"Μπαμ"!

Οι συνειρμοί που κάνει το ξερό μου το κεφάλι ώρες ώρες είναι απίστευτοι... Πριν από μερικές μέρες στην κουβέρτα που δουλεύω έφτασα στο σημείο εκείνο που τα νήματα για τα μοτιφάκια δεν θα με έφταναν για να προσθέσω ακόμα μια σειρά αλλά παρόλαυτα περίσσεψε λίγο νήμα από όλα τα χρώματα. Πάντα μου συμβαίνει αυτό πάντα λιγάκι περισσεύει και έχω γεμίσει μικρά χρωματιστά μπαλάκια από νήματα από όλα τα project που έχω φτιάξει. Σκεφτόμουν λοιπόν πως θα μπορούσα να τα αξιοποιήσω και τότε ανεβάζει η φίλη μου η Μυρτώ κάτι εντυπωσιακότατα make over επίπλων και παθαίνω σοκ από την τελειότητα αυτών που μεταποίησε. Και "μπαμ" μου σκάει η πρώτη ιδέα. Τι καλά σκέφτομαι που θα ήταν να έβαφα το κρεβάτι που έχω στον ξενώνα να το κάνω άσπρο για να φαίνεται η κουβερτούλα που πλέκω ακόμα πιο όμορφη! Για μέρες ζάλιζα την Μυρτώ για το πως θα το έκανα και για το τι υλικά θα χρειαζόμουν και στο ενδιάμεσο "μπαμ" μου έρχεται η δεύτερη ιδέα....Αν το βάψω τελικά άσπρο τι καλά που θα ήταν να έφτιαχνα ένα λευκό κλαδί διακοσμητικό για το τοίχο. Και στο καπάκι η τρίτη "μπαμ" και με τα απομεινάρια να πλέξω μια γιρλάντα με καρδούλες και αστεράκια για να ταιριάζει!!!! "Μπαμ" τέταρτη σκέψη και ένα πουλάκι από αυτά της Λούσυ!!!! "Μπαμ" και να φτιάξω και την παλιά καρέκλα με ύφασμα στο χρώμα του δωματίου!! Και για να μην σας κουράζω μέσα στο μυαλό μου έχω οργανώσει ολόκληρη  handmade ανακαίνιση γιαυτό το δωμάτιο με σκοπό όταν τελειώσω την κουβέρτα (που προς το παρόν επειδή ενώνω πάει αργά λόγω ζέστης....) το δωμάτιο που θα την στρώσω να μοιάζει λιγάκι με αυτά που βλέπω και ζαχαρώνω στο pinterest με το μίνιμουμ κόστος (κοινώς με ότι έχω ήδη...)

Οι πρώτες ενέργειες λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση έγιναν :) Τα χρώματα τα κεριά και τα βερνίκια είναι στο δρόμο τους ( τώρα μπορεί να μην βλέπεται το αποτέλεσμα αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο!) Το κλαράκι επιτέλους με πολλές διακοπές είναι έτοιμο και οι ιδέες συνεχίζουν να με χτυπάνε η μια πίσω από την άλλη μην ξέροντας από που να πρωτοξεκινήσω...

Σήμερα θα σας δείξω λοιπόν το κλαράκι που έφτιαξα γιατί όλο το δωμάτιο θα με πάρει χρόνο να το τελειώσω και κατά καιρούς θα σας δείχνω και άλλα επιμέρους στοιχεία μέχρι το τελικό tah dah που θα είναι τα έπιπλα μαζί με την κουβέρτα ;)

Για το κλαδί που πιο πολύ κούτσουρο το λες παραλίγο να με τσιμπήσουν σφήκες αλλά χαλάλι του μιας και είναι τέλειο. Το έξυσα να φύγει ο φλοιός και το έβαψα με ακρυλικό λευκό. Για την γιρλάντα χρειάστηκε να περάσω τα αστεράκια modge podge από την πίσω πλευρά για να μην κατσαρώνουν και αρκετές φορές να την λύσω και να την δέσω μέχρι να βρω το σωστό τρόπο που θα ταίριαζε καλά στο κλαδί. Για το πουλάκι δεν δυσκολεύτηκα ευκολότατο είναι να το δοκιμάσετε! Τέλος τα γραμματάκια για πλεκτά τα ξεκίνησα και αυτά και στο τέλος επειδή δεν μου βγήκαν όπως τα ήθελα τα έκοψα σε χαρτί και με πολλά layers κολλημένα μεταξύ τους κατάφερα να τα φέρω σε καλό πάχος ώστε να στέκονται

Αυτό λοιπόν είναι το κλαράκι μου που πολύ το αγάπησα και που τώρα περιμένει υπομονετικά να τοποθετηθεί πάνω από το κρεβάτι του ξενώνα.

Αυτά από μένα προς το παρόν σας αφήνω να πλέξω κανένα φυλλαράκι γιατί έχει μείνει ακόμα λίγο νήμα και μόλις σκέφτηκα και κάτι καινούριο "μπαμ"!

Hacuna Matata everybody

υγ: Μυρτώ φωτιές άναψες σε όλες μας αν το κατάλαβες χαχαχα και αφήσαμε τα χαρτιά και πιάσαμε τα πινέλα!

A blog hop with a difference!

ΟΚ you know me i love blog games especially when they come with a great honor. Sweet and talented Christina picked me as one of her favorite crafters/bloggers to this blog hop with a difference and i am so thankful! So now i have to continue this blog hop by answering some questions about me and by picking  my three favorite crafters to introduce you. Original isn't it??? So here we go:

1. What am i working on right now?
Hmmm....tough question this one. You see i am not a usual crafter...Most of times i am working on  many projects at the same time. My creativity is chaotic but i am used to it. But here in Greece during summer temperatures are so high that i cannot get my ass on my craft room to create. I love summer walks, cold beers and of course sea. So i leave aside my creative aspect for a while. This May i made the mistake to begin a new crochet blanket just before summer. The pattern is called "flowers in the snow" from Solstrikke  and every time i feel my hand  "itchy" i work on it. So beside this little progress on my new blanket right now i am working on nothing else and guess what????? I really enjoy this break from everything ;)

2. How long does it take to create a project?
Depends on the project but generally i am quick. All my projects bothering me 24/7 until they are finished... Like an unfinished business that have to be closed. So add to that the fact that i work many things at the same time and you will take a glimpse of what is happening on my mind...A twin crochet blanket might be finished in one month....a layout in an afternoon... a mixed media canvas during  two days...a felt doll in five hours...and so on.

3.What are my fav things i love to create with at the moment?
I love papers....yarns...threads....and colors in all forms from colored pencils to acrylics not only now but all the time! I am a troubled crafter who is still searching for the one and only love to devote her creative energy. So, too many fav things for me so far :)

4.How does my creative process work?
First the idea comes like a hurricane on my mind. I sleep on it for some days... Then i purchase all the needed supllies and i am ready to start. Music on headphones strong coffee on my mug and the fun begins! Easy huh???

5.How do i become inspired?
I can be inspired literally by anything! By a fairytale....by a quote on internet...by the clouds and their shapes...by the sound of the laugh of my son. Life is full of stimulating things all you have to do is let your senses do their work and then try to make what you received with the means you have something beautiful. That's my philosophy and that is what i am trying to do....

6.What is my signature style???
Oh i honestly don't know! I have my own style but i don't know the right word to explain it. My craft friends tell me that i use my soul to everything i make and that it is so obvious... Yes, it is truth i may not always like my work but it is part of who i am....So  no signature style for me but instead i will tell you the first word people say when they hear my name ...OWLS..ha ha yes for most of them puccarina is synonymous to felt owls!

 

Enough about me, time to talk about other talented ladies now! As part of this blog hop i have to choose three others lady... Seriously????? Only 3???? Well as a member of the greek craft community i have so many talented friends especially great scrapbookers. But i won't pick between them as i would like to introduce to my followers some other ways beyond scrapbooking to artsy express yourself. I wrote "artsy" and this is a great transition to my first lady as she is the most "artsy" person i have ever met!

 
Myrto was and still is a breakthrough for greek crafters. She believed that greek ladies can make art and introduced to most of us the "mixed media" term.She is always willing to answer our questions with patience about colors mediums and techniques. She loves to get her hands dirty and when she does it the result is stunning. Maybe her work is darker and more mysterious than mine but i so so love it. Her great love is the art of bookbinding and the last two years (i think two...) she is not only an artist but a teacher also. Stop by to see her work ( you can find her here and here) and before i pass to the next lady i want to say here to Myrto that i am very lucky that i met her not only because she is so talented but because she taught me one thing...when you love something from the bottom of your heart you can make it work beside the difficulties. You my friend are my living proof that in these strange days for our country a dreamer can survive! I wish you all the best <3>

Vivika is young sweet and beyond talented. With a ball of yarn and a crochet hook she can bring to life adorable creatures with unique names and a story following them. Her creations was one of the reasons i decided to learn to crochet although i found out that amigurumi demands great skills and still haven't work on them.... I love her work thoroughly it is so complete and tasty from the little fellows to their photoshooting and presentation. There is no chance to visit her blog and not fall in love! Keep Vivika the great work you are doing i am great fan and i am so glad i had a chance to state it!

Last but not least I would like to introduce you Flora! This lady told me once "no one can estimate the time and efford it takes to handsew something but i don't mind...i love what i am doing and that is the point!" Flora is a kind talented lady that helped me so much when i began to work on felt. She could see me as a competitor but no Flora didn't. She was so willing to share her knowledges and experience. Thank you Flora for everything your felties are still my favorite ones on the whole world!

I hope you enjoyed this post. The next posts from these ladies will be on air Monday 11/8.
Hacuna Matata everybody!

Puccarina's diary Vol 5 "Το κοπροσκυλάκι μου"

Η σχέση μου και η αλληλεπίδραση μου με τους ανθρώπους ανέκαθεν υπήρξε ο κεντρικός άξονας της σκέψης μου. Λατρεύω να παρατηρώ το είδος μας που καταφέρνει πάντοτε να με εκπλήσσει και να με διδάσκει. Ο ερχομός του παιδιού μου υπήρξε μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη έκπληξη που μου επιφύλαξε αυτή η άτυπη μελέτη. Το να βιώνω από πρώτο χέρι πως ένας άνθρωπος γεννιέται χωρίς βιώματα και πως μέσα από καταστάσεις με μια μικρή δόση μαγείας του τυχαίου εξελίσσεται μέρα τη μέρα ήταν ότι πιο καθηλωτικό έχω ζήσει. Και το λέω αυτό προσπαθώντας όσο μπορώ να διαχωρίσω τον συναισθηματικό παράγοντα. Ακόμα και τώρα πέντε χρόνια μετά ο γιος μου με κάνει ώρες ώρες να τραβιέμαι σε μια γωνία και να τον παρατηρώ με θαυμασμό να χαράζει τα δικά του μονοπάτια με το μοναδικό τρόπο που καθένας μας κάνει. Κάποια στοιχεία του με ανησυχούν...άλλα με κάνουν να νιώθω περήφανη και άλλα μια μικρή ενοχή για το κατά πόσο ευθύνομαι εγώ. Τελευταία έπεσα όμως σε μια ανάλυση της θεωρίας του Χάους και απενοχοποιήθηκα σε μεγάλο βαθμό. Δεν θα αναλύσω την θεωρία αυτή ίσως γιατί ακόμα δεν την κατέχω στον επιθυμητό βαθμό αλλά θα γράψω τι κράτησα. Ο άνθρωπος είχε τόση ανάγκη να ελέγχει τα πάντα που ακόμα και το ανεξέλεγκτο θέλησε να το χωρέσει μέσα σε μια φόρμα. Επειδή όμως όσο εγωιστής και αν είναι δεν άντεξε να κλειδώσει την ελπίδα της αλλαγής σε μια προβλέψιμη κατάσταση το βάφτισε ελεγχόμενη αταξία! Φυσάω τον καπνό από το τσιγάρο μου και που θα πάει ο καπνός είναι αδύνατο να προβλεφθεί και αυτό λέει αντιπροσωπεύει την θεωρία του χάους. Και η παραμικρή αλλαγή των αρχικών συνθηκών αλλάζει την πορεία του καπνού...της ζωής μου....της ζωής όλων μας. Ακόμα και η μη πράξη μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή.Τόσοι παράγοντες λοιπόν που θα έπρεπε να είμαι ή τρελή ή πολύ εγωίστρια για να πιστέψω ότι μπορώ να χειραγωγήσω ή έστω να "προστατέψω"  το μέλλον του παιδιού μου. Εγώ απλά μαζί με τον μπαμπά του είμαστε οι κεντρικοί "ελκυστές" που αλλάζουμε κατά καιρούς ροή σε εκείνον δεν είμαστε όμως ευτυχώς και οι μόνοι! Αγκαλιάζω λοιπόν το γεγονός αυτό και χωρίς φόβο ή ενοχή συνεχίζω να κάνω ότι νιώθω σωστό περιμένοντας τη φύση να κάνει την υπόλοιπη δουλειά.

 

Στο παρελθόν έχω μαλώσει άπειρες φορές τον εαυτό μου για την παρόρμηση που με χαρακτηρίζει. Λες και πριν μελετήσω τη θεωρία του χάους την προκαλούσα ασυνείδητα αποδεχόμενη όλους τους ελκυστές που μου τύχαιναν στη ζωή μου ίσως γιατί αυτό το απρόβλεπτο είναι εκείνο που πάντοτε με γοήτευε περισσότερο από όλα. Κάποιες παρορμήσεις μου με πλήγωσαν....άλλες με έκαναν να βαρεθώ...άλλες  με έκαναν ευτυχισμένη αλλά όλες ανεξαιρέτως με δίδαξαν. Όχι λοιπόν και τόσο άσχημα τι λέτε? Γιατί ναι εγώ που το κεφάλι μου βράζει τις περισσότερες ώρες από τις σκέψεις όταν πρόκειται για αποφάσεις και μάλιστα κομβικές γίνομαι αυθόρμητη και διαισθητική  και βουτάω χωρίς πολλή σκέψη.

Πρόσφατα λοιπόν βρέθηκα μπροστά σε μια τέτοια απόφαση, έναν καινούριο ελκυστή  που δεν τον επιδίωξα και κλασσικά λειτούργησα για ακόμα μια φορά τελείως διαισθητικά...προτιμώ το διαισθητικά από το συναισθηματικά με κάνει λιγότερο ευάλωτη η επιλογή αυτής της λέξης.  Δυο μικρά καφετιά ματάκια με κοίταξαν νυσταγμένα μέσα από ένα φελιζόλ αντιδραστηρίων και χωρίς να το αναλύσω να το μελετήσω ήξερα από το πρώτο δευτερόλεπτο πως αυτά τα ματάκια ήθελα να με κοιτάζουν για πολύ καιρό.

Ένα κοπροσκυλάκι ήταν που είχε την ατυχία να γεννηθεί σε λάθος τόπο χρόνο με λάθος ίσως φύλο και που κάποιοι χωρίς μάλλον και εκείνοι να το σκεφτούν το παράτησαν στο έλεος του τυχαίου έξω από το νοσοκομείο που δουλεύω. Δεν θα τους αφορίσω για την πράξη τους, έχω σταματήσει εδώ και πολύ καιρό να κρίνω ένα αποτέλεσμα χωρίς να γνωρίζω τι το προκάλεσε. Αν δεν είχα βάρδια εκείνη την μέρα.... μπορεί και να μην διασταυρωνόμασταν ποτέ. Είχα όμως και παρά τις διαδικαστικές δυσκολίες, με το πείσμα που συνοδεύει σχεδόν πάντα τον αυθορμητισμό μου κατάφερα εδώ και ένα μήνα να την έχω σπίτι και να βλέπω αυτά τα καφέ ματάκια να με κοιτάζουν με προσμονή, με περιέργεια, καμία φορά και με απογοήτευση. Γιατί θηλυκή είχε την ατυχία να γεννηθεί η σκυλίτσα αυτή και λέω ατυχία γιατί όλα τα θηλυκά πάνω στο πλανήτη σηκώνουν στις πλάτες τους  το βάρος της πολυσυνθετικότητας που τα χαρακτηρίζει.

Η οικογένεια απόκτησε λοιπόν ακόμα ένα μέλος και μόλις τώρα ένα μήνα μετά που κάποια πράγματα μπαίνουν σε ρυθμό βρήκα τον χρόνο να γράψω γι αυτή τη αλλαγή. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την καθημερινότητα αυτής της συνύπαρξης. Όσοι με ξέρετε και από άλλα ηλεκτρονικά λημέρια τις περιπέτειες μας αυτές τις διαβάζετε εκεί. Ο λόγος αυτής της ανάρτησης άλλωστε άλλος είναι.

Χτες καθόμασταν οι δύο μας στο μπαλκόνι και ρεμβάζαμε, προσπαθώντας να δροσιστούμε με όποιο δυνατό τρόπο. Βρεγμένα πατουσάκια σε όλη τη βεράντα και ένα μπολ καρπούζι συμπληρώνουν την εικόνα αυτή. Ξαφνικά ένα μυρμηγκάκι εμφανίζεται, ξέρετε από εκείνα τα μεγάλα τα μαύρα. Εκείνη μόλις το αντιλαμβάνεται τρέχει προς το μέρος του. "Μη" φωνάζω εγώ αντανακλαστικά και μετά σωπαίνω και αφήνω το τυχαίο να λειτουργήσει. Ποια είμαι εγώ που θα εμποδίσω τον ελκυστή της. Για μισή ώρα το μυρμήγκι προσπαθεί να ξεφύγει από το ανελέητο παιχνίδι της τρομοκρατημένο και εκείνη παρά τον τεράστιο σε σχέση με εκείνο όγκο της είναι ενθουσιασμένη. Το σκουντάει με το πατουσάκι χωρίς να το πατάει. Το πιάνει με το στόμα χωρίς να το πληγώνει. Το κυνηγάει χωρίς να το παρασέρνει με τον άγαρμπο τρόπο της ηλικίας της .Και αφού αλληλεπιδρούν για μισή και βάλε ώρα με μένα να κοιτάζω έκπληκτη, το αφήνει να συνεχίσει τη ζωή του. Ο Δαβίδ και ο Γολιάθ σε πριβέ προβολή στο μπαλκόνι μου σκέφτομαι και αναρωτιέμαι τι ψυχολογικά θα έχει το μυρμηγκάκι στο μέλλον. Εκείνη κουρασμένη από το παιχνίδι έρχεται και κάθεται στα πόδια μου και αρχίζει να με γλύφει ώσπου αποκοιμιέται. Κρίμα που δεν ήταν παρόν ο Δημήτρης να το δει όλο αυτό. Να του δώσει αυτό το δύο μηνών κοπροσκυλάκι με τα ζωώδη ένστικτα του ένα μεγάλο μάθημα για τη ζωή. Εγώ πάντως αν και φουσκωμένη από το καρπουζάκι το μάθημα μου το πήρα! Όσο μυρμήγκι και αν νιώθω κάποιες φορές μπορεί "αυτός" (αυτά...)  που παίζει μαζί μου απλά να είναι ένα ευτυχισμένο κοπροσκυλάκι που στο τέλος θα με αφήσει να συνεχίσω τη ζωή μου πιο ευγνώμων ίσως και πιο συνειδητοποιημένη. Που ξέρετε μπορεί καταβάθος και το μικρό αυτό έντομο να το διασκέδασε λιγάκι το παιχνίδι αυτό.

Πλέον ένας καινούριος ορίζοντας ανοίγεται μπροστά μου. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο στη ως τώρα ζωή μου τα ζώα δεν είχαν εισέλθει. Αυτό το κοπροσκυλάκι είναι το πρώτο και αν και γονιδιακά εγώ θεωρούμαι πιο προικισμένη από εκείνο, μέχρι στιγμής εγώ περιορίζομαι να το μαθαίνω απλά πράγματα όπως που να κάνει τα τσίσα του,ενώ εκείνο κατάφερε να με μάθει κάτι πολυπλοκότερο και χωρίς να έχει καν την πρόθεση να με διδάξει! Αρχίζω σιγά σιγά να κατανοώ τα βαθιά δεσίματα (αλλά και τις υπερβολές που τα συνοδεύουν) που φίλοι έχουν με τα ζώα τους και βλέπω πράγματα μέσα από ένα νέο πρίσμα τι κι αν η σχέση μας μετράει μόλις 20 μέρες ζωής...

Όπως καταλάβατε αυτή η ανάρτηση είναι μόνο μια αρχή. Φαντάζομαι θα υπάρξουν και άλλες γιατί οι παράγοντες που με εμπνέουν να πιάνω το πληκτρολόγιο αυξάνονται και πληθύνονται. Πάλι ο ύπνος την πήρε πάνω στο πόδι μου και τώρα που γράφω. Δεν με ενόχλησε καθόλου τόση ώρα λες και καταλαβαίνει πως  για μένα το γράψιμο είναι κάτι σημαντικότερο από τις δουλειές του σπιτιού. Γυναίκα σας λέω με νιώθει κομματάκι περισσότερο από όσο με νιώθουν τα αρσενικά δίποδα του σπιτιού, που όποτε πιάνω πληκτρολόγιο σεληνιάζονται! Πάω να την ταΐσω και να παίξω λιγάκι μαζί της πριν πάω στη δουλειά ...

Hacuna Matata everybody!     

υγ: Μ αρεσει που σας υποσχέθηκα δημιουργική ανάρτηση  χαχαχα αλλά η μικρή προς το παρόν σε συνδυασμό με τον καύσωνα με έχουν μετατρέψει σε ένα τεράστιο "τεμπελόσκυλο" ;)