Κυριακή 31 Μαΐου 2015

XL story: κεφάλαιο ένατο

σπαρίλα light 

Και κάπως έτσι τα μαθήματα διακόπηκαν και τη θέση τους ήρθαν να πάρουν πραγματικά μαρούλια,  αγγούρια και κολοκύθια. Και ενώ η πρώτη εβδομάδα της συμμαχικής δίαιτας πήγε ρολόι, χωρίς γκρίνιες και δυσκολίες, όσο περνούσαν οι μέρες τα πράγματα γινόντουσαν όλο και πιο δύσκολα. Η Αγγελική από παλαιότερες εμπειρίες το ήξερε και ήταν προετοιμασμένη, η Αιμιλία από την άλλη δυσκολευόταν κομματάκι περισσότερο. Το πείσμα της όμως και ο εγωισμό της δεν την άφηναν να το παραδεχτεί στην Αγγελική που με τον ενθουσιασμό της, σαν μαστουρωμένο στρουμφάκι, τιτίβιζε όλη μέρα χαρούμενη. Γιατί η Αιμιλία ναι, ήταν θετικός αλλά ήταν συνάμα και λογικός άνθρωπος και ήξερε πως αυτόν τον ενθουσιασμό αργά η γρήγορα θα τον αντικαθιστούσε η μουρμούρα.

Κάθε πρωί έπεφτε τηλεφώνημα της μιας προς την άλλη κατά το οποίο έδιναν αναφορά τι είχαν φάει την προηγούμενη μέρα. Και τις περισσότερες φορές έπεφτε και κανένα νυχτερινό τηλεφώνημα γιατί η Αγγελική ήταν νυχτερινός τύπος και τις έλειπαν οι σοκολάτες της απίστευτα. Ο Κώστας είχε αρχίσει να εκνευρίζεται με τα μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα. αλλά όταν τόλμησε να το πει στην Αιμιλία, εκείνη φρόντισε να τον βάλει στη θέση του.

"Μα γιατί το κάνεις αυτό ειλικρινά απορώ..."
"Γιατί είναι φίλη μου και την αγαπάω! Γιατί κάνει καλό και σε μένα όχι μόνο σε εκείνη... Γιατί αν κάνεις καλό κάποια στιγμή αυτό θα βρει το δρόμο του και θα επιστρέψει σε σένα. Και τέλος γιατί έτσι γουστάρω! Ποιο είναι το πρόβλημα σου δεν καταλαβαίνω!"
"Ρε Αιμιλία εκτός από το ότι είσαι μες τα νεύρα από την στέρηση των υδατανθράκων και εκτός από το ότι όλη μας η ζωή γυρίζει πλέον γύρω από αυτή τη δίαιτα ειλικρινά δεν βρίσκω το λόγο που πρέπει να το κάνεις και εσύ..."
"Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν πρέπει να σε βρίσω ή να σε φιλήσω.... Πρώτον δεν το κάνω για σένα και μεταξύ μας δεν ξέρω αν το κάνω και για την Αγγελική... Κυρίως για μένα το κάνω... Πες ότι επιτέλους μου έλειψε  ο παλιός μου εαυτός... Είμαι 40 χρονών σε λίγο θα μπω στην κλιμακτήριο και εκεί να δεις νεύρα.... Μεγαλώνω Κώστα...καπνίζω που καπνίζω σαν φουγάρο...αργά η γρήγορα θα αρχίσουν τα θέματα υγείας. Ε είπα να ελαχιστοποιήσω όσα μπορώ!"
"Καλά ρε μωρό μου πάσο! Μπορείς όμως τουλάχιστον να της πεις να σταματήσει τα τηλεφωνήματα μες την μαύρη νύχτα???"
"Αν σε ενοχλούν τα τηλεφωνήματα μπορώ να κοιμάμαι στο δικό μου σπίτι..."
"Εντάξει το έπιασα το υπονοούμενο..... Σκάω και περιμένω να χάσετε τα κιλά μπας και ηρεμήσουμε..."
"Μπράβο το καλό αγόρι! Έλα τώρα εδώ να κάψουμε καμία θερμίδα πριν χτυπήσει το τηλέφωνο γιατί σήμερα έφαγα από τη λύσσα μου ένα προφιτερόλ και μεθαύριο έχω ζύγισμα. Και ποιος ακούει την Αγγελική αν είμαι έστω και ένα γραμμάριο πάνω! "
"Πόσες θερμίδες έχει ένα προφιτερόλ???? Πολλές φαντάζομαι ε????? Κοίτα που θα πίνω σε λίγο νερό στο όνομα των προφιτερόλ!" είπε και τράβηξε την Αιμιλία κοντά του.

Γιατί ο Κώστας τυφλός δεν ήταν. Το ήξερε πως η Αιμιλία είχε παραπάνω βάρος, αλλά όσο αυτό δεν επηρέαζε την ζωή τους με κάποιο τρόπο, δεν τον ενοχλούσε καθόλου. Είχε συναντήσει γυναίκες με το μισό βάρος της Αιμιλίας που δεν την έφταναν ούτε στο δαχτυλάκι της στην σπίθα. Και δεν ήταν μόνο το σεξ ήταν γενικότερα το πάθος της σε όλα τα πράγματα που τον έκαναν να την λατρεύει σαν αρχαία θεότητα. Αυτή η γυναίκα είχε χάρισμα να κατακτά σχεδόν τους πάντες χωρίς καν να προσπαθεί και ήταν τόσο μα τόσο ευτυχισμένος που ήταν δική του ή τουλάχιστον σχεδόν δική του μιας και η Αγγελική είχε έρθει από το πουθενά να του την στερήσει λιγάκι. Όχι την συμπαθούσε την Αγγελική ο Κώστας. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην τη συμπαθεί όταν έβλεπε πόσα καλά περνούσε η Αιμιλία μαζί της, ακόμα και τώρα που μεζούρες θερμιδομετρητές και ζυγαριές είχαν μπει στη σχέση τους. Αυτό που δεν συμπαθούσε ήταν πως η κοινωνική τους ζωή είχε αλλάξει.... τέρμα τα μουσικά μεζεδοπωλεία ...τέρμα και τα ποτάκια.... τέρμα οι μπυρίτσες μπροστά στην τηλεόραση. Αλλά επειδή το ήξερε πως της το χρωστούσε να κάνει λίγο υπομονή, αποφάσισε να μην ξαναγκρινιάξει γιαυτό το θέμα και μέσα στην επόμενη εβδομάδα για να δείξει ο ταλαίπωρος την συμπαράσταση του, έτρωγε και εκείνος μαρούλια και φιλέτα . Ένα κιλό έχασε η Αιμιλία τρία ο Κώστας. Ώσπου εκείνη δεν άντεξε και χωρίς περιστροφές με ένα κουτί πάστες του ανακοίνωσε πως αν δεν το έτρωγε όλο θα τον χώριζε. "Καταραμένες αμοιβάδες με τον τούρμπο μεταβολισμό" παραπονέθηκε στην Αγγελική που λύθηκε στα γέλια. Γιατί όντως αυτή η δίαιτα την έκανε να βλέπει μια άλλη Αιμιλία, λιγάκι πιο ευάλωτη.

Από την άλλη τώρα πλευρά του συμμαχικού στρατοπέδου οι μέρες κυλούσαν πιο ήρεμα και πιο βαρετά. Μοναχά τα βράδια η Αγγελική ένιωθε τη θέληση της να την εγκαταλείπει και με το κολλημένο της μυαλό σκεφτόταν πως αυτό που έφταιγε ήταν το άδειο της κρεβάτι... Ξαπλωμένη ανάσκελα και τρίβοντας το στομάχι της που γουργούριζε, σκεφτόταν πως αν αντιστεκόταν στους πειρασμούς δεν θα αργούσε να γεμίσει και εκείνο. Αυτή τη φορά όμως θα γέμιζε με το καλύτερο έδεσμα και όχι με μετριότητες.

Και κάπως έτσι, με μια Αιμιλία πιο ορθολογίστρια και μια Αγγελική τις μέρες να είναι γεμάτη κέφι και όρεξη και τις νύχτες να αναστενάζει με αδημονία, έκλεισε αυτός ο πρώτος μήνας δίαιτας. Όταν δε ζυγίστηκαν στο κλείσιμο του και είδαν ότι είχαν χάσει 7 κιλά η μία και 5 η άλλη σαν παιδάκια άρχισαν να χοροπηδάνε από τη χαρά τους και αφού ηρέμησαν είπαν να φτιάξουν μια σαλάτα με ρόκα, έτσι βρε αδερφέ για να το γιορτάσουν.  Και εκεί που πάνω από τη σαλάτα συζητούσαν ενθουσιασμένες για λιποδιαλυτικά ροφήματα και κρέμες σύσφιξης ξαφνικά η Αγγελική συννέφιασε.
"Τι έπαθες καλέ ξαφνικά μύγα σε τσίμπησε?"
"Τίποτα κάτι σκέφτηκα.."
"Τι σκέφτηκες ξέρασε το!"
"Θα με βρίσεις...."
"Και να μην μου πεις θα σε βρίσω! Μόλις διαπίστωσες πως είσαι 7 ολόκληρα κιλά πιο αδύνατη και πήρες ύφος μελλοθανάτου... τι σκατά σκέφτηκε πάλι το ηλίθιο μυαλουδάκι σου?"
"Ρε Αιμιλία από που έφυγαν εφτά κιλά??? Εγώ και ίδια νιώθω και ίδια με βλέπω..."
"Καλά με δουλεύεις?? Το παντελόνι σου το έχεις σηκώσει δέκα φορές από την ώρα που ήρθα και σε βλέπεις ίδια???"
"Ναι όντως πέφτει αλλά και πάλι στο καθρέφτη εγώ ίδια με βλέπω..."
"Τότε φιλενάδα θες οφθαλμίατρο! Καλά δεν λέω ότι έχεις και καμία τραγική διαφορά αλλά όχι και ίδια μην τρελαθώ! Έχεις ξεπρηστεί πρώτα από όλα και τις προάλλες φορούσες τα τακούνια και διαμαρτυρήθηκες δύο ώρες μετά, όταν παλιότερα στο πρώτο δεκάλεπτο μου ζάλιζες τον έρωτα! Εσύ τι περίμενες ότι στον πρώτο μήνα όλα θα άλλαζαν δια μαγείας??? Δίαιτα κάνουμε ρε δεν έχουμε ανεβεί σε ταχεία και χρειάζεται χρόνος!"
"Το ξέρω...δίκιο έχεις.... απλά είναι η πρώτη φορά που χάνω βάρος χωρίς να υπάρχει υπαρκτός λόγος και όταν λέω υπαρκτός εννοώ κάποιος στόχος πχ ένας άντρας , ένα ρούχο , μια περίσταση κλπ κλπ και ενώ χαίρομαι δεν λέω νιώθω λίγο περίεργα..."
"Μα φυσικά και υπάρχει στόχος τον ξέχασες??? Εσύ δεν λυσσάς πως μόλις χάσεις βάρος θα έρθει ο πρίγκιπας πάνω στο άλογο να σε πάρει....Εσύ δεν λυσσάς πως μόλις χάσεις βάρος οι πωλήτριες θα σε παρακαλάνε να δοκιμάσεις ρούχα??? Εσύ δεν λυσσάς πως όταν χάσεις βάρος θα μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και όλοι θα σε λατρεύουν???"
"Ναι αλλά αυτά είναι πως να στο πω, θεωρητικά! Αλλιώς είναι να έχεις έναν απτό στόχο και αλλιώς είναι να έχεις στόχους όνειρα θερινής νυκτός..."
"Αγγελική έλα σε παρακαλώ στα συγκαλά σου! Φυσικά και αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός γιατί όπως έχω πει δεν σχετίζονται με το βάρος όπως εσύ επιμένεις να τα σχετίζεις! Αλλά μην μου αρχίζεις τις βλακείες τώρα που έχουμε μπει σε ένα ρυθμό! Ο κόσμος να γυρίσει τούμπα ο δείκτης μάζας σώματος σου θα επανέλθει στα φυσιολογικά πλαίσια για έναν και μόνο λόγο, για να σου αποδείξω πόσο λάθος τα βλέπεις όλα. Τώρα ότι από εκεί πέρα θα υποφέρω διπλά όταν συμβεί αυτό το γνωρίζω ήδη. Αλλά μην αρχίζεις από τον πρώτο μήνα σε εκλιπαρώ!"
"Καλά σκάω και τρώω την ρόκα μου σιωπηλά"
"Σιωπηλά και χαμογελαστά σε παρακαλώ! Το πρώτο βήμα έγινε να δεις πόσο γρήγορα θα σου φανούν τα επόμενα..!"

Και όντως η Αιμιλία για ακόμα μια φορά είχε απόλυτο δίκιο. Ο δεύτερος μήνας πέρασε τόσο γρήγορα που ούτε που τον κατάλαβε. Πλέον η δίαιτα είχε μπει στην καθημερινότητα της κάτι σαν ρουτίνα. Μια light μεν, σπαρίλα δε, πλανιόταν πάνω από τις μέρες της  και μέχρι και τα νυχτερινά τηλεφωνήματα στην Αιμιλία είχαν αρχίσει να αραιώνουν . Το μόνο που την έβγαζε που και που από αυτή τη σπαρίλα ήταν που τα ρούχα της άρχιζαν σιγά σιγά να μοιάζουν ξένα πάνω της και που κάποιοι είχαν αρχίσει ήδη να το προσέχουν και να το σχολιάζουν . Αυτές οι μικρές καθημερινές νίκες την έκαναν να παίρνει σφηνάκια ικανοποίησης και να πεισμώνει και το εβδομαδιαίο ζύγισμα ερχόταν απλά να τις επιβεβαιώσει. Και ενώ ήταν σχεδόν σίγουρη πως το τελικό ζύγισμα του Σαββάτου, που σηματοδοτούσε το τέλος  και του δεύτερου μήνα, θα έδειχνε 6 κιλάκια μέσα στο νερό βάση των προηγούμενων μετρήσεων, όταν η ώρα πέρασε και η Αιμιλία δεν φάνηκε έπαψε πλέον να την απασχολεί. Προσπάθησε να την πάρει τηλέφωνο αλλά ούτε σταθερά ούτε κινητά σήκωνε. "Για να μην εμφανιστεί η Αιμιλία στο μηνιαίο ζύγισμα και μάλιστα χωρίς προειδοποίηση σίγουρα κάτι σοβαρό της είχε συμβεί" σκέφτηκε ανήσυχη και ήπιε μονορούφι το πράσινο τσάι της. Όταν δε είδε πως ξημέρωσε η Κυριακή και κανένα σημάδι ζωής από την Αιμιλία ντύθηκε και ξεκίνησε για το σπίτι του Κώστα. "Μακάρι να είναι καλά και ας κρύβεται απλά επειδή έσπασε τη δίαιτα" σκέφτηκε την ώρα που κλείδωνε την πόρτα του σπιτιού της.

Για την συνέχεια πατήστε εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλιαστε: