Puccarina's diary Vol2 : Coelho vs Murphy σημειώσατε 2

Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα πριν αρχίσω την ακατάσχετη λογοδιάρροια.... Ώρα Ελλάδος 7 και 10 πρώτα λεπτά η Puccarina ακόμα με τις πυτζάμες χτυπάει τον φραπέ από την νύστα της μικρές σταγόνες καφέ αρχίζουν να εκτοξεύονται προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις. Λάθος γωνία χτυπήματος του φραπέ ισούται με λουτρό καφέ πρωί πρωί. Το ραδιόφωνο ήδη ανοιχτό πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Ο μπόζος πίνει με την ταχύτητα της χελώνας το γάλα του καθισμένος στο τραπέζι. Από το ραδιόφωνο ακούγεται η φωνή του Ray Charles.... Ηit the road Jack and don't you come back no more no more...H Puccarina χασμουριέται ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να συμμαζέψει την "καφεχυσία" (εκ του αιματοχυσία..)...μικρά ποδαράκια ξυπόλυτα ακούγονται στα πλακάκια....

-Βάλε βρε Δημήτρη παντόφλες πυρετό έχεις!

-Μαμά το ξέρω αυτό το τραγούδι!!!

-Που το ξέρεις βρε μπόζο... Και είπα βάλε παντόφλες!

-Καλέ μαμά είναι το Χοντ Ντογκ ζεστό κολατσιό αρχίζει το επεισόδιο (εισαγωγικό τραγουδάκι παιδικής σειράς για όσους δεν το γνωρίζουν.....) στα "αγλικά" ( προσοχή αγλικά όχι αγγλικά!)

 Η Puccarina κοιτάζει τον μπόζο και χαμογελά.....απίστευτοι οι παιδικοί συνειρμοί σκέφτεται "το μόνο σίγουρο είναι όντως αρχίζει το σημερινό επεισόδιο και δυστυχώς προβλέπεται επανάληψη του χτεσινού" λέει  αλλά ο μπόζος έχει ήδη επιστρέψει στο τραπέζι και παίζει με το καλαμάκι και το γάλα σιγομουρμουρίζοντας τη δική του εκδοχή ενώ ο Ray Charles επιμένει να το λέει αγλικά.....

Αυτή την εβδομάδα το πρόγραμμά μου προβλεπόταν δύσκολο.....και το είχα πάρει απόφαση. Οκ θα δούλευα έξι μέρες από τις επτά δεν θα ταν πρώτη φορά και σίγουρα όχι και τελευταία. Όταν λοιπόν την Τρίτη το απόγευμα δέχτηκα τηλεφώνημα στη δουλειά από το έτερο μου ήμισυ που με ενημέρωνε ότι απρόοπτα του έδωσαν άδεια μόνο πεντοζάλη δεν άρχισα να χορεύω από την χαρά μου! Και για να καταλάβετε τι σήμαινε το νέο αυτό να σας ενημερώσω ότι για να μην έχουμε ανάγκη παππούδες γιαγιάδες και δεδομένου ότι δουλεύουμε και οι δυο κυλιόμενα ωράρια κανονίζουμε ανάποδες βάρδιες....την βδομάδα λοιπόν που εκείνος είναι πρωινός εγώ είμαι απογευματινή και τούμπαλιν! Αυτός που είναι απογευματινός έχει την πίκρα να σχολάει στις 11 και να πρέπει το αργότερο 7 να έχει σηκωθεί για να πάει τον μπόζο σχολείο... και αυτή η πίκρα ήταν όλη δική μου αυτή την εβδομάδα! Η απρόσμενη άδεια σήμαινε πως από τετάρτη θα μπορούσα ω ναι να κοιμηθώ λίγο παραπάνω ίσως και να δημιουργούσα λιγάκι. Hooray είπα από μέσα μου και θυμήθηκα τον Coelho και τις θεωρίες του περί σύμπαντος.

Αυτή η χαρά όμως κράτησε μόλις μια ώρα.....Γιατί μια ώρα μετά δέχτηκα δεύτερο τηλεφώνημα από το έτερο μου ήμισυ που μου ανακοίνωνε με απόγνωση πως ο μπόζος είχε 38,5 πυρετό! Αφού έδωσα  για χιλιοστή φορά οδηγίες χορήγησης αντιπυρετικών υγρών κλπ κλπ και έκλεισα το τηλέφωνο με έπιασε απελπισία! Όχι μόνο δεν θα κοιμόμουν παραπάνω αλλά λιγότερο! Διότι αν ο πρώτος πυρετός σκάει 8 το βράδυ αυτό σημαίνει πως όλη τη νύχτα θα έπρεπε να είμαι στο πόδι μέχρι να καταλάβω την συχνότητα του και να αραιώσω τα ξυπνητήρια!

Για να μην εισέλθω σε άκρως βαρετές λεπτομέρειες που περιλαμβάνουν λέξεις όπως : κούραση, μπινελίκια, postan, κομπρέσες, αγκαλιές και χάδια θα πω μόνο πως για ακόμα μια φορά ο κυρ Murphy τον ρούμπωσε τον Coelho! Δυο μέρες τώρα έχω κρεμασμένο πάνω μου σκουλαρίκι τον ιό μου το αγαπητό που φυσικά δεν πάει σχολείο και που αναμενόμενα γκρινιάζει ολημερίς και ολονυχτίς! Και όσο εκείνος αναρρώνει αργά και βασανιστικά εγώ τόσο περισσότερο μοιάζω με ζόμπι από ταινία φαντασίας!  

Πότε επιτέλους οι ιώσεις θα κόψουν το νήμα του τερματισμού για φέτος???? Μου λέτε???? Κουράστηκα να είμαι η Κάντυ Κάντυ νοσοκόμα... κουράστηκα να κυνηγάω το πεντάχρονο με σιρόπια και θερμόμετρα....και το κυριότερο κουράστηκα να τον βλέπω με τα ματάκια του να γυαλίζουν απο τον πυρετό και εγώ να μην μπορώ να κάνω τίποτα.

Σας έπρηξα i κnow .... αλλά που αλλού να γράψω η δόλια εργαζόμενη μάνα τον πόνο μου??? Και επειδή νιώθω ότι κάνω κατάχρηση του blog μου ως δημοκρατικός άνθρωπος σας ερωτώ αυτή η στήλη

Α) σας διασκεδάζει???? (πόσο σαδιστές πρέπει να είστε για να διασκεδάζετε χα χα)

Β) σας αφήνει αδιάφορους (που σημαίνει ότι θέλετε να την καταργήσω....απλά μου το λέτε με το γάντι)

Γ) συμπάσχετε και θέλετε να ακούσετε (διαβάσετε) και άλλες ιστορίες καθημερινής τρέλας

Απαντήστε ελεύθερα μην ανησυχείτε είμαι πολύ κουρασμένη για να στεναχωρηθώ αν δεν σας αρέσουν οι μονόλογοι τρέλας που γράφω!

Σας αφήνω με το Hιt the road Jack  στα αγλικά μόνο που στη δική μου εκδοχή θα έλεγε hit the road flu!

"Περαστικά" μας λοιπόν!