Το παιχνίδι κεφάλαιο 2

"Καλώς την πως και από εδώ Κυριακάτικα? Ο μικρός?"
"Στην πισίνα, ξέρεις αυτές οι καλοκαιρινές δραστηριότητες του δήμου. Φτιάξε μου ένα φραπέ δυνατό ρε Μανώλη"
"Μάνο! Πόσες φορές θα σου πω να με φωνάζεις Μάνο και όχι Μανώλη?"
"Μανώλη σε γνώρισα πριν από άπειρα χρόνια και Μανώλη θα σε φωνάζω. Δεν πα να μου ζητάς να σε φωνάζω και Εμμανουέλα!"
"Αουτς αυτό πόνεσε! και για να ανταποδώσω φιλενάδα έχεις τα χάλια σου τα μαύρα!"
"Μανωλάκι κάνε μου αγάπη μου τον φραπέ και έλα κάτσε, θέλω να σου πω"
"Έφτασεεεεεε" είπε ο Μανώλης και λικνίζοντας τους μηρούς του χάθηκε πίσω από τον πάγκο.

Τον Μανώλη τον ήξερε από το σχολείο. Από τότε που ακόμα τον φώναζαν όλοι Μανώλη και πίστευαν πως σαν γνήσιος κρητικός θα γινόταν σαν τον πατέρα του τον κυρ Σίφη. Ότι θα άφηνε δηλαδή μουστάκι και θα αναλάμβανε το ταβερνάκι η "ωραία Κρήτη" συνεχίζοντας την παράδοση στις τσικουδιές και στους αλησμόνητους μεζέδες. Φυσικά στα μισά πέσαν έξω....Ο Μανώλης πράγματι ανέλαβε το ταβερνάκι η "ωραία Κρήτη" μόνο που πλέον δεν ήταν ταβερνάκι αλλά lounge cafe και όταν του έλεγαν πως lounge cafe και "ωραία Κρήτη" δεν ταίριαζαν εκείνος απαντούσε με ειλικρίνεια πως το λιγότερο που μπορούσε να κάνει στην μνήμη του ταλαίπωρου του πατέρα του, που με τον καημό του γκέϊ γιου του πέθανε, ήταν να κρατήσει τουλάχιστον το όνομα του μαγαζιού.

"Ορίστε το φραπεδάκι, αν και σου έχω πει να μην πίνεις αυτή την αηδία, θα χαλάσεις το στομάχι σου. Να πίνεις καφέδες όπως ο γαλλικός ή ο καπουτσίνο που φιλτράρονται και όχι αυτούς τους στιγμιαίους!"
"Άσε μας ρε Μανώλη, άλλες αηδίες μου χαλάνε το στομάχι και γι αυτές θέλω να μιλήσουμε... έχεις κανένα τσιγάρο???"
"Αυτό που φοβάσαι τον σπόρο και μας έχεις πεθάνει στην τράκα αγάπη μου πρέπει να το κοιτάξεις!" είπε και της έδωσε το πακέτο
"Ευχαριστώ με σώζεις! Λοιπόν βλέπω ακόμα κόσμος δεν έχει μαζευτεί, έχεις λίγο χρόνο να σου πω??"
"Για σένα πάντα !Ξέρνα τα όλα!"
"'Έχω μπλέξει και δεν ξέρω πως θα ξεμπλέξω. Αν σου πω παίζει να με βρίσεις, αλλά με κάποιον πρέπει να το συζητήσω γιατί χτες βράδυ άρχισε να ξεφεύγει η ιστορία..."
"Άσε κουκλίτσα μου τις σάλτσες και μπες στο ψητό. Καινούριες ρυτίδες θα κάνω έτσι όπως το πας μέχρι να μάθω τι έχει γίνει!"
"Λοιπόν είναι ένας τύπος..."
"Πάντα ένας τύπος είναι πίσω από όλα τα προβλήματα, ρώτα και εμένα!'
"Μην με διακόπτεις ρε Μανώλη. Που λες κάτσε να το πιάσω από την αρχή. Έκανα μια μαλακία και μάλλον τώρα την πληρώνω...Ας πούμε εξαγρίωσα λάθος άνθρωπο. Όχι όχι δεν το ξεκίνησα καλά...μετά το διαζύγιο θυμάσαι που για κάνα χρόνο ήμουν σκατά. Εσύ με μάζευες τότε που ξαναμετακόμισα στο πατρικό μου. Εσύ με έπεισες να ξαναβγώ ραντεβού και θυμάσαι πως μετά από καμιά δεκαριά αποτυχημένα ραντεβού σου είχα πει πως τελικά πάντα επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία και πως δεν είχε νόημα να ασχοληθώ άλλο με το θέμα???"
"Μιλάς τόση ώρα και κάτι καινούριο δεν έχω ακούσει! φυσικά και θυμάμαι πως ήσουν όταν πρωτομετακόμισες ξανά στην φανταστική γειτονιά μας. Επίσης θυμάμαι τα χαζά που έλεγες μετά από κάθε αποτυχημένο ραντεβού. Όλοι τα ίδια λέμε παρεμπιπτόντως, για να μην νομίζεις πως σκέφτεσαι και τίποτα πρωτότυπο, μέχρι να χτυπήσει το επόμενο καμπανάκι."
"Μπίνγκο! Αυτό ακριβώς!'
"Χρυσή μου προσπαθείς να μου πεις ότι πηδήχτηκες και δυσκολεύεσαι να βρεις τον τρόπο????"
"Όχι ρε Μανώλη καμία σχέση!!!"
"Λοιπόν ή θα αρχίσεις να μιλάς καθαρά ή θα πάω να κάνω καμιά δουλειά. Αηδία κατάντησε αυτή η κατάσταση!'
"Καλά μην βαράς. Λοιπόν πριν δύο εβδομάδες ακριβώς, Κυριακή ήταν, ο μικρός είχε πάει στον πατέρα του για το σαββατοκύριακο και εγώ καθόμουν στον υπολογιστή. Κάποια στιγμή λοιπόν γύρω στις τρεις το μεσημέρι μου ήρθε ένα μήνυμα από έναν άγνωστο αποστολέα στο mail μου και έγραφε κάτι πολύ προσωπικό.... ας πούμε ερωτικής φύσεως. Στην αρχή νόμιζα πως κάποιος μου έκανε φάρσα, αλλά λίγο που βαριόμουνα οικτρά μόνη μου στο σπίτι, λίγο που μου χε λείψει αυτό το παιχνίδι της αρχής, το καμπανάκι που λέγαμε πιο πριν, απάντησα. Για να μην πολυλογώ ανταλλάξαμε δύο τρία διφορούμενα mail για να καταλάβω ότι δεν ήταν φάρσα, αλλά τυχαίο λάθος. Ο αποστολέας με μπέρδεψε με μια άλλη Μαρία. Βλέπεις όλες την ίδια φαεινή ιδέα έχουμε να βάζουμε σαν διεύθυνση όνομα και έτος γέννησης προφανώς υπάρχει και άλλη Μαρία γεννημένη το 77 που έχει λογαριασμό σε άλλο πάροχο από αυτόν που έχω εγώ. Στα μηνύματα βέβαια εγώ το έπαιξα εκείνη η Μαρία. Μόλις όμως ο αποστολέας θέλησε να της μιλήσει στο τηλέφωνο γιατί την ήξερε και εκείνη του είπε πως δεν είχε ιδέα για τα μηνύματα, κατάλαβε πως είχε κάνει λάθος και με σκυλόβρισε. Ζήτησα συγνώμη καταντράπηκα και θεώρησα το συμβάν λήξαν. Έκανα όμως λάθος...Αυτός με το mail μου έψαξε και με βρήκε σε αυτό τον προδότη το facebook και την επόμενη μέρα βρήκα μήνυμα εκεί . Τρομοκρατημένη πάνω στον πανικό έσβησα λογαριασμούς και τα πάντα για να μην μπλέξω περισσότερο. Και ενώ πίστευα πως το έλυσα το πρόβλημα διαγράφοντας mail και facebook, την προπερασμένη τετάρτη μας κάλεσαν σε ένα meeting για τη διαφημιστική καμπάνια μιας εταιρείας και μάντεψε ποιος ήταν ο νομικός σύμβουλος??? Γιατί πριν σβήσω λογαριασμούς είχα ρίξει μια ματιά και εγώ στο προφίλ του από περιέργεια και ήξερα πως είναι και τον αναγνώρισα...."
"Α στο καλό! Κάρμα" ούρλιαξε ο Μανώλης χειροκροτώντας εκστασιασμένος
"Όχι Μανώλη, όχι δεν είναι κάρμα, θεία δίκη είναι! Και μην χαίρεσαι γιατί τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα και πολύ λιγότερο ρομαντικά από ότι ακούγονται...."
"Δεν καταλαβαίνω τίποτα... Εμένα όλα αυτά, μελό αμερικάνικη ταινία μου θυμίζουν και πολύ γουστάρω!"
"Ναι γιατί σου έχω πει την ιστορία παραλείποντας τα μηνύματα..."
"Κάτσε εδώ που κάθεσαι, κάνω τους καφέδες της παρέας που μόλις μπήκε και έρχομαι για την συνέχεια!' είπε και έτρεξε να πάρει παραγγελία.

Όντως όπως την είπε την ιστορία σαν αμερικάνικο σενάριο ταινίας β διαλογής ακουγόταν...Λες και κάποιος έγραφε ένα άρλεκιν και μάλιστα από αυτά που δεν είχαν καμία πρωτοτυπία. Για να καταλάβει ο Μανώλης το μέγεθος του προβλήματος θα έπρεπε να πει πράγματα που ντρεπόταν να πει. Έφταιγε, το ήξερε πως είχε φταίξει επειδή είχε προσποιηθεί μια άλλη, αλλά ποιος λογικός άνθρωπος θα περίμενε να ξεφύγει η κατάσταση τόσο εκτός ελέγχου?

"Ήρθα, λέγε τώρα παρακάτω και βασικά πες που είναι το πρόβλημα!"
"Όταν τον είδα στην εταιρεία δεν τον αναγνώρισα μόνο εγώ, με αναγνώρισε και εκείνος. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ήταν κύριος και δεν είπε κουβέντα. Υπογράψαμε κάτι συμβόλαια εμπιστευτικότητας για τη διαφημιστική καμπάνια και φύγαμε από το κτήριο. Και ενώ το κατάλαβα ότι με αναγνώρισε τη στιγμή που μας σύστησαν, το ότι δεν είπε τίποτα με έκανε και χαλάρωσα και μαζί με τον Αποστόλη χαιρετίσαμε και βγήκαμε από το κτήριο. Να σημειωθεί ότι τον φάκελο με τις πληροφορίες για τις απαιτήσεις της καμπάνιας τον κρατούσα εγώ. Για τη υπόλοιπη μέρα μας είχαν δώσει άδεια, έτσι ο Αποστόλης έφυγε για να πάει να κάνει κάτι δουλειές και εγώ ανακουφισμένη άναψα ένα τσιγάρο λίγο πιο πέρα από το κτήριο πριν ξεκινήσω για το Μετρό. Εκεί λοιπόν που κάθομαι κάτω από ένα δέντρο σαν το πρεζάκι και καπνίζω το τσιγάρο που πήρα από τον Αποστόλη, ένα μαύρο αυτοκίνητο σταματάει μπροστά μου και το παράθυρο του συνοδηγού ανοίγει για να δω εκείνον. Αρχίζουμε ένα διάλογο τύπου μπες δεν μπαίνω για να με απειλήσει πως αν δεν μπω θα με πάρει σηκωτή και άλλα τέτοια ωραία..."
"Α είναι και άγριο το αγόρι πολύ μ αρέσει!"
"Μανώλη συγκεντρώσου!!! Τελικά μπήκα γιατί ο κόσμος είχε αρχίσει να κοιτάζει περίεργα   και χωρίς να μιλάμε καθόλου μέσα στο αμάξι με πήγε σε μια καφετέρια κάπου στην παραλιακή. Εκεί τα χρειάστηκα να σου πω... λέω θα με βιάσει και θα με φουντάρει στο Σούνιο αλλά ευτυχώς σταμάτησε λίγο πριν την Βούλα. Μπαίνουμε στην καφετέρια καθόμαστε και αρχίζει τον μονόλογο... Μου έλεγε κάτι μαλακίες του τύπου ότι τις ξέρει τις γυναίκες σαν εμένα και ότι δεν ενδιαφέρεται να παίξει γιατί το έχει ξαναπαίξει λέει το έργο με γυναίκες της ηλικίας μου με αποτυχημένους γάμους στην πλάτη . Αυτό μην με ρωτήσεις που σκατά το ήξερε, ιδέα δεν έχω και εγώ. Και ότι συναισθηματικά είμαστε λέει τόσο ευνουχισμένες που πέφτουμε με τα μούτρα, και ότι αυτό έχει πλάκα στο κρεββάτι μεν αλλά στα υπόλοιπα δεν έχει καθόλου πλάκα, και άλλα τέτοια πετυχημένα...Και εγώ να βράζω Μανώλη να θέλω να του πετάξω το ποτήρι με το νερό στην μούρη που από δύο ηλίθια μηνύματα έβγαλε τόσα συμπεράσματα για τη ζωή μου. Κυρία όμως, σηκώθηκα του είπα ένα είσαι μεγάλος μαλάκας και έφυγα... αφήνοντας η χαζή πάνω στην ταραχή μου τον φάκελο πίσω! Όταν το κατάλαβα ήταν αργά και όσο σκεφτόμουν ότι τις εμπιστευτικές πληροφορίες που υπέγραψα συμβόλαιο ολόκληρο τις παράτησα στην καρέκλα δίπλα μου στην καφετέρια τόσο απελπιζόμουν....Θα την έχανα Μανώλη τη δουλειά μου και μετά την είχα βάψει κυριολεκτικά. Ξαφνικά το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν ο αλαζόνας τύπος αλλά το πως θα έβρισκα καινούρια δουλειά. Για να μην στα πολυλογώ μαύρη νύχτα πέρασα και την επόμενη μέρα πήγα στη δουλειά για αντιμετωπίσω το πρόβλημα. Πάνω όμως στο γραφείο μου και δίπλα στην κούπα του καφέ μου, με περίμενε ένα πακέτο από κάποιον κούριερ που είχε έρθει πρωί πρωί απ ότι μου είπαν και μέσα στο πακέτο μάντεψε τι ήταν...Ο φάκελος και ένα σημείωμα που έλεγε "σύντομα θα δεις πόσο δίκιο έχω..." Το πιστεύεις από την μία έστελνε το φάκελο, από την άλλη  επέμενε σε αυτές τις προσβολές που μου χε πει. Από τη μία ήθελα να τον πάρω να του πω ευχαριστώ για το φάκελο, από την άλλη ήθελα να του ανοίξω το κεφάλι. Για λίγες μέρες επικράτησε ησυχία ώσπου την Πέμπτη που μας πέρασε τον βρήκα κάτω από το γραφείο να με περιμένει. Σχεδόν με το ζόρι με τράβηξε σε μια καφετέρια που είναι δίπλα στο γραφείο για να κάνουμε μια μεγαλύτερη συζήτηση αυτή τη φορά. Μου είπε ότι είμαι αγενής που δεν τον πήρα να πω ευχαριστώ για τον φάκελο...Εγώ ήμουν αγενής κατάλαβες???? Του είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα ευχαριστώ και μετά γύρισε πάλι την κουβέντα εκεί που την είχαμε αφήσει. Του είπα λοιπόν ότι είναι μεγάλος καραγκιόζης και ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να με κρίνει έτσι επιπόλαια και ότι στο κάτω κάτω ποιος του είπε ότι ενδιαφέρομαι. Εκείνος με κοιτούσε και γελούσε και όσο γελούσε τόσο εκνευριζόμουν. Η σιγουριά του μιλάμε με έκανε πύραυλο! Του είπα ότι εκείνος δεν με αφήνει στην ησυχία μου και ότι εγώ δεν τον έχω ενοχλήσει καθόλου. Εκεί η αλήθεια είναι ότι μαζεύτηκε μόλις το σκέφτηκε. Γιατί πράγματι, μα το θεό εγώ δεν τον είχα ενοχλήσει καθόλου! Λήξαμε λοιπόν αυτόν το δεύτερο καφέ που και αυτός άθικτος έμεινε, με εμένα να φεύγω και εκείνον να λέει πως αργά η γρήγορα θα τον αναζητούσα και πως εκείνος δεν θα με ξαναενοχλούσε μέχρι να συμβεί αυτό. Μιλάμε ο τύπος είναι θεότρελος! Φυσικά εγώ δεν τον ενόχλησα αλλά και εκείνος ηρέμησε για λίγες μέρες και είπα οκ το έπιασε το μήνυμα. Έλα όμως που έκανα λάθος και πάλι. Χτες βράδυ ρε Μανώλη δύο τη νύχτα ήταν κάτω από το σπίτι μου και μου έστελνε μηνύματα! Βγήκα του έριξα πάλι ένα βρίσιμο έσπασα και το κινητό μου από τα νεύρα μου και ειλικρινά δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση...."
"Μάλιστα...."
"Να πάω στην αστυνομία??? Τι σκατά να κάνω???"
"Κάτσε ρε Μαρία, να πας στην αστυνομία να πεις τι???? Ότι ένας επίμονος τύπος σε φλερτάρει???"
"Ποιος με φλερτάρει ρε Μανώλη??? Έτσι φλερτάρουν πια οι άντρες, με προσβολές????? Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που βγήκα ραντεβού τόσο πολύ αλλάξαν τα πράγματα???"
"Μισό γιατί έχω κενά. Εγώ ρωτάω τώρα, εσύ απαντάς. Μονολεκτικά κατά προτίμηση. Σου αρέσει σαν άντρας???"
"Πας καλά ρε Μανώλη, δεν άκουσες την ιστορία???"
"Μαρία απάντα! Μονολεκτικά!"
"Εννοείται όχι, να μου λείπει το βύσσινο. Είχα έναν αυταρχικό πατέρα που ήθελε να ορίζει τα πάντα εκείνος, που να σαπίσει εκεί που είναι θαμμένος! Παντρεύτηκα ένα κρυφό νάρκισσο που αφού με κομμάτιασε με τον καλυμμένο εγωισμό του, με παράτησε για να κομματιάσει την επόμενη! Είναι δυνατόν να με τραβάει αυτός ο άνθρωπος ρε Μανώλη??? Οι άλλοι δύο κρυβόντουσαν πίσω ο ένας από τα πατρικά χάδια και άλλος από τους όρκους αιώνιας αγάπης και τους συγχωρούσα και τους δικαιολογούσα. Αυτός δεν κρύβεται, αυτός το φωνάζει από το πρώτο δευτερόλεπτο. Θα πρέπει να είμαι εντελώς ανεγκέφαλη για να μπλέξω μαζί του!"
"Μα δεν σε ρωτάω αν θες να μπλέξεις άλλο σε ρωτάω ,αλλά άστο την πήρα την απάντηση μου... Δεν νομίζω να σου κάνει κακό πάντως. Μη σου πω πως ίσως σου κάνει και καλό!"
"Καλό????? Μα τι πάθατε όλα τα αρσενικά αποτρελαθήκατε? Σας ψεκάζουν τίποτα??? "
"Πες μου κάτι??? Τον Αργύρη γιατί τον χώρισες???"
"Αφού σου έχω πει...."
"Ξαναπες μου. Θέλω να το ξανακούσω!"
"Δεν μπορούσα ρε Μανώλη... Ήταν πολύ ... πολύ ερωτευμένος...."
"Χώρισες την μοναδική καλή σχέση που σου έτυχε μετά το διαζύγιο γιατί ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί σου...Γιατί ήταν πολύ γλυκός, πολύ ειλικρινής ,πολύ καλός. Αυτό ακριβώς δεν μου είπες όταν χωρίσατε ??"
"Δεν μπορώ ρε Μανώλη...άδειασα λες και το απόθεμα μου στέρεψε...Δεν έχω τίποτα μου τα πήραν όλα...λες και δεν έχω τίποτα να δώσω. Είναι μέρες που φοβάμαι μήπως στερέψει κάποια στιγμή ακόμα και η μόνη αγάπη που πίστευα πως ήταν αστείρευτη και κοιτάζω τον μικρό και κλαίω. Όχι μην με κοιτάς έτσι, τα έχουμε ξαναπεί...τα άφησα πίσω,, όλα μείναν πίσω δεν τα σκαλίζω ακόμα και η πίκρα τόσα χρόνια μετά ξεθώριασε σχεδόν η γεύση της. Σου μιλάω για μένα και για την ικανότητα μου να δώσω και να πάρω....δεν έχω τίποτα να δώσω και δεν έχω το κουράγιο να απλώσω καν το χέρι μου να πάρω κάτι που μου προσφέρεται.... Γιατί νομίζεις σταμάτησα να κάνω σχέσεις??? 37 χρονών είμαι γαμώτο! Και ζωντανή είμαι και ανάγκες έχω και το ρημάδι το σώμα μνήμες έχει και ζητάει αλλά δεν μπορώ να διαχειριστώ τα παρελκόμενα. Απλά δεν μπορώ..."
"Στο χω ξαναπεί θέλουν χρόνο οι πληγές σου να γιατρευτούν...γιατί πάνω στις παλιές πληγές του πατέρας σου, ήρθε ο άλλος και χάραξε καινούριες. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου..."
"Μα αυτό δεν κάνω?'
"Όχι Μαρία δεν κάνεις αυτό, κρύβεσαι. Λούφαξες και κρύβεσαι. Γιαυτό σκέφτομαι μήπως θέλουν καυτηριασμό οι πληγές σου για να κλείσουν γρηγορότερα..."
"Μανώλη δεν μπορώ να παίξω με τη φωτιά τώρα...είμαι καμμένη, αν την πλησιάσω θα καώ ολότελα και δεν είμαι μόνη μου είναι και ο μικρός από πίσω και με έχει ανάγκη...Μα τι συζητάμε τώρα άλλο ήταν το θέμα μας!"
"Αυτό ακριβώς ήταν το θέμα μας....αν το καλοσκεφτείς θα το δεις και μόνη σου"
"Πωπω πέρασε η ώρα πρέπει να πάρω τον μικρό. Ευχαριστώ για το καφέ ρε Μανώλη και που με άκουσες" είπε και σηκώθηκε να φύγει
"Μια τελευταία ερώτηση τι έγραφε το πρώτο εκείνο mail που σε έκανε να απαντήσεις???"
"....Ακόμα σε μυρίζω πάνω μου...."
"Και τι απάντησες???"
"Φιλάκια Μανώλη!!!"
"Φωτιά Μαρία...Φωτιά, δεν καεί μόνο. Να το θυμάσαι!!!" ούρλιαξε ο Μανώλης στην πλάτη της Μαρίας που έτρεχε  βιαστικά και η παρέα που έπινε τον καφέ της γύρισε και τον κοίταξε περίεργα. 

για τη συνέχεια πατήστε εδώ