Mushroom card

Μπάινω η καλή σου στο ίντερνετ να κάνω τις τσάρκες μου στις μπλοκογειτονίες και βλέπω 22 σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση!!! Θα πρεπε να είσασταν απο μια μεριά να με βλέπατε πως χαμογελούσα όσο διάβαζα τα σχόλια σας χώρια πως ένοιωσα σαν να ψήλωσα μερικούς πόντους απο χαρά...Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα ότι θα σας άρεσαν τόσο. Για όσες λοιπόν θέλουν να φτίαξουν κάτι ανάλογο εδώ μπορείτε να τυπώσετε το πατρόν! Σας ευχαριστώ που με ενθαρρύνετε με τα καλά σας λόγια και ας με λέει ο Πετράν ψώνιο όταν καμαρώνω σαν το "γύφτικο σκερπάνι" όταν του λέω πως αυτό που έφτιαξα πήρε καλές κριτικές χαχα.

Λοιπόν όπως θα έχετε καταλάβει τις τελευταίες μέρες με έχει πιάσει δημιουργικός οίστρος. Να ναι καλά βέβαια και το Get Creative με τις τόσο ενδιαφέρουσες προκλήσεις του! Χτές αφού έκανα την ανάρτηση μου άρχισα να χαζεύω και μόλις διάβασα για την πρόκληση της Marie για μια κάρτα με χρήση dies cuts ή διακορευτών είπα επιτέλους το cricut θα βγεί απο το κουτί του και δεν θα ξαναμπεί μέσα. Βλέπετε απο τότε που μετακόμισε και αυτό στο υπόγειο δεν το είχα χρειαστεί και είχε ξεμείνει μέσα στην κούτα του. Ποσο μεγάλη διαφορά είδα στην χρήση του τώρα που δεν θα χρειαζόταν να το ξαναμαζέψω δεν μπορείτε να φανταστείτε! Χωρίς άγχος έκοψα τα κομματάκια μου σκορπίζοντας άπειρα χαρτία πάνω στον πάγκο για να βρώ τα σωστά. Στο ενδιάμεσο ανέβηκα μαγείρεψα έβαλα ένα πλυντήριο και ξανακατέβηκα για να τελειώσω την κάρτα μου. Μεγάλο πράγμα να δουλεύεις χωρίς πίεση χρόνου!

Για να επιλέξω τι θα έκοβα σαν κεντρικό θέμα στην κάρτα έκανα αρκετή ώρα. Όχι δεν έχω καμία πλούσια συλλογή απο cartridges 7 έχω όλα κι όλα. Απλά ήθελα κάτι που να μην το έχω ξανακόψει και μετά απο κανα μισάωρο μελέτης διαπίστωσα πως υπήρχάν κάποια μανιταράκια σε μια κασετούλα που αν και είχα κόψει ένα κάποτε δεν το είχα χρησιμοποιήσει ποτέ...μεγάλη παράλειψη για μένα που λατρεύω τα μανιτάρια! Χωρίς δεύτερη σκέψη το μανιταράκι κόπηκε συναρμολογήθηκε και σιγά σιγά στήθηκε η καρτούλα που θα είναι η συμμετοχή μου. Ελπίζω να σας αρέσει.

Σήμερα επιτέλους μου ήρθαν και κάτι υφασματάκια που είχα παραγγείλει πριν απο πολλές πολλές μέρες και ξετρελάθηκα! Ώρες ώρες νοιώθω πως είμαστε απο τους πιο ταλαντούχους λαούς που δυστυχώς δεν έχουν τα κατάλληλα μέσα για να καλλιεργήσουν τα ταλέντα τους. Γιατί στην ελληνική αγορά τα υφάσματα να είναι τόσο παροχημένα δεν έχω καταλάβει. Ελπίζω σύντομα να βρώ τα κουράγιο να τα κόψω (φοβάμαι βλέπετε μην τα χαλάσω με την απειρία μου στο ράψιμο τόσο όμορφα που είναι) και να σας δείξω κάτι φτιαγμένο απο αυτά.

Καλό βράδυ σε όλους σας!