Μια ωραία πεταλούδα

Σήμερα απο το πρωί που ξύπνησα συνέχεια έβρισκα μπορστά μου ένα κομματάκι σύρμα. Τι κι αν εγώ το άλλαζα συνεχώς θέση αυτό ως δια μαγείας ξαναεμφανιζόταν μπροστά μου. Πάνω που ήμουν έτοιμη να το πετάξω στα σκουπίδια σαν να το άκουσα να μου μιλάει "μη με πετάξεις" μου έλεγε παραπονιάρικα "κάνε με κάτι όμορφο, βαρέθηκα να είμαι ένα άχρωμο κομμάτι σύρμα" έτσι αργά το βράδυ παρά την νύστα μου είπα να του κάνω το χατήρι. Το πήρα στα χέρια μου και το κράτησα περιμένοντας να μου έρθει έμπνευση...Μάταια η κούραση της μέρας δεν με άφηνε να σκεφτώ καθόλου. "Και συ βρε συρματάκι δεν μου έλεγες τι να σε κάνω" σκεφτόμουν όταν απο το διπλανό διαμέρισμα τα κοριτσάκια της γειτόνισσας που τα καλοκαίρια μένουν μέχρι αργά στην αυλή και παιζούν άρχισαν να τραγουδάνε με μια φωνή..."μια ωραία πεταλούδα, μια ώραία πεταλούδα, μια ωραία πεταλούδα μες τον κάμπο τριγυρνά..."









Αυτό ήταν!!! Θα το έκανα μια πεταλουδίτσα. Έβγαλα ένα κουτάκι με χαντρούλες και σιγά σιγά το σύρμα έγινε μια πολύχρωμη πεταλουδίτσα!









Τελειώνοντας την κοίταξα με καμάρι αλλά και πάλι δεν μου φάνηκε ευτυχισμένη, "παρέα δεν θα έχω μόνη μου θα με αφήσεις;" ήταν σαν να έλεγε μουτρωμένη... Άπληστη πεταλουδίτσα σκέφτηκα πάλι ξημερώματα θα κοιμηθώ ας σου φτιάξω και ένα λουλουδάκι για συντροφιά. Έτσι έβγαλα και τα χαρτιά μου τα ψαλίδια μου και τις κόλλες μου και έφτιαξα και ένα λουλουδάκι.









Και πάνω που νόμιζα πως είχα ξεμπερδέψει με τις νυχτερινές καλλιτεχνικές μου ανησυχίες θυμήθηκα μια υπόσχεση που είχα δώσει για παιδικά καδράκια τοίχου και σκέφτηκα πως μιας και έφτασα μέχρι εδώ ας έδινα σε πεταλουδίτσα και λουλουδάκι ένα "σπιτάκι" να είναι μαζί για πάντα. Έβγαλα πίσω απο τον καναπέ το μακετοχάρτονο που μέρες πρίν είχα αγοράσει το έκοψα σε ένα τεράγωνο κομμάτι 15 επί 15 , 2 ορθογώνια κομμάτια 15 επί 5 και σε 2 ακόμα ορθογώνια κομμάτια 16,2 επί 5 (0,6 εκ ήταν το πάχος του χαρτονιού.)











Διάλεξα ένα χρωματιστό χαρτί και έντυσα το τετράγωνο κομμάτι και ένα μονόχρωμο για να ντύσω τα τέσσερα ορθογώνια.












Στην μία πλευρά του τετράγωνου χαρτιού κόλλησα λίγο μπέζ οντουλέ χαρτί.














Στην συνέχεια κόλλησα τα κομμάτια σχηματίζοντας ένα καδράκι με βάθος και κόλλησα σαν θέμα την πεταλουδίτσα με το λουλουδάκι.









Της νύχτας βέβαια τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά λέει ο πάνσοφος λαός και δεν έχει καθόλου μα κοθόλου άδικο...Το αποτέλεσμα βγήκε απο την κούραση όχι τόσο τέλειο όσο θα ήθελα. Βλέπεται όταν είσαι κουρασμένος το κοπίδι βρίσκει ευκαιρία και αυθαδιάζει με αποτέλεσμα να κόβει όπου θέλει εκείνο και όχι όπου θές εσύ. Αλλά τουλάχιστον για απόψε πεταλουδίτσα και λουλουδάκι βρήκα προσωρινό καταφύγιο.

Αφιερωμένο σε όλες τις κάμπιες που περιμένουν να γίνουν πεταλούδες έστω και λίγες ώρες ομορφιάς...Αλλά και σε όλες τις κάμπιες που τους αρκεί να είναι κάμπιες. Την πραγματική ομορφιά δεν την βλέπεις με τα μάτια του προσώπου αλλά με τα μάτια της ψυχής.