"flower girl"

Την Κυριακή το πρωί ξύπνησα με αυτή τη γνωστή "βαρεμάρα" που σε πιάνει συνήθως τις Κυριακές...Ξέρετε αυτή που ενώ έχεις χιλιάδες δουλειές να εκκρεμούν εσύ θέλεις να πιείς το καφεδάκι σου χαζεύοντας το κενό μέσα στις ζεστές πυτζαμούλες σου. Αφού λοιπόν ήπια τον καφέ μου και διαπίστωσα πως μάλλον αυτή η διάθεση θα με συνόδευε όλη την μέρα έφτιαξα ένα γρήγορο φαγητό για το μεσημέρι και αποφάσισα να παίξω με τον μικρό μου τύραννο. Επι δύο ώρες έφτιαχνα πύργους με τουβλάκια, έκανα κόντρες με αυτοκινητάκια, έστηνα ράγες για τρενάκια...Όση ώρα προσπαθούσα να θυμηθώ πως είναι να είσαι και πάλι παιδί συνεχώς σκεφτόμουν αν το οτι δεν απολάμβανα όσο μικρή το παιχνίδι οφειλόταν στην ηλίκια μου ή στο αντικείμενο του παιχνιδίου που όπως και να το κάνουμε μόνο κοριτσίστικο δεν μπορούσες να το χαρακτηρίσεις. Στο δικό μου παιδικό κόσμο δεν υπήρχαν πίστες ράλλυ και μπασκέτες αλλά κουκλίτσες με φουσκωτά μαλλιά και όμορφα φορεματάκια! Αν είχα έναν αδελφό ίσως να ήξερα πως να ενώσω τις ράγες του τρένου και όχι να μην μπορώ με τίποτα να βρώ ποιό κομμάτι κολλάει με ποιό. Και να έλεγα πως δεν είμαι καλή στο να ενώνω κομμάτια εδώ στο παρελθόν είχα ολοκληρώσει παζλ 3000 κομματιών σε μια εβδομάδα! Μάλλον οι ράγες για να συναρμολογηθούν ήθελαν λίγο Υ γονίδιο γιατί μόλις έβαλε το χεράκι του ο Πετράν ως δια μαγείας σταθμός και γέφυρα ενώθηκαν σε λίγα δευτερόλεπτα!

Αφού λοιπόν σκορπίσαμε του κόσμου τα παιχνίδια στο πάτωμα ο μικρός άρχισε να ζητάει να ζωγραφίσουμε. Η αλήθεια είναι οπως ενώ χαίρομαι να τον βλέπω να ζωγραφίζει-μουτζουρώνει απο την άλλη με κόβει και ένας κρύος ιδρώτας όταν με τον ανοιχτό μαρκαδόρο τρέχει χαρούμενος να σου δείξει τι έφτιαξε....Πάμε κάτω στο υπόγειο να ζωγραφίσουμε? του πρότεινα και εκείνος όλο χαρά πήγε και στήθηκε μπροστά στην πόρτα του υπογείου. Βλέπετε για τον Δημήτρη το υπόγειο είναι το πιο ωραίο μέρος του σπιτιού γιατί όταν κατεβαίνουμε στο υπόγειο η μαμά αφήνει στο επάνω όροφο όλα τα ψυχαναγκαστικά "μη" που την κυνηγάνε και περνάμε σούπερ!Στο υπόγειο επιτρέπεται να πιάνουμε τους τοίχους επιτρέπεται να κάνουμε ψίχουλα και γενικά επιτρέπονται πολλά που απαγορεύονται στους επάνω ορόφους...

Για κάνα μισάωρο κάθισε δίπλα μου και χαζο ζωγραφίζαμε. Εγώ στο δικό μου χαρτί εκείνος στο δικό του. Γρήγορα όμως βαρέθηκε και με παράτησε μόνη μου για να πάει να μαστορέψει με τον μπαμπά του. Χωρίς να το καταλάβω το κοριτσάκι που είχα ζωγραφίσει όση ώρα είμασταν με τον μικρό σαν να είχε βγεί συμπαθητικό. Επηρεασμένη απο κάτι βιντεάκια σχετικά με το Mixed Media Art Journaling που είχα παρακολουθήσει τελευταία είπα να προσπαθήσω να ενσωματώσω το κοριτσάκι σε ένα θέμα. Χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα του τι θα φτιάξω έβγαλα ακρυλικά χρώματα, υδφατοδιαλυτές ξυλομπογιές , χαρτιά με σχέδια , μελάνια και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Πασάλειψα τα χέρια μου τον πάγκο μου τα ρούχα μου και γενικά όλο το σύμπαν...κυριολεκτικά βουτήχτηκα στα χρώματα και αν σας πώ ότι δεν το διασκέδασα θα σας πώ ψέματα!

Έτσι μια νωχελική Κυριακή προέκυψε το "flower girl" που δεν τολμώ να το αποκαλέσω πίνακα (αν και θα τον κρεμάσω σε κάνα τοίχο του εργαστηρίου) γιατι θα ήταν ιεροσυλία για όλους εκείνους που φτιάχνουν πραγματικούς πίνακες.






Το αποτέλεσμα βέβαια της πολύωρης οικογενειακής μας επίσκεψης στο υπόγειο ήταν να είμαστε σήμερα και οι τρείς με συνάχι αψού! Μάλλον ξεγελαστήκαμε απο τον καλό καιρό...Τουλάχιστον βλέπω τη ζωγραφιά μου και σαν παιδάκι και εγώ καμαρώνω. Βλέπετε μάλλον το παιχνίδι με τον γιό μου κατάφερε να με κάνει και πάλι παιδί και αυτό νομίζω φαίνεται στην ζωγραφιά ίσως γιαυτό δεν ντρέπομαι να την μοιραστώ μαζί σας!

Καλό πολύχρωμο απόγευμα σε όλους!