τερμάτισε την κλήση. Ο Χίλμαρ βρισκόταν από την άλλη πλευρά της νησίδας και την κοιτούσε αινιγματικά. 

"What?" τον ρώτησε λίγο ενοχλημένη.

"Ι love the way Greek sound. Your language is so...clear", είπε και άνοιξε το ψυγείο βγάζοντας από μέσα ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Στη συνέχεια έβγαλε ένα ποτήρι, το γέμισε και το έβαλε μπροστά της. Εκείνη το πήρε και το ήπιε μονορούφι. 

"Wine? Juice? Vodka? Cola? Champagne? Beer? No Whiskey for sure. What would you like?" τη ρώτησε ενώ γέμιζε ένα ποτήρι με ουίσκι για τον εαυτό του. Λίγο αλκοόλ θα τη βοηθούσε να χαλαρώσει σκέφτηκε.

"Red wine." είπε και ο Χίλμαρ πήγε κάπου προς τα μέσα για να επιστρέψει με ένα μπουκάλι κρασί. 

"I am not a wine guy, but this one must be a good one", εξήγησε απολογητικά και άρχισε να το ανοίγει. Ένα λεπτό μετά ένα βαθυκόκκινο υγρό γέμιζε ένα κολονάτο ποτήρι κρασιού. Η Μαργαρίτα για λίγο αμφιταλαντεύτηκε κοιτώντας το ποτήρι, αλλά στο τέλος δεν άντεξε.

"Ι need some ice" του είπε και εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη άνοιξε την κατάψυξη και έβγαλε μερικά παγάκια βάζοντας τα σε μια ασημένια μικρή παγωνιέρα. Νιώθοντας εντελώς βλάχα στην τοποθεσία ουρανοξύστης, πήρε δύο και τα έριξε μέσα στο ποτήρι με το κρασί, την ίδια στιγμή που ο Χίλμαρ έβαζε το μπουκάλι μέσα στο ψυγείο. Μόλις τα παγάκια άρχισαν να λιώνουν και το ποτήρι να θαμπώνει, το σήκωσε και ήπιε μια μεγάλη γουλιά. Το κρασί πράγματι ήταν εξαιρετικό και ιδιαίτερα αρωματικό. Μια ζέστη άρχισε να απλώνεται μέσα της. 

"Are you hungry?" τη ρώτησε ανοιγοκλείνοντας τα ντουλάπια και εκείνη ήπιε μια ακόμα γουλιά κοιτώντας τον λάγνα μέσα από το ποτήρι.

"Ι am trying really hard here to be a good host. Help me!" την παρακάλεσε και εκείνη έγλυψε τα χείλια της. 

"Oh fuck it!" είπε και με δύο βήματα βρέθηκε από τη δική της μεριά του πάγκου αρπάζοντας την από την μέση ανεβάζοντας την πάνω στην νησίδα τόσο απότομα που το ποτήρι με το κρασί έπεσε χύνοντας όλο το περιεχόμενο του πάνω στον λευκό γρανίτη. 

"It will stain the... " ξεκίνησε να λέει αλλά ο Χίλμαρ έκλεισε το στόμα της με το δικό του γλύφοντας πλέον εκείνος τα χείλια της με λαχτάρα πιέζοντας τον κορμό του προς το μέρος της αναγκάζοντας την να ανοίξει τα πόδια της. Ανεβασμένη πάνω στην νησίδα η υψομετρική διαφορά τους σχεδόν εξαφανιζόταν και εκείνος δεν χρειαζόταν να σκύβει. Τα χέρια του που τόση ώρα πίεζαν δεξιά και αριστερά της μέσης της ανασήκωσαν το ύφασμα της μπλούζας της και ακούμπησαν το γυμνό δέρμα της κάνοντας την να ανατριχιάσει και να αναστενάξει. Χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα τον μιμήθηκε βάζοντας και τα δικά της χέρια κάτω από τη δική του μπλούζα. Το δέρμα του ήταν σφιχτό, τραχύ και ζεστό γεγονός που την έκανε να νιώσει λίγο άσχημα για το δικό της που ήταν μαλακό, λείο και παγωμένο. Εκείνος όμως δεν έδειχνε κάποιο σημάδι αποστροφής. Απεναντίας τα δάχτυλα του είχαν ήδη αρχίσει να ανηφορίζουν προς το στήθος της διεκδικητικά. Πλέον οι παλάμες του κάλυπταν με ευκολία το στήθος της ενώ τα δάχτυλα του έπαιζαν με τις άκρες από το σουτιέν της μπαίνοντας λίγο κάτω από το δαντελένιο ύφασμα. Άκλαφτο θα πήγαινε και το victoria secret. Ούτε μια ματιά δεν θα του έριχνε, σκέφτηκε τη στιγμή που εκείνος με ευκολία το ξεκούμπωνε και το ανασήκωνε ώστε να μπορεί να την αγγίξει χωρίς εμπόδια. Ένας αναστεναγμός και τα χέρια του πλέον με μαλακές κινήσεις περνούσαν πάνω από το γυμνό της στήθος. Δεύτερος αναστεναγμός και το στόμα του ξεκολλούσε από το δικό της ενώ τα χέρια του ανασήκωναν εντελώς την μπλούζα της μαζί με το σουτιέν που κρεμόταν από τους ώμους της. Τρίτος αναστεναγμός και τα χείλια του πλέον άγγιζαν την κοιλία της κάνοντας την να γύρει λίγο προς τα πίσω τεντώνοντας το σώμα σαν τόξο προς εκείνον στηρίζοντας το με τα χέρια της στον πάγκο. Τέταρτος αναστεναγμός και η γλώσσα του πλέον βασάνιζε τη δεξιά ρώγα της ενώ το χέρι του ψηλαφούσε την αριστερή. Τα κοντά γένια του που δεν είχε παρατηρήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, έκαναν την αίσθηση ακόμα πιο έντονη έτσι όπως έγδερναν απαλά το ευαίσθητο δέρμα της. Σε μια προσπάθεια να τον αγγίξει και εκείνη άφησε το ένα της χέρι από τον πάγκο και το βάρος της άρχισε να την τραβά προς τα πίσω. Με μια ακαριαία κίνηση έβαλε εκείνος τα δικά του στην πλάτη της συγκρατώντας την από το να πέσει προς τα πίσω, ενώ το στόμα του άρχιζε να κατεβαίνει προς το τζιν της. Τα χέρια της ελεύθερα πιά προσπαθούσαν να τραβήξουν την μπλούζα του και να τη βγάλουν. Εκείνος για να τη βοηθήσει έσκυψε ακόμα περισσότερο και εκείνη λίγο άγαρμπα είχε καταφέρει επιτέλους να τη βγάλει πετώντας την στο έδαφος. Με δύναμη τον έπιασε από τους γυμνούς ώμους και τον τράβηξε προς τα πάνω ώστε να ανέβει το πρόσωπο του στο ύψος του δικού της για να μπορέσει να τον φιλήσει και πάλι. Τη στιγμή που το γυμνό της στήθος ακουμπούσε πάνω στο δικό του γυμνό στήθος, ακούστηκε ένα κινητό να χτυπάει από κάπου δίπλα τους. Μάλλον το δικό του, σκέφτηκε και προσπάθησε  μάταια  να απομακρυνθεί. Εκείνος την έσφιγγε τόσο πολύ που ήταν αδύνατο να διασπάσει την επαφή ανάμεσα στα κορμιά τους. Χωρίς ίχνος πρόθεσης να διακόψει αυτό που είχαν ξεκινήσει συνέχιζε να τη φιλάει. Το κινητό όμως επέμενε και ο ήχος αποσπούσε τη Μαργαρίτα που πλέον είχε πλήρη επίγνωση της εικόνα τους. Αυτός ημίγυμνος από τη μέση και πάνω, εκείνη με τη μπλούζα και το σουτιέν σηκωμένα στο λαιμό της, πάνω σε μια νησίδα κουζίνας και το κόκκινο κρασί να έχει τρέξει και να στάζει στο ξύλινο πάτωμα. 

"Answer it!" του είπε ελευθερώνοντας το στόμα της.

"Ι don't want to" παραπονέθηκε εκείνος χώνοντας το κεφάλι του στον λαιμό της δαγκώνοντας τη λίγο.

"Αnswer it Hilmar! It won't stop, until you do!" τον παρακάλεσε και κατέβασε τη μπλούζα της. Εμφανώς ενοχλημένος, αναστέναξε με δυσφορία, κοίταξε την οθόνη του κινητού του και συνοφρυώθηκε. 

"Give me a minute", είπε και έπιασε το κινητό απαντώντας την κλήση λέγοντας κάτι μάλλον στα ισλανδικά. Κρίνοντας από την έκφραση του που είχε σοβαρέψει απότομα αυτό που του έλεγε ο συνομιλητής του, μάλλον δεν τον ευχαριστούσε ιδιαίτερα. Κάνοντας της ένα αόριστο νεύμα, της γύρισε την πλάτη και άρχισε να κινείται προς τον διάδρομο συνεχίζοντας να μιλάει στην άγνωστη γλώσσα με τον ίδιο έντονο τρόπο που μιλούσε και την πρώτη φορά που τον είχε συναντήσει. Και όσο η γυμνή φαρδιά του πλάτη χανόταν στον διάδρομο η Μαργαρίτα σκέφτηκε πως και εκείνης της άρεσαν όπως ακουγόντουσαν τα Ισλανδικά. Ήταν τραχιά, μπερδεμένα και μυστηριώδη όπως ο άντρας που τα μιλούσε.                          

για τη συνέχεια πατήστε εδώ