Μια ωραία πεταλούδα

Σήμερα απο το πρωί που ξύπνησα συνέχεια έβρισκα μπορστά μου ένα κομματάκι σύρμα. Τι κι αν εγώ το άλλαζα συνεχώς θέση αυτό ως δια μαγείας ξαναεμφανιζόταν μπροστά μου. Πάνω που ήμουν έτοιμη να το πετάξω στα σκουπίδια σαν να το άκουσα να μου μιλάει "μη με πετάξεις" μου έλεγε παραπονιάρικα "κάνε με κάτι όμορφο, βαρέθηκα να είμαι ένα άχρωμο κομμάτι σύρμα" έτσι αργά το βράδυ παρά την νύστα μου είπα να του κάνω το χατήρι. Το πήρα στα χέρια μου και το κράτησα περιμένοντας να μου έρθει έμπνευση...Μάταια η κούραση της μέρας δεν με άφηνε να σκεφτώ καθόλου. "Και συ βρε συρματάκι δεν μου έλεγες τι να σε κάνω" σκεφτόμουν όταν απο το διπλανό διαμέρισμα τα κοριτσάκια της γειτόνισσας που τα καλοκαίρια μένουν μέχρι αργά στην αυλή και παιζούν άρχισαν να τραγουδάνε με μια φωνή..."μια ωραία πεταλούδα, μια ώραία πεταλούδα, μια ωραία πεταλούδα μες τον κάμπο τριγυρνά..."









Αυτό ήταν!!! Θα το έκανα μια πεταλουδίτσα. Έβγαλα ένα κουτάκι με χαντρούλες και σιγά σιγά το σύρμα έγινε μια πολύχρωμη πεταλουδίτσα!









Τελειώνοντας την κοίταξα με καμάρι αλλά και πάλι δεν μου φάνηκε ευτυχισμένη, "παρέα δεν θα έχω μόνη μου θα με αφήσεις;" ήταν σαν να έλεγε μουτρωμένη... Άπληστη πεταλουδίτσα σκέφτηκα πάλι ξημερώματα θα κοιμηθώ ας σου φτιάξω και ένα λουλουδάκι για συντροφιά. Έτσι έβγαλα και τα χαρτιά μου τα ψαλίδια μου και τις κόλλες μου και έφτιαξα και ένα λουλουδάκι.









Και πάνω που νόμιζα πως είχα ξεμπερδέψει με τις νυχτερινές καλλιτεχνικές μου ανησυχίες θυμήθηκα μια υπόσχεση που είχα δώσει για παιδικά καδράκια τοίχου και σκέφτηκα πως μιας και έφτασα μέχρι εδώ ας έδινα σε πεταλουδίτσα και λουλουδάκι ένα "σπιτάκι" να είναι μαζί για πάντα. Έβγαλα πίσω απο τον καναπέ το μακετοχάρτονο που μέρες πρίν είχα αγοράσει το έκοψα σε ένα τεράγωνο κομμάτι 15 επί 15 , 2 ορθογώνια κομμάτια 15 επί 5 και σε 2 ακόμα ορθογώνια κομμάτια 16,2 επί 5 (0,6 εκ ήταν το πάχος του χαρτονιού.)











Διάλεξα ένα χρωματιστό χαρτί και έντυσα το τετράγωνο κομμάτι και ένα μονόχρωμο για να ντύσω τα τέσσερα ορθογώνια.












Στην μία πλευρά του τετράγωνου χαρτιού κόλλησα λίγο μπέζ οντουλέ χαρτί.














Στην συνέχεια κόλλησα τα κομμάτια σχηματίζοντας ένα καδράκι με βάθος και κόλλησα σαν θέμα την πεταλουδίτσα με το λουλουδάκι.









Της νύχτας βέβαια τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά λέει ο πάνσοφος λαός και δεν έχει καθόλου μα κοθόλου άδικο...Το αποτέλεσμα βγήκε απο την κούραση όχι τόσο τέλειο όσο θα ήθελα. Βλέπεται όταν είσαι κουρασμένος το κοπίδι βρίσκει ευκαιρία και αυθαδιάζει με αποτέλεσμα να κόβει όπου θέλει εκείνο και όχι όπου θές εσύ. Αλλά τουλάχιστον για απόψε πεταλουδίτσα και λουλουδάκι βρήκα προσωρινό καταφύγιο.

Αφιερωμένο σε όλες τις κάμπιες που περιμένουν να γίνουν πεταλούδες έστω και λίγες ώρες ομορφιάς...Αλλά και σε όλες τις κάμπιες που τους αρκεί να είναι κάμπιες. Την πραγματική ομορφιά δεν την βλέπεις με τα μάτια του προσώπου αλλά με τα μάτια της ψυχής.

"Ξαναζεσταμένο" φαί...

Πόσες φορές δεν προλάβατε να μαγειρέψετε και ξαναζεστάνατε το χθεσινό φαί? Εμένα μου συμβαίνει συχνά και απ ότι φαίνεται όχι μόνο με το φαί αλλά και με άλλα πράγματα. Σήμερα επομένως συγχωρείστε με αλλά θα σας σερβίρω "ξαναζεσταμένο" φαί μιας και τρέχω και δεν φτάνω από υποχρεώσεις που δεν έπαιρναν αναβολή. Τι κι αν έξω βράζει ο τόπος, τι κι αν οι περισσότεροι βρίσκονται ήδη σε μια παραλία και λιάζονται εγώ εδώ σταθερή αξία να περιμένω στωϊκά να δείξει το ημερολόγιο 24 Ιουλίου για να αναχωρήσω εγώ, ο άντρας μου, ο μικρός και ολόκληρο το καραβάνι μας (δηλαδή σαμπρέλες, ψάθες, καρότσια, μπλέντερ, πάνες, παιχνίδια κλπ κλπ) για τις πολυπόθητες διακοπές.

Πριν μερικούς μήνες όταν άρχισα να οργανώνω την βάφτιση του μικρού ο όρος "scrapbooking" μου ήταν παντελώς άγνωστος, όπως επίσης και η νέα μόδα των βιβλίων ευχών. Επειδή όμως ο κυκεώνας της αγόρας στο θέμα γάμος- βάφτιση είναι τεράστιος και άκρως δελεαστικός ανακάλυψα και τα δύο και δεν κρύβω πως τα ερωτεύτηκα σχεδόν αμέσως. Τι πιο όμορφο απο ένα βιβλιαράκι γεμάτο ευχές, πρωτότυπες και μη, να ξεφυλλίζεται χρόνια μετά και να σκορπίζει συγκίνηση. Αν τώρα το βιβλιαράκι αυτό έχει φτιαχτεί και στο χέρι ακόμα καλύτερα!!! Έτσι μπήκε στη ζωή μου το scapbooking και έκτοτε δηλώνω εθισμένη! Η τεχνική του scapbooking αφορά κυρίως τη διακόσμηση φωτογραφιών και στο εξωτερικό αποτελεί πολύ δημοφιλές χόμπυ. Με χαρά διαπίστωσα πως και στην Ελλάδα μέρα με τη μέρα η κοινότητα των scrapbοokers αυξάνεται παρά την έλλειψη υλικών. Ας είναι καλά το διαδίκτυο και οι ηλεκτρονικές αγόρες.
Για μένα το scrapbooking δεν είναι απλά χόμπυ είναι τρόπος έκφρασης καθώς και ένα στοίχημα κάθε φορά με τον εαυτό μου πως θα τα καταφέρω με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος και αυτό γιατί τα υλικά και τα εργαλεία είναι πανάκριβα για κάποιον που ασχολείται ερασιτεχνικα και όχι επαγγελματικά. Στην τελική το έχω φιλοσοφήσει χειροποιήτο στην ουσία είναι κάτι φτιαγμένο στο χέρι με κόπο...ένα έτοιμο στολίδι μπορεί να είναι πιο όμορφο αλλά είναι έτοιμο ακόμα και αν χρησιμοποιήθει σε μια χειροποιήτη σύνθεση. Έτσι προσπαθώ τα στολίδια που χρησιμοποιώ να είναι και αυτά χειροποιήτα μειώνοντας το κόστος και αυξάνοντας την χειροποιήτη αξία του αποτελέσματος. Δεν λέω και χρονοβόρο είναι και κουραστικό αλλά το αποτέλεσμα μου προσφέρει τόσο μεγάλη ικανοποιήση που ξεχνάω το ξενύχτι που μπορεί να προηγήθηκε.
Το βιβλίο ευχών του γιού μου είναι το πρώτο μου γι αυτό και ίσως έχει κάποιες ατέλειες για τους ειδικούς. Δεν είχα συγκεκριμένο θέμα το έφτιαχνα και το άφηνα να με οδηγήσει μόνο του στο επόμενο βήμα. Το ήθελα χαρούμενο και όχι πολυφορτωμένο και νομίζω πως τα κατάφερα. Τώρα που μέσα του κλείνει και τις ευχές όλων όσων αγαπάμε και μας αγαπούν είναι πραγματικά πανέμορφο!!! Δυστυχώς το να σας αναλύσω βήμα βήμα πως φτιάχτηκε είναι λιγάκι δύσκολο μιας και χρειάστηκαν μέρες. Όσες όμως θέλετε να δοκιμάσετε μπορείτε να με ρωτήσετε και θα σας βοηθήσω όσο μπορώ. Μπορεί το αρχικό μου κίνητρο στην κατασκευή του να ήταν να εξοικονομήσω χρήματα απο το να το πάρω έτοιμο (άσχετα αν τελικά μου στοίχισε πολύ πολύ παραπάνω λόγο των υλικών και των εργαλείων που αγόρασα) τελικά όμως κατέληξα να έχω μια καινούρια αγάπη την οποία δεν ξεχνώ ποτέ και κοιτάζω να την συντηρώ όσο μπορώ...
Το μενού λοιπόν για σήμερα έχει "μπαγιάτικο" βιβλίο ευχών με φρέσκια διάθεση...Καλή σας όρεξη!!!

Happy Birthday του γιού!!!

Ναί ναί "του γιού"...του δικού μου για την ακρίβεια! Πέρασε κιόλας ένας χρόνος παρά ελάχιστες μέρες απο τότε που η ζωή μου άλλαξε οριστικά. Σαν χτές μου φαίνεται που ήταν ακόμα μέσα στην κοιλία τέτοια μέρα και στριφογυρνούσε σαν την σβούρα...Σαν χτές μου φαίνεται η πρώτη ματιά που ανταλλάξαμε, η μοναδική ματιά που με σκλάβωσε για μια αιωνιότητα ίσως και περισσότερο... Σαν χτές μου φαίνονται τα πρώτα χαμόγελα, τα πρώτα γέλια, η πρώτη φορά που άκουσα να λέει "μαμά" και έλιωσα απο την ευτυχία....Το ξέρω πως τα καλύτερα έρχονται μιας και ένα παιδί σου δίνει συνεχώς πράγματα μα δεν μπορώ να μην νοσταλγώ όλα αυτά που ο χρονος μετέτρεψε πια σε γλυκές αναμνήσεις. Σε ευχαριστώ λοιπόν παιδί μου για όλα όσα με έμαθες αυτόν τον χρόνο. Σε ευχαριστώ που με έκανες καλύτερο άνθρωπο. Σε ευχαριστώ που μου δίδαξες τι θα πεί απόλυτη αγάπη χωρίς όρους και ανταλλάγματα. Η ίσως με λιγότερες λέξεις σε ευχαριστώ απλά που ήρθες στη ζωή μου! Η γιορτή της ψυχής μου την ημέρα των γενεθλίων σου δεν μπορεί να εκφραστεί με καμία τούρτα, κάνενα παιδικό πάρτυ, κανένα μπαλόνι... Είναι κάτι που θα το νοιώσεις μονάχα όταν γίνεις και εσύ γονιός. Όσο λοιπόν και αν προσπαθώ να σου οργανώσω τα πρώτα σου γενέθλια όλα λίγα και μικρά μου φαίνονται, γιαυτό και αποφάσισα να απαλλάξω αυτή την τόσο σημαντική μέρα απο υλικές υπερβολές. Όλα θα γίνουν απλά και λιτά διακοσμημένα με αγάπη και πασπαλισμένα με ευτυχία. Με αυτή τη λογική σου έφτιαξα και αυτό το προσκλητήριο. Συγχωρείστε με για το "μητρικό ντελίριο" που με έπιασε αλλά όσο πλησιάζει η μέρα των γεννεθλίων του γιού μου η κατάσταση μου σοβαρεύει όλο και περισσότερο. Αφού έχω αρχίσει να πιστέυω πως οι ορμόνες της εγκυμοσύνης ξυπνήσαν να γιορτάσουν και αυτές ακόμα...Επανέρχομαι όμως στην τάξη. Όπως ήδη θα καταλάβατε με αφορμή τα γένεθλια του παιδίου μου αποφάσισα να φτιάξω χειροποιήτα προσκλητήρια.




1) Έκοψα τετραγωνα γαλάζια χαρτονάκι και τετράγωνα χαρτονάκια μικρότερα με σχεδιάκια














2) Τράβηξα στο μεγαλύτερο τετράγωνο τις δύο διαγώνιες και κόλλησα ακριβώς στο κέντρο το δεύτερο τετράγωνο χαρτονάκι















3) Με το κοπιδάκι έκοψα με οδηγό τις διαγώνιες τις τέσσερις γωνίες χωρίς να φτάσει το κοπίδι μέχρι το κέντρο και γύρισα τις γωνίες μία παρά μια στο κέντρο ώστε να σχηματιστεί ο ανεμόμυλός.









4) Για να στερεώσω τα τμήματα που έφερα στο κέντρο έβαλα λίγη κόλλα και μετά ένα πριτσινάκι। Θα μπορούσα να κολλήσω και ένα χρωματιστό κουμπάκι। Έφτιαξα τόσους ανεμόμυλους όσα και τα προσκλητήρια μου।










5) Έκοψα ένα κίτρινο χαρτονάκι στις διαστάσεις που ήθελα να έχει η πρόσκληση και στη συνέχεια έκοψα ένα μικρότερο ρυζόχαρτο.













7) Πάνω στο ρυζόχαρτο έγραψα το ποιηματάκι που σύνθεσα για τον γίου μου (αν σας αρέσει μπορείτε και να το αντιγράψετε...)



















8)Με μια κορδελίτσα γαλάζια κόλλησα το κειμενάκι στο κίτρινο χαρτόνο αφήνοντας περιθώριο επάνω।. Στην αριστερή γωνία έγραψα την ημερομηνία και την ώρα.











9) Ενώ στη δεξιά κόλλησα τον ανεμόμυλο.












10) Έκοψα ένα λαχανί χαρτόνι με διάστασείς το πλάτος του προσκλητηρίο συν 3 εκ επι την απόσταση απο την κορδέλα και κάτω επι 2










11) Δίπλωσα στη μέση και στο μισό έκοψα 1,5 εκ δεξιά και αριστερά. Το επι πρόσθετο
1,5 εκ του άλλου μισού το τσάκισα προς τα μέσα και το κόλλησα με το τμήμα που είχα κόψει τα πλαίνα.












12) Έτσι δημιούργησα έναν φάκελο. Στη συνέχεια έκοψα ένα γαλάζιο παραλληλόγραμμο χαρτόνι και ένα κίτρινο μικρότερο.

















13) Τα κόλλησα στην αριστερή κάτω γωνία του φακέλου και έγραψα επάνω το όνομα του καλεσμένου. Τοποθέτησα συρταρωτά στο εσωτερικό το προσκλητήριο .










14) Τέλος με λίγο πράσινο glitter glue σχημάτισα μια γραμμή που ξεκινούσε απο τον ανεμόμυλο και κατέληγε στο τέλος του φακέλου.










Δεν ξέρω κατα πόσο ένα τέτοιο προσκλητήριο είναι κατάλληλο για παιδικό πάρτυ. Ίσως σε κάποιους να φανεί λιγάκι σοβαρό. Πηγή εμπνευσής μου υπήρξε η αγάπη που έχει ο μικρός για έναν ξύλινο ανεμόμυλο που έχουμε . Μπορεί να ασχολείται μαζί του ώρες... Σαν κατασκευή πάντως μπορεί να σας φανεί χρήσιμη σε διάφορες περιστάσεις .

"Να σε χαιρόμαστε πουκαρινάκι μου η μαμά και ο μπαμπάς σε λατρεύουν!!!"

Να μην ξεχάσω!!!

Πόσες φορές την μέρα λέω αυτή τη φράση.... Να μην ξεχάσω να πληρώσω τη ΔΕΗ, να μην ξεχάσω να αγοράσω πανες και γάλα του μικρού, να μην ξεχάσω να σβήσω το θερμοσίφωνα... και πάει λέγοντας! Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να θυμάται πράγματα। Μια θεία μου άλλαζε χέρι το ρολόι της ή τη βέρα της για να θυμηθεί πως κάτι πρέπει να κάνει. Κάποιοι φίλοι μου γεμίζουν το τόπο χαρτάκια, ενώ κάποιοι πιο τεχνολογικά προηγμένοι βάζουν
υπενθυμίσεις στο κινητό τους, εγώ κολλάω τις εκκρεμότητες μου στο ψυγείο. Η λογική μου είναι πως σίγουρα θα το ανοίξω επομένως θα θυμηθώ αυτό που πρέπει!!!
Σήμερα λοιπόν θα φτιάξουμε μαγνητάκια για το ψυγείο το μόνο που χρειάζεται είναι ένας μαγνήτης απλός που ίσως ξεκόλλησε απο κάπου αλλού, μερικά χαρτόνια, κορδέλες και φαντασία.




1) Διαλέξα ένα χοντρό χαρτόνια και με λίγη κόλλα απο την πίσω μεριά κολλήσα τόσα κομματάκια κορδελίτσας ώστε να πετύχω το επιθυμητό πλάτος του μαγνήτη











2) Το ίδιο εκάνα και στο μήκος του μαγνήτη με ίδια η διαφορετική κορδέλα. Τα κομμάτια της κορδέλας πρέπει να είναι λίγο μεγαλύτερα απο το μήκος ή πλάτος του μαγνήτη αντίστοιχα









3)Έπλεξα απο μπροστά τις κορδέλες όπως φαίνεται στην εικόνα και κόλλησα ότι περισσεύε απο πίσω.











4) Τελειώνοντας η μπροστινή πλευρά του χαρτονιού έιχε αυτή την μορφή.











5) Μέτρησα τις διαστάσεις του μαγνήτη και έκοψα ένα κομμάτι χαρτί εμπριμέ σε αυτή τη διάσταση.











6) Το κόλλησα απο πίσω και στη συνέχεια κόλλησα και το μαγνήτη. Εγώ χρησιμοποιήσα δύο κομμάτια μαγνήτη ένα κάτω και ένα πάνω αλλά και ένας στρογγυλός μαγνήτης στο κέντρο θα ήταν αρκετός.
















7) Απο διάφορα περιοδικά έκοψα λέξεις που μου αρέσαν και με λίγο χρωματιστό κανσόν έφτιαξα περιγράμματα όπως στην είκονα










8) Τα διακοσμητικά στοιχεία του μαγνήτη μπορούν να είναι τα πάντα απο ένα κολάζ, ένα χάρτινο λουλουδάκι ή μια χάρτινη πεταλούδα μέχρι και μια αγαπημένη φωτόγραφια. Για τον συγκεκριμένο μαγνήτη έφτιαξα ένα παπάκι. Ζωγράφισα και έκοψα το περιγραμμά του σε κίτρινο κανσόν. Του έφτιαξα μια πορτοκαλί μύτη και φτερά και τέλος του έβαλα ένα έτοιμο ματάκι.










9) Κόλλησα τα διακοσμητικά στοιχεία που είχα ετοιμάσει και το μαγνητάκι μου ήταν έτοιμο










Οι διαστάσεις αυτών μαγνητών μπορούν να ποικίλουν καθώς και τα σχέδια τους βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει. Α και να μην ξεχάσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη μου τη Μαρίτσα που μου έστειλε ένα βιντεάκι με το σχετικό πλέξιμο των κορδέλων και αποτέλεσε πηγή εμπνευσής αυτών των μαγνητών।
Το ρόζ μαγνητάκι της ανήκει!!!

"ΓΛΥΚΕΣ" αναμνήσεις

Ακόμα ακούω τη φωνή της μαμάς μου "μην τρώς παιδί μου καραμέλες και γλυφιτζούρια θα χαλάσουν τα δόντια σου"!!! Ποιός απο μας όμως μπόρεσε να αντισταθεί σε αυτές τους γλυκούς πειρασμούς...Οι αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων συμπεριλαμβάνουν γλυφιτζούρια σφυρίχτες που αγόραζα κλεφτά απο το κυλικείο του σχολείου, γλυφιτζούρια μπαλίτσες με την τσίχλα στη μέση που τρώγαμε με μανία για να φτάσουμε στη τσίχλα λες και αυτή η τσίχλα είχε άλλη νοστιμάδα και φυσικά γλυφιτζούρια κοκοράκια που σε κάθε πανηγύρι παρακαλούσαμε να μας αγοράσουν.
Χτές για κάποιο περίεργο λόγο θυμήθηκα αυτές τις γεύσεις και είπα να αποπειραθώ να φτιάξω τα δικά μου γλυφιτζουράκια για πρώτη φορά. Έκανα μια έρευνα για συνταγές, αγόρασα τα υλικά και το μεσημεράκι που ο μικρούλης μου αποκοιμήθηκε ξεκίνησα το καινούριο αυτό εγχείρημα μου...
Το αποτέλεσμα ήταν μια κουζίνα γεμάτη καραμέλες, μια κατσαρόλα που πίστεψα πως είχα καταστρέψει και μερικά πανέμορφα γλυφιτζουράκια που μόλις τα δοκίμασα ένοιωσα απίστευτη συγκίνηση γιατί για λίγα δευτερόλεπτα ήμουν και πάλι παιδί.
Ας σας δείξω όμως βήμα βήμα πώς τα έφτιαξα:
ΥΛΙΚΑ

• 2 κούπες ζάχαρη λευκή

• 2/3 της κούπας νερό

• 1 κουταλία της σούπας γλυκόζη

• 1/4 κουταλάκι του γλυκού κρεμόριο

• μερικά κουπ κατ

• αλουμινόχαρτο

• λαδόκολλα

• ξυλάκια

• ελάχιστο λάδι

προαιρετικά: χρώματα ζαχαροπλαστικής και αρώματα ζαχαροπλαστικής





1) Στρώνουμε σε ένα ταψάκι αλουμινόχαρτο













2) Τοποθετούμε τα κουπ κατ και με ένα πινελάκι αλοίβουμε με ελάχιστο λάδι τόσο τα φορμάκια όσο και το πάτο του ταψιού












3) Σε μια αντικολλητική κατσαρολίτσα βάζουμε το νερό, τη ζάχαρη , τη γλυκόζη και το κρεμόριο και έχοντας το μάτι στην μέγιστη ισχύ του ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να πάρει βράση το μείγμα.












4) Μόλις πάρει βράση ρίχνουμε λίγες σταγόνες χρώμα ζαχαροπλαστικής καθώς και λίγες σταγόνες άρωμα. Εγώ επέλεξα κόκκινο χρώμα και άρωμα πορτοκαλιού.















5) Απο δώ και στο εξής δεν ξανα-ανακατεύουμε!











6) Η καραμέλα πρέπει να βράσει για περίπου 12 λεπτά. Επειδή κάθε κουζίνα έχει άλλη απόδοση μετά το δεκάλεπτο με ένα στεγνό κουταλάκι παίρνετε λίγο απο το μείγμα και το ρίχνετε σε ένα ποτήρι νερό. Αν η καραμέλα γίνει μια συμπαγής μπαλίτσα μέσα στο νερό η καραμέλα σας είναι έτοιμη.









7) Γεμίζουμε τα κουπ κατ. Μην σας νοιάξει αν θα τρέξει και έξω απο τις φόρμες...













8) Για 20 λεπτά βάζουμε το ταψάκι στην συντήρηση του ψυγείου













9) Ξεφορμάρουμε την παγωμένη πλέον καραμέλα σπάζοντας με προσοχή τα κομματάκια που έχουν τρέξει έξω απο τις φόρμες










10) Τα σπασμένα κομματάκια τα ζεσταίνουμε σε αντικολλητικό τηγάνι και βουτάμε τα ξυλάκια στην λιωμένη καραμέλα και τα κολλάμε στα γλυφιτζουράκια μας










11) Για να τυλίξουμε τα γλυφιτζουράκια χρησιμοποιούμε ζελοφάν και κορδελίτσες














12) Ο λόγος που τα τυλίγουμε δεν είναι μόνο αισθητικός αλλά και για να τα θωρακίσουμε απο την υγρασία!




















13) Τα γλυφιτζουράκια μας είναι έτοιμα!!! Τα φυλάμε σε δροσερό ξηρό μέρος ή ακόμα και μέσα στο ψυγείο.











Προσοχή: Για να καθαρισουμε τα σκεύη που έχουν καραμέλα τα βάζουμε στην κατσαρολίτσα που φτιάξαμε την καραμέλα προσθέτουμε αφθονο νερό και βράζουμε.

Η γεύση τους είναι ολόιδια με τα γλυφιτζούρια-κοκοράκια και μπορούμε να τα προσφέρουμε τόσο σε παιδικά πάρτυ όσο και σε βαφτίσεις. Ακόμα όμως και αν κάποιος δεν έχει ακόμα παιδάκια αξίζει να τα φτίαξει για δύο λόγους: πρώτον γιατί θα μοσχομυρίσει το σπίτι του απο την καραμέλα και δεύτερον γιατί θα κατακλυστεί απο παιδικές γεύσεις, παιδικά αρώματα, παιδικές αναμνήσεις...
Ευχαριστώ τον γίο μου που μου δάνεισε το κουβαδάκι του για τη φωτογράφιση!!!