"zoosan και kirin"

Σήμερα θα σας πώ δύο ιστορίες που κάπου στο τέλος θα γίνουν μία....

Τις ώρες που είμαι στην δουλειά τον γίο μου τον κρατάει η μαμά μου. Όπως έχω γράψει χιλιάδες φορές (συγχωρείστε με αν γίνομαι κουραστική) η μαμά μου είναι απο την Ιαπωνία. Το αποτέλεσμα λοιπόν των πολλών ωρών που περνάει ο μικρός με την γιαγιά του, η καλύτερα την "obatsan" του, είναι να έχει μάθει αρκετές ιαπωνικές λέξεις τις οποίες μπερδεύει πολλές φορές με διάφορες ελληνικές μέσα στην ίδια πρόταση. Δύο απο τις λέξεις αυτές, που αν και τις γνωρίζει και στα ελληνικά προτιμάει να χρησιμοποιεί τις ιαπωνικές, είναι ο ελέφαντας δηλ ο "zoosan" και η καμηλοπάρδαλη δηλ η "kirin". Mια μέρα που είχαμε πάει στον παιδότοπο βλέπει κάτι ζωγραφίες στους τοίχους και γυρίζει και λέει με μία φυσικότητα στην κοπέλα που πρόσεχε τα παιδάκια "Κοίτα εκεί είναι ένας zoosan και μια kirin..." H κοπελίτσα για πολλή ώρα προσπαθούσε να καταλάβει τι της έλεγε ώσπου απελπισμένη πλέον απο την επιμονή του Δημήτρη με φωνάζει και μου λέει "Κάτι θέλει αλλά δεν καταλαβαίνω τι?" Μόλις με βλέπει μου λέει ο μικρός "Ρε μαμά ένας zoosan και μια kirin!" μες τα νεύρα που δεν τον καταλάβαιναν. Όταν εξήγησα της κοπέλας πως έχει η κατάσταση γελούσε για ένα πεντάλεπτο!

Και περνάμε στην δεύτερη ιστοριούλα. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις χαρτό-χειροτεχνίες όπως φαντάζεστε ήμουν μέσα στις απορίες...Έβλεπα τις ορολογίες και αναρωτιόμουν σε πιά γλώσσα είναι. Distressing, embossing, clear stamps, acrylic blocks κτλ κτλ μου φαινόντουσαν αλαμπουρνέζικα. Τότε πρωτό-έμπαινα σε ένα σχετικό με το αντικείμενο φόρουμ και αν και ντρεπόμουν απίστευτα έκανα δειλά δειλά μερικές ερωτήσεις. Μου είχε κάνει λοιπόν εντύπωση μια συγκεκριμένη κοπέλα που αν και ήταν βετεράνος στο αντικείμενο δεν βαριόταν ποτέ μα ποτέ να μου απαντάει ακόμα και αν ήταν ίσως η χιλιοστή φορά που απαντούσε σε κάτι αντίστοιχο. Τα χρόνια πέρασαν ( ε καλά 2 χρόνια μόνο) εγώ εξοικειώθηκα με το αντικείμενο και σιγά σιγά δικτυώθηκα και με τις άλλες κοπέλες που ασχολούνται με κάτι παρόμοιο. Ποτέ μου όμως δεν ξέχασα αυτή τη συγκεκριμένη κοπέλα (που όλες σίγουρα γνωρίζετε και αγαπάτε) και που ακόμα και σήμερα στηρίζει όλους όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα αλλά και εμάς τις πιο παλίες τρέχοντας κάθε φορά με απαντήσεις (το όνομα θα αποκαληφθεί πιο κάτω μην είστε ανυπόμονες...)!

Πριν λοιπόν δύο μέρες η κοπέλα αυτή μου εξέφρασε τον θαυμασμό της για τα τσόχινα που φτιάχνω και εκτός απο το ότι το θεώρησα μεγάλη τιμή βρήκα επιτέλους τον τρόπο να πώ επιτέλους το δικό μου ευχαριστώ. Δεν ήθελα όμως να φτιάξω κάτι που έχω ξανακάνει ήθελα να είναι κάτι μοναδικό! Καθόμουν έτσι επι ώρες πάνω απο ένα χαρτί μουτζουρώνοντας μέχρι να μου έρθει έμπνευση. Και η έμπνευση ήρθε απο αλλού! Ο μικρός με πλησιάσε και κοίταξε τις μουντζούρες " Μαμά τι κάνεις ζωγραφίζεις?" με ρώτησε. "Ναι" του είπα απογοητευμένη. "Ε τότε φτιάξε ένα zoosan και μια kirin!" είπε εκείνος. Και εγώ έφτιαξα έναν zoosan και μια "kirin"! Έτσι γεννήθηκαν 2 ακόμα παρτόν που σιγά σιγά με υπομονή έγιναν 2 στολιδάκια που σύντομα θα ταξιδέψουν σε ποιόν άλλο απο το Κατερινάκι τον φύλακα άγγελο όλων των ελλήνων νομίζω scrapbookers kai card makers!

Καλό βράδυ σε όλους ;)
υγ: Ευχαριστώ και τον Δημητράκη που αν και μετά απο πόλεμο μου δάνεισε τα παιχνιδάκια του για να κάνω την φωτογράφιση!
υγ2:Για τις επόμενες τρείς μέρες θα αποτοξινωθώ απο το ίντερνετ...το κάνω κατα καιρούς χαχα . Καλό τριήμερο λοιπόν σε όλους και τα λέμε απο Τρίτη!