Μπορεί να αργώ αλλά δεν ξεχνώ!

Ο κόσμος των Ελλήνων crafters είναι ένας αξιοθαύμαστος κόσμος. Ζω μέσα σε αυτόν εδώ και δύο χρόνια σχεδόν και μονίμως με εκπλήσσει ευχάριστα...Δεν λέω είμαστε οι περισσότερες θεότρελες , για τα σίδερα για την ακρίβεια χεχε. Προτιμάμε να ξοδεύουμε και το τελευταίο μας ευρώ σε υλικά και παρόλαυτα γκρινιάζουμε πως δεν έχουμε αρκετά...Ζαλίζουμε τους άντρες-συντρόφους-παιδιά μας με ορολογίες τύπου distressing , embossing, scoring κλπ και εκείνοι οι ταλαίπωροι ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουν τι θέλουμε να πούμε προσπαθούν να δείξουν ενθουσιασμό γιατί σε περίπτωση που τολμήσουν να ρωτήσουν "τι θέλει να πει ο ποιητής" ξέρουν πως θα ακολουθήσει πολύωρη αναλυτικότατη περιγραφή...Όποτε συναντιόμαστε μεταξύ μας νοιώθουμε τέτοια χαρά που βρεθήκαμε με κάποιον που μιλάει την ίδια γλώσσα που οι σιελογόνοι  αδένες δεν προλαβαίνουν να κάνουν την δουλειά τους και ξεραίνεται το στόμα μας από την λογοδιάρροια....Μαζεύουμε σαν ρακοσυλλέκτες ότι μπορείς να φανταστείς (από κορδέλες μέχρι χαρτόκουτα νουνού..) γιατί που ξέρεις κάπου μπορεί να μας φανούν χρήσιμα!!! Και το βασικότερο όλων μας διακρίνει μια ευαισθησία και μια γενναιοδωρία άνευ προηγουμένου, λέξεις όπως ανταγωνισμός δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μας την έχει αντικαταστήσει ο όρος "πηγή έμπνευσης" γιατί οι όμορφες δουλειές άλλων προκαλούν θαυμασμό και κίνητρο για επιπλέον δημιουργία...Είμαι όπως καταλάβατε πολύ περήφανη που ανήκω και εγώ σε αυτό τον όμορφο κύκλο και η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε όλους τους συνοδοιπόρους (και ειδικά σε μια) αυτού του ταξιδιού της δημιουργίας.

Το Κατερινιώ είναι ο "καλλιτέχνης" της παρέας μας! Ζει στο εξωτικό Ηράκλειο της Κρήτης και οι δημιουργίες της έχουν πάντα τόσο "βάθος"! Πολύπλευρη πολυτάλαντη και απίστευτα επικοινωνιακή είναι από "τις κόλλες" της ομάδας μας που μας κρατούν ενωμένες!Αν ήταν υλικό θα ήταν κάτι με υφή 100% . Αν και δεν έχω καταφέρει να την γνωρίσω ακόμα από κοντά  την φαντάζομαι χαμογελαστή, με πηγαίο χιούμορ και μια μικρή δόση "μαγκιάς" (ξέρετε αυτή την καλή μαγκιά που εμένα μου λείπει...). Πιστεύω πως είναι γνήσιο παιδί της Κρήτης έχει όλα αυτά που λατρεύω στου Κρητικούς με μόνη διαφορά πως η μόνη βεντέτα που έχει ανοίξει εκείνη είναι με τα πινέλα, τους γύψους και τις μπογιές της! Αυτός ο "καθαρός" λοιπόν άνθρωπος πριν από αρκετούς μήνες γνωρίζοντας με ελάχιστα μου έστειλε ένα πακετάκι με υλικά φέλτ. "Είναι κρίμα μου είπε να τα έχω και να αραχνιάζουν ,θα στα στείλω μπας και σε σένα φανούν χρήσιμα"! Έτσι ένα πρωί ο ταχυδρόμος έφερε το κουτί με τα καλούδια από την Κρήτη και η χαρά μου ήταν απίστευτη. Όταν την πίεσα να μου πει τι θα μπορούσα να της στείλω για αντάλλαγμα μου έδειξε κάτι απίστευτα φέλτ κεκάκια που θα ήθελε να έχει ένα για να το κρεμάσει στο αυτοκίνητο της.

Για μήνες το σκεφτόμουν...Οι 3D φέλτ κατασκευές δεν είναι και το φόρτε μου...Ήθελα να είναι κάτι όμορφο γιαυτό και το καθυστερούσα. Ώσπου την περασμένη εβδομάδα το πήρα επιτέλους απόφαση πως από το να με περνάει η κοπέλα για γαϊδάρα καλύτερα να με θεωρήσει ατάλαντη και είπα να δοκιμάσω και ότι βγει. Το τελικό αποτέλεσμα βγήκε συμπαθητικό έως χαριτωμένο θα έλεγα αλλά και πάλι δεν έβρισκα τον τρόπο που κάτι τέτοιο θα μπορούσε  να κρεμαστεί στον καθρέφτη ενός αυτοκινήτου....Έφτιαξα έτσι και μια κλασσική πλέον κουκουβαγίτσα με κορδελίτσα για το αυτοκίνητο  που έχει γίνει άλλωστε και το σήμα κατατεθέν μου. Για να συμπληρώσω το δωράκι έφτιαξα μια καρτούλα tag (το μόνο ίσως που πλησιάζει λιγάκι το στύλ της παραλήπτριας) και ένα κουτάκι για να βάλω μέσα το γλυκάκι μου. Σήμερα τα έκανα δεματάκι και τα έστειλα επιτέλους στον προορισμό τους.

το κεκάκι

το κεκάκι απο ψηλά

και μια κοντινή

η κουκουβαγίτσα

το κουτάκι

και το tag

Κατερίνα μου ξέρω πως το κεκάκι μου δεν πλησιάζει καν σε ομορφιά αυτά που μου είχες στείλει αλλά έκανα  ότι καλύτερο μπορούσα...Ελπίζω να βρει μια γωνίτσα στο εργαστηριάκι σου και κάθε φορά που το βλέπεις να γλυκαίνεσαι και να με σκέφτεσαι. Συγνώμη και πάλι για την καθυστέρηση αλλά όπως βλέπεις μπορεί να αργώ αλλά δεν ξεχνώ ;)

Καλό απόγευμα σε όλους!

.