Εκείνο το Σάββατο η Μαργαρίτα θα το θυμόταν για πολύ καιρό. Απαλλαγμένη από το άγχος μην πετάξει καμία πατάτα, με έκπληξη διαπίστωσε πως όσο του μιλούσε, τόσο ευκολότερο της γινόταν να μιλάει στα αγγλικά. Αφού είχε ντυθεί και αφού είχε ξανατραγουδήσει το δι ευχών κατά την κάθοδο τους, είχαν πάρει το αυτοκίνητο και είχαν βγει στον έξω κόσμο. Την είχε πάει σε ένα υπέροχο εστιατόριο μέσα σε ένα κήπο και είχαν φάει ένα χορταστικό μεσημεριανό τριών πιάτων, πίνοντας ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί που εκείνος είχε ζητήσει να το βάλουν μέσα σε μια παγωνιέρα. Τον είχε κοροϊδέψει όταν για να διαβάσει το μενού είχε βάλει κάτι αστεία γυαλιά πρεσβυωπίας και εκείνος της είχε ανταποδώσει το πείραγμα, όταν είχε ζητήσει μια σόδα τελειώνοντας το γεύμα τους, αντί για καφέ όπως όριζε το πρωτόκολλο. Στη σύντομη βόλτα τους έξω έμαθε για εκείνον πολλές μικρές χαζές λεπτομέρειες, όπως ότι πράγματι ήταν αλλεργικός στη γύρη από παιδί. Πως η έδρα της εταιρείας του δεν ήταν στην Ισλανδία όπως νόμιζε εκείνη, αλλά στη Νέα Υόρκη. Πως μικρός ήθελε να γίνει πυροσβέστης. Μικρά, ανόητα, χωρίς ουσία, ασφαλή πράγματα. Σαν από κοινού συνεννοημένοι απέφυγαν κάθε προσωπική ερώτηση που θα χαλούσε ενδεχομένως το ευχάριστο κλίμα μεταξύ τους. Εκείνος δεν ρώτησε τι σήμαινε το complicated εκείνο και εκείνη δεν ρώτησε αν η γυναίκα του ήξερε για τις συνήθειες του. Περνούσαν καλά, γελούσαν πολύ και το μόνο που είχε σημασία ήταν το παρόν. Εκείνες οι στιγμές που είχαν ημερομηνία λήξης και το ήξεραν.
Χορτασμένοι είχαν επιστρέψει στην κορυφή του πύργου. Χορτασμένοι και ίσως λίγο ευτυχισμένοι. Είχαν γεμίσει τη μεγάλη μπανιέρα και είχαν ξαπλώσει μέσα της χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα μέσα από τη τζαμαρία. Είχαν πλύνει ο ένας τον άλλο λες και έπλεναν ο ένας το παρελθόν του άλλου από πάνω τους, για να καταλήξουν να πηδιούνται σκορπώντας τα νερά απέξω με κίνδυνο να τραυματιστούν. Είχαν τσακωθεί για το τι θα δουν στην τηλεόραση. Είχαν φάει ένα κουβά ποπ κορν πίνοντας εκείνος ένα ουίσκι και εκείνη παγωμένο κόκκινο κρασί. Εκείνος είχε κάνει ένα τσιγάρο έξω στο μπαλκόνι, όσο εκείνη μιλούσε με Ελλάδα. Εκείνη είχε πλύνει κάτι ποτήρια όσο εκείνος μιλούσε μάλλον με Ισλανδία. Και ύστερα είχαν πάει στο δωμάτιο και είχαν κάνει και πάλι έρωτα. Αυτή τη φορά όμως χωρίς βιασύνες, χωρίς την παραφορά των προηγούμενων συνευρέσεων τους. Αργά, αργά λες και προσπαθούσαν να απομνημονεύσουν ο ένας το σώμα του άλλου. Και εκείνο το δεύτερο βράδυ καθόλου δεν είχε δυσκολευτεί η Μαργαρίτα να αποκοιμηθεί. Λες και μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο η αγκαλιά του Χίλμαρ είχε γίνει το σπίτι της.
Ξέρω πως σε αυτό το σημείο όλοι έχετε μελώσει με τα σιρόπια.
Θα σας το χαλάσω όμως και σας ζητάω προκαταβολικά συγνώμη γι' αυτό... Βλέπετε τα πράγματα στην αληθινή ζωή ποτέ δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Έτσι λοιπόν όταν το επόμενο πρωί η Μαργαρίτα ξύπνησε και το κρεβάτι ήταν άδειο δεν της πήρε πολύ χρόνο για να καταλάβει πως στο διαμέρισμα βρισκόταν πλέον μόνη της. Ένα ξερό σημείωμα είχε αφήσει πάνω στη νησίδα.
"Something came up and i had to leave. I didn't want to wake you up. Thank you for everything. An employee of mine will be there at 15:00 to pick you up for the airport. His name is Franco. Take good care of yourself Rita", της έγραφε και η Μαργαρίτα ήξερε πως δεν θα τον ξανάβλεπε. Μάζεψε τα πράγματα της, ήπιε έναν καφέ, έκανε ένα μπάνιο, έστρωσε το κρεβάτι και κάθισε στον καναπέ περιμένοντας να περάσει η ώρα. Δεν θα θύμωνε και δεν θα έκλαιγε. Ήταν μια γυναίκα 45 χρόνων που ήξερε πολύ καλά που έμπλεκε. Εκείνος άλλωστε ποτέ δεν προσπάθησε να της πουλήσει έρωτες. Αδρανοποίησε έτσι τον εαυτό της μην επιτρέποντας του να αντιδράσει. Και μόνο όταν είδε αυτόν τον Φράνκο να της δίνει το εισιτήριο μαζί με τρεις τσάντες λύγισε. Μια πολυτελής κόκκινη χαρτοσακούλα που έγραφε απέξω Cartier με χρυσά ανάγλυφα γράμματα, μια λευκή με μαύρες λεπτομέρειες που έγραφε Jo Malone LONDON και μια μικρότερη επίσης λευκή που έγραφε La perla. Εκνευρισμένη άφησε τις σακούλες πάνω στη νησίδα χωρίς να τις ανοίξει και άρχισε να κινείται προς την έξοδο.
"Signora! Mr Svenson said to give you these!" παραπονέθηκε ο Φράνκο δείχνοντας τις σακούλες.
"Say to Mr Svenson να βάλει στον κώλο του τα δώρα του!!!" είπε πληγωμένη και βγήκε από το διαμέρισμα.
για τη συνέχεια πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: