"Sugar Daddy" ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

"I want to see you... Do you want to see me? Tomorrow morning Ι am flying back home. Say yes and i 'll be there. Just give me an address.

Hilmar" 

έγραφε το μήνυμα στο Gmail της και προς στιγμή νόμιζε πως η Λίτσα ίσως της έκανε φάρσα. 

Η διεύθυνση του αποστολέα δεν ήταν όμως της Λίτσας. Ήταν μια άγνωστη διεύθυνση. Ο Βίκινγκ είχε στείλει μήνυμα και μάλιστα ήταν απολύτως ξεκάθαρος στο τι ήθελε. Αύριο έφευγε και μάλλον ήθελε να δοκιμάσει μια πλήρη ελληνική εμπειρία πριν φύγει. Ανακάθισε στο κρεβάτι και κοίταξε την ώρα. Κόντευε δέκα και μισή. Θα πήγαινε; Φυσικά και θα πήγαινε, δεν είχε νόημα να το κουράζει. Ο χρόνος περνούσε και εκείνος αύριο θα έφευγε. Γιατί θα πήγαινε; Όχι, αυτό θα το σκεφτόταν αύριο. Τώρα έπρεπε να απαντήσει πριν τον πάρει εκείνον ο ύπνος. Που; Που θα τον συναντούσε; Σπίτι της δεν έπαιζε με την καμία, ακόμα και αν το παιδί δεν ήταν εκεί. Σε αμάξι επίσης δεν έπαιζε. Στα 45 το σεξ σε αμάξι μπορεί να αποτελούσε αιτία να ξημερωθούν σε τίποτα επείγοντα. Έλα Μαργαρίτα στρόφαρε, πίεσε τον εαυτό της. Που;;;Σε ξενοδοχείο προφανώς, αλλά σε ποιο; Ένα ξενοδοχείο ήξερε για τέτοιες περιστάσεις όλο κι όλο και αυτό ήταν στο Φάληρο. Και αν κόλλαγε Covid ή κανένα αφροδίσιο; Ο Χριστός και η Παναγία, Μαργαρίτα συγκεντρώσου, μάλωσε τον εαυτό της και άρχισε να γράφει την απάντηση.     

"Ι need one hour. Meet me in front of this hotel. I am sending you the address." έγραψε και έβαλε το link από το ξενοδοχείο μαζί με τη διεύθυνση.  Η απάντηση του ήρθε σε κλάσματα δευτερολέπτου.

"Ι'll be there." 

Βιαστικά σηκώθηκε από το κρεβάτι και έτρεξε στο μπάνιο. Μέσα στην επόμενη μισή ώρα είχε κάνει μπάνιο, είχε ξυριστεί, είχε πλύνει δόντια, είχε στεγνώσει τα μαλλιά της και είχε βαφτεί ελαφριά. Τώρα έμενε να διαλέξει εσώρουχα και ρούχα. Φόρεμα αποφάσισε αμέσως και με μια κίνηση έβγαλε από την κρεμάστρα ένα καλοκαιρινό bohemian μακρύ φόρεμα που είχε πάρει από τα ZARA στις αρχές του καλοκαιριού σε ένα μουσταρδί χρώμα που κολάκευε τα σκούρα καστανά μαλλιά της. Εντάξει ετοιμαζόταν να κάνει μαλακία, ας μην έμοιαζε κιόλας σαν γυναίκα που τα συνηθίζει κάτι τέτοια. Εσώρουχα; Με μανία άνοιξε το συρτάρι με τα εσώρουχα και έχωσε το χέρι της πίσω πίσω που φυλούσε κάτι ακριβά απομεινάρια από τις καλές εποχές. Κοντοστάθηκε ελάχιστα ανάμεσα σε ένα σετ victoria secret σε μαύρο χρώμα και ένα σετ lejaby στο χρώμα του δέρματος. Το victoria secret απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Θα φέγγιζε κάτω από το φόρεμα και ας ήταν νύχτα. Το lejaby άλλωστε ήταν μια χαρά, αρκεί να της έκανε ακόμα. Έκπληκτη φορώντας τα διαπίστωσε πως το κάτω μέρος του εσώρουχου ήταν πιο παρτό από όσο θυμόταν και η δαντέλα στο πάνω ήταν εντελώς διάφανη, αλλά και τα δύο της έκαναν παραδόξως ακόμα. Ικανοποιημένη που ακόμα έμπαινε σε κάτι που είχε αγοράσει πριν 12 χρόνια, έσκυψε στο κάτω μέρος της ντουλάπας να διαλέξει παπούτσια. Το χέρι της αρχικά έπιασε ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα πέδιλα σε ταμπά χρώμα που θα πήγαιναν εξαιρετικά με το φόρεμα, αλλά τα πόδια της την πονούσαν και μόνο που τα έβλεπε! Αν τα φορούσε, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έφτανε κουτσαίνοντας και κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου σαγηνευτική εικόνα. Εκείνη μπορούσε να πουλήσει άμμο σε βεδουίνο; Ε, θα μπορούσε να "πουλήσει" και τον εαυτό της με sneakers, αποφάσισε και άφησε τα ψηλοτάκουνα πιάνοντας τα χαμηλά λευκά sneakers της που θα της εξασφάλιζαν την άνεση που είχε ανάγκη. Το ρολόι στο κομοδίνο έλεγε ήδη 23:15, θα αργούσε! Πανικόβλητη έτρεξε στο σαλόνι να πάρει το άρωμα μέσα από την τσάντα της και έπεσε πάνω στον Χρήστο που πήγαινε από το δωμάτιο του στην τουαλέτα.

-Πας κάπου;

-Ναι, θα βγω.

-Που;

-Με μια συνάδελφο για μια μπύρα.

-Οκ, είπε αδιάφορα και έκλεισε την πόρτα της τουαλέτας.

Τρείς ψεκασμοί και έπιασε το κινητό της να καλέσει ταξί. 

"Room 612" έγραφε ένα νέο μήνυμα από τον Χίλμαρ, πράγμα που σήμαινε πως όχι απλά είχε φτάσει, αλλά βρισκόταν ήδη μέσα! 

Σκατά! είπε ψιθυριστά για να μην την ακούσει ο Χρήστος και έτρεξε προς την εξώπορτα, ενώ μέσω της εφαρμογής καλούσε ένα ταξί.

"Φεύγω!" φώναξε και έκλεισε την πόρτα πίσω της χωρίς να περιμένει απάντηση χαρούμενη που ο Χρήστος ίσως να συνειδητοποιούσε πόσο ενοχλητικό ήταν να σε χαιρετά ο άλλος χωρίς να περιμένει να του απαντήσεις.  

Καθημερινή και οι δρόμοι ήταν άδειοι. Σε λιγότερο από δέκα λεπτά το ταξί την άφηνε έξω από το ξενοδοχείο, την ίδια στιγμή που ένα ζευγαράκι γύρω στα είκοσι κάτι έμπαινε μέσα. Τα χέρια του νεαρού ήταν κολλημένα πάνω στην πιτσιρίκα που χαχάνιζε πονηρά. Για μερικά δευτερόλεπτα δίστασε. Τι δουλεία είχε εκεί που σε λίγα χρόνια θα μπαινόβγαινε λογικά ο Χρήστος; Και ύστερα είδε το είδωλο της στην τζαμένια είσοδο του ξενοδοχείου. Απέναντι από το φιμέ τζάμι δεν την κοιτούσε η μάνα ενός εφήβου, αλλά μια γυναίκα. Μια γυναίκα που ακόμα δεν ήταν διατεθειμένη να παραιτηθεί προφανώς. Σε αυτή τη γυναίκα χρωστούσε να μπει εκεί μέσα, ότι και αν της έλεγε η συνείδηση της. Ας ήταν αυτή η τελευταία μεγαλοπρεπής μαλακία που θα έκανε στη ζωή της, κατέληξε και προχώρησε.

Στη ρεσεψιόν, μια διακριτική ρεσεψιονίστ της χαμογέλασε.

"Με περιμένουν. Δωμάτιο 612", είπε και η κοπέλα της έδειξε ευγενικά τον ανελκυστήρα.

Την ώρα όμως που η πόρτα του ανελκυστήρα έκλεινε άκουσε μια άλλη γυναίκα με ψηλοτάκουνα και κοντό φόρεμα να επαναλαμβάνει την ίδια ατάκα με εκείνη στη ρεσεψιονίστ, με μόνη διαφορά τον αριθμό του δωματίου και κάτι μέσα της πάγωσε. Και αυτή η φοβία με τα ασανσέρ καθόλου δεν βοηθούσε. Μουδιασμένη έφτασε στον έκτο. Ξαφνικά ένιωθε φτηνή. Πιο φτηνή και από το άρωμα που φορούσε. Όλη της η αυτοπεποίθηση, όλο το συναίσθημα, σαν φούσκα είχε χαθεί. Ήταν όμως υπερβολικά αργά να κάνει πίσω. Στάθηκε μπροστά στην πόρτα με το νούμερο 612, πήρε μια βαθιά ανάσα και χτύπησε διστακτικά.

Μόλις η πόρτα άνοιξε και τον αντίκρυσε, εξατμίστηκε και η τελευταία σταγόνα θάρρους που της είχε απομείνει. Με το σώμα του μπλόκαρε σχεδόν όλο το άνοιγμα της πόρτας και εκείνη ένιωθε σαν μυρμήγκι έτοιμο να το ποδοπατήσουν.

"Ηi" είπε χαμογελώντας εκείνος και έκανε στην άκρη να περάσει.

"Hi" του απάντησε εκείνη και μπήκε στο δωμάτιο, που για τα δεδομένα του συγκεκριμένου ξενοδοχείου, έμοιαζε τεράστιο. Μια πληθωρική τζαμαρία που κάλυπτε τον έναν τοίχο ήταν εκείνη που της τράβηξε πρώτη την προσοχή και αυτό γιατί στο βάθος φαινόταν σκοτεινός ο Αργοσαρωνικός. Το δωμάτιο ήταν ιδιαίτερα καλαίσθητο και δεν θύμιζε σε τίποτα δωμάτιο μπουρδέλου, με μόνη εξαίρεση ίσως τον τεράστιο καθρέφτη με τον κρυφό φωτισμό περιμετρικά, που δέσποζε το ταβάνι. Μοντέρνα μινιμαλιστικά έπιπλα, ξύλινα πατώματα, λευκά σεντόνια και μια μυρωδιά φρεσκάδας δημιουργούσαν ένα περιβάλλον προσεγμένο που τη βοηθούσε να ανασυγκροτηθεί. Χωρίς να τον κοιτάζει αναζήτησε το μπάνιο για να πλύνει τα χέρια της και μόνο τη στιγμή που έκλεινε τη βρύση συνειδητοποίησε πόσο γελοία πρέπει να του είχε φανεί. Θηλυκό Κατακουζηνό την είχε κάνει αυτή η πανδημία! 

"Would you like something to drink?" τον άκουσε να τη ρωτάει και με αυτά τα λόγια επανήλθε και η επίγνωση πως με τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν μιλούσαν καν την ίδια γλώσσα.

Βγήκε από το μπάνιο και τον αναζήτησε με τη ματιά της. Τον βρήκε να κάθεται με ένα ποτήρι στη μια από τις δύο πολυθρόνες που υπήρχαν αντικριστά στη μια γωνία του δωματίου με ένα μικρό τραπεζάκι ανάμεσα τους. 

"What are you drinking?", τον ρώτησε ενώ έπαιρνε τη θέση της απέναντι του λες και θα έπαιζαν μια παρτίδα σκάκι.

"Whiskey" απάντησε αυτός δείχνοντας το μπουκάλι πάνω στο τραπέζι. Το σιχαινόταν το ουίσκι. Δεν είχε καταφέρει να το πιεί ποτέ της. Με μια αψυχολόγητη κίνηση άρπαξε το ποτήρι του και ήπιε μια μεγάλη γουλιά. Βήχας την έπιασε και εκείνος έβαλε τα γέλια.

"You don't have to drink what i am drinking" της είπε και έσπρωξε προς το μέρος της τον κατάλογο του room service.

"I am fine" είπε και τον έσπρωξε πάλι πίσω. Για τα επόμενα λεπτά εκείνος κοιτούσε εκείνη και εκείνη κοιτούσε εκείνον χωρίς να μιλάνε. Τα μάτια του αυτή τη φορά της έμοιαζαν πιο σκούρα. Γκρι μεν, πιο σκούρα γκρι όμως. Καθιστός ήταν λιγότερο... λιγότερο θεόρατος και εκείνη ένιωθε λιγότερο μυρμήγκι. Φορούσε ένα λευκό T-shirt και ένα τζιν, όχι κουστούμι αυτή τη φορά και η αλήθεια ήταν πως με αυτά τα ρούχα έμοιαζε πολύ νεότερος. Τα μαλλιά του ήταν κοντά και χωρίς τον ήλιο να παίζει πάνω τους πλέον διέκρινε κάποιες λευκές τρίχες ανάμεσα στις καστανόξανθες. Ξυρισμένος ανέδιδε μια αρρενωπότητα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. 

"You are a beautiful woman Rita", τον άκουσε να της λέει και έβαλε τα γέλια. 

"Why are you laughing?" τη ρώτησε με ενδιαφέρον.

"Ι can not explain you. We have a greek word for what you are doing now and i don't know the english word" του είπε και συνέχισε να γελάει.

"What's the greek word?" 

"Ψηστήρι."

"Try to explain me what it means."

"Barbeque. How you grill meat? The same thing with a woman. Try to grill her"

"Do i need to grill you?" τη ρώτησε κοιτώντας την έντονα και εκείνης το γέλιο κόπηκε μαχαίρι.

"Νο, you don't" του απάντησε με ειλικρίνεια και μια έκφραση ικανοποίησης απλώθηκε στο πρόσωπο του μαλακώνοντας τις γωνίες του.

"I want to be honest with you Rita. I can offer you money. I can offer you gifts. I can offer you travels, and i can offer you sex. That's all i can offer, are you ok with that?" είπε γέρνοντας προς το μέρος της. Αποσβολωμένη με την ωμή του ειλικρίνεια και μην έχοντας ανακτήσει πλήρως ακόμα το χαμένο στο ασανσέρ θάρρος της, σηκώθηκε και ψελλίζοντας ένα "this is a very bad idea" άρχισε να κινείται προς την έξοδο του δωματίου.

Στην πόρτα την πρόλαβε και με το ένα του χέρι την κράτησε κλειστή ενώ την ίδια στιγμή έσκυβε στο αυτί της και τη ρωτούσε "Why this is a bad idea? Tell me Rita." της ψιθύρισε. Και ήταν τέτοια η χροιά της φωνής του που έκλεισε τα μάτια της και το σώμα της αντί να τραβηχτεί μπροστά, κινήθηκε ενστικτωδώς προς τα πίσω κολλώντας πάνω στο δικό του. Το ελεύθερο χέρι του με μια κίνηση τυλίχτηκε γύρω της τραβώντας την  ακόμα πιο κοντά στο σώμα του. Η ανάσα του ακανόνιστη ύγραινε το αυτί της και παραδομένη άφησε το πόμολό της εξώπορτας που τόση ώρα έσφιγγε με το χέρι της φέρνοντας το προς τα πίσω σε μια προσπάθεια να πιάσει το κεφάλι του που πλέον είχε χωθεί στον λαιμό της.

"Νο" ψέλλισε τη στιγμή που το χέρι του έφυγε από την κοιλιά της και άρχιζε να ανεβάζει το φόρεμα της. 

"Υou want me to stop?" τη ρώτησε σφίγγοντας το ύφασμα ενώ την έσπρωχνε με τον κορμό του πάνω στην πόρτα εγκλωβίζοντας την.

"Νο money, no gifts, no travels. Only sex this one time. Promise!" απαίτησε και τον έσπρωξε γυρνώντας το σώμα της έτσι που πλέον μπορούσε να δει το πρόσωπο του.

"If that is what you want.." ξεκίνησε εκείνος να λέει και εκείνη κρέμασε τα χέρια της στο λαιμό του και άρχισε να τον φιλάει. Και ήταν η γεύση του δροσερή με ένα ίχνος αλκοόλ και τσιγάρου. Μια γεύση διαφορετική, που δεν είχε καμία σχέση με τη γεύση του Στέλιου. Ήταν ένα φιλί ολοκαίνουργιο στις αισθήσεις της, ένα φιλί που η δική της γλώσσα ήταν εκείνη που διεκδικούσε και η δική του απλά την καλωσόριζε μέσα στο στόμα του χωρίς να βιάζεται. Απορροφημένη από το φιλί δεν αντιλήφθηκε αμέσως πως τα χέρια του την είχαν πιάσει σφιχτά από πίσω και πως την είχε σηκώσει στον αέρα. Τρομαγμένη μόλις το κατάλαβε πέρασε τα πόδια της γύρω από τη μέση του και εκείνος άρχισε να την μετακινεί προς το κρεβάτι χωρίς να απομακρύνει το στόμα του από το δικό της δευτερόλεπτο. Πλέον εκείνος ήταν καθιστός στο κρεβάτι και εκείνη τυλιγμένη γύρω του σαν το χταπόδι. "Promise!" ξανά απαίτησε ξεκολλώντας το στόμα της ξέπνοη κρατώντας το κεφάλι του σφιχτά με τα χέρια της ώστε να μπορεί να τον κοιτάζει κατάματα. Και εκείνος αναστενάζοντας έκανε ένα καταφατικό νεύμα πριν κολλήσει ξανά τα χείλι του στα δικά της πιο βίαια αυτή τη φορά, ενώ τα χέρια του έσφιγγαν τον πισινό της που βρισκόταν καθισμένος πάνω στους μηρούς του. "Όχι μικρέ Βίκινγκ, εγώ παίζω μπάλα απόψε" είπε και σηκώθηκε απότομα από πάνω του αιφνιδιάζοντας τον. Κοιτώντας τον πονηρά έβγαλε πρώτα το ένα της παπούτσι και ύστερα το δεύτερο. Με ένα λαστιχάκι μάζεψε τα μαλλιά της ψηλά στο κεφάλι της και πριν προλάβει εκείνος να κινηθεί πάλι προς το μέρος της, γονάτισε ανάμεσα στα πόδια του σπρώχνοντας τα με τα χέρια της ώστε να ανοίξουν αρκετά για να χωράει ανάμεσα τους. Διατηρώντας αδιάσπαστη τη βλεμματική επαφή μεταξύ τους, με σταθερά χέρια ξεκίνησε να ξεκουμπώνει το παντελόνι του και όταν έφτασε στο τελευταίο κουμπί χαμογέλασε ικανοποιημένη που πριν ακόμα ξεκινήσει αυτό που σκόπευε να κάνει, το σώμα του πρόδιδε ότι ήταν πανέτοιμο. Δεν χρειάστηκε να του το ζητήσει με λόγια, μόλις  έπιασε το παντελόνι μαζί με το μποξεράκι εκείνος ανασηκώθηκε όσο χρειαζόταν ώστε εκείνη να μπορέσει να το κατεβάσει. Τα χέρια του δεξιά και αριστερά του κορμού του έσφιξαν το σεντόνι τη στιγμή που εκείνη τον έκλεινε μέσα στο ένα της χέρι πιέζοντας τον ελαφρά, λες και δοκίμαζε πόσο σκληρός ήταν και καθώς το χέρι της άρχισε να ανεβοκατεβαίνει αργά, παρατήρησε πως οι φουσκωμένες φλέβες που διέτρεχαν όλο το μήκους του, ζωγράφιζαν ένα ανάγλυφο τοπίο που δεν άφηνε καμία αμφιβολία πως το χάδι της ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο. Σκύβοντας ακούμπησε τη γλώσσα της ανεπαίσθητα στην άκρη, γλείφοντας μια σταγόνα αλμυρό σπέρμα που γυάλιζε. Πλέον δεν τον κοιτούσε στα μάτια, η προσοχή της ήταν όλη στραμμένη σε αυτό που κρατούσε και που παλλόταν σαν να έχει δική του υπόσταση βασανισμένο από τις δοκιμές της. Ένας αναστεναγμός και κάτι σε μια άγνωστη γλώσσα έφτασε στο αυτιά της τη στιγμή που τον βύθιζε στο στόμα της, ενώ με τα δάχτυλα της χάιδευε με κυκλικές κινήσεις τους όρχεις του. Κι άλλος αναστεναγμός, αν και αυτός έμοιαζε περισσότερο με γρύλλισμα. Πόσο της είχε λείψει η δύναμη αυτή. Η δύναμη να έχεις μπροστά σου έρμαιο ακόμα και το πιο δυνατό αρσενικό, απλά γλείφοντας το. Τα χέρια του πλέον έσφιγγαν το κεφάλι της στο ύψος των αυτιών της. Κλασσική αντρική αντίδραση που θέλει να επιβάλλει τον ρυθμό, σκέφτηκε και έσφιξε λίγο περισσότερο το στόμα της προειδοποιητικά. Εκείνη θα όριζε τον ρυθμό απόψε. Τα χέρια του χαλάρωσαν τη λαβή τους στο κεφάλι της και χάιδεψαν τα αυτιά της. Ευχαριστημένη τον αντάμειψε ξεκινώντας να τον μπαινοβγάζει μέσα στο στόμα της, βάζοντας τον κάθε φορά και λίγο πιο βαθιά. Τα μάτια του τα ένιωθε καρφωμένα πάνω της και σηκώνοντας το βλέμμα της το επιβεβαίωσε. Ο πόθος είχε αλλοιώσει λίγο τα χαρακτηριστικά του. Το είχε σκεφτεί πολλές φορές στο παρελθόν πως ο πόθος και πόνος έχουν μόνο ένα γράμμα διαφορά γιατί μπορούν και τα δύο να σε γονατίσουν με την ίδια ευκολία. Και ήταν αυτή η έκφραση του που την έκανε ακόμα πιο τολμηρή σπρώχνοντας την να ανεβάσει τον ρυθμό της σε μια προσπάθεια να τον συγχρονίσει με τις κοφτές του ανάσες. Και θα συνέχιζε μέχρι να τον φέρει στα όρια του αν εκείνος δεν την σταματούσε τραβώντας την απότομα προς τα πάνω κολλώντας την στο στόμα του, κάνοντας την να χάσει λίγο την ισορροπία της συνειδητοποιώντας πως τα γόνατα της είχαν μουδιάσει. Το φιλί εκείνο ήταν ένα απεγνωσμένο φιλί, ένα φιλί που έλεγε τώρα, σε θέλω τώρα! Τα χέρια του πλέον πάλευαν με το ύφασμα του φορέματος της. Έψαχναν να βρουν κάποιο άνοιγμα στα τυφλά, αλλά ασταθή όπως ήταν δυσκολεύονταν. "Condom!" του φώναξε και μόνη της σήκωσε το φουστάνι της και κατέβασε το όμορφο lejaby εσώρουχο που τσάμπα το είχε φορέσει, όσο εκείνος πάλευε να βγάλει κάτι από τη τσέπη του παντελονιού του. Με χέρια ακόμα ασταθή έσκισε το περιτύλιγμα του προφυλακτικού και εκείνη του το άρπαξε από τα χέρια. Με μαεστρία βρήκε την σωστή πλευρά, την εφάρμοσε στο πρησμένο κεφαλάκι και άρχισε να το κατεβάζει όσο εκείνος με τα χέρια του πάλευε και πάλι με το ύφασμα από το φουστάνι της αυτή τη φορά με περισσότερη επιτυχία. Μόλις το προφυλακτικό ακούμπησε στη βάση ένα δάχτυλο έμπαινε μέσα της κόβοντας της την ανάσα. Δεν ήταν ώρα για προκαταρκτικά, δεν χρειαζόντουσαν άλλωστε. Δεν πρόλαβε να την αγγίξει περισσότερο, μόνη της τράβηξε το χέρι του και χωρίς δισταγμό πέρασε ακόμα μια φορά τα πόδια της δεξιά και αριστερά του καβαλώντας τον και κρατώντας τον με το χέρι της σταθερά, τον οδήγησε στο σωστό σημείο. Τον κοίταξε στα μάτια και χωρίς κανένα ενδοιασμό άφησε το βάρος της ελεύθερο βυθίζοντας τον μέσα της την ίδια στιγμή που το κεφάλι της έγερνε προς το στήθος του και τα μάτια της έκλειναν. "Open your eyes", τον άκουσε να τη διατάζει ενώ με τα χέρια του την έπιανε σφιχτά από πίσω και την ανασήκωνε λες και δεν είχε καθόλου βάρος. Της ήταν αδύνατο όμως να τα ανοίξει, το γέμισμα που ένιωθε ήταν τόσο ολοκληρωτικό και σαρώτικο που όλες οι νευρικές απολήξεις της είχαν στραφεί σε αυτό και δεν συνεργαζόντουσαν σε απλές εντολές. "Οpen them!" ξαναείπε και τα άνοιξε για να συναντήσει τα δικά του που πλέον γυάλιζαν πιο σκούρα από ποτέ. Και όσο τα σώματα τους κούμπωναν με κάθε ανεβοκατέβασμα όλο και καλύτερα, η ανάσα της άρχισε να γίνεται πιο κοφτή. Έξοδος εισπνοή, είσοδος εκπνοή και όλο το κορμί της να το διατρέχει ιδρώτας και ανατριχίλα. Έξοδος και άδειασμα, είσοδος και γέμισμα και να μην μπορεί να διακρίνει πλέον αν αυτό που ένιωθε ήταν αποτέλεσμα της τριβής ή κάτι που ξεκινούσε να κορυφώνεται από κάπου βαθύτερα. Έξοδος θάνατος, είσοδος ζωή και τα χέρια της να σφίγγουν τους ώμους του με δύναμη χωρίς να λογαριάζει αν θα του άφηνε σημάδια. Και το τρέμουλο να γίνεται όλο και πιο έντονο, τις συσπάσεις εκεί κάτω να τις νιώθει να χτυπάνε στα μηλίγγια της, να χτυπάνε στην καρδία της, να αντανακλούν στις άναρθρες κραυγές που έβγαιναν από το στόμα της. Πλέον δεν την ανεβοκατέβαζε εκείνος. Βάζοντας δύναμη στα γόνατα και στα χέρια της που πίεζαν τους ώμους του διεκδικούσε αυτό που τόσο ανάγκη είχε ωθώντας το σώμα της στα άκρα, νιώθοντας πλέον καθαρά τον προδιαγεγραμμένο οργασμό της να έρχεται σαν παλιρροιακό κύμα κατά πάνω της. Καθόλου δεν σκέφτηκε αν θα τους άκουγαν τη στιγμή που το κύμα έσκασε πάνω της και μια κραυγή λύτρωσης βγήκε από τον λαιμό της. Το σώμα της πλέον δεν είχε καθόλου βούληση, σαν άμορφη μάζα είχε διαλυθεί πάνω του σε χιλιάδες κομμάτια. ενώ το ιδρωμένο μέτωπο της ακουμπούσε στο δικό του μέτωπο. Μέσα σε δευτερόλεπτα τα χέρια του ανέλαβαν και πάλι δράση την ανασήκωναν και την κατέβαζαν ξανά και ξανά σε ένα φρενήρη ρυθμό παρατείνοντας τον απόηχο του οργασμού της μέχρι που ήρθε και η δική του λύτρωση ελάχιστα μετά τη δική της. Οι ανάσες τους ακανόνιστες, λαχανιασμένες πάλευαν να ηρεμήσουν και πλέον είχαν και οι δυο τα μάτια τους κλειστά. Μόλις η καρδία της ηρέμησε και η ανάσα της βρήκε τον κανονικό της ρυθμό, έκανε να σηκωθεί από πάνω του, αλλά εκείνος την έσφιξε και την ακινητοποίησε στη θέση της. "Ηilmar i have to stand up, my knees..." του είπε ψιθυριστά και εκείνος την ελευθέρωσε κρατώντας τη βάση του προφυλακτικού με το χέρι του ώστε να μπορέσει εκείνη να σηκωθεί. Μόλις το βάρος της έπεσε στα πόδια της τα γόνατα της λύγισαν και εκείνος την έπιασε με τα χέρια του και την κάθισε δίπλα του. Χωρίς να την κοιτάζει έβγαλε το προφυλακτικό και σηκώθηκε όρθιος. Ανέβασε λίγο το παντελόνι του και άρχισε να προχωράει προς το μπάνιο. Όσο η βρύση ακουγόταν από μέσα να τρέχει, τα πόδια της Μαργαρίτας είχαν ξεμουδιάσει και πλέον μπορούσε να σταθεί και η ίδια όρθια. Βιαστικά έβαλε τα παπούτσια της, μάζεψε το σλιπάκι της και αναζήτησε την τσάντα της. Πεταμένη μπροστά στην έξοδο ήταν. Σε κάποια φάση θα είχε γλιστρήσει από τον ώμο της... 

"Stay..." τον άκουσε να της λέει τη στιγμή που έσκυβε να τη μαζέψει από το πάτωμα.

"Ι have to go."

"Tell me your name."

"You know my name."

"Your full name!"

"No."

"Stay.."

"I need to sleep, you need to sleep. It's late"

"I have a few more hours..."

"No, Hilmar. Οnly this one time!" του θύμισε και εκείνος πήρε από το τραπέζι το κινητό του και κάτι κλειδιά και κινήθηκε προς το μέρος της.

"Where are you going?"

"I am taking you home"

"No, Hilmar! Ι take a taxi."

"No, Rita you are not taking a taxi in this hour. I am taking you home!" είπε επιτακτικά και η Μαργαρίτα ήταν πολύ κουρασμένη για να λογομαχήσει μαζί του. Σε ποια γλώσσα άλλωστε να λογομαχήσει;

Μέσα στο στενό ασανσέρ και καθώς κατέβαιναν τους ορόφους χωρίς να πει τίποτα της έλυσε τα μαλλιά και τη φίλησε πάνω στο κεφάλι. Ο ανελκυστήρας δεν σταμάτησε όμως στο ισόγειο, αλλά στο υπόγειο όπου υπήρχε ένα γκαράζ. 

"We have to pay" είπε και εκείνος της χαμογέλασε, ενώ ένα μπιπ ακουγόταν και τα φώτα ενός μαύρου τζιπ αναβόσβηναν.

"Don't worry about that" την καθησύχασε ανοίγοντας της την πόρτα του συνοδηγού.

Μέχρι εκείνη να βάλει τη ζώνη της εκείνος είχε καθίσει ήδη στη θέση του οδηγού και είχε βάλει μπροστά.

"Write here your address", την παρακάλεσε δείχνοντας την οθόνη αφής του gps και εκείνη την έγραψε, γιατί αν και το σπίτι της ήταν κοντά και ήξερε τον δρόμο, της φαινόταν αδιανόητο να του εξηγήσει τη διαδρομή στα αγγλικά όταν μπέρδευε το δεξιά και αριστερά στα ελληνικά.

Μέσα σε μερικά λεπτά το αμάξι βρισκόταν έξω στον δρόμο και το μόνο που ακουγόταν πλέον ήταν ο ήχος από τα φλάς. 

"Not bad for old people" της είπε στο φανάρι της Πειραιώς και εκείνη ένιωσε ευγνωμοσύνη που επιτέλους είχε σπάσει αυτή την αμήχανη σιωπή.

"Ask me tomorrow, I don't think i can walk tomorrow" σχολίασε εκείνη και έβαλαν και οι δύο τα γέλια.

"All Greek women are so loud?" τη ρώτησε ρίχνοντας της μια ματιά με νόημα.

"Ι don't know. Never had sex with a greek woman!" του απάντησε και εκείνος άρχισε και πάλι να γελάει.

"What are you doing for living?"
"Shoe store seller, you?"

"I have a company. CEO"

"Πόσο κλισέ Θεέ μου! Good for you!"

"Do you have children?"

"A son"

"I have a son and a daughter"

"Nα σου ζήσουν!"

"What?"

"Hilmar my english suck, να σου ζήσουν is a greek wish for somebody's children."

"Thank you then."

"Here, stop here. I walk from here" είπε βγάζοντας τη ζώνη της και εκείνος υπάκουσε σταματώντας το αμάξι δεξιά, σβήνοντας τη μηχανή.

"Well thank you Hilmar for the ride and the interesting night. I wish you all the best and i hope you enjoyed your stay in Greece" είπε δίνοντας του το χέρι της λες και δεν είχαν συμβεί όλα όσα είχαν συμβεί νωρίτερα. Εκείνος όμως έπιασε το χέρι της και αντί να κάνει μια χειραψία το έκλεισε μέσα στo δικό του.

"If i was a Viking, would you give me your full name?" τη ρώτησε και εκείνη ένιωσε μια ακαταμάχητη ανάγκη να τον πάρει αγκαλιά.

"Ιf you were Ragnar Lothbrok, i would give you not only my full name but my kidney also!" είπε προσπαθώντας να διακωμωδήσει την κατάσταση, αλλά εκείνος δεν γελούσε. Το κλίμα είχε βαρύνει απότομα και πάλι μέσα στο αμάξι και εκείνη έπρεπε να φύγει πριν πει τίποτα που θα το μετάνιωνε.

"Goodnight Hilmar" είπε αποφασιστικά και δίνοντας του ένα πεταχτό φιλί βγήκε από το αμάξι. Ούτε μισή ματιά δεν έριξε πίσω της όσο απομακρυνόταν. Η μεγαλοπρεπής μαλακία που είχε σκοπό να κάνει, είχε ολοκληρωθεί και άνηκε στο παρελθόν. Και όλα αυτά βγάζοντας μόνο ένα μικρό κομμάτι ύφασμα από πάνω της. Ένα μικρό κομμάτι που αυτή τη στιγμή βρισκόταν μέσα στην τσάντα της.      

για τη συνέχεια πατήστε εδώ