"Sugar Daddy" ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ

"Halló", μου είπε και μου χαμογέλασε.

"Γειά σου και εσένα", του απάντησα και στάθηκα αμήχανη μπροστά του.

"Did you have a nice flight?", συνέχισε εκείνος πιάνοντας το χερούλι της βαλίτσας αγγίζοντας επίτηδες το χέρι μου που το κρατούσε.

"Είδα το θάνατό μου!" είπα εγώ τραβώντας το χέρι μου.

"English Rita, please", με παρακάλεσε.

"Bad flight! I saw my death coming!" ξεκίνησα να εξηγώ όταν το κινητό μου άρχισε να χτυπάει. Απολογητικά του το έδειξα και απάντησα στην εισερχόμενη κλήση.

"Έλα, έφτασα. Θα σε έπαιρνα ρε Λίτσα! Άσε με και κόντεψα να βγάλω τα άντερά μου! Ναι... Ναι σου λέω! Εδώ μπροστά μου είναι. Άντε σε κλείνω. Σκάσε επιτέλους!!! Θα σε πάρω το πρωί τώρα. Φιλιά." είπα και τερματίζοντας την κλήση γύρισα προς τον Χίλμαρ ξανά.

"Sorry, it was my friend. She is worrying.." του εξήγησα και εκείνος με έπιασε από το χέρι και άρχισε να με οδηγεί έξω από το χώρο του αεροδρομίου σέρνοντας τη βαλίτσα μου πίσω μας.

Δεκαπέντε λεπτά μετά βρισκόμασταν μέσα σε ένα άλλο μαύρο τζιπ με ιταλικές πινακίδες αυτή τη φορά και το αμάξι κινούταν ήδη σε έναν δρόμο που έμοιαζε με εθνική οδό. 

"Are you a serial killer?" τον ρώτησα με φυσικότητα χαζεύοντας έξω από το παράθυρο και το αυθόρμητο γέλιο του αντήχησε μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου.

"Νο, Ι am not."

"Are you a stalker?"

"No, I am not?"

"Are you a rapist?"

"No, not a rapist either. Sorry."

"How you found my full name; Are you an undercover spy?"

"You are so funny, Rita"

"I am not funny, I am mad with you! Tell me! How?"

"From your address. There are not many things that money can not buy Rita..."

"Since when you know my name?"

"Since the next morning."

"You shouldn't do such a thing!" τον μάλωσα όσο πιο αυστηρά μπορούσα και εκείνος έβγαλε το χέρι του από τον λεβιέ των ταχυτήτων και τo ακούμπησε στο δικό μου.

"I won't violate your privacy again, i promise. Are you still mad with me?" με ρώτησε παιχνιδιάρικα και εγώ κάγχασα.

"Ναι, as you did with your last promise!" 

"That's a whole other story. Do you want me to explain with words why i didn't honour my last promise, or you prefer me to show you?" είπε και η θερμοκρασία μέσα στο αμάξι ανέβηκε κάποιους βαθμούς.

"What about black jeeps? You have a fetish with them?" προσπάθησα να αλλάξω θέμα.

"Ha ha, no. I just have long feet, as you can see!" είπε και βγήκε σε μια έξοδο.  

"Vasili told me your name means daisy. Is that right?" με ρώτησε λίγη ώρα μετά με ενδιαφέρον, ενώ πλέον κινούμασταν μέσα στον αστικό ιστό.

"Yes..."

"I am allergic to daisies." είπε και τώρα εγώ γελούσα δυνατά. 

"Not to all, i hope." 

"Most certainly not to all!", με διαβεβαίωσε ενώ το αυτοκίνητο σταματούσε μπροστά στην είσοδο ενός υπόγειου πάρκινγκ. Ένας μεσήλικας φύλακας χαιρέτησε τον Χίλμαρ με εγκαρδιότητα στα ιταλικά και άνοιξε την μπάρα επιτρέποντας μας να εισέλθουμε και να αρχίσουμε να κατηφορίζουμε. 

"Where are we?", ρώτησα με περιέργεια, ενώ το αμάξι σταματούσε και εκείνος έσβηνε τη μηχανή.

"You will see", μου απάντησε και περνώντας το χέρι του από πάνω μου πήγε να λύσει τη ζώνη ασφαλείας πλησιάζοντας με υπερβολικά πολύ. Πλέον το πρόσωπο του ήταν σχεδόν δίπλα στο δικό μου και η χημεία μεταξύ μας ηλεκτρική. Ποιος φίλησε ποιόν εκείνη τη στιγμή, μικρή σημασία έχει. Σαν συνεννοημένοι κινηθήκαμε αστραπιαία ο ένας προς τον άλλο. Τα χέρια του κρατούσαν το κεφάλι μου και τα δικά μου πάλευαν στα τυφλά να λύσουν τη ζώνη μου που ακόμα με κρατούσε δεμένη στο κάθισμα ενώ οι γλώσσες μας μπλέκονταν. Mόλις κατάφερα να ελευθερωθώ έστρεψα ολόκληρο το σώμα μου προς το μέρος του και κόλλησα τα χέρια μου στα πλαϊνά του κορμού του τραβώντας την μπλούζα του.

"Νot like this. Not this time. This time is my turn to decide how. And although the idea of fucking you right here, right now is really tempting, Ι' ll pass." μου είπε ξεκολλώντας τα χείλι του από τα δικά μου ακινητοποιώντας μαλακά τα χέρια μου. Απογοητευμένη και λίγο ντροπιασμένη τα τράβηξα και μαζεύτηκα πάλι στη θέση μου.

"I want you Rita. I want you naked in my bed. All i am thinking one month now, is that. I want to touch you, to taste you, to smell you, to see you and to hear you once more as you are coming. I want the whole package and not a quicky in a garage! Is that bad?" με ρώτησε και κάνοντας του ένα αρνητικό νεύμα του χαμογέλασα.

"Nevertheless, there are too many cameras in here! Come on. Let me show you where we are!" μου είπε και βγήκε από το αμάξι αναγκάζοντάς με να τον ακολουθήσω. Πήρε τη βαλίτσα μου από το πορτμπαγκάζ και αφού κλείδωσε το αμάξι, έπιασε πάλι το χέρι μου και άρχισε να με τραβάει προς μια πόρτα που έμοιαζε με κλιμακοστάσιο. Και πράγματι εκεί υπήρχαν τέσσερις ανελκυστήρες δύο κεντρικοί και δύο πλαϊνοί. Ο Χίλμαρ κάλεσε τον έναν κεντρικό και λίγη ώρα μετά ο ανελκυστήρας άνοιγε. Με κάτι που έμοιαζε με κλειδάκι ενεργοποίησε ένα πάνελ αφής και 30 νούμερα εμφανίστηκαν χωρισμένα σε ομάδες των δέκα. Χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο τον είδα τα πατάει το νούμερο 30 και ο ανελκυστήρας άρχισε να ανεβαίνει. Δεν μπορεί να σήμαινε αυτό το 30 νούμερο ορόφου, σκέφτηκα. Στην Ρώμη ήμασταν, όχι στη Νέα Υόρκη. Όσο όμως ο ανελκυστήρας ανέβαινε και ανέβαινε και δεν σταματούσε, κρύος ιδρώτας άρχισε να τρέχει στην πλάτη μου. Ανεβαίναμε 30 ορόφους!!!

"Hilmar, tell me please we are not going to the 30th floor", ψέλλισα σφίγγοντας με το χέρι μου το μπράτσο του.

"Αre you afraid of heights?" με ρώτησε ανήσυχος εκείνος.

"Νot the heights. I hate elevators...", είπα και έκλεισα τα μάτια μου. 

"Look at me Rita. It will take only a few minutes. Breath, we are almost there!" 

"Tο φελέκι μου! Και αν χαλάσει το ασανσέρ πως ανεβάζετε ρε φίλε εκεί πάνω τα ψώνια;" 

"English, please"

"Xέσε με, δεν μπορώ να σκεφτώ στα αγγλικά υπό πίεση. Δι' ευχών των αγίων ημών, στους ναούς των μεγάλων λυγμών, δι' ευχών των αγίων της γης ορατής και αοράτου πληγής", άρχισα να απαγγέλω τους στίχους του τραγουδιού της Αλεξίου. Αυτό ήταν ότι πλησιέστερο σε προσευχή που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την ώρα. Μέχρι να σταματήσει το καταραμένο το ασανσέρ, πλέον το τραγουδούσα κανονικά σφίγγοντας περισσότερο το χέρι του και εκείνος με το ζόρι κρατιόταν να μην γελάσει και ας μην καταλάβαινε καν τι τραγουδούσα. Και εκεί που ετοιμαζόμουν να γράψω κόσμε τους χρησμούς μου με το νύχι, η πόρτα άνοιξε και πετάχτηκα έξω γρηγορότερα και από τη σκιά μου ακολουθούμενη από έναν Χίλμαρ που γελούσε με την καρδιά του. 

"Your English are getting better and better" μου είπε ενώ σκάναρε μια κάρτα κλειδί σε μια πόρτα και την άνοιγε.

"Fuck you Hilmar!" του απάντησα και μπήκα μέσα για να μείνω μαρμαρωμένη. Όλη η Ρώμη μεγαλοπρεπής και φωτισμένη ήταν κυριολεκτικά ξαπλωμένη μπροστά στα πόδια μου.

"Welcome to Torre Eurosky, Rita" μου είπε και με αγκάλιασε από πίσω. 

"Ω Θεοί του Ολύμπου!" αναφώνησα μόλις βρήκα τη λαλιά μου και βγαίνοντας από την αγκαλιά του έτρεξα προς την τζαμαρία κολλώντας τη μούρη μου πάνω.

"What the fuck is this place? Α hotel?" τον ρώτησα μην ξεκολλώντας τα μάτια μου από την εντυπωσιακή θέα.

"Νο. It's not a hotel", μου απάντησε εκείνος ανάβοντας τα φώτα του διαμερίσματος.

"Turn them off!" τον διέταξα και εκείνος υπάκουσε χαμογελώντας.

"Υou rent this place?" συνέχισα γυρνώντας προς το μέρος του.

"Ι own it Rita. The architect was a dear friend of my father. I bought this appartment in 2013. You like it?"

"Μου έχει φύγει η μαγκιά!"

"English, please..."

"Why you bought an appartment in Rome?" ρώτησα με ειλικρινή περιέργεια προσπαθώντας να δω την έκφραση του μέσα στο σκοτάδι.

"Because i hate hotel rooms."

"But you don't live in Rome, am i right?"

"No, i don't. It's a long story. Can i turn on the lights now, so you can see the rest of this place?" μου ζήτησε και εγώ του ένευσα θετικά. Πλέον ο χώρος είχε τυλιχθεί σε ένα ζεστό φως και η προσοχή μου ήταν όλη στραμμένη στο υπόλοιπο διαμέρισμα που έμοιαζε λες και είχε βγει από περιοδικό διακόσμησης. Απέναντι από την τζαμαρία που βρισκόταν σε έναν χώρο που προφανώς ήταν το σαλόνι και δίπλα από την πόρτα από την οποία είχαν μπει, υπήρχε μια νησίδα που οριοθετούσε μια μοντέρνα κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη. Από εκεί ξεκινούσε ένας φαρδύς διάδρομος τον οποίο τώρα ο Χίλμαρ διέσχιζε πηγαίνοντας κάπου την βαλίτσα μου. Μάλλον δεξιά και αριστερά του διαδρόμου θα υπήρχαν τα υπνοδωμάτια και το μπάνιο. Νιώθοντας ξαφνικά παρείσακτη μέσα στον άγνωστο χώρο, κινήθηκα προς τη νησίδα ακουμπώντας την τσάντα μου πάνω. Το ρολόι τοίχου έλεγε 21:25. Στην Ελλάδα θα ήταν 22:25. Έπρεπε να πάρω τον Χρήστο και τη κυρά Μίνα για να τους ενημερώσω ότι είχα φτάσει με ασφάλεια.  Έβγαλα το κινητό μου από τη τσάντα και άρχισα να ψάχνω για διαθέσιμα ασύρματα δίκτυα .  

"Wi-fi password?" του φώναξα χωρίς να έχω αντιληφθεί πως εκείνος ήδη στεκόταν πίσω μου. Μόλις το χέρι του πήρε το κινητό μου, αλαφιασμένη πετάχτηκα.

"Ω να σου γαμήσω!" μου ξέφυγε και χάρηκα που ο Χίλμαρ δεν θα καταλάβαινε τη βρισιά που είχα πετάξει. Κάτι πληκτρολόγησε και μου το έδωσε πίσω. Το κινητό μου πλέον είχε και σήμα ίντερνετ. Άνοιξα το viber και κάλεσα τον Χρήστο.

"Έλα παιδί μου. Πες στη γιαγιά πως έφτασα και πως είμαι καλά. Θα σας πάρω και αύριο. Τι λέει μωρέ από μέσα; Όχι πες της δεν έχει κρύο στην Ιταλία, έλεος! Τον ίδιο καιρό με την Ελλάδα έχει! Έλα μαμά... Ναι... Εντάξει λέμε! Σε κλείνω τώρα. Φιλάκια!" είπα και αναστενάζοντας τερμάτισα την κλήση. Ο Χίλμαρ βρισκόταν από την άλλη πλευρά της νησίδας και με κοιτούσε αινιγματικά. 

"What?" τον ρώτησα λίγο ενοχλημένη.

"Ι love the way Greek sound. Your language is so...clear", είπε και άνοιξε το ψυγείο βγάζοντας από μέσα ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό. Στη συνέχεια έβγαλε ένα ποτήρι, το γέμισε και το έβαλε μπροστά μου. Με ευγνωμοσύνη το πήρα και το ήπια μονορούφι. 

"Wine? Juice? Vodka? Cola? Champagne? Beer? No Whiskey for sure. What would you like?" με ρώτησε ενώ γέμιζε ένα ποτήρι με ουίσκι για τον εαυτό του. Λίγο αλκοόλ θα με βοηθούσε να χαλαρώσω σκέφτηκα.

"Red wine." είπα και ο Χίλμαρ πήγε κάπου προς τα μέσα για να επιστρέψει με ένα μπουκάλι κρασί. 

"I am not a wine guy, but this one must be a good one", εξήγησε απολογητικά και άρχισε να το ανοίγει. Ένα λεπτό μετά ένα βαθυκόκκινο υγρό γέμιζε ένα κολονάτο ποτήρι κρασιού. Για λίγο αμφιταλαντεύτηκα κοιτώντας το ποτήρι, αλλά στο τέλος δεν άντεξα.

"Ι need some ice" του είπα και εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη άνοιξε την κατάψυξη και έβγαλε μερικά παγάκια βάζοντας τα σε μια ασημένια μικρή παγωνιέρα. Νιώθοντας εντελώς βλάχα στην τοποθεσία ουρανοξύστης, πήρα δύο και τα έριξα μέσα στο ποτήρι με το κρασί, την ίδια στιγμή που ο Χίλμαρ έβαζε το μπουκάλι μέσα στο ψυγείο. Μόλις τα παγάκια άρχισαν να λιώνουν και το ποτήρι να θαμπώνει, το σήκωσα και ήπια μια μεγάλη γουλιά. Το κρασί πράγματι ήταν εξαιρετικό και ιδιαίτερα αρωματικό. Μια ζέστη άρχισε να απλώνεται μέσα μου. 

"Are you hungry?" με ρώτησε ανοιγοκλείνοντας τα ντουλάπια και χωρίς να απαντήσω ήπια ακόμα μια γουλιά κοιτώντας τον λάγνα μέσα από το ποτήρι.

"Ι am trying really hard here to be a good host. Help me!" με παρακάλεσε και εγώ έγλυψα τα χείλια μου. 

"Oh fuck it!" είπε και με δύο βήματα βρέθηκε από τη δική μου μεριά του πάγκου αρπάζοντας με από την μέση ανεβάζοντας με πάνω στην νησίδα τόσο απότομα που το ποτήρι με το κρασί έπεσε χύνοντας όλο το περιεχόμενο του πάνω στον λευκό γρανίτη. 

"It will stain the... " ξεκίνησα να λέω αλλά ο Χίλμαρ έκλεισε το στόμα μου με το δικό του γλύφοντας πλέον εκείνος τα χείλια μου με λαχτάρα πιέζοντας τον κορμό του προς το μέρος μου αναγκάζοντας με να ανοίξω τα πόδια μου. Ανεβασμένη πάνω στην νησίδα η υψομετρική διαφορά μας σχεδόν εξαφανιζόταν και εκείνος δεν χρειαζόταν να σκύβει. Τα χέρια του που τόση ώρα πίεζαν δεξιά και αριστερά της μέσης μου ανασήκωσαν το ύφασμα της μπλούζας μου και ακούμπησαν το γυμνό δέρμα μου κάνοντας με να ανατριχιάσω και να αναστενάξω. Χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα τον μιμήθηκα βάζοντας και τα δικά μου χέρια κάτω από τη δική του μπλούζα. Το δέρμα του ήταν σφιχτό, τραχύ και ζεστό γεγονός που με έκανε να νιώσω λίγο άσχημα για το δικό μου που ήταν μαλακό, λείο και παγωμένο. Εκείνος όμως δεν έδειχνε κάποιο σημάδι αποστροφής. Απεναντίας τα δάχτυλα του είχαν ήδη αρχίσει να ανηφορίζουν προς το στήθος μου διεκδικητικά. Πλέον οι παλάμες του κάλυπταν με ευκολία το στήθος μου ενώ τα δάχτυλα του έπαιζαν με τις άκρες από το σουτιέν μπαίνοντας λίγο κάτω από το δαντελένιο ύφασμα. Άκλαφτο θα πήγαινε και το victoria secret. Ούτε μια ματιά δεν θα του έριχνε, σκέφτηκα τη στιγμή που εκείνος με ευκολία το ξεκούμπωνε και το ανασήκωνε ώστε να μπορεί να με αγγίξει χωρίς εμπόδια. Ένας αναστεναγμός και τα χέρια του πλέον με μαλακές κινήσεις περνούσαν πάνω από το γυμνό μου στήθος. Δεύτερος αναστεναγμός και το στόμα του ξεκολλούσε από το δικό μου ενώ τα χέρια του ανασήκωναν εντελώς την μπλούζα μου μαζί με το σουτιέν που κρεμόταν από τους ώμους μου. Τρίτος αναστεναγμός και τα χείλια του πλέον άγγιζαν την κοιλία μου κάνοντας με να γείρω λίγο προς τα πίσω τεντώνοντας το σώμα μου σαν τόξο προς εκείνον στηρίζοντας το με τα χέρια μου στον πάγκο. Τέταρτος αναστεναγμός και η γλώσσα του πλέον βασάνιζε τη δεξιά ρώγα μου ενώ το χέρι του ψηλαφούσε την αριστερή. Τα κοντά γένια του που δεν είχα παρατηρήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, έκαναν την αίσθηση ακόμα πιο έντονη έτσι όπως έγδερναν απαλά το ευαίσθητο δέρμα μου. Σε μια προσπάθεια να τον αγγίξω και εγώ άφησα το ένα χέρι από τον πάγκο και το βάρος μου άρχισε να με τραβά προς τα πίσω. Με μια ακαριαία κίνηση έβαλε εκείνος τα δικά του στην πλάτη μου συγκρατώντας με για να μην πέσω προς τα πίσω, ενώ το στόμα του άρχιζε να κατεβαίνει προς το τζιν μου. Τα χέρια μου ελεύθερα πια προσπαθούσαν να τραβήξουν την μπλούζα του και να τη βγάλουν. Εκείνος για να με βοηθήσει έσκυψε ακόμα περισσότερο και λίγο άγαρμπα επιτέλους κατάφερνα να του τη βγάλω πετώντας την στο πάτωμα. Με δύναμη τον έπιασα από τους γυμνούς ώμους και τον τράβηξα προς τα πάνω ώστε να ανέβει το πρόσωπο του στο ύψος του δικού μου ώστε να μπορέσω να τον φιλήσω και πάλι. Τη στιγμή που το γυμνό μου στήθος ακουμπούσε πάνω στο δικό του γυμνό στήθος, ακούστηκε ένα κινητό να χτυπάει από κάπου δίπλα μας. Μάλλον το δικό του, σκέφτηκα και προσπάθησα μάταια να απομακρυνθώ. Εκείνος με έσφιγγε τόσο πολύ που ήταν αδύνατο να διακόψω την επαφή ανάμεσα στα κορμιά μας. Χωρίς ίχνος πρόθεσης να σταματήσει αυτό που είχαμε ξεκινήσει συνέχιζε να με φιλάει. Το κινητό όμως επέμενε και ο ήχος με αποσπούσε σε τέτοιο βαθμό που πλέον είχα πλήρη επίγνωση της εικόνα μας. Αυτός ημίγυμνος από τη μέση και πάνω, εγώ με τη μπλούζα και το σουτιέν σηκωμένα ως το λαιμό, πάνω σε μια νησίδα κουζίνας και το κόκκινο κρασί να έχει τρέξει και να στάζει στο ξύλινο πάτωμα. 

"Answer it!" του είπα ελευθερώνοντας το στόμα μου.

"Ι don't want to" παραπονέθηκε εκείνος χώνοντας το κεφάλι του στον λαιμό μου δαγκώνοντας με λίγο.

"Αnswer it Hilmar! It won't stop, until you do!" τον παρακάλεσα και κατέβασα τη μπλούζα μου. Εμφανώς ενοχλημένος, αναστέναξε με δυσφορία, κοίταξε την οθόνη του κινητού του και συνοφρυώθηκε. 

"Give me a minute", είπε και έπιασε το κινητό απαντώντας την κλήση λέγοντας κάτι μάλλον στα ισλανδικά. Κρίνοντας από την έκφραση του που είχε σοβαρέψει απότομα μάλλον αυτό που του έλεγε ο συνομιλητής του δεν τον ευχαριστούσε ιδιαίτερα. Κάνοντας μου ένα αόριστο νεύμα, μου γύρισε την πλάτη και άρχισε να κινείται προς τον διάδρομο συνεχίζοντας να μιλάει στην άγνωστη γλώσσα με τον ίδιο έντονο τρόπο που μιλούσε και την πρώτη φορά που τον είχα συναντήσει. Και όσο η γυμνή φαρδιά του πλάτη χανόταν στον διάδρομο σκέφτηκα πως και εμένα μου άρεσαν όπως ακουγόντουσαν τα Ισλανδικά. Ήταν τραχιά, μπερδεμένα και μυστηριώδη όπως ο άντρας που τα μιλούσε.       

για τη συνέχεια πατήστε εδώ