Το παιχνίδι κεφάλαιο 5

Ο ήλιος έμπαινε μέσα από τις γρίλιες των παντζουριών και μια μικρή αχτίδα έπεφτε ακριβώς πάνω στα μάτια της. Γύρισε πλευρό προσπαθώντας να αγνοήσει το γεγονός ότι πλησίαζε μεσημέρι. Αγκάλιασε το μαξιλάρι και ξανακοιμήθηκε. Μισή ώρα αργότερα ένιωσε τον ιδρώτα να κυλάει στην πλάτη της και αναστέναξε με δυσφορία. Το φετινό καλοκαίρι θα ήταν από τα πολύ ζεστά. Ακόμα καλά καλά δεν είχε μπει ο Ιούλιος και το θερμόμετρο  τις τελευταίες μέρες δεν έλεγε να πέσει κάτω από τους 36 βαθμούς Κελσίου. Ανακάθισε πάνω στο κρεββάτι και με μια κίνηση προσπάθησε να ξεκολλήσει τα ιδρωμένα μαλλιά της από του ώμους της. Έπιασε ένα λαστιχάκι από το κομοδίνο και τα σήκωσε ψηλά. Κοίταξε το ρολόι εντελώς μηχανικά και σηκώθηκε από το κρεβάτι .

Μπαίνοντας μέσα στο μπάνιο κοίταξε το είδωλο της στο καθρέφτη και γέλασε με την εικόνα της. Μεγάλωνε και πλέον δεν είχε τις αντοχές που είχε μικρότερη, το έβλεπε πεντακάθαρα στο πρόσωπο που την κοιτούσε μέσα από τον καθρέφτη. Έπλυνε τα δόντια της και έβγαλε το σλιπ και το μπλουζάκι της. Μόλις το παγωμένο νερό άρχισε να τρέχει πάνω στο σώμα της ανατρίχιασε ολόκληρη. Όσο σιγά σιγά οι πόροι στο δέρμα της συνήθιζαν τη θερμοκρασία του νερού, το μυαλό της άρχισε να ξυπνάει και αυτό. Όσο σαπούνιζε τα μαλλιά της προσπαθούσε να θυμηθεί τι είχε ακριβώς συμβεί το προηγούμενο βράδυ.Τα γεγονότα ένα ένα την χτυπούσαν όπως το νερό  χτυπούσε το σώμα της από το ανοιχτό ντουζ. Το μόνο που δεν μπορούσε να ξαναζωντανέψει ήταν εκείνη η αίσθηση μέσα στο αυτοκίνητο. Της το είχε πει άλλωστε...."θα ξεφτίσει και σιγά σιγά θα χαθεί εντελώς". Όντως πλέον είχε χαθεί εντελώς. "Μα καλά γιατί πήγα?" αναρωτήθηκε την ώρα που έτριβε με μανία το σώμα της με το σφουγγάρι "και τι με έπιασε και του είπα ότι ξέρει που θα με βρει"...Μέχρι να τελειώσει με το ξύρισμα των ποδιών της το είχε πάρει απόφαση, πως όσο και αν έψαχνε τι την είχε ωθήσει να φερθεί έτσι, άκρη δεν θα έβγαζε και παραιτήθηκε. Σκουπίστηκε βιαστικά και έτρεξε στο υπνοδωμάτιο για να ντυθεί.

Ένα τέταρτο αργότερα καθόταν μπροστά στον υπολογιστή της με ένα παγωμένο φραπέ δίπλα της να κοιτάζει την άδεια οθόνη και να παίζει νευρικά με τα ακόμα βρεγμένα μαλλιά της. Ήπιε μια γουλιά καφέ και ξεκίνησε να γράφει. Και όσο έγραφε και οι σελίδες γέμιζαν η μία μετά την άλλη τόσο τα χέρια της έτρεχαν όλο και πιο γρήγορα πάνω στα πλήκτρα. Όταν σήκωσε το κεφάλι της, ενοχλημένη από το κινητό της που κουδούνιζε με έκπληξη, είδε ότι ο ήλιος κόντευε να δύσει. Μα καλά πόση ώρα καθόταν εκεί, αναρωτήθηκε πιάνοντας την συσκευή.

Ο Ορέστης περνούσε φανταστικά, την πληροφόρησε στο τηλέφωνο, λιγάκι θυμωμένοςς που εκείνη δεν τον είχε πάρει από το πρωί να δει τι κάνει. Αφού τελείωσε με τις μαμαδίστικές οδηγίες, να τρως, να κοιμάσαι και να μην κάθεσαι ώρες στον ήλιο, τον χαιρέτισε γλυκά και σηκώθηκε να ξεπιαστεί. Το στομάχι της γουργούριζε σαν τρελό και στο σπίτι εκτός από τοστ και ένα τάπερ προχτεσινό παγωμένο γιουβέτσι, δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να τρώγεται. Κοίταξε την παγωμένη μάζα που είχε γίνει το γιουβέτσι και χωρίς δεύτερη σκέψη το πέταξε στο σκουπιδοτενεκέ. Ξαναέπιασε το κινητό και το έφερε στο αυτί της.

"Ζεις????"
"Χαχαχα ναι! Επιβίωσα από τη χτεσινή νύχτα!" απάντησε διφορούμενα
"Αν δεν έδινες σημάδια ζωής σήμερα, θα περνούσα να δω αν θα βρω το πτώμα σου στο πάτωμα της τουαλέτας με το ξυράφι δίπλα..."
"Χαζομάρες! Να σου πω, αν έρθω από εκεί, θα μου φτιάξεις μυτζιθροπιτάκια με μέλι????"
"Ρε Μαρία lounge cafe είπαμε έχω. Έλα εσύ και ένα ωραιότατο κατεψυγμένο σουφλέ σοκολάτας θα σε περιμένει!"
"Δεν θέλω σουφλέ! Θέλω μυτζιθροπιτάκια με μέλι και σουσάμι! Έλα ρε Μανωλάκη γλύκανε λίγο την φιλενάδα σου, αφού έχεις κουζίνα στο μαγαζί... ε ε ε φανταστικέ μου φίλε???"
"Πφφφ τα μυτζιθροπιτάκια στα φτιάχνω μόνο όταν έχουμε μεγάλη κρίση!"
"Αν σου πω πως χτες βράδυ βγήκα με τον διώκτη μου και πως θα σου πω λεπτομέρειες την ώρα που θα τα τρώω, τότε θα μου τα φτιάξεις???"
"Εννοείται!!! Τσακίσου έλα από εδώ. Πάω να φτιάξω την ζύμη"
"Χαχαχαχα έρχομαι φιλάκια"  είπε και τερμάτισε την κλήση τρίβοντας ευτυχισμένη την κοιλιά της. Ο Μανώλης πάντα εξαγοραζόταν πολύ εύκολα. Το κουτσομπολιό ήταν η Αχίλλειος πτέρνα του και η Μαρία αν και τον αγαπούσε, σχεδόν πάντα το εκμεταλλευόταν.

Μπροστά στην ντουλάπα της διαπίστωσε πως θα έπρεπε να πάει επειγόντως για ψώνια. Η Μαρία ίσως να ήταν η μόνη γυναίκα πάνω στο πλανήτη που σιχαινόταν να ψωνίζει, γιαυτό και η ντουλάπα της έμοιαζε με χρονομηχανή. Με μελαγχολία χάιδεψε το λευκό φόρεμα με τα γαλάζια λουλουδάκια που φορούσε το καλοκαίρι που ήταν στην αρχή της εγκυμοσύνης της στον Ορέστη. Μετά η ματιά της έπεσε στο κόκκινο ξωπλατο φόρεμα, που όποτε το φορούσε, ο Χρήστος δεν μπορούσε να κρατήσει τα χέρια του μακρυά από την πλάτη της. "Οπωσδήποτε ψώνια άμεσα!" είπε δυνατά και έσπρωξε πιο πέρα την κρεμάστρα με το κόκκινο φόρεμα, για να τραβήξει το λινό μαύρο φόρεμα που σχεδόν πάντα σε αυτό κατέληγε. Φόρεσε ένα ζευγάρι λευκά σανδάλια χτένισε σε μια κοτσίδα τα μαλλιά της , λίγη πούδρα...λίγο ρουζ...και ελάχιστο κραγιόν και έτοιμη. Μάλλον σχεδόν έτοιμη  μια τελευταία στάση στο μπάνιο για λίγο άρωμα. Γιατί από όλα εκείνα που καθορίζουν τη γυναικεία ματαιοδοξία, αυτό που δεν θα μπορούσε ποτέ να αποχωριστεί, ήταν τα αρώματα... Πέταξε βιαστικά μέσα στην τσάντα της το κινητό και έκλεισε τα παντζούρια κρατώντας τα κλειδιά στα χέρια της. Τη στιγμή που βγήκε έξω στο δρόμο με δυσφορία ανακάλυψε πως μέσα στο σπίτι ήταν πιο δροσερά απ ότι ήταν έξω. Με αστείες ακροβατικές κινήσεις προσπαθούσε να περάσει την τσάντα της στον ώμο ενώ ταυτόχρονα κλείδωνε την εξώπορτα.

"Τι θα γίνει με το κινητό σου???" άκουσε μια φωνή δίπλα της και από την τρομάρα της της πέσαν στο πεζοδρόμιο κλειδιά και τσάντα.
"Μου κοψες τη χολή τρελέ!" είπε και έσκυψε να μαζέψει τα πράγματα της. " Μα καλά άλλη δουλειά δεν έχεις με αυτόν τον καύσωνα από το να ξημεροβραδιάζεσαι στην πόρτα μου???"  είπε και άρχισε να κατηφορίζει τον δρόμο
"Τι θα γίνει? Θα το ανοίξεις ποτέ αυτό το ρημαδοκινητό?" είπε και άρχισε να την ακολουθεί από πίσω. Εκείνη τη στιγμή μια μελωδία ακούστηκε μέσα από την τσάντα της και εκείνη δαγκώθηκε νευρικά. Χωρίς να σταματάει να περπατάει, το έβγαλε από την τσάντα και το σήκωσε.

"Ναι..."
"Που είσαι ρε? Να βάλω το λάδι, έρχεσαι? Μην τα φας κρύα!"
"Έρχομαι, βάλε το λάδι, σε δέκα λεπτά είμαι εκεί" είπε και πέταξε το κινητό και πάλι μέσα στην τσάντα.

"Βάλε το λάδι και έρχομαι????? " επανέλαβε ο Άρης σαν ηχώ και άρχισε να γελάει νευρικά.. "όλο εκπλήξεις είσαι! χα χα χα" Η Μαρία σταμάτησε απορημένη προσπαθώντας να καταλάβει τι ήταν το αστείο και μόλις το συνειδητοποίησε του έδωσε μια σπρωξιά και συνέχισε να περπατάει. Εκείνος σκουπίζοντας τα μάτια του που έτρεχαν από το γέλιο, άνοιξε το βήμα του για να την προλάβει.

"Λοιπόν που πάμε???" είπε μόλις την έφτασε
"Δεν πάμε..Πάω"
"Τι δεν θα με καλέσεις????? Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον μέρος αυτό που πας αφού περιλαμβάνει έλαια..."
"Άρη βιάζομαι και με καθυστερείς. Αν θες να έρθεις μαζί έλα" του είπε και εκείνος σιωπηλά συνέχισε να περπατάει δίπλα της.

Μόλις η Μαρία μπήκε μέσα στο μαγαζί ο Μανώλης την κοίταξε με επίπληξη και εκείνη του έκανε νόημα να κοιτάξει πίσω της.

"Μανώλη, ο Άρης ο διώκτης μου! Άρη, ο Μανώλης ο γκέϊ κολλητός μου! Και μετά τις συστάσεις τσιμουδιά και από τους δύο μέχρι να φάω! Μανώλη τα μυτζιθροπιτάκια τώρα!" είπε και κάθισε στο μπαρ αφήνοντας τους δύο άντρες να κοιτάζονται με γουρλωμένα μάτια.

"Χάρηκα" είπε ο Μανώλης διστακτικά και έδωσε το χέρι του στον Άρη
"Επίσης " απάντησε εκείνος με το σοκ ακόμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του
"Πεινάω Μανώλη!!!! Τώρα λέμε! Τα μυτζιθροπιτάκια μου κρυώνουν όσο μιλάμε!" ούρλιαξε σχεδόν η Μαρία και ο Μανώλης έτρεξε μέσα στην κουζίνα. Για την υπόλοιπη μισή ώρα η Μαρία αφοσιώθηκε στο πιάτο της και πότε πότε μόνο έβγαζε επιφωνήματα απόλαυσης. Ο Άρης καθόταν και την κοιτούσε σιωπηλά πίνοντας τον καφέ του και ο Μανώλης έτρεχε μέσα έξω να σερβίρει τους πελάτες ρίχνοντας της δολοφονικές ματιές όποτε περνούσε, που τον είχε ξεγελάσει και που δεν είχε τηρήσει το δικό της όρο στην συμφωνία τους. Αφού άδειασε όλο το πιάτο και ήπιε ένα τεράστιο ποτήρι παγωμένο νερό, μόνο τότε θυμήθηκε και πάλι τον Άρη και γύρισε και τον κοίταξε.

"Καλά από πότε έχεις να φας???"
"Από χτες το απόγευμα. Αν και δεν έχει να κάνει τόσο με την πείνα, όσο με το συγκεκριμένο πιάτο.. Άστο μεγάλη ιστορία..."
"Καλά αν κρίνω από τα επιφωνήματα, σίγουρα πρέπει να ήταν καλό. Η αλήθεια είναι πως γυναίκα σε οργασμό από ένα πιάτο φαγητό δεν έχω ξαναδεί!"
"Γιατί οι γυναίκες είμαστε ηλίθιες και αυτού του είδος τον οργασμό φοβόμαστε ότι θα τον ταυτίσετε με την γουρουνιά και τον πνίγουμε, γιαυτό! Μανωλάκη κάνε μου και ένα φραπεδάκι και είμαι κομπλέ!"
"Τίποτα άλλο θες γλυκιά μου????" φώναξε ο Μανώλης  δήθεν θυμωμένα από την κουζίνα
"Μάλιστα και τώρα που είσαι πλήρης θα μου πεις γιατί όταν εγώ παίρνω στο κινητό σου μου βγάζει ότι είναι κλειστό???"
"Γιατί άλλαξα νούμερο....Στο τέλος του μήνα θα κοπεί εντελώς η γραμμή.."
"Και γιατί άλλαξες νούμερο???"
"Γιατί κάποιος με ενοχλούσε!"
"Και σε αυτόν τον κάποιο δεν θα δώσεις το καινούριο νούμερο???"
"Φυσικά και όχι!"
"Συγνώμη που διακόπτω τη συζήτηση σας αλλά Μαρία έρχεσαι λιγάκι στην κουζίνα που σε θέλω κάτι???" είπε ο Μανώλης ακουμπώντας τον καφέ μπροστά στην Μαρία και εκείνη σηκώθηκε νιώθοντας ευγνωμοσύνη για την διακοπή του Μανώλη.

Μόλις μπήκαν στην κουζίνα ο Μανώλης την κοίταξε γεμάτος ερωτηματικά

"Λέγε και γρήγορα τι τρέχει???"
"Με πήρε από πίσω. Σου υπόσχομαι δεν ήταν προγραμματισμένο!!!"
"Και χτες βράδυ????"
"Μεγάλη ιστορία... Στα γρήγορα, αποδεικνύεται πιο τρελός από όσο νόμιζα..."
"Μας υποχρέωσες! Χριστό δεν κατάλαβα!"
"Θα σου εξηγήσω μόλις φύγει κάνε υπομονή!"
"Να ξέρεις θα τα πεις όλα δεν την γλιτώνεις εύκολα! Άντε τράβα έξω να μην μας πάρει χαμπάρι τώρα" της είπε και την έσπρωξε έξω από την κουζίνα. Ο Άρης όμως δεν καθόταν εκεί που τον είχε αφήσει. Και μαζί με εκείνον είχε χαθεί και ο καφές της. Σκανάροντας το μαγαζί τον είδε να κάθεται σε ένα τραπέζι σε μια γωνία στον εξωτερικό χώρο.

"Καλά μέσα είχε κλιματισμό τι βγήκες έξω στην ζέστη???" ρώτησε και όταν εκείνος της έδειξε το αναμμένο τσιγάρο στο χέρι του, θυμήθηκε πως είναι να νιώθεις απόκληρος απλά επειδή είσαι καπνιστής και κάθισε χωρίς άλλες διαμαρτυρίες απέναντι του.
"Ωραίο μαγαζάκι. Το όνομα βέβαια εντελώς άστοχο"
"Συμφωνώ αλλά ο Μανώλης δεν ακούει κουβέντα γιαυτό"
"Που είχαμε μείνει; Α  στο καινούριο σου νούμερο.."
"Ρε Άρη δεν τα βάζουμε όλα λίγο στην άκρη να πιούμε έναν καφέ φυσιολογικό??? Το Άρης από που βγαίνει?? Αριστείδης? Αριστοτέλης??? "
"Από πουθενά σκέτο Άρης..."
"Από το θεό του πολέμου?"
"Θα θελα αλλά όχι.....από το κόλλημα του πατέρα μου με τον Άρη την ομάδα....τραγικό το ξέρω μην γελάς!"
"Δηλαδή αν ήταν ΠΑΟΚ θα σε βάφτιζε ΠΑΟΚ??? Βορειοελλαδίτης είσαι?"
"Εγώ Αθηναίος είμαι. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα. Ο πατέρας μου από Θεσσαλονίκη...αυτό ορίζεις εσύ φυσιολογικό καφέ??? Να μιλάμε για βαρετά πράγματα όπως η καταγωγή μας?"
"Γιατί όχι?"
"Γιατί είναι βαρετό και υπάρχουν άλλα πιο ενδιαφέροντα..." Ο Μανώλης τράβηξε μια καρέκλα και έκατσε ανάμεσα τους. Για δεύτερη φορά την έσωζε, άγαλμα έπρεπε να του φτιάξει. Άναψε ένα τσιγάρο και σταύρωσε τα χέρια του κοιτώντας πότε τον ένα, πότε τον άλλο.
"Το ξέρετε πως είσαστε έτσι όπως σας κοιτάω σαν το γιν και το γιανγκ?" και οι δυο γύρισαν και τον κοίταξαν με απορία περιμένοντας να τους εξηγήσει τι εννοούσε. Εκείνος όμως απλά με τα χέρια του έδειξε τα ρούχα που φορούσαν. Η Μαρία πρώτη κατάλαβε τι ήθελε να πει ο φίλος της και έσπευσε να εξηγήσει του Άρη.
"Το λέει γιατί είσαι ντυμένος στα άσπρα και φοράς μαύρα παπούτσια ενώ εγώ ακριβώς το αντίθετο..."
"Και???"
"Δεν ξέρεις το γιν και το γιανγκ??? Αυτό το σύμβολο που είναι στρογγυλό το μισό λευκό με μια μαύρη κηλίδα και το άλλο μισό μαύρο με μια λευκή κηλίδα?"
"Κάπου το έχει πάρει μάτι μου και τι συμβολίζει?" ρώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον
"To γιν και το γιανγκ είναι η βάση της κινέζικης φιλοσοφίας. Ας πούμε πως εκφράζει μια σειρά από αντίθετες αρχές θηλυκό/αρσενικό σκοτάδι/φώς μέρα/νύχτα καλό/κακό και πάει λέγοντας. Αυτό λοιπόν που το σύμβολο θέλει να δείξει είναι ότι όλα τα αντίθετα συνυπάρχουν και ότι δεν μπορείς να έχεις το ένα μόνο χωρίς το άλλο...Μέσα στο καλό εμπεριέχεται πάντα και λίγο κακό και το αντίθετο. "
"Σοβαρά ε???? Πολύ εύστοχο Μανώλη από πολλές απόψεις" είπε και χαμογέλασε πονηρά.
"Το φελέκι μου μπήκε παρέα. Τα Σάββατα γίνεται λίγο χαμός, μόλις αδειάσω θα ξανά ρθω" είπε και σηκώθηκε εκνευρισμένος.

"Μάλιστα ώστε είμαστε σαν το γιν και το γιανγκ πολύ μου άρεσε αυτό!"
"Χαζομάρες του Μανώλη"
"Μα γιατί εγώ το βρήκα έξυπνο! Φοβερός τύπος ο κολλητός σου πολύ τον συμπάθησα"
"Πάλι καλά που δεν είσαι ομοφοβικός"
"Κοίτα τους ομοφυλόφιλους απλά δεν τους καταλαβαίνω. Βλέπεις εγώ λατρεύω το γυναικείο σώμα και δεν μπορώ να τους κατανοήσω. Αυτό όμως δεν με κάνει και ομοφοβικό"
"Φυσικά και λατρεύεις το γυναικείο σώμα ακόμα σε μυρίζω πάνω μου "είπε η Μαρία κάνοντας μια θεατρική κίνηση και εκείνος την κοίταξε ενοχλημένος.
"Τώρα με κοροϊδεύεις, αλλά τότε απάντησες...."
"Συγνώμη πλάκα ήθελα να κάνω, δεν ήθελα να σε προσβάλω .."
"Ω Μαρία με ξέρεις τόσο λίγο....δεν με προσβάλλεις. Απλά δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον για να σου απαντήσω όπως θα έπρεπε. Μια ερώτηση πόσο καιρό έχεις να κάνεις σεξ???"
"Παρακαλώ???"
"Απλή ερώτηση, πόσο καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά...?"
"Ναι ναι άκουσα, απλά δεν νομίζω πως σε αφορά!"
"Έλα τώρα μην μου το παίζεις χαμηλοβλεπούσα.. ξέρω πολύ καλά πως δεν είσαι τέτοια. Λοιπόν πόσος καιρός???"
"Ας πούμε πολύς καιρός και τέλος η συζήτηση!"
"Γιατί μαζί με το τσιγάρο κόβεις και το σεξ???"
"Άρη κόφτο!"
"Όχι Άρη  κόφτο τώρα...εσύ το ξεκίνησες.... Λοιπόν αγαπητή Μαρία να σε ενημερώσω ότι κακώς το έκοψες το άθλημα...πρώτον γιατί σου λείπει και φαίνεται...και δεύτερον γιατί αν δεν το είχες κόψει θα θυμόσουν πως είναι να μυρίζεις τον άλλο πάνω σου την επόμενη μέρα..."
"Είσαι κάφρος!"
"Η απλά ειλικρινής..."
"Και ξαναγυρνάμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε ωραιότατα... αρχίζω να πιστεύω ότι την βρίσκεις να με εκνευρίζεις!"
"Την βρίσκω γενικότερα μαζί σου!.. Τι σε σόκαρα???"
"Πφφφ σαν δεκάχρονα κάνουμε που παίζουνε κρυφτό.."
"Για δεκάχρονα δεν ξέρω αλλά για τον όρο "παιχνίδι" έχεις δίκιο."
"Δεν καταλαβαίνω που το πας.."
"Απλό είναι Μαρία. Χτες μου είπες να ξαναρθω όταν ξέρω τι θέλω και πλέον ξέρω γιαυτό και ήρθα. Θέλω να παίξουμε ένα παιχνίδι" είπε και κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα του εξερευνώντας την έκφραση της. 

για τη συνέχεια πατήστε εδώ