"Sugar Daddy" BONUS CHAPTER

-Πάλι θα ξεπορτίσεις; Και το παιδί; Το παιδί δεν το σκέφτεσαι;

-Μάνα άρχισες πάλι το δράμα; Γιατί καλή μου γυναίκα με πρήζεις; Το παιδί θα πάει στον πατέρα του. Αντί να λες πάλι καλά που επιτέλους τα πηγαίνουν καλά με τον Στέλιο, γκρινιάζεις κιόλας;

-Άλλος προκομμένος αυτός. Το παίζει τζόβενο και θέλει και δεύτερο παιδί! Σάμπως ήταν εκεί για το πρώτο, κάνει τώρα και δεύτερο!

-Ρε μάνα έλεος... Ο Χρήστος θα έχει σε λίγο καιρό έναν αδελφό ή μια αδελφούλα. Ξέρεις πόσο ήθελε αδέλφια. 

-Και εσύ; Εσύ θα κάνεις κανένα παιδί ακόμα; Και εγώ θέλω και άλλα εγγόνια.

-Μάνα δεν υποφέρεσαι!!! Ποια είμαι ρε μαμά; Η Σάρα;;; Εσύ με γέννησες, πόσο χρονών είμαι δεν ξέρεις;

-Εγώ είδα μια ηθοποιό που έκανε παιδί στα 52! Μικρή είσαι ακόμα! Αλλά πες ότι δεν θέλει αυτός!

-Έχει όνομα και πίστεψε με κανένας από τους δυο μας δεν θέλει παιδί. 

-Φυσικά! Εδώ εσείς δυσκολεύεστε να βρεθείτε στην ίδια χώρα, το παιδί πως να το κάνετε;

-Α μια χαρά θα  μπορούσαμε να κάνουμε παιδί, γιατί αυτό που χρειάζεται για να κάνεις παιδί, μια χαρά το κάνουμε!

-Σαν δεν ντρέπεσαι λες τέτοια πράγματα στη μάνα σου!    

-Ε μα κυρά Μίνα τα ζητάει ο οργανισμός σου!

-Και για να έχουμε καλό ερώτημα για που ετοιμάζεσαι;

-Στο Λονδίνο θα πάω. Να μοιράσουμε κάπως την απόσταση. Τρείς μέρες θα κάτσω. Κυριακή βράδυ θα είμαι πίσω. 

-Τέλη Νοέμβρη χάλια θα είναι ο καιρός.

-Δεν πάω μάνα για τουρισμό!

-Και γιατί πας;

-Θες να σου απαντήσω;;;;;;;

-Όχι, όχι μην απαντάς. Μπουφάν χοντρό να πάρεις, ομπρέλα και να πεις αυτουνού πως νηστεύω για τα Χριστούγεννα. Υγείας να είναι οι σοκολάτες που θα στείλει, είπε η κυρά Μίνα και επιτέλους με άφησε στην ησυχία μου να φτιάξω τη βαλίτσα μου.

Το Χίθροου παρά την περασμένη ώρα βούιζε από πολυκοσμία την ώρα που έφτασα. Μεγάλο αεροδρόμιο και ενδιάμεσος σταθμός για πολλές πτήσεις. Με μια οικειότητα που δεν φανταζόμουν ότι θα αποκτούσα ποτέ, με άνεση προσανατολίστηκα και γρήγορα βγήκα από τον χώρο των αφίξεων για να συναντήσω απέξω τον Βασίλη και να προβληματιστώ.

-Καλώς όρισες.

-Καλώς σας βρήκα. Nα ανησυχήσω που δεν είναι εδώ;

-Όχι να μην ανησυχήσεις. Καθυστέρησε σε μια συνάντηση και ήρθα εγώ να σε πάρω. 

-Ο Άντερς καλά είναι;

-Μαζί με τον Χίλμαρ είναι. Θα τους συναντήσουμε μόλις τελειώσουν.

-Τι κάνει μαζί με τον Χίλμαρ;

-Ξέρεις πως ο Άντερς είναι δικηγόρος, ε στη συνάντηση που είναι ο Χίλμαρ ήθελε να έχει και έναν νομικό που να εμπιστεύεται. Άστα αυτά όμως, βαρετά πράγματα. Εσύ όλα καλά;

-Καλά Βασίλη μου, χαιρετισμούς έχεις από τη Λίτσα. Στη βαλίτσα έχω και υποβρύχιο μαστίχα. Μου την έδωσε η Ευτυχία να στη φέρω. Την αγαπάς λέει πολύ και δεν τη βρίσκεις στην Αμερική.

-Να ναι καλά. Αν και θα μου την έδινε η ίδια τα Χριστούγεννα που θα τη δω. Σε έβαλε να κουβαλάς. Είσαι κουρασμένη; Θες να πάμε πρώτα από το ξενοδοχείο ή να πάμε κατευθείαν στο εστιατόριο που έχουμε κάνει κράτηση;

-Ποιος έκανε τις κρατήσεις Βασίλη; Εσύ ή ο Χίλμαρ;

-Έννοια σου εγώ τις έκανα. Το δωμάτιο σας είναι μόλις στον δεύτερο όροφο και το εστιατόριο είναι μην σου πω και κάτω από τη γη. Σε κάτι κατακόμβες έκλεισα να φάμε. Ο Χίλμαρ φυσικά και με κατηγόρησε ως προδότη, αλλά θα το ξεπεράσει. Έχουμε κάνει κόμμα λέει και δεν του αρέσει. Τον έβαλα κιόλας να κάνει τις εξετάσεις που μου είπες. Μια χαρά όλα. Γερός σαν γαϊδούρι είναι. Στο τεστ κοπώσεως δε, δεν θες να ξέρεις τι γκρίνια έφαγα. Ετοιμάσου να στα ψάλλει και εσένα. Λέει αφού έχεις αμφιβολίες για τις αντοχές του, θα φροντίσει να σου τις αποδείξει εμπράκτως. Εμένα από την άλλη με προκάλεσε να πάμε μια μέρα μαζί για κωπηλασία, να δούμε τότε ποιος έχει αντοχές και ποιος όχι. Ήταν σου λέω υπέροχη εκείνη η μέρα. 

-Ξέρω γιατί τα άκουσα και εγώ μετά από το τηλέφωνο. Βέβαια για μένα παρά την αρχική γκρίνια εκείνη η νύχτα ήταν πραγματικά υπέροχη....

-Θέλω να ρωτήσω τι σημαίνει αυτό;

-Όχι δεν θέλεις! είπα την ώρα που φτάναμε στο πάρκινγκ και άνοιγαν οι ουρανοί. Η κυρά Μίνα το είχε κάνει πάλι το θαύμα της.

Αρκετή ώρα μετά βρεγμένοι ως το κόκκαλο μπαίναμε μέσα στο ρουστικ εστιατόριο που όντως έμοιαζε με κατακόμβες. Χαμηλές πέτρινες αψιδές, παλαιωμένα βαρέλια, όμορφα μοναστηριακά τραπέζια και πολλά κεριά σύνθεταν μια ατμόσφαιρα μυστηριακή και λίγο ανατριχιαστική. Τινάζοντας το νερό από πάνω μου σαν το σκύλο, αναθεμάτισα το Λονδίνο και το πρόβλημα παρκαρίσματος που ξεπερνούσε ακόμα και αυτό του κέντρου της Αθήνας. Ο Βασίλης μου είχε προτείνει να με αφήσει κάπου κοντά, αλλά το είχα θεωρήσει μεγάλη αγένεια να δεχτώ. Έγινα έτσι εντελώς μούσκεμα παρά την ομπρέλα που κρατούσα. Τουρτουρίζοντας, έβαλα την ομπρέλα στη θήκη δίπλα στην πόρτα και πριν προλάβω να σηκώσω το κεφάλι μου βρέθηκα μέσα σε μια τεράστια αγκαλιά. 

-You are here, μου ψιθύρισε στο αυτί και με σήκωσε λίγο στον αέρα σφίγγοντας με.

-I am and i am παπί!

-Papi?

-Μούσκεμα!

-Muskema?

-Wet Hilmar! i am wet!!!!

-For me??? ρώτησε παιχνιδιάρικα πειράζοντας με. 

-Only for you... του απάντησα παίζοντας και εγώ μαζί του. Η διάθεση του ήταν περίεργα χαρούμενη και παιχνιδιάρικη. Πάντα όταν συναντιόμασταν ένιωθα την χαρά του και την ανακούφιση του. Εκείνη την ημέρα όμως ήταν πιο ανάλαφρος, πιο ήρεμος, πιο ευτυχισμένος. Δεν θα του το χαλούσα λοιπόν γκρινιάζοντας για λίγο νερό.

-Why?

-Why what?

-Why are you wearing pants?

-Because it's November, we are in London, and i just came out of a 4 hours flight! I have something with best access in my suitcase. I will show you later, του είπα χρωματίζοντας τη φωνή μου λάγνα με ανείπωτες υποσχέσεις και ξεκόλλησα από πάνω του. 

Ο Βασίλης είχε ήδη πάει στον Άντερς και στο τραπέζι μας και έπειτα από τη σκηνή που είχαμε κάνει στην είσοδο του μαγαζιού ακολουθήσαμε και εμείς χασκογελώντας. Το τραπέζι μας ήταν χωμένο σε μια γωνία κάτω από μια αψίδα και ο Χίλμαρ είχε χρειαστεί να σκύψει για να μπορέσει να περάσει και να καθίσει. Ο σερβιτόρος πήρε την παραγγελία μας, ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες για τον καιρό του Λονδίνου και για το μαγαζί που ήταν από τα παλαιότερα και όταν διαπίστωσα πως τα μαλλιά μου έσταζαν ακόμα πάνω στο ξύλινο τραπέζι αυτή τη φορά, ζήτησα ευγενικά συγνώμη και άρχισα να κινούμαι προς την τουαλέτα. Έπρεπε να βρω λίγο χαρτί να τα σκουπίσω. Ακόμα και η μικρή τουαλέτα ήταν μέσα σε μια κατακόμβη. Βιαστικά μπήκα μέσα. Σκούπισα τα μαλλιά μου, έπλυνα τα χέρια μου, διόρθωσα το μολύβι που είχε τρέξει κάτω από το αριστερό μου μάτι και βγήκα, όταν ένα δυνατό χέρι με τράβηξε προς τα αριστερά σε μια σκοτεινή γωνία πίσω από κάτι βαρέλια. 

-Πας καλά παιδάκι μου; Θα πάω από καρδιά! αναφώνησα με την καρδιά μου να χτυπάει σαν ταμπούρλο μόλις κατάλαβα ποιος με είχε αρπάξει. 

-Shhhhhh...είπε εκείνος πάνω στα χείλια μου πνίγοντας τις διαμαρτυρίες μου και πλέον η καρδιά μου χτυπούσε σαν ταμπούρλο για άλλους λόγους.

-Hilmar what are you doing??? ρώτησα αγχωμένη όταν ένιωσα τα χέρια του να ξεκουμπώνουν το παντελόνι μου.

-Be quiet baby, no one can see us here, ψιθύρισε και έδιωξε μαλακά τα χέρια μου που προσπαθούσαν να σταματήσουν τα δικά του.

-In, let's go in είπα ξεψυχισμένα δείχνοντας προς την πόρτα της τουαλέτας.

-Νο, the ceilling in there is too low for me. Just be quiet, διέταξε σιγανά χαϊδεύοντας με προκλητικά.

-Hilmar, oh God...

-Shhhh, turn around!

Και γύρισα γιατί πλέον ποσώς με απασχολούσε ποιος θα μας έβλεπε. Με απεγνωσμένες κινήσεις κατέβασε το παντελόνι μου μαζί με το εσώρουχο κάνοντας το άγγιγμα του περισσότερο διεκδικητικό. Δεν θα δούλευε αυτό που ήθελε. Η διαφορά ύψους μας καθόλου δεν βοηθούσε. Δεν άργησε και εκείνος να το καταλάβει, όσο με τα δάχτυλά του ήδη κόντευε να με εκτροχιάσει. Και εκεί που ένιωθα παραζαλισμένη, ένα βήμα πριν από τον οργασμό, ένιωσα ένα κενό. Δεν ήταν πλέον πίσω μου. Σαστισμένη έστρεψα το κεφάλι μου στο σκοτάδι, αλλά δεν έβλεπα τίποτα. Που στο διάολο ήταν. Και ύστερα τον ένιωσα πάλι πίσω και άκουσα κάτι ξύλινο να ακουμπάει στο έδαφος μπροστά μου. 

-One step forward, με καθοδήγησε και ένιωσα τα χέρια του να με ανασηκώνουν. Τα πόδια μου πλέον πατούσαν πάνω σε κάτι που έμοιαζε με σκαλοπάτι. Κάποιο καφάσι ίσως; Και ενώ προσπαθούσα να καταλάβω που είχα ανέβει άκουσα το φερμουάρ του παντελονιού του να ανοίγει. Πάντα θα δούλευε με αυτόν τον άντρα, ακόμα και στο φεγγάρι χωρίς βαρύτητα! 

-Χριστέ μου, είπα πνιχτά τη στιγμή που μπήκε μέσα μου και έβαλα το χέρι μου στο τοίχο που ήταν μπροστά μου για να κρατήσω αντίσταση, ενώ εκείνος ανέβαζε το δεξί δικό του στο στόμα μου για να πνίξει τους ήχους που έβγαζα. Με κάθε ώθηση του το ξύλινο αντικείμενο που ήμουν επάνω κουνιόταν κάνοντας έναν υπόκωφο ήχο που έμοιαζε με ήχο μετρονόμου. 

-Come for me baby, i won't lαst long, ψιθύρισε στο αυτί μου λαχανιασμένα και πέρασε το δεξί χέρι του μπροστά αρχίζοντας να τρίβει την κλειτορίδα μου. Η αντίδραση του σώματος μου ήταν ακαριαία και πάνω στην ηδονή μου δάγκωσα το χέρι του που ακόμα μου κρατούσε το στόμα κλειστό. Ο δικός του οργασμός ήταν σχεδόν ταυτόχρονος. Βιαστικά, έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του, που δεν το είχε κατεβάσει καν, ένα χαρτομάντιλο και με σκούπισε τη στιγμή που τραβιόταν έξω. Ανέβασε το δικό μου παντελόνι και άρχισε να κουμπώνει το δικό του. Τα πόδια μου έτρεμαν και μέσα στο σκοτάδι δεν έβλεπα τίποτα. Στα τυφλά κούμπωσα και το δικό μου παντελόνι, αλλά μόλις πήγα να κάνω ένα βήμα βρέθηκα στο κενό. Στο αέρα με έπιασε δευτερόλεπτα πριν πέσω κάτω και με στήριξε. Με μια αξιοθαύμαστη ψυχραιμία με τράβηξε έξω από τη σκοτεινή γωνία και αφού πέταξε, σκύβοντας το κεφάλι του, στο καλαθάκι της τουαλέτας το βρώμικο χαρτομάντιλο, κρατώντας με από το χέρι άρχισε να με κατευθύνει προς το τραπέζι μας σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

-Where the fuck is the crate for the beers i brought here earlier? ακούσαμε τον σερβιτόρο να μονολογεί μπαίνοντας στον χώρο από όπου είχαμε μόλις βγει και βάλαμε τα γέλια. Θα το έψαχνε πολλή ώρα το κιβώτιο...