"Γεμιστή γατούλα" σας καλοσορίζει

Σήμερα μετά απο την συνηθισμένη μου "βόλτα" στο ιντερνετ διαπίστωσα πως και η "κουτσή Μαρία" πλέον έχει ένα blog. Μαρία δεν με λένε και ευτυχώς είμαι αρτιμελής δεν θα μπορούσα όμως να μην παρασυρθώ και εγώ απο αυτή την νέα τρέλα. Είναι γνωστό άλλωστε σε αυτούς που με ξέρουν πως ανέκαθεν είχα την τάση να ενθουσιάζομαι εύκολα απο οτιδήποτε καινούριο σε μένα. Το blog το έφτιαξα ένα βράδυ που δεν με έπιανε ύπνος για μήνες όμως έμενα κενό μιας και θεωρούσα πως δεν είχα τίποτα καινούριο να πώ. Τελικά όμως ανακάλυψα πως τα blog δεν είναι για να προσφέρουν παρθενογένεση αλλά απλά να παρουσίαζουν την πραγματικότητα και καθημερινότητα του κάθε δημιουργού. Αυτό θα κάνω λοιπόν και εγώ κι αν βρεθεί έστω και ένας άνθρωπος να διαβάσει με ενδιαφέρον αυτά που έχω να πώ για μένα θα είναι τρομερή επιτυχία.

Αγαπητό επομένως ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο,

σήμερα το πρωί στεναχωρήμενη που το Σάββατο η πανάρχαια τσάντα μου για τη θάλασσα έκανε τον κύκλο της και έσπασε αποφάσισα να την ανακυκλώσω με τον δικό μου μοναδικό τρόπο....Απο παιδί είχα ένα πρόβλημα στο να πετάω αντικείμενα, με έθλιβε πως κάτι που δεν μας χρησιμεύει πιά το πετάμε στο καλάθι των αχρήστων ξεχνώντας πως κάποτε μας χρησίμεψε. Αποτέλεσμα αυτής της ψυχολογικής διαταραχής μου ντουλάπες γεμάτες αντικείμενα και ένα παρατσούκλι απο την πάντα πρακτική και τακτική μαμά μου "gomiyasan" δηλαδή σκουπιδιάρης στα Ιαπωνικά.
Με το άχρηστο πλέον ύφασμα της τσάντας αποφάσισα να φτιάξω μια γεμιστή γατούλα την οποία στη συνέχεια προσάρμοσα σε ένα αυτοσχέδιο κολιέ για τον λαιμό. Αλλά ας σας δείξω βήμα πρός βήμα τι έκανα...




1)Ζωγράφισα το περίγραμμα μιας γατούλας σε λευκό χαρτί














2)Έκοψα το πατρόν













3)και το στερεωσα με μια καρφίτσα πάνω σε δύο κομματάκια ύφασμα που έκοψα απο την παλιά μου τσάντα
















4)Ζωγράφισα με ένα μαρκαδοράκι το περίγραμμα και στη συνέχεια αφού ξεκαρφίτσωσα το πατρόν έκοψα τις δύο γατούλες













5) Απο την καλή μερία της μίας γατούλας έραψα δυο χαντρούλες για ματάκια και με κλωστή έφτιαξα μουστάκια

















6) Γύρισα ανάποδα την καλή πλευρά και απο πίσω εφάρμοσα τη δεύτερη γατούλα. Έραψα καταμήκος όλου του περιγράμματος τις δύο γατούλες αφήνοντας ένα μικρό κενό κάτω απο τα ποδαράκια.Γύρισα το μέσα έξω και με την βοήθεια ενός μυτερού ξύλου γέμισα με βαμβάκι την γατούλα.

7)Έραψα το μικρό κενό και πέρασα μια κορδελίτσα στο λαιμό της για τσαχπινιά...






















8) η γεμιστή γατούλα μου ήταν έτοιμη!!!




















9) Τέλος την εφάρμοσα σε ένα γρήγορο αυτοσχέδιο κολιέ.

















Πλέον ένα κομματάκι της τσάντουλας μου θα είναι πάντα μαζί μου. Και κάτι τελευταίο κάπου είχα διαβάσει πως όταν χάνουμε αντικείμενα αυτό συμβαίνει γιατί απλά τα ξεχνάμε και τα αγνοούμε...Πχ μια παλιά κασέτα τραγούδια που δεν βρίσκουμε πουθενά είναι γιατί την αγνοήσαμε εκείνη το καταλαβε πληγώθηκε και έφυγε....Η λήθη πληγώνει ακόμα και τα άψυχα!