Angry shoes!

Σαν γονιός ίσως το πιο δύσκολο είναι να καταφέρνεις πάντα να κάνεις να τα ματάκια του παιδιού σου να χαμογελάνε. Και πιστέψτε με δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό από δύο ματάκια που σε κοιτάζουν με αγάπη, ικανοποίηση και χαρά γιατί όταν συμβαίνει αυτό τότε για έναν περίεργο λόγο γίνεσαι και εσύ ο ίδιος απίστευτα ευτυχισμένος....

Την τρέλα μου με τα παπούτσια ίσως την θυμάστε... χρειάστηκε λίγο χρόνος να έρθουν τα πάνινα παπουτσάκια που είχα παραγγείλει από Αγγλία και μια οικογενειακή γαστρεντερίτιδα που μας ταλαιπώρησε τη στιγμή που ήρθαν πήγε την ιδέα ακόμα πιο πίσω... Σήμερα όμως κατάφερα να τελειώσω το πρώτο ζευγαράκι και είμαι πολύ χαρούμενη :) 

Φυσικά το πρώτο ζευγάρι ήταν εκείνου του γιου μου που από τη στιγμή που διάλεξε τι ήθελε τα παπούτσια του να έχουν επάνω δεν κρατιόταν κυριολεκτικά. Σαν κακή πεθερά στεκόταν από πάνω μου καθ όλη τη διάρκεια που τα έφτιαχνα και έλεγε φυσικά κάθε δύο λεπτά "άντε μαμά τέλειωνε θέλω να τα φορέσω!". Κάτω λοιπόν από την πίεση του τα τέλειωσα και αυτή τη στιγμή τα φοράει και στέκεται δίπλα μου στο εργαστήριο και κόβει χαρούμενος χαρτάκια...

Τη στιγμή που του τα έδωσα έλαμψε το πρόσωπο του και με χαμογελαστά ματάκια μου είπε "μανούλα μου είναι τα πιο όμορφα παπούτσια του κόσμου όλου!" και αν και ξέρω πως δεν είναι η αλήθεια εγώ ένιωσα λες και μου χάρισαν τον κόσμο όλο! Χαλάλι όλος ο εκνευρισμός που τον είχα από πάνω μου και δεν μπορούσα να τα φτιάξω όπως ήθελα!

Χωρίς πολλά λόγια γιατί μόλις άφησε τα χαρτάκια και έπιασε τους promarkers (χριστέ μου αυτή η μητρική ευδαιμονία γιατί να διαρκεί τόσο λίγο???) σας δείχνω τα καινούρια παπουτσάκια του Δημήτρη που με κόστος 5 ευρώ και πολλή αγάπη θα τον συντροφεύσουν φέτος το καλοκαίρι ;)

Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους! Τρέχω να σώσω τους μαρκαδόρους μου!
Hacuna Matata σε όλους!