Εδώ και κάποιες μέρες κλείσαμε τις καλοκαιρινές διακοπές μας και σαν γνωστός ανυπόμονος άνθρωπος ξεκίνησα τις προετοιμασίες και ας απομένουν ακόμα 29 μέρες και 13 ώρες! Ναι ναι ακόμα και τις ώρες μετράω τόσο κουρασμένη νιώθω! Αυτή βέβαια η ανάρτηση δεν έχει να κάνει τόσο με τις διακοπές όσο με κάτι άλλο.... Στα πλαίσια λοιπόν των ετοιμασιών είναι και η μουσική ενορχήστρωση του ταξιδιού. Βλέπετε ο προορισμός μας απέχει περίπου 6 ώρες οδικής τρέλας και λέω τρέλας γιατί όποιος δεν έχει κάνει ταξίδι με ένα παιδάκι δεν ξέρει τι πάει να πει τρέλα! Πριν περάσεις τα πρώτα διόδια ξεκινάει η κασέτα..."Μαμά φτάσαμε???" που μπορεί να παίζει για το υπόλοιπο του ταξιδιού και που σε συνδυασμό με στάσεις για "τσίσα"...στάσεις γιατί "μαμά πεινάω"... στάσεις γιατί "μαμά μου έρχεται εμετός" μπορεί αντί για το καλοκαιρινό θέρετρο να σε οδηγήσουν σε ωραιότατο λουξ δωματιάκι με κλιματισμό στο Δαφνί! Και να σημειωθεί πως το δικό μου παιδί αντικειμενικά ανήκει στην μέση κατηγορία του όχι πολύ ήσυχου όχι πολύ ζωηρού παιδιού...όπως μ αρέσει να απαντάω όταν με ρωτάνε είναι ένα υγιές ζωηρό αγοράκι ετών 5.
Μετά από εμπειρία άλλων παρόμοιων ταξιδιών στο παρελθόν φέτος είπα να οργανωθώ για να μην υποφέρω. Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω πίσω μου τα ωραία χρόνια που στο cd player του αυτοκινήτου παίζαν όμορφα τραγουδάκια που άκουγα χαλαρή με τα πόδια μου πάνω στο ταμπλώ (να μαυρίσουν και λιγάκι μέχρι να φτάσουμε) και να τα αντικαταστήσω με τραγούδια που ίσως λέω ίσως θα απασχολούσαν τον μπόζο κάνοντας τον να ξεχάσει να ρωτήσει για χιλιοστή φορά αν φτάσαμε. Άρχισα λοιπόν να μαζεύω τραγούδια που τουλάχιστον θα κάλυπταν το 50% του ταξιδίου και κόντεψα να πάθω παράνοια.... Οκ καλά και τα ζουζούνια....και οι mazoo and the zoo αλλά ποιός αντέχει 3 ώρες να τους ακούει???? Εγω προσωπικά με τίποτα! Ηρωίδες οι μανούλες που το αντέχουν το καπέλο τους βγάζω! Και άντε θα μετρίαζα λιγάκι το ζωικό βασίλειο με λίγη Λιλιπούπολη που είναι αξία διαχρονική αλλά και πάλι δεν με έφταναν τα κομμάτια.
Επειδή όμως ο Θεός αγαπάει τον μπόζο αγαπάει και την μανούλα του βρήκα λύση και αυτό απο καθαρή τύχη! Με αφορμή τη σχολική καλοκαιρινή γιορτή μας και ένα συγκεκριμένο κομμάτι που τραγούδησαν τα παιδάκια (και δώστου κλάμα η Puccarina!) ένας καινούριος μουσικός κόσμος μου ανοίχτηκε. Ένας κόσμος που ίσως εσείς οι μανούλες εκεί έξω ξέρετε ήδη αλλά που εγώ αγνοούσα... Βλέπετε έτρωγα αμάσητο ότι μου σέρβιραν σαν παιδική μουσική διασκέδαση και με ελάχιστες εξαιρέσεις κομματιών που είτε ήξερα από τα δικά μου παιδικά χρόνια (βλ. Λιλιπούπολη) είτε επειδή ακούστηκαν λίγο περισσότερο (βλ Ελεφαντάκι Δεληβοριάς) θεωρούσα ότι στην αγορά κυκλοφορούσαν μόνο παρόμοιας αισθητικής με αυτά που εγώ δεν άντεχα.
Αγαπάτε λοιπόν τον Μάλαμα??? τον Θηβαίο???? την Μάνου???? την Πρωτοψάλτη???? το Φραγκούλη??? τον Ιωαννίδη???? αν ναι τότε δεν χρειάζεται να συμβιβαστείτε σε τραγουδάκια τύπου Ζουζούνια αν είστε σαν εμένα αλλά να ακούτε τις αγαπημένες σας φωνές σε έξυπνα καλογραμμένα τραγούδια και έτσι να είστε όλοι μα όλοι μέσα στο αυτοκίνητο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι! Γιατί ναι υπάρχουν άπειρα τέτοια παιδικά τραγούδια που άνετα ακούει και ένας ενήλικας και που λίγα μόνο θα σας παρουσιάσω παρακάτω έτσι για να πάρετε μια ιδέα ;) Και ξεκινάω με το τραγουδάκι που με έκανε να ψάξω για άλλα παρόμοια. "Ο Μάγειρας" είναι χαρούμενο ρυθμικό με υπέροχους έξυπνους στίχους και η φωνή του Φραγκούλη με την συμμετοχή του Μαμαλάκη δίνουν ένα ονειρεμένο αποτέλεσμα! Ανήκει στην συλλογή "Το φτερό του Δράκου" εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Για ακούστε και πείτε σας μένει η δεν σας μένει ο ρυθμός μόλις τελειώσει???
Μετά από εμπειρία άλλων παρόμοιων ταξιδιών στο παρελθόν φέτος είπα να οργανωθώ για να μην υποφέρω. Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω πίσω μου τα ωραία χρόνια που στο cd player του αυτοκινήτου παίζαν όμορφα τραγουδάκια που άκουγα χαλαρή με τα πόδια μου πάνω στο ταμπλώ (να μαυρίσουν και λιγάκι μέχρι να φτάσουμε) και να τα αντικαταστήσω με τραγούδια που ίσως λέω ίσως θα απασχολούσαν τον μπόζο κάνοντας τον να ξεχάσει να ρωτήσει για χιλιοστή φορά αν φτάσαμε. Άρχισα λοιπόν να μαζεύω τραγούδια που τουλάχιστον θα κάλυπταν το 50% του ταξιδίου και κόντεψα να πάθω παράνοια.... Οκ καλά και τα ζουζούνια....και οι mazoo and the zoo αλλά ποιός αντέχει 3 ώρες να τους ακούει???? Εγω προσωπικά με τίποτα! Ηρωίδες οι μανούλες που το αντέχουν το καπέλο τους βγάζω! Και άντε θα μετρίαζα λιγάκι το ζωικό βασίλειο με λίγη Λιλιπούπολη που είναι αξία διαχρονική αλλά και πάλι δεν με έφταναν τα κομμάτια.
Επειδή όμως ο Θεός αγαπάει τον μπόζο αγαπάει και την μανούλα του βρήκα λύση και αυτό απο καθαρή τύχη! Με αφορμή τη σχολική καλοκαιρινή γιορτή μας και ένα συγκεκριμένο κομμάτι που τραγούδησαν τα παιδάκια (και δώστου κλάμα η Puccarina!) ένας καινούριος μουσικός κόσμος μου ανοίχτηκε. Ένας κόσμος που ίσως εσείς οι μανούλες εκεί έξω ξέρετε ήδη αλλά που εγώ αγνοούσα... Βλέπετε έτρωγα αμάσητο ότι μου σέρβιραν σαν παιδική μουσική διασκέδαση και με ελάχιστες εξαιρέσεις κομματιών που είτε ήξερα από τα δικά μου παιδικά χρόνια (βλ. Λιλιπούπολη) είτε επειδή ακούστηκαν λίγο περισσότερο (βλ Ελεφαντάκι Δεληβοριάς) θεωρούσα ότι στην αγορά κυκλοφορούσαν μόνο παρόμοιας αισθητικής με αυτά που εγώ δεν άντεχα.
Αγαπάτε λοιπόν τον Μάλαμα??? τον Θηβαίο???? την Μάνου???? την Πρωτοψάλτη???? το Φραγκούλη??? τον Ιωαννίδη???? αν ναι τότε δεν χρειάζεται να συμβιβαστείτε σε τραγουδάκια τύπου Ζουζούνια αν είστε σαν εμένα αλλά να ακούτε τις αγαπημένες σας φωνές σε έξυπνα καλογραμμένα τραγούδια και έτσι να είστε όλοι μα όλοι μέσα στο αυτοκίνητο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι! Γιατί ναι υπάρχουν άπειρα τέτοια παιδικά τραγούδια που άνετα ακούει και ένας ενήλικας και που λίγα μόνο θα σας παρουσιάσω παρακάτω έτσι για να πάρετε μια ιδέα ;) Και ξεκινάω με το τραγουδάκι που με έκανε να ψάξω για άλλα παρόμοια. "Ο Μάγειρας" είναι χαρούμενο ρυθμικό με υπέροχους έξυπνους στίχους και η φωνή του Φραγκούλη με την συμμετοχή του Μαμαλάκη δίνουν ένα ονειρεμένο αποτέλεσμα! Ανήκει στην συλλογή "Το φτερό του Δράκου" εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Για ακούστε και πείτε σας μένει η δεν σας μένει ο ρυθμός μόλις τελειώσει???
Tο δεύτερο κομμάτι είναι από την ίδια συλλογή (που όπως καταλάβατε ήδη την έχω παραγγείλει και την περιμένω χιχι) Αφροδίτη Μάνου "Τα ρούχα επαναστάτησαν". Αν σας πω πως ακούω το ίδιο ευχάριστα την Νυχτερινή εκπομπή της Μάνου με αυτό το παιδικό τραγουδάκι δεν θα είναι υπερβολή! Η φωνή της είναι απίστευτη ότι και αν τραγουδήσει και αυτό το τραγουδάκι είναι απλά εξαιρετικό! Σε γεμίζει εικόνες από ρούχα να κάνουν επανάσταση.
Και πάμε σε κάτι πιο ρομαντικό. "το καρότο και η αγκινάρα" ερμηνεία Γιαννής και Ελεονώρα Ζουγανέλη απο το cd παραμυθοτράγουδα. Ακούστε το και αν δεν συγκινηθείτε να μην με λένε Puccarina!
Και για να μείνω στο ίδιο μήκος κύματος ακούστε και αυτό... "Καραμέλα" Χρηστός Θηβαίος με το γιο του από το cd "Τραγουδάκια γάλακτος" διότι όταν κλαίει μια καραμέλα μην κρατάς ποτέ ομπρέλα
Τι είσαστε λάτρεις του ρεμπέτικου???? Επειδή και εμάς ο μπαμπάς μας είναι η Puccarina βρήκε κάτι να καλύψει και τον μπαμπά! Για ακούστε την "Ντομάτα καμικάζι" από το Cd H επιστροφή του Δράκου και θα ρθείτε στο τσακίρ κέφι!
Και φυσικά η λίστα δεν έχει τελειωμό! Υπάρχουν είπαμε άπειρα τέτοια τραγούδια! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μην τρώτε σαν εμένα αμάσητο ότι μας σερβίρουν και απλά να αρχίσετε το ψάξιμο! Γιατί μόνο όποιος ψάχνει βρίσκει θησαυρούς! Σας αφήνω με τον κλασσικό χαιρετισμό μου απλά σε οπτικοακουστική μορφή μιας και ταιριάζει με το θέμα της σημερινής ανάρτησης και εύχομαι να μην σας κούρασα...
υγ:Εννοείται θα συνεχίσω την έρευνα είπαμε έχουμε μεγάλο ταξίδι μπροστά μας και αν σας ενδιαφέρει μπορώ να κάνω μια πιο ολοκληρωμένη ανάρτηση κάποια στιγμή πάνω στο θέμα. Γιατί μπορεί να άργησα να πάρω μπροστά αλλά αν πάρω δεν με πιάνει κανένας :)
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: