Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Μην με πετάξεις....


Ανέκαθεν εκτιμούσα και σεβόμουν οτιδήποτε χειροποιήτο απο το σεμεδάκι της γιαγιάς του καλού μου που μπορεί να μην ταιριάζει στην μοντέρνα διακόσμηση μου αλλά που πάντα όταν το βλέπω στο συρτάρι συγκινούμαι μέχρι τη ζωγραφία της βαφτιστήρας μου που την έχω βάλει στο ψυγείο μου για να ομορφαίνει τα πρωινά μου...Γενικότερα έχω μια ευαισθησία για μικρά πράγματα που ενώ κοστίζουν συνήθως καταλήγουν στα σκουπίδια. Για παράδειγμα ποτέ μα ποτέ δεν πετάω προσκλητήρια και κάρτες...έχω μια κούτα και τα φυλάω σαν θυσαυρό. Καμία φορά μάλιστα ανοίγω την κούτα και τα χαζεύω. Και να σημειωθεί πως το 90% αυτών δεν είναι χειροποιήτα.

Απο παιδί πάντα τα δώρα μου τα συνόδευα με μια καρτούλα και αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να φτιάχνω κάρτες. Δεν λέω μπορεί να βρείς πανέμορφες κάρτες στο εμπόριο που στοιχίζουν ελάχιστα και "να κάνεις την δουλεία σου" αλλά μεταξύ μας μια χειροποιήτη κάρτα κλείνει μέσα της κάτι απο τον αποστολέα τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ...γιαυτό και συνεχίζω να φτιάχνω καρτούλες για να συνοδεύουν τα δωράκια μου καθώς και τα δώρα δικών μου ανθρώπων.

Στα δύο σχεδόν χρόνια που φτιάχνω κάρτες έχω ακούσει άπειρες φορές απο αγαπημένα μου πρόσωπα πως φτιάχνοντας κάρτες το μόνο που κάνω είναι να ξοδέυω χρόνο και χρήμα μιας και το μεγαλύτερο ποσοστό των παραληπτών αδυνατούν να καταλάβουν την "αξία" της κάρτας μου που το πιθανότερο είναι να καταλήγει σε κάποια χωματερή. Μέχρι πρόσφατα δεν έδινα καμία βάση σε τέτοια σχόλια, ήμουν βλέπετε σχεδόν σίγουρη πως μόλις αντίκρυζαν την κάρτα μου θα την ερωτευόνταν και θα την φυλούσαν σε κάποιο συρτάρι.

Προχτές όμως επηρεασμένη απο "στραβό" κλίμα των ημερών αλλά και κάποια πόστ σε άλλα μπλόγκ πως η κρίση έχει χτυπήσει ανεπανόρθωτα των τομέα του χειροποιήτου είδα έναν εφιάλτη που πολύ με στεναχώρησε. Ήμουν λέει σε ένα τεράστιο σκουπιδότοπο. Κοράκια πετούσαν στον ουρανό και ο αέρας μύριζε σαπίλα. Περπατούσα ανάμεσα σε μισοφαγωμένα τρόφιμα και σαπισμένα λαχανίκα και σκεφτόμουν πόσο σπάταλοι είμαστε σαν είδος. Όταν ξαφνικά ανάμεσα σε κουτάκια αναψυκτικού και πλαστικές σακούλες το μάτι μου πήρε κάτι γνώριμο. Μια κάρτα μου λερωμένη με ντοματοπελτέ βρισκόταν εκεί πεταμένη. Πριν προλάβω κάν να σκεφτώ κάτι μια άλλη κάρτα μου βρισκόταν πιο πέρα και σε λίγο ανάμεσα στα σκουπίδια έβλεπα μία μια σχεδόν όλες μου τις κάρτες σχισμένες και λερωμένες να με κοιτάζουν με παράπονο. Το πόσο στεναχωρημένη ξύπνησα μπορείτε να το φανταστείτε νομίζω. Σχεδόν όλη την Κυριακή ένοιωθα ένα βάρος στο στομάχι μου και πιστέψτε με δεν έφταιγαν τα κεφτεδάκια που τηγάνισα...

Αφού το σκέφτηκα ξανά και ξανά δύο μέρες μετά συμφιλιώθηκα λιγάκι με την ιδέα πως πράγματι μπορεί κάποιες κάρτες μου να πετάχτηκαν απο τους παραλήπτες τους. Βλέπετε ποτέ μου στο παρελθόν δεν εξέτασα τον χαρακτήρα του παραλήπτη πρίν βάλω μέσα δική μου κάρτα ή όχι. Ακόμα και σε ανθρώπους που δεν γνώριζα έβαζα δικές μου καρτούλες.

Επειδή όμως οι εποχές είναι πράγματι δύσκολες πήρα μια απόφαση. Το να σταματήσω να φτιάχνω κάρτες είναι μάλλον αδύνατο μιας και το κάνω για προσωπική πάνω απ όλα ευχαρίστηση. Το να σταματήσω απο την άλλη να βάζω τις κάρτες μου στα δώρα πάλι αδύνατο είναι, το θεωρώ λιγάκι χαζό να τις μαζεύω σαν παρακαταθήκη. Το να τις πουλήσω επίσης αδύνατο πρώτον γιατί ποιός θα αγοράσει χειροποιήτη κάρτα όταν δεν έχει να αγοράσει άλλα βασικότερα και δεύτερον γιατί είμαι απαράδεκτη στις πωλήσεις κοίνώς είμαι μάλλον γεννημένο θύμα. Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω μια σειρά απο μίνι καρτούλες που απαιτούν λιγότερα υλικά και λιγότερο χρόνο και να σκανάρω απο εδώ και στο εξής καλύτερα ποιός θα είναι ο παραλήπτης της κάρτας. Σε αυτούς λοιπόν που ξέρω πως αγαπάνε όπως εγώ τα χειροποιήτα θα βάζω τις μεγαλύτερες καρτούλες και σε αυτούς που έχω αμφιβολίες θα βάζω μια μίνι καρτούλα αντί αυτής της απαράδεκτης λευκής κάρτας που συνήθως έχουν τα δώρα που λαμβάνω.

Μπορώ να πώ πως διασκέδασα απίστευτα την κατασκευή αυτών των καρτών. Μου πήρε μόλις τρείς ώρες για να φτιάξω έξι καρτούλες χρησιμοποιώντας διάφορα κομματάκια χαρτί που δεν έλεγα να πετάξω συν ένα κουτάκι που έφτιαξα για να τις φυλάω μέχρι να μου χρειαστούν. Έβαλα μια γενική ευχή αν και στο μυαλό μου έχω να φτιάξω μια σειρά απο τέτοιες καρτούλες για όλες τις περιστάσεις. Μα πείτε μου δεν είναι χαριτωμένες?







Καλό βράδυ σε όλους!

17 σχόλια:

  1. Είναι πολύ απαίσιο να σκέφτεσαι ότι κάτι που έφτιαξες με τόσο κόπο θα πάει στα σκουπίδια. Το έχω σκεφτεί και εγώ πολλές φορές. Βάζεις κόπο, φαντασία και πάνω απ'όλα αγάπη! Είναι πολύ κρίμα.
    Πάντως οι καρτούλες σου είναι φανταστικές, ακόμα και αυτές, οι εύκολες. Και μην ξεχνάς, για τις πωλήσεις το λέω, δεν είναι μόνο η Ελλάδα! Στο ίντερνετ μπορείς τριγυρνάς σε όλο τον κόσμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόνο χαριτωμένες; ΥΠΕΡΟΧΕΣ είναι!!! Τι να πω; Υπάρχει άνθρωπος που θα πετάξει τέτοια χαριτωμένη καρτούλα; Μ' αρέσουν πολύ. Θέλω και οδηγίες για το πως τις έφτιαξες.
    Πάντως έχεις δίκιο που αναρωτιέσαι. Κι εγώ το νιώθω αυτό γιατί σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που δεν εκτιμούν το χειροποίητο και φυσικά ούτε και τον κόπο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπέροχεςόπως πάντα!!εγώ παντως εχω κρατήσει κ το γράμμα σου και την Γιαπωνεζούλα που μου έφτιαξες!!φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε καταλαβαινω!Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο!τα ιδια ακριβως σκεφτομαι και γω!Οσοι εχουν λαβει η αγορασει καρτες απο μενα μου εχουν πει τα καλυτερα και οτι την εχουν βαλει σε περιοπτη θεση καπου στο σαλονι τους!Με τιμαει πολυ!Αυτα τα ατομα ομως ξερω οτι εκτιμανε το χειροποιητο και την αξια του!Ευτυχως!
    Οι καρτουλες που εφτιαξες ειναι τελειες και η ιδεα πολυ καλη!Εχω κανει κατι αντιστοιχο,οπου αντι να κανω μια καρτα με πολλα υλικα και πολυ χρονο,απλα σφραγισα μερικες καρτες!
    Σε φιλω!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπάρχουν νομίζω 2 κατηγορίες ανθρώπων...αυτοί που εκτιμούν το χειροποίητο...και αυτοί που δεν νιώθουν αν κάτι είναι χειροποίητο... Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και στις δύσκολες εποχές που ζούμε, μπορεί κάποιος να μην μπορεί να αγοράσει το χειροποιήτο, αλλά σίγουρα δεν θα πάψει να το θαυμάζει!!! Είναι τόσο όμορφη η δουλειά σου γενικώς...που δεν μπορώ να πιστέψω οτι κάποιος που θα έχει κάτι κατασκευασμένο από τα χεράκια σου... υπάρχει περίπτωση, οχι να το πετάξει...αλλά ούτε καν να το κλείσει σε ένα συρτάρι.. Συνέχισε τις όμορφες δημιουργίες σου, για όλες εμάς, που όταν τις κοιτάμε και μόνο, μας φτιάχνεις το κέφι...όμορφες καρτούλες...αλλά και το κουτάκι σου! Φιλάκια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χμ...Νομίζω ότι μόνο αυτοί που αγαπούν να φτιάχνουν οι ίδιοι πολλά από τα πράγματα που χρησιμοποιούν,ξέρουν να εκτιμούν την αξία μίας κάρτας ή οποιουδήποτε χειροποίητου έργου.Μπροστά στα μάτια μου,έχουν ξεσκίσει την κάρτα που συνόδευε ένα δώρο που έκανα την ώρα που το άνοιγαν.Δεν ξέρω αν δεν την πρόσεξαν ή αν απλώς δεν τους ενδιέφερε.Δεν μπήκα στον κόπο να τους υποδείξω ότι υπήρχε και κάρτα.Μα τότε κατάλαβα ότι η ευαισθησία για τέτοια πράγματα είναι και θέμα προσωπικής κουλτούρας.Οπότε όπως είπες εξετάζουμε τον παραλήπτη πριν αποφασίσουμε να φτιάξουμε κάτι.
    Πάντως η καρτούλες σου είναι γλύκα.Μ'αρέσει που έφτιαξες και κουτάκι να τις φυλάς.
    Ωραία ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι τέλεια! Μου αρέσει πάρα πολύ πως τις συνδίασες το κουτί με τις κάρτες! και είναι και πολύ ωραίο σετάκι για δωράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και εμένα δε πάει το χέρι μου να πετάξει προσκλητήριο ή κάρτα και συνήθως δεν είναι χειροποίητα. Είναι κρίμα να μη καταλαβαίνουν κάποιοι την αξία τους και την ομορφία τους. Συνέχισε όμως τις όμορφες δημιουργίες σου γιατί σε εμάς αρέσουν πάρα πολύ. Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ πάντως ποτέ δεν θα πέταγα μια καρτούλα σου. Ακόμα κι αυτές οι μικρές, που ορίζεις σαν δεύτερης κατηγορίας κάρτες, είναι πάρα μα πάρα πολύ όμορφες. Όσο για το κουτάκι, όλο το σετάκι μαζί θα ήταν ένα υπέροχο δώρο για κάποιον που αγαπάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν είναι απλά χαριτωμένες είναι πολύ όμορφες, όπως η ψυχή και η αγάπη που βάζεις για να τις φτιάξεις!
    Καταλαβαίνω πολύ πολύ καλά τι εννοείς όταν γράφεις ότι κρατάς και το παραμικρό χαρτάκι (που έστω μοιάζει με κάρτα) γιατί το κάνω κι εγώ, αλλά πίστεψέ με Ιωαννούλα μου, δεν είναι όλοι σαν εμας... και δε εκτιμάνε το ίδιο το χειροποίητο ή γενικότερα δεν εκτιμάνε...! Και έχω βιώσει και έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια να πετάνε κάτι που έχω φτιάξει στα σκουπίδια και κατά συνέπεια νιώθω πεταμένη κι εγώ η ίδια... Οπότε από δω και μπρος προσοχή στους παραλήπτες!
    Καλημέρες και φιλιά!
    Για το κούτι δεν είπα... είναι φοβερή ιδέα και σκέτη γλύκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι πανεμορφες - δεν χρειάζονται τίποτα περισσότερο. Όπως είπαν και τα κορίτσια, δυστυχώς μόνο όσοι έχουν δουλεψει (επειδή έχει κόπο και δουλειά, όχι μόνο χαβαλέ) για να δημιουργήσουν κάτι καλλιτεχνικό μπορούν να εκτιμήσουν την αξια του (αν και αυτό αφορά τα πάντα, όχι μονο τα πράγματα της τέχνης). Πολύ καλά κανεις και αξιολογείς τους παραλήπτες, τουλάχιστον ας δείχνουν κάποιο σεβασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλέ τι εφιαλτης ήταν αυτός!!!έχεις δίκιο σε όσα λες και επίσης με κάλυψαν τα κορίτσια...έχω δώσει κι εγώ πολλές κάρτες αλλά δεν μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ τι θα τις κάνουν αν θα τις κρατήσουν ή όχι γιατί κάποιοι σίγουρα θα τις πετάξουν,δεν εκτιμούν όλοι το χειροποίητο,και θα στεναχωρηθώ και στο τέλος θα σταματήσω να φτιάχνω κάρτες και είναι κάτι που δεν το θέλω με τίποτα!!!!! οι δε κάρτες και το κουτάκι είναι όνειρο!!!φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι τέλειες δημιουργίες! Ωραία η σκέψη σου, όντως δεν εκτιμούν όλοι την κίνησή σου, αλλά κι εγώ πάντα φτιάχνω προσκλητήρια για τα γεννέθλεια του άντρα μου και μου αρκεί η προσωπική μου ικανοποίηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εγω παντως, αν ποτε μου εστελνες καρτουλα δεν θα την πετουσα ποτε..Αυτα ειναι εργα τεχνης που φτιαχνεις οχι απλα καρτες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ..και εγω παντα μαζευα...αλλα δεν το κανουν ολοι αυτο!!κοιταζω τις υπεροχες καρτες σου και σκεφτομουν...αληθεια ποιος θα τις πεταξει ,ειναι απιθανες!!πολλα φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βρε τί όνειρο ήταν αυτό;;;

    Τί να πω... η αλήθεια είναι ότι πάντα μου άρεσαν τα χειροποίητα και δεν τα πέταγα ποτέ γιατί δεν μου έκανε καρδιά. Αλλά τώρα όντως τα εκτιμώ ακόμα περισσότερο! Μα ποια καρτούλα σου να πετάξουν όμως;;;

    Αν και... πολύ καλή η ιδέα σου και πολύ ωραίες οι καρτούλες που έφτιαξες (πάλι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ιωάννα μου έχεις απόλυτο δίκιο... το να προσέχεις τους παραλήπτες είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις...κι εγώ κρατάω, κάρτες (κυρίως) αλλά και τα περισσότερα προσκλητήρια (κυρίως από συγγενείς και φίλους) πολλά... αλλα προσπαθώ να προσέχω που δίνω αυτά που έχουν περισσότερο κόπο και προσωπική αξία!!!!
    πάντως ο εφιάλτης σου... και η περιγραφή σου...τι να πω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχόλιαστε: