"Sugar Daddy" ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

 

-Συγνώμη που άργησα ρε φίλη, δεν μπορείς να φανταστείς τι τρομάρα έφαγα! Εκεί που πηγαίναμε μια χαρά και ότι είχαμε περάσει τον σταθμό της Πανόρμου, το μετρό σταμάτησε απότομα, εκεί μέσα στο σκοτεινό τούνελ. Επί μισή ώρα μας είχαν κυριολεκτικά και μεταφορικά στα σκοτάδια. Κανένας δεν μας ενημέρωνε τι είχε συμβεί. Και όταν επιτέλους το μετρό άρχισε να κινείται, αντί για μπροστά πήγαινε πίσω! Μόλις μπήκαμε ξανά στον σταθμό της Πανόρμου μας ενημέρωσαν από τα μεγάφωνα πως κάτι είχε συμβεί στον σταθμό των Αμπελοκήπων και πως θα υπήρχαν καθυστερήσεις. Εκεί ήταν που άκουσα πως κάποια τρελή είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει από κάποιους άλλους που το συζητούσαν. Τότε ανέβηκα επάνω και σε πήρα τηλέφωνο γιατί σήμα γιοκ εκεί κάτω, είπε χωρίς ανάσα η Λίτσα.

-Δεν πειράζει ρε Λιτσάκι, την καθησύχασε η Μαργαρίτα που ακόμα ήταν λίγο ταραγμένη από όλα όσα είχαν προηγηθεί.

-Προλαβαίνεις να πιούμε έναν καφέ στα γρήγορα; ρώτησε παρατηρώντας τη φίλη της που έμοιαζε αναψοκοκκινισμένη από τη ζέστη μάλλον.

-Δυστυχώς όχι. Άσε που θα πάθουν τα νεύρα μου. Τρείς έχω πιεί από το πρωί, εξήγησε λίγο ενοχικά.

-Δεν πειράζει, είπε η Λίτσα που άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε ένα φάκελο, τον οποίο στη συνέχεια έδωσε στη Μαργαρίτα.

-Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω... Με σώζεις κυριολεκτικά. Πιστεύω μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου να στα έχω επιστρέψει, ψέλλισε παίρνοντας τον φάκελο προσπαθώντας ταυτόχρονα να συγκρατήσει τα δάκρυα που ανέβαιναν στα μάτια της.

-Σώπα! Δεν θέλω μαλακίες! Και εσύ θα το έκανες για μένα αν μπορούσες. Δεν φταις εσύ Μαργαριτάκι που σε πάει όπως σε πάει. Δεν βλέπεις τα συνολικά χάλια μας; Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε ανάθεμα τον Πούτιν και την ενεργειακή κρίση μου μέσα, την παρηγόρησε αγκαλιάζοντας τη σφιχτά και αυτή η αγκαλιά έκανε τη Μαργαρίτα να ξεσπάσει πλέον σε κανονικά κλάματα. Μόλις τα δάκρυα σταμάτησαν και ηρέμησε, απομακρύνθηκε από την αγκαλιά της Λίτσας και άρχισε να ψάχνει για ένα χαρτομάντιλο. 

-Τι έχεις εσύ όμως; Πέρα από τα γνωστά. Αυτά τα ξέρω. Δεν συνηθίζεις να κλαις, πόσο μαλλον μες τη μέση της πλατείας Συντάγματος και σε ξέρω σχεδόν σαράντα χρόνια. Έγινε τίποτα καινούργιο; Ο ακατανόμαστος σου έκανε τίποτα άλλο; τη ρώτησε και την τράβηξε μαλακά σε ένα παγκάκι που μόλις είχε αδειάσει από θαύμα δίπλα τους, καθίζοντας την.

-Χρειάζεται να μου κάνει και κάτι καινούργιο για να κλάψω; Δεν φτάνουν όλα όσα έχει κάνει ήδη; Κουράστηκα ρε Λίτσα. Κουράστηκα να παλεύω και τίποτα να μην αλλάζει. Έχω και τον Χρήστο στην εφηβεία, μια κινητή αντίδραση είναι σε ό,τι του πω. Ώρες ώρες νιώθω η απόλυτη αποτυχία σε όλα τα επίπεδα. Ζωή είναι αυτή; Πόση υπομονή πιά... 

-Γι' αυτό σου λέω βρες ένα γκομενάκι μικρότερο να ξελαμπικάρεις, να ανανεωθείς! Νέα γυναίκα είσαι!

-Θείτσα! Μια μικρή με αποκάλεσε θείτσα σήμερα! Τι νέα γυναίκα μου λες εσύ...

-Έλα Μαργαρίτα, κομπλιμέντα ψαρεύεις τώρα! Πιπινάκια είμαστε. Ξέρεις τι πέραση έχουμε στους 20-30; Αλλά που να ξέρεις εσύ! Μόνο δουλεία είσαι! Μωρέ ας ήμουν εγώ στη θέση σου και κάθε βράδυ και άλλον θα κρεβάτωνα. Έχουμε και όνομα να ξέρεις! Milf μας λένε, ρώτα με τι σημαίνει, είπε πονηρά

-Τί σημαίνει;

-Mothers i like to fuck!, είπε αργά και δυνατά η Λίτσα και η Μαργαρίτα δεν μπόρεσε να μην ξεραθεί στα γέλια με τη φίλη της. 

-Πανάθεμα σε! Μακάρι να είχα το μυαλό και την ενέργεια Λίτσα, αλλά ειλικρινά νιώθω τόσο κουρασμένη που το μόνο που θέλω είναι δέκα μέρες διακοπές... Αν και κάτι περίεργο συνέβη όσο σε περίμενα, δήλωσε αινιγματικά κάνοντας τη φίλη της να την κοιτάξει ερωτηματικά περιμένοντας επεξηγήσεις.

-Γνώρισα έναν Βίκινγκ! Εδώ στο Σύνταγμα, συνέχισε και πλέον η Λίτσα την κοιτούσε με καθαρή ανησυχία.

-Αχ τη χτύπησε η ζέστη... Βίκινγκ στο Σύνταγμα λέει. Να σε πάω σε κανένα νοσοκομείο; 

-Σοβαρά μιλάω! Έναν Βίκινγκ δυο μέτρα, με μάτια στο χρώμα του πάγου!

-Ο Ράγκναρ πάντως τάπα ήταν το μανάρι μου. Που τον φάγανε άδοξα οι αλήτες...

-Τι τάπα ρε, 1.88 ήταν!

-Σοβαρά; Φαντάσου πόσο ψηλοί ήταν οι άλλοι που μου φαινόταν κοντός!

-Λίτσα σοβαρά, θα συζητήσουμε για το ύψος του Ράγκναρ τώρα;

-Όχι, όχι, σόρρυ. Πες για τον Βίκινγκ σου, ξέρασε τα όλα! 

-Βασικά δεν είναι "μου". Πιασμένος είναι, παντρεμένος απ' ότι  φρόντισε να με ενημερώσει.

-Πάρτα από την αρχή, μπερδεύτηκα!

-Μαλακίες μωρέ. Εδώ που σε περίμενα ήταν ένας τύπος που καθόταν δίπλα μου. Ξένος. Πιάσαμε την κουβέντα, ο Θεός να την κάνει κουβέντα, και ήπιαμε έναν πολύ γρήγορο καφέ. Αυτός ήταν ο τρίτος καφές.

-Στο ζουμί Μαργαρίτα! Στην έπεσε;

-Παντρεμένος σου λέω, ξένος σου λέω, θες και άλλα;

-Το παντρεμένος με αφήνει παγερά αδιάφορη. Αν κρίνουμε από τους δικούς μας παντρεμένους... Ξένος; Από που; Κάπου κοντά;

-Ναι μωρή, εδώ από δίπλα! Βίκινγκ σου λέω! 

-Σουηδός;

-Σουηδοί είναι οι Βίκινγκς; Άρα μαλακίες μου έλεγε, αφού η μάνα τους ήταν Σουηδή τότε είναι όντως μισός Βίκινγκ!

-Λύσσα κακιά με τους Βίκινγκς, ανάθεμα την ώρα που μοιράστηκα μαζί σου τη συνδρομή μου στο νέτφλιξ! Από που είναι παιδάκι μου;

-Ισλανδία.

-Μάλιστα. Και;;;;;

-Τι και ρε Λίτσα; Μετά βίας συνεννοηθήκαμε. Αυτός μιλούσε αγγλικά καλύτερα από μένα. Έπρεπε να ακούσεις τις κοτσάνες που πετούσα. Μέσα στο μυαλό μου βέβαια μου ακουγόντουσαν σωστά, αλλά μόλις τα ξεστόμιζα... Λίγα πράγματα είπαμε. Αν κατάλαβα καλά δέκα μέρες είναι στην Ελλάδα. Για κάποια δουλειά έχει έρθει. Παντρεμένος είναι όπως σου είπα. Ε αυτά, μέσες άκρες.

-Εσύ τον ρώτησες αν είναι παντρεμένος;

-Όχι φυσικά! Μόνος του το είπε. Με ρώτησε και εμένα, αλλά άντε τώρα να εξηγήσω εγώ τι ακριβώς είμαι. 

-Σε γούσταρε! Σου ζήτησε και τηλέφωνο;

-Βλακείες λες! Όχι, δεν μου ζήτησε τηλέφωνο, email μου ζήτησε...

-Σε γουστάρει!!! Αχ τρελαίνομαι!!!

-Λίτσα συντονίσου! Πρώτον ο άνθρωπος μπορεί να μου είπε ότι είναι παντρεμένος για να μην σχηματίσω λανθασμένη εντύπωση. Δεύτερον σου είπα είναι Ισλανδός και προφανώς θα γυρίσει στην Ισλανδία! Και τρίτο και βασικότερο όλων, ακόμα και να ξεπεράσουμε τα δύο αυτά δεδομένα, πως με κόβεις; Εδώ μόλις πήρα δανεικά από εσένα για να πληρώσω τη ΔΕΗ, μην μου κόψουν το ρεύμα, πιστεύεις πως έχω την οικονομική δυνατότητα να μπλέξω με κάποιον στην άλλη άκρη της Ευρώπης; Δεν έχω την πολυτέλεια για τόσο ακριβές ξεπέτες!

-Εσύ συντονίσου! Πρώτον το ότι είναι παντρεμένος δεν μου λέει τίποτα. Σάμπως ψάχνεις άντρα για γάμο; Δεύτερον αφού είναι εδώ δέκα μέρες, μπορεί να κάτσει άλλες τόσες που φτάνουν και περισσεύουν για να ξεχαρμανιάσεις επιτέλους! Και τρίτον μπορεί να είναι βαθύπλουτος και να λύσεις όλα τα προβλήματα σου μαζί! Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια! 

- Αχ δεν το πιστεύω ότι κάνουμε αυτή τη σουρεαλιστική συζήτηση... Οι πιτσιρίκες καλή μου γυναίκα βρίσκουν sugar daddy, όχι οι σιτεμένες! Και ευχαριστώ ρε φίλη που με έχεις και για αντροχωρίστα και για τσούλα! 

-Έλα συντηρητικές κρυάδες. Μην μου το παίζεις εμένα άσπιλη παρθένα. Λες και δεν βλέπεις τι γίνεται τριγύρω σου! Η μονογαμία είναι πιο σπάνια και από την καρέτα καρέτα και στην τελική αν εκείνος δεν έχει πρόβλημα, εσύ γιατί να έχεις καλή μου; Όσο για το τσούλα, θα ίσχυε αν του καθόσουν μόνο για τα λεφτά πράγμα που δεν ισχύει στην περίπτωση μας, γιατί εσύ προφανώς γοητεύτηκες από τον Βίκινγκ σου!

-Πολύ το προχωρήσαμε το σενάριο. Εντάξει Λιτσάκι, σου υπόσχομαι πως αν είναι μεγιστάνας του πλούτου και πέσει στα πόδια μου να του κάτσω! Ευχαριστημένη;

-Καλά κορόιδευε, αλλά αυτός θα στείλει email! Εγώ το κόβω το κεφάλι μου!

-Τέλος πάντων ωραία η μπουρδολογία, αλλά εμένα με καίνε τα πόδια μου από την ορθοστασία. Καλύτερα να γυρίσω σπίτι, να κάνω ένα μπάνιο και να ξεραθώ στον ύπνο γιατί αύριο θα βαρέσω δωδεκάωρο. Πω πρέπει να μαγειρέψω κιόλας, να βάλω και ένα πλυντήριο. Λίτσα όπως βλέπεις η πραγματικότητα απέχει έτη φωτός από τη φαντασίωση που μόλις έστησες, είπε μελαγχολικά και αγκάλιασε ακόμα μια φορά τη φίλη της με ευγνωμοσύνη που την ξελάσπωνε.

Ακολούθησαν οι συνηθισμένοι αποχαιρετισμοί με υποσχέσεις και από τις δύο μεριές πως σύντομα θα βρισκόντουσαν για περισσότερες ώρες. Υποσχέσεις που και οι δύο ήξεραν πως δύσκολα θα τηρούνταν. Από τότε που η Λίτσα είχε παντρευτεί και είχε μετακομίσει με την οικογένεια της κάπου κοντά στην Κατεχάκη πριν από πέντε χρόνια, βλέπονταν σπάνια. Λίγο το μικρό της ηλικίας της κόρης της Λίτσας, λίγο η απόσταση και οι υποχρεώσεις, τις είχαν απομακρύνει. Αρχικά της είχε θυμώσει που είχε πάει και είχε μετακομίσει στην άλλη άκρη της Αθήνας. Για την Μαργαρίτα, η Λίτσα από την πρώτη δημοτικού ήταν η πιο κοντινή της φίλη. Η μόνη που δεν δίσταζε να πει ακόμα και την πιο "κακή" σκέψη της αφιλτράριστη, χωρίς να φοβάται την κριτική. Ήταν περισσότερο αδελφή και λιγότερο φίλη. Σε εκείνη είχε τρέξει με τον Χρήστο πέντε χρονών να κρέμεται από το χέρι της να βρει καταφύγιο εκείνο το βράδυ του Νοέμβρη που είχε αποφασίσει πως ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι με τον γάμο της. Σε εκείνη είχε εξομολογηθεί τη μαλακία που είχε κάνει ένα χρόνο μετά με τον Γιάννη. Εκείνη την είχε βοηθήσει να βρει τη δουλειά που τώρα έκανε. Πάντα η Λίτσα ήταν εκεί για εκείνη, γι' αυτό όσο και να τη θύμωνε που είχε πάει να μείνει τόσο μακριά, χαιρόταν που η φίλη της, που δεν είχε περάσει και εκείνη λίγα με τους άντρες, είχε βρει έναν άνθρωπο να την αγαπάει. Ήταν καλός άντρας ο Νίκος και λίγο πριν τα σαράντα την είχε κάνει και μάνα, το μόνο που πραγματικά λαχταρούσε η Λίτσα από κοριτσάκι. Χάθηκε όμως να είχε σπίτι λίγο πιο κοντά και αυτός, σκέφτηκε μελαγχολικά καθώς κουνούσε το χέρι της στην Λίτσα που στεκόταν στην απέναντι αποβάθρα λίγο πριν το μετρό μπει ανάμεσα τους και τη χάσει από το οπτικό της πεδίο.  

για τη συνέχεια πατήστε εδώ