More owls

Τελικά οι κουκουβάγιες είναι πολύ της μόδας τελευταία. Αφού να σκεφτείτε η δημοφιλέστερη ανάρτηση αυτού του μπλόγκ ήταν οι πρώτες κουκουβαγίτσες που είχα φτιάξει πέρσυ τα Χριστούγεννα... τυχαίο δεν νομίζω!

Όταν λοιπόν η μαμα- Ηλιάνα μου ζήτησε να τις φτιάξω για την βάφτιση της κορούλας της 10 μικρές κουκουβαγίτσες και μια μεγαλύτερη για να την βάλει πάνω στην βαφτιστική λαμπάδα δεν μπορώ να πώ πως έπεσα και απο τα σύννεφα.

Με χαρά λοιπόν σας παρουσιάζω τους φτερωτούς μου φίλους που μου κρατούσαν παρέα τις τελευταίες μέρες και που αύριο θα "πετάξουν" για τον προορισμό τους.

Ελπίζω η μαμά Ηλιάνα να μείνει ευχαριστημένη και εύχομαι μέσα απο την καρδία μου η βάφτιση της μικρούλας της να είναι όσο ονειρεμένη έχει φανταστεί!

Θα ήθελα να γράψω και άλλα , αλλά ο μπλόγκερ τα έχει παίξει τελείως σήμερα....είναι αδύνατο να δώσω στην ανάρτηση μου την μορφή που θέλω ουφ...

Καλό απόγευμα σε όλους!

Hi Casanova

Δημιουργικά έχω μια "αχίλλειο πτέρνα" τα layouts ή ελληνικότερα τις συνθέσεις. Η αλήθεια είναι πως 4 έχω φτιάξει όλες κιόλες εδώ και 2 χρόνια η μία χειρότερη απο την άλλη! Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που σταμάτησα στις τέσσερις συνθέσεις...οτι δηλαδή το τελικό αποτέλεσμα δεν με αντιπροσώπευε και δεν μου άρεσε καθόλου!

Και ενώ θα έπρεπε να το έχω πάρει επιτέλους απόφαση πως δεν το έχω το χάρισμα στις συνθέσεις είχα μερικούς καλούς λόγους που με παρότρυναν να το ξαναδοκιμάσω.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι έχω μια αδελφή που τραβάει καταπληκτικές φωτογραφίες! Και μια καλή φωτογραφία πως να το κάνουμε σε τσιγκλάει να κάνεις κάτι μαζί της...
Ο δεύτερος λόγος ήταν πως θα μου άρεσε κάποτε να μπορώ να αποκαλούμε "scrapbooker". Αυτή η λέξη απο την αρχή με μάγεψε ίσως γιατί δεύτερο συνθετικό της είναι η λέξη "book" που λατρεύω.
Και ο τρίτος και τελευταίος λόγος είναι πως θα ήθελα να ομορφύνω κάπως τις αναμνήσεις του μικρού μου , που μετά απο χρόνια θα τις κοιτάζει και θα νοσταλγεί.

Όσο όμως έβλεπα τις πανέμορφες συνθέσεις των ελληνίδων scrapbooker(που συνεχώς διακρίνονται και στο εξωτερικό γιούπι!) τόσο μπλόκαρα...Που να πάω η καλή σου ξυπόλυτη στα αγκάθια????

Πριν απο μέρες εκεί που χαρχάλευα τα πράγματα μου βρήκα μια φωτογραφία που είχε τραβήξει και τυπώσει η αδελφή μου και ήταν τόσο όμορφη που είπα να το τολμήσω και ότι βγεί. Η συγκεκριμένη φωτογραφία (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) είναι σαν να λέει απο μόνη της μια ιστορία. Αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό μόλις την αντίκρυσα ένα τραγουδάκι της Βίκυ Λεάνδρος πανάρχαιο μεν αλλά ότι έπρεπε για τη φωτό. Έτσι είχα την φωτό και τον τίτλο έτοιμο!

Πριν ξεκινήσω προσπάθησα να εντοπίσω τι είχα κάνει λάθος τις προηγούμενες φορές ώστε να αποφύγω τουλάχιστον τα ίδια λάθη και βρήκα αρκετά:
1)Και τις 4 φορές σκράπαρα (καλά τα ελληνικά μου σήμερα δεν παίζονται...) φωτογραφίες κακοτυπωμένες απο το ζαβό εκτυπωτή που τις επέλεγα γιατί μου ταίριαζαν στο θέμα της εκάστοτε πρόκλησης που ήθελα να συμμετάσχω. Αυτή τη φορά η φωτογραφία επέλεξε εμένα και όχι εγώ αυτή!
2)Προσπαθούσα να δουλέψω πάνω σε κάποιο χαρτί με σχέδια σαν βάση όταν η εμπειρία μου απο τις κάρτες μου έχει αποδείξει πως δουλεύω καλύτερα σε κενή μονόχρωματική βάση.
3)Προσπαθούσα να καλύψω το μεγαλύτερο μέρος του 30 επί 30 χαρτιού πράγμα που με δυσκόλευε απίστευτα! Αν έχεις μάθει να δουλεύεις σε μια επιφάνεια μικρή όπως μια κάρτα πως να μπορέσεις να γεμίσεις μια σελίδα 30 επί 30? Λύση σε αυτό μου έδωσε η Αλίκη με μια πολύ χρήσιμη συμβουλή..."Ιωάννα δούλεψε σε ένα μέρος του χαρτιού και όχι σε όλο!" μου είπε και αυτό έκανα.
4) Τέλος έβλεπα και θαύμαζα διάφορα και προσπαθούσα να τα μιμηθώ. Κάθισα όμως και σκέφτηκα πως όπως μου αρέσει να χαζεύω και να θαυμάζω κοσμήματα αλλά σπάνια φοράω πάνω μου κάποιο έτσι και με τις συνθέσεις μπορεί να θαυμάζω τα λουλούδια , τις πέρλες, τις δαντέλες κτλπ κτλπ αλλά πάνω στις συνθέσεις μου σπάνια πρέπει να τα "φοράω" πολύ απλά γιατί τις κάνουν να νοιώθουν τόσο άβολα όσο εγώ όταν φοράω βραχιόλια ή δαχτυλίδια!

Αφού λοιπόν εντόπισα τα λάθη μου πήρα την φωτογραφία και μερικά υλικά και μετά απο αρκετή ώρα έφτιαξα κάτι που ευτυχώς με ικανοποιήσε περισσότερο απο τις προηγούμενες προσπάθειες μου.

Η συγκεκριμένη σύνθεση δεν ξέρω αν σας αρέσει είναι σίγουρα όμως SCRAP-booking πολύ απλά γιατί το κόστος των υλικών της είναι μηδενικό! Η σφραγγιδούλα στην πάνω αριστερή γωνία είναι free digi stamp, τα ελάχιστα patterned papers είναι κομματάκια που προορίζονταν για πέταμα, ο τίτλος είναι γραμμένος στο χέρι (θα ήθελα να είχα βάλει κανένα thicker αλλά δυστυχώς δεν έχω απο αυτά...), το washi tape δεν είναι washi χαχα είναι ένα χαζο ζελοτέϊπ που είχα πάρει πριν απο καιρό σε εξευτελιστική τιμή και που μεταξύ πίστευα πως δεν θα το χρησιμοποιήσω ποτέ,και τέλος το περίγραμμα είναι ζωγραφισμένο απο την αφεντομουτσουνάρα μου με πολύ υπομονή αδειάζοντας σχεδόν ένα μαύρο μαρκαδοράκι!

Εντάξει ξέρω πως δεν είναι αριστούργημα γιαυτό άλλωστε και δεν πρόκειται να την βάλω και σε καμία πρόκληση είναι όμως πως να το πώ πιο "πουκαρινίστική" και γιαυτό είμαι τρισευτυχισμένη!

Δεν ξέρω αν θα ξαναδοκιμάσω πάντως για πρώτη φορά το διασκέδασα πραγματικά και περιμένω με αγωνία να διάβασω τα σχόλια σας καλά και κακά.

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους ;)

υγ: αυτή την ανάρτηση είπα να την κάνω προγραμματισμένη μιας και θα είμαι μακρυά απο τον υπολογιστή μέχρι το Σάββατο..είμαι ειλικρινά περίεργη αν θα δημοσιευτεί τότε που έχω ορίσει να δημοσιευτεί ή όχι χαχα.
υγ2: πωπω με αυτή την ανάρτηση σπάω το προσωπικό μου ρεκόρ 11 αναρτήσεις μέσα σε ένα μήνα! Ελπίζω να μην με σκυλοβαρεθήκατε...

Motherhood...

Βαθειά μέσα μου ήξερα πάντα πως κάποτε θα γινόμουν μανούλα. Ήμουν και εγώ απο τα κοριτσάκια εκείνα που βασάνιζαν τις κουκλίτσες τους στο όνομα της μητρότητας που είναι μάλλον χαραγμένη στα γονίδια των περισσοτέρων γυναικών. Τις έκανα μπάνιο, τις πήγαινα βόλτες με ζαβά καροτσάκια, τις ταίζα, τις νανούριζα και όλα αυτά τα σχετικά και όταν βαριόμουν τις παρατούσα σε μια άκρη για παίξω κρυφτό ή σχοινάκι...

Μετά ήρθε η εφηβεία και φυσικά το μυαλό μου μόνο στην μητρότητα δεν ήταν! Τότε με απασχολούσε περίσσοτερο αν θα στρώσει το "κοκκοράκι" (θέε μου αυτά τα 80's) στο μαλλί, αν θα μου κάνουν αφιερώσεις στο ραδιόφωνο ( Κούλα μ ακούς?) αν θα μου αγοράσει η μαμά τα βρωμερά all star που είχα βάλει στο μάτι και άλλα παρόμοια που όσες είσαστε κοντά ηλικιακά σίγουρα θα καταλαβαίνετε...

Και μετά ήρθαν τα φοιτητικά χρόνια. Περίοδος αφύπνισης όπως την λέω εγώ χωρίς ενοχλητικά σπυριά και ενοχλητικές ορμόνες. Σε αυτή τη φάση της ζωής μου νόμιζα πως βρισκόμουν σε μια αποκάλυψη και φωτισμένη σαν το Βούδα ανακάλυπτα όλο και καινούρια πράγματα. Κάθε καινούρια μέρα ένοιωθα λές και ξυπνούσα απο ύπνο αιώνων το μόνο που κοιμόταν ήσυχα και ανενόχλητα ήταν η ανάγκη της μητρότητας.Όσο σκέφτομαι την καφείνη που κατανάλωσα κατα τη διάρκεια αυτών των χρόνων δικαιολογώ ίσως αυτή τη συνεχή υπερδιέργεση που ένοιωθα.

Ωσπου οι σπουδές τελείωσαν και είχε έρθει η ώρα να σοβαρευτώ επιτέλους και να μεγαλώσω. Έλα μου όμως που αυτό δεν είναι διακόπτης και τον γυρνάς...Όταν ξεκίνησα να δουλεύω πράγμα που έγινε λίγους μήνες μετά το πτυχίο μου (καλές εποχές τότε!) στην αρχή ενθουσιάστηκα επιτέλους θα προσέφερα. Στην συνέχεια απογοητεύτηκα...Και στο τέλος συμφιλιώθηκα πως όλη η επιφοίτιση των φοιτητικών μου χρόνων ήταν φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Νοστάλγησα τις κούκλες μου, τα σπυρία μου, τους καφέδες μου και μετά απο πολύ δουλειά σε προσωπικό επίπεδο κατάφερα να βρώ μια φόρμουλα συνδυασμού του ενήλικου σώματος μου με του αιώνια παιδικού-εφηβικού-φοιτητικού μυαλού μου.

Τη στιγμή λοιπόν που σαν άλλος Αρχιμήδης "εύρηκα" τις ισορροπίες μου ξαναγεννήθηκε μέσα μου αδιόρατα η ανάγκη της μητρότητας.

Όταν κράτησα το θετικό τέστ στα χέρια μου έκλαιγα και γέλαγα ταυτόχρονα... Χαιρόμουν και φοβόμουν ταυτόχρονα...Ήθελα να το μοιραστώ και να το κρατήσω μυστικό ταυτόχρονα...και γενικά ήμουν σε τέτοια σχιζοφρενική κατάσταση που τώρα που το σκέφτομαι και το γράφω κιόλας χαμογελάω μόνη μου! Δεν ξέρω αν ήταν παιχνίδι της χοριακής γοναδοτροπίνης των οιστρογόνων και της προγεστερόνης όλο αυτό ή αν ήταν απλά μια υγιής αντίδραση...

Για εννέα μήνες παρα κάτι μέρες πέρασα μια φάση που μόνο αν την έχεις ζήσει μπορείς να την καταλάβεις και που όσα βιβλία και να διαβάσεις γιαυτή μόνο όταν "μπαίνεις στον χορό" χορεύεις πραγματικά.

Δεν θα σας κουράσω με την εμπειρία της γέννας μου αν και έχει πολύ πλάκα αυτή η ιστορία και κάποια στιγμή θα πρέπει να την γράψω. Μιλάμε για κανονικό θέατρο παραλόγου εγώ να πονάω και ο αναισθησιολόγος αντί να κάνει την επισκληρίδιο να έχει πιάσει ψιλή κουβέντα με τον σύζυξ για τα κοψίδια της Βοιωτίας!!! Ούτε για την πρώτη στιγμή που αντίκρυσα το Πουκαρινάκι ίσως γιατί αυτό ακόμα δεν ξέρω πως να το περιγράψω με λέξεις....

Ένα μεσημεράκι λοιπόν του Ιουλίου με καύσωνα έξω και πέντε μέρες μετά την γέννα επέστρεψα σπίτι και όταν η πόρτα έκλεισε πίσω και όλοι οι επισκέπτες ξαναγύρισαν στην ζωή τους εγώ κοίταξα αυτό το 53 εκατοστά πλάσμα που κοιμόταν ήρεμο (προς το παρόν τουλάχιστον) και συνειδητοποιήσα πως πλέον δεν θα ξαναήμουν μόνη ποτέ!

Αυτή η συνειδητοποίηση βέβαια διήρκησε λίγα λεπτά γιατί στην συνέχεια ξεκίνησε ένας απίστευτος αγώνας δρόμου. Ταίσματα, αλλάγματα, κλάμματα, μπάνιο και φτού και απο την αρχή!Χρόνος για να φιλοσοφήσω την καινούρια κατάσταση ανύρπακτος. Βλέπετε το πλασματάκι αυτό δεν ήταν σαν τις κουκλίτσες που όταν τις βαρίομουν απλά τις ακουμπούσα στο κρεββατάκι τους...

Ωσπου σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά το τρέξιμο που μεταξύ μας απο κάποιο σημείο και μετά μπήκε στον αυτόματο ήρθε η ώρα της ενδοσκόπησης...Ανάμεικτα συναισθήματα, καινούρια άγχη που πλέον αφορούσαν όχι μόνο το τομαράκι μου, απίστευτη ευγνωμοσύνη για όλες τις στιγμές που μου είχε χαρίσει αυτό το πλάσμα, απίστευτη κούραση.

Φτάνω έτσι στο σήμερα όπου σχεδόν τρία χρόνια παίζω στην ομάδα που λέγεται "μαμάδες" χωρίς δυνατότητα μεταγραφής να έχω πάψει πλέον να κυνηγάω το κύπελο , βλέπετε όλοι οι παίκτες αυτής της ομάδας με το ζόρι στεκόμαστε στα πόδια μας, πιο γεμάτη και ευτυχισμένη απο κάθε άλλη φάση της ζωής μου να χτυπάω τα πλήκτρα του πληκτρολογίου μέσα στην μαύρη νύχτα γιατί μόνο τώρα έχω χρόνο να το κάνω.

Φυσικά αυτή "η κολώνια θα κρατάει χρόνια" αλλά μεταξύ μας το έχω πάρει πλέον απόφαση και δεν με νοιάζει καθόλου. Μπορεί κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει να κρύβει απογοητεύσεις (στην Ελλάδα ζούμε ας μην το ξεχνάμε), αγωνίες, τόνους ασιδέρωτα ρούχα και την μια ίωση πίσω απο την άλλη αλλά κρύβει ακόμα και άπειρες ευχάριστες εκπλήξεις που όσο κουρασμένος και αν είσαι σε κάνουν να χαμογελάς.

Αν λοιπόν με ρωτούσε κάποιος τι είναι η μητρότητα μάλλον θα απαντούσα ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή γεμάτο εκπλήξεις που αξίζει να το κάνεις!

Η αλήθεια είναι πως γιαυτόν τον τομέα της ζωής μου δεν μ αρέσει να μιλάω και ο λόγος πως φοβάμαι μην πώ μεγάλες κουβέντες ή κάνω βαρυσήμαντες δηλώσεις που ο χρόνος θα αποδείξει πως δεν μπόρεσα να τηρήσω...Προσπαθώ να μεγαλώσω το Πουκαρινάκι επιστρατεύοντας τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μου και ελπίζω όχι να μην κάνω λάθη, λάθη θα κάνω σίγουρα, αλλά να μην κάνω τα ίδια λάθη δύο φορές! Ο χρόνος, ο μικρός, και η συνείδηση μου θα με κρίνουν πολλά πολλά χρόνια μετά...

Απλά ξεκίνησα να γράφω ένα "μικρό" πρόλογο για κάτι που έφτιαξα για μια μανούλα που σε λίγο καιρό θα γίνει μανούλα για δεύτερη φορά και για ακόμα μια φορά προέκυψε ένα ολόκληρο κατεβατό που ελπίζω να μην σας τρομάξει όταν το αντικρύσετε το πρωί.

Ελπίζω να σας αρέσει η φέλτ "μανούλα" μου.
Καλημέρα σε όλους!
υγ: το κείμενο το αφιερώνω σε όλες τις "συμπαίκτριες" μανούλες ;)

υγ2: Ράνια μου,νομίζω πως με αυτή την ανάρτηση είναι σαν να έπαιξα στο παιχνιδάκι που με κάλεσες ε?? Μόνο που δεν είπα 7 πράγματα για τον εαυτό μου αλλά 1007 χιχι.

Three girly cards

After the last card i became pink addict! Yes i know i told you that pink is not my favorite color but the last few days my mojo is painted pink...

So last night i made not one, not two, but three girly cards!

With the first card i participate to the Forever Friends challenge blog and co. challenge with the theme "3D or/and Decoupage"

The second card was based on the sketch 157 of the blog Card Patterns

So this is the sketch:

and this is my entry:


Finally the third card was inspired by the sketch of Mojo Monday 233 which is the following:

and this is my entry:


Wish me good luck x3!
Goodmorning everybody.

ps: Τhank you Natasa!!!!! you know why ;)

Οι θησαυροί μου!

Όταν κάποιος αγαπά τις χειροποιήτες δημιουργίες τις αγαπά ακόμα και αν δεν τις φτιάχνει ο ίδιος... Απλά όταν φτιάχνεις και εσύ μπορείς και εκτιμάς λίγο παραπάνω τον κόπο ίσως που κρύβεται πίσω απο αυτές!

Ανέκαθεν λάτρευα τα χειροποιητα πράγματα γιαυτό και φυλάω όσα έχω στην κατοχή μου σαν μικρούς θησαυρούς! Αυτά μαζί με την συλλογή μου απο βιβλία θα είναι η κληρονομία που θα αφήσω στον πιο ευαίσθητο απόγονο μου χαχα.

Η σημερινή ανάρτηση μου λοιπόν δεν αφορά δικές μου δημιουργίες αλλά δημιουργίες "γνωστών" και αγνώστων που τις λατρεύω και πίσω απο την κάθε μια κρύβεται και μια ιστοριούλα!

Επειδή οι χειροποιήτοι θησαυροί μου είναι αρκετοί αποφάσισα να σας παρουσιάσω το top 5 μου με την σειρά που τους απέκτησα!

1)Worry Dolls
Σε μια βόλτα μου σε ηλικία 22 χρονών στην περιοχή του Ζωγράφου βρήκα ένα καταπληκτικό μαγαζάκι με εθνικ πραγματάκια. Ξέρετε απο εκείνα τα μαγαζάκια που μυρίζουν λιβάνι και έχουν παντού κρεμασμένες ονειροπαγίδες! Ώς γνωστή περίεργη μπήκα μέσα και χάζευα για ώρες...ευτυχώς ο πωλητής ήταν ένα εύχαρος τύπος που με άφησε να κοιτάζω ανενόχλητη. Αφού λοιπόν έπιασα και μύρισα άπειρα πράγματα σε μία γωνίτσα είδα ένα μικρό πολύχρωμο πουγκάκι. Απο περιέργεια το άνοιξα και μέσα βρήκα έξι περίεργα ανθρωπάκια και ένα χαρτάκι. Το χαρτάκι έγραφε :"Σύμφωνα με το θρύλο τα παιδία στην Γουατεμάλα λένε σε κάθε μια κουκλίτσα μια έγνοια κάθε βράδυ πριν πάνε για ύπνο και βάζουν τις κουκλίτσες κάτω απο το μαξιλάρι τους. Το πρωί οι κουκλίτσες έχουν πάρει μακρυά κάθε στενάχωρη σκέψη..." . Χωρίς δεύτερη σκέψη το πουγκάκι πήγε στο ταμείο και εκ τότε οι worry dolls μου είναι στο κομοδίνο μου μέσα για να παίρνουν μακρυά κάθε άσχημη σκέψη! Η αλήθεια είναι πως μια αμφιβολία την έχω αν και κατα πόσο είναι απο την Γουατεμάλα αλλά αυτό δεν με κάνει να αγαπάω λιγότερο αυτά τα παράξενα ανθρωπάκια που τόσο μου χρησίμεψαν σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου....

2)Handmade bag by Mrs Sachiko
Όταν άλλες λιώνουν μπροστά σε Luis Vuitton και Τous τσάντες εγώ έπαθα ανακοπή όταν η μαμά μου έφερε σπίτι μια τσαντούλα που της χάρισε μια γιαπωνέζα φίλη της. Την τσαντούλα αυτή την είχε φτιάξει εξολοκλήρου στο χέρι η εν λόγο κυρία. Μάχη έδωσα για να καταφέρω να την κάνω δική μου μιας και την ήθελαν και οι αδελφές μου και με την τύχη για σύμμαχο τελικά τα κατάφερα! (όποτε θέλουμε με τις αδελφές μου το ίδιο πράγμα παίζουμε πέτρα ψαλίδι πάπλωμα χαχα) Για χρόνια την κουβαλούσα όπου πήγαινα ώσπου μια μέρα την μάγκωσα κάπου και ένα κομματάκι της σχίστηκε... εκ τοτε την έχω φυλάξει μην μου πάθει κάτι, αλλά την βγάζω κατακαιρούς και την χαζεύω! Τυχαίο που οι λεπτομέρειες είναι απο τσόχα???? Δεν νομίζω!

3)Cape town treasures
To 2007 έκανα ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Cape town της Αφρικής και όταν οι υπόλοιποι συνάδελφοι έψαχναν για φτηνά διαμάντια εγώ βρήκα πολλά "χειροποιητα διαμάντια" με τα οποία γέμισα τις βαλίτσες μου!Όλα τα δώρα που έφερα σε φίλους και γνωστούς ήταν χειροποιήτα αριστουργήματα φτιαγμένα απο ευτελή υλικά με τόσο τάλεντο και μεράκι που ειλικρινά είναι να απορείς αν τα έφτιαξε ανθρώπινο χέρι! Απο αυτούς τους θυσαυρούς μου για σήμερα επέλεξα να σας παρουσιάσω το χειροποιητο σκαραβαίο μου που είναι η αδυναμία και του γιού μου και που συνεχώς τσακωνόμαστε γιατί προτιμάει να παίζει μαζί του παρά με τα παιχνίδια του! Το αυτοκινητάκι αυτό είναι φτιαγμένο αποκλειστικά απο κουτάκια αναψυκτικού...απόδειξη πως η τέχνη και το ταλέντο δεν χρειάζονται πάντα πανάκριβα υλικά για να ανθίσουν!

4)Bamboo mother
H κολλητή μου και νονά του γίου μου έχει την ίδια λόξα με μένα με τα χειροποιήτα και πάντα τα δώρα της είναι διαλεγμένα με αυτό το κριτήριο. Το 2009 και όντας έγκυος στον μικρό μου απέκτησα μια χειροποιητη κουκλιτσα απο φύλλα bamboo που κραταει στα χέρια της το μικρό της μωράκι, δώρο απο το ταξίδι στην Αυστρία που είχε κάνει εκείνη την εποχή η φίλη μου. Την αγάπησα για πολλούς λόγους... λίγο οι ορμόνες μου που χόρευαν ταγκό εκείνη την περίοδο λίγο η συνδυαστική σκέψη της καλής μου φίλης με έκαναν να δακρύσω απο χαρά όταν την πρωτοαντίκρυσα! Απο αυτή τη κουκλίτσα εμπνεύστηκα και εγώ μια δική μου δημιουργία αλλά αυτό θα αποτελέσει την επόμενη ανάρτηση μου ;)

5)Crochet treasures
Για το τέλος άφησα τα δύο πιο πρόσφατα αγαπημένα μου χειροποιητα αντικείμενα που τα βάζω μαζί γιατί έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Το πρώτο κοινό είναι το υλικό τους (μαλλί) και το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι φτιάχτηκαν αποκλειστικά για μένα με αγάπη και μεράκι απο ανθρώπους που δεν με γνωριζαν παρά μόνο μέσα απο αυτό το μπλόγκ!
Τα χειροποιήτα σουβέρ (ελπίζω να το γράφω σωστά...) μου χτύπησαν την πόρτα λίγο πριν τα Χριστούγεννα και ήταν το ομορφότερο δώρο που πήρα φέτος στις γιορτές! Μου το έφτιαξε η καλή μου η Άλεξ και μου το έστειλε έκπληξη! Απο τότε τα έχω στολισμένα στο σαλόνι μου και δεν αφήνω κανένα να μου τα πειράζει μην τυχόν και μου τα λερώσει! Η Άλεξ βέβαια με παροτρύνει να τα χρησιμοποιήσω αλλά εγώ αρνούμε πεισματικά. Είναι πολύ όμορφα για να ακουμπήσουν ατζαμήδες επισκέπτες τα γεμάτα υγρασία ποτήρια τους!

Τη χειροποιήτη kokeshi κουκλίτσα μου είχα την χαρά να την παραλάβω απο τα χέρια της δημιουργού της, της απίστευτα ταλαντούχας Νατάσας...Η χαρά λοιπόν ήταν πολλαπλασιασμένη επι 2! Όταν άνοιξα την επίσης χειροποιήτη τσαντούλα συσκευασίας που την συνόδευε ο ενθουσιασμός μου ήταν τέτοιος που μάλλον θα με πέρασαν για χαζή! Ο κόπος , η σκέψη, η τελειότητα που κρυβόντουσαν σε αυτή την amigurumi κουκλίτσα με σκλάβωσαν!!! Για όσες μέρες έμεινα Αθήνα την είχα στην τσάντα μου και την έδειχνα σαν γύφτικο σκερπάνι δεξία και αριστερά καμαρώνοντας πως φτιάχτηκε αποκλειστικά για μένα! Μόλις δε επέστρεψα σπίτι μου, φίλησα το παιδί μου και έτρεξα να την στολίσω κάπου που να την βλέπω καθημερινά και να την χαίρομαι χωρίς φυσικά να αφήνω κανένα να την αγγίζει και αυτή!

Ξέρω καλά πως ίσως η χρηματική αξία όλων αυτών που σας προανέφερα να μην είναι συγκλονιστική για μένα όμως είναι άκρως πολύτιμα!!! Αφού καμία φορά φαντάζομαι τον εαυτό μου πολλά χρόνια απο τώρα στο μέλλον με κάτασπρα μαλλιά να τα δείχνω σε κάποιο απόγονο όπως οι γιαγιάδες μας άνοιγαν τα τσίγκινα κουτία απο μπισκότα που μέσα έκρυβαν ασπρόμαυρες φωτογραφίες και ιστορίες...Τελικά είμαι ζάμπλουτη και αυτό πρέπει να το θυμάμαι πιο συχνά! Είμαι πολύ πλούσια γιατί έχω φίλους που με αγαπάνε και τους ευχαριστώ γιαυτό!

Αλλά για πείτε εσείς έχετε κρυμμένους θησαυρούς???? Μεταξύ μας θα μείνει ;) Θα χαιρόμουν πολύ να διαβάσω μια ανάρτηση σας για χειροποιήτα αντικείμενα που αγαπάτε και έχουν φτιάξει άλλοι...Δεν καλώ ονομαστικά άτομα να παίξουν μαζί μου απλά το αφήνω σε σας!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!
υγ: Απο χτές το βράδυ είμαι αγκαλία με την λεκάνη τουαλέτας! Η κυρία γαστρεντερίτιδα χτύπησε και τη δική μας πόρτα και τι πρωτότυπο ο μικρός που με κόλλησε το περνάει στο πόδι όταν εγώ έχω αφυδατωθεί εντελώς! Ευτυχώς το μεγαλύτερο μέρος της ανάρτησης το είχα ετοιμάσει μέρες πριν και έτσι ελπίζω η αδιαθεσία μου να μην είναι πολύ φανερή....

Enjoy scrapping : Guest designer!!!!

Όταν η Λένα απο το enjoy scrapping μου ζήτησε να γίνω guest designer για ένα προϊον που θα μου "ταιριάζε" μόνο δεν χοροπηδούσα απο την χαρά μου! Σε μια τόσο δύσκολη εποχή η Λένα τόλμησε να φτιάξει ένα ηλεκτρονικό κάτάστημα με είδη scrapbooking και με κίνητρο την αγάπη της για το αντικείμενο κατάφερε να δημιουργήσει ένα online κατάστημα που συναγωνίζεται επάξια καταστήματα του εξωτερικού τόσο σε τιμές όσο και σε ποικιλία προϊόντων!Φανταστείτε λοιπόν τι τιμή ήταν για μένα να μου ζητήσει η Λένα να σας παρουσιάσω ένα απο τα προϊόντα του καταπληκτικού αυτού καταστήματος!

Όταν έφτασε το πακετάκι με το προϊόν ειλικρινά έμεινα αποσβολωμένη! Ήταν ένα πανέμορφο kit τσόχας που ναι η Λένα είχε απόλυτο δίκιο μου ταίριαζε και με το παραπάνω! Την αγάπη μου για την τσόχα την βλέπετε συχνά μέσα απο τις δημιουργίες μου αυτό λοιπόν το kit είχε μέσα όλα όσα χρειάζονταν για μια εξαιρετική και χρηστική κατασκευή με κατατοπιστικότατες οδηγίες! Ιδανικό για όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην τσόχα ακόμα και για παιδιά με δημιουργικές ανησυχίες!!!! Αλλά επειδή με έπιασε η γνωστή μου λογοδιάρροια έφτιαξα ένα βιντεάκι για να πάρετε μια ιδέα περι τίνος πρόκειται!




Μέσα στο κίτ θα βρείτε αναλυτικές οδηγίες για τις διάφορες ραφές άκρως κατατοπιστικές! Δεν τις αναφέρω στο βίντεο γιατί δεν ξέρω την ελληνική μετάφραση τους χιχι....

Μα πείτε μου δεν είναι ονειρεμένο????

Αν θέλετε να φτιάξετε και εσείς το δικό σας κεκάκι-κουτάκι δεν έχετε παρά να πατήσετε εδώ ;)

Καλό βράδυ σε όλους!

Shiori ningyos!!!Guest designer... what an honour !

Όταν κέρδισα στην πρόκληση της Ευδοκίας στο Get Creative μόνο δεν δάκρυσα απο τη χαρά μου!!!Όταν ήρθε όμως η ώρα να ετοιμάσω το tutorial μου με έπιασε άγχος τρελό! Το να αντικαθιστώ την τόσο ταλαντούχα Ευδοκία ήταν ένα βάρος που έπρεπε να σηκώσω επάξια...Σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν τι μπορούσα να παρουσιάσω που να έχει κάτι απο μένα ,να είναι χρήσιμο στις κατασκευές μας, να είναι εύκολο και κατανοτητό και αγχωνόμουν περισσότερο. Ώσπου σκέφτηκα μια κατασκευή με οριγκάμι που όλο και περισσότερο γίνονται γνωστά στην Ελλάδα και που ίσως ενδιέφερε μερικούς να μάθουν. Οι "shiori ningyos" σαν ιδέα μου ήρθαν μια μέρα που άνοιξα ένα βιβλίο και έπεσε απο μέσα ένας σελιδοδείκτης με μια τέτοια μέσα...!!!Επιτέλους ήξερα τι θα σας παρουσιάζα.

Θέλετε λοιπόν να μάθετε να φτιάχνετε και εσείς κάτι τέτοιο?



Αν ναι δεν έχετε να κάνετε τίποτα παραπάνω απο το να επισκεφτείτε την σελίδα του Get Creative όπου υπάρχει pdf με τις αναλυτικές οδηγίες !

Ελπίζω να κατάφερα να ανταπεξέλθω επάξια στις προσδοκίες του Get Creative που με τίμησε επιλέγοντας με και που τόσο εκτιμώ και θαυμάζω! Ευχαριστώ απο καρδιάς την Ευδοκία που επέλεξε την κατασκευή μου, την Ειρήνη που φιλοξένησε με τόση χαρά το tutorial μου(που ήταν και τεράστιο... και την παίδεψε), αλλά και όλη την σχεδιαστική ομάδα που κάθε μήνα με εμπνέει με τις τόσο όμορφες δημιουργίες της.

Περιμένω απορίες,εντυπώσεις αλλά και να δώ τις δικές σας χάρτινες κουκλίτσες ;)

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

υγ:Μόλις πληροφορήθηκα απο τον καλό μου πως στο σπίτι θα είμαστε χωρίς ίντερνετ για κάποιες μέρες...οπότε θα χαθώ για λίγο αναγκαστικά....ελπίζω να αποκατασταθεί σύντομα το πρόβλημα! Εις το επανιδείν!

Ο εφιάλτης όποιου μίσεί το ρόζ....

Εδώ και μέρες έχει ανέβει η πρόκληση κάρτας του Get Creative που ζητάει να δημιουργήσετε μια καρτούλα επνευσμένη απο την χρωματική παλέτα: ροζ γκρί φούξια

Πριν απο μερικές μέρες προέκυψε η ανάγκη να φτιάξω μια καρτούλα για πολύ καλο σκοπό μάλιστα που θα ταξίδευε και πολύ μάκρυα και σκέφτηκα να δοκιμάσω να παίξω με την χρωματική παλέτα που ταίριαζε γάντι στην περίπτωση.

Έτσι σήμερα με μια παρεμβολή που παρακολούθησα με διακοπές κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον κατάφερα να την τελειώσω!

Οι κακοτοπιές πολλές και αυτή τη φορά.

Το πρωί διαπίστωσα πως δεν είχα γκρί κανσόν...Ντύνομαι και τρέχω σφαίρα στο βιβλιοπωλείο αφήνοντας τα γιουβαρλάκια πάνω στο μάτι της κουζίνας. Μόλις φτάνω τι να δώ μαύρο σκότος μέσα στο βιβλιοπωλείο..Ωχ λέω κλειστό είναι. Κάτι όμως μέσα έβλεπα να κινείται. Σπρώχνω την πόρτα και ήταν ανοιχτή. Μπαίνω μέσα και ρωτάω ανοιχτά είστε? Ναι, μου απαντάει ευγενικά η κυρία. Για να μην πολυλογώ σε συνθήκες ελλειπούς φωτισμούς βρίσκω ένα γκρί κανσόν πληρώνω και τρέχω σφαίρα σπίτι μην καεί το φαί. Για τις επόμενες ώρες έμπλεξα με δουλειές και με τον μικρό και δεν ξανακοίταξα το χαρτόνι. Όταν όμως το μεσημεράκι στρώθηκα να την φτιάξω με φρίκη διαπίστωσα πως το γκρί χαρτόνι δεν το έλεγες ακριβώς γκρί...Ήταν κάτι μεταξύ γκρί και ρόζ. Τι να κάνω όμως Τεταρτιάτικα???? Το κατάπια αφού δεν είχα και επιλογή και σκέφτηκα οκ... γκρί-ροζ-φούξια είναι η χρωματική παλέτα θα δέσει το γκρι-ροζ χαρτόνι.Το αποτέλεσμα όμως δυστυχώς μου παραβγήκε ρόζ( και εδώ κολλάει ο τίτλος της ανάρτησης). Αφού η Barbie νομίζω θα την ερωτευόταν αυτή την κάρτα. Ευτυχώς η παραλήπτρια πρώτον είναι γυναίκα και δεύτερον είναι μόλις 16 χρονών οπότε ελπίζω το ρόζ να είναι το αγαπημένο της χρώμα...Ιδού λοιπόν η καρτούλα που εμπνεύστηκα απο τον χρωματικό συνδυασμό:

Καλό απόγευμα σε όλους!
υγ: σήμερα δεν έχει πολλά υστερόγραφα είμαι ακόμα πολύ προβληματισμένη με αυτό που παρακολούθησα το μεσημέρι που το υστερόγραφο θα κινδυνεύε να περάσει σε έκταση την ανάρτηση!

Παραμυθάκι

Μια φορά και ένα καιρό
σ'ένα κόσμο μακρυνό
ζούσε μια πασχαλίτσα
με πουά κοντή φουστίτσα

Είχε μάτια καστανά
και πολύχρωμη καρδία
τα αστέρια όταν κοιτούσε
μια ελπίδα της γελούσε

Μα στον κόσμο τον σκληρό
είναι δύσκολο θαρρώ
να κρατήσεις στην καρδία σου
ζωντανά τα ονειρά σου

Και περνούσε ο καιρός
παγωμένος και σκληρός
ένοιωθε όλο και πιό μόνη
την ψυχή της να παγώνει

Επειδή όμως στην ζωή
έρχεται κάποια στιγμή
που όταν όλα είναι χαμένα
βγαίνει η αλήθεια απο το ψέμα

Σ ένα δρόμο ερημικό
συναντάει στο λεπτό
γκρί γατούλη ταξιδιάρη
με φατσούλα όλο χάρη

Τον κοιτάζει απο μακρυά
κάτι μέσα της χτυπά
λές και λιώνει όλο το χιόνι
την ψυχή της που πλακώνει

Και όσο εκείνος πλησιάζει
η ματία του μέλι στάζει
και κουνάει όλο χαρά
την ωραία γκρί ουρά

Φεύγει έτσι ο χειμώνας
που της φάνηκε αιώνας
και ανθίζει όλη η πλάση
την αγάπη να γιορτάσει

Τώρα δεν παραπατάει
ο γατούλης την κρατάει
που η καρδία του είναι μεγάλη
μαλακή σαν μαξιλάρι

Μέσα της τα βράδυα μπαίνει
τίποτα δεν την πικραίνει
και εκείνος τρυφερά
νιαουρίζει απο χαρά

Βγαίνει ο ήλιος το φεγγάρι
και το ταιριαστό ζευγάρι
αγαπίεται δυνατά
όσο ο χρόνος προχωρά...-

Το έγραψα πριν απο πολλά πολλά χρόνια και το ξαναβρήκα πριν μερικές εβδομάδες σε ένα ξεκαθάρισμα του εφηβικού μου δωματίου...δεν ξέρω γιατί δεν το πέταξα ίσως γιατί όταν το είχα γράψει ονειρευόμουν να μπορέσω κάποτε να το εικονογραφήσω κιόλας. Καλά δεν είναι και τίποτα σπουδαίο είναι γλυκούλικο όμως ε? Μέρες τώρα ήθελα να το "πετάξω" στο σύμπαν του διαδυκτίου αλλά δείλιαζα...Χτές έφτιαξα με αφορμή το ποιηματάκι-παραμυθάκι μια συνθεσούλα με τσόχα. Τα μόνα χρώματα τσόχας που μου έχουν απομείνει είναι κόκκινο, μαύρο, άσπρο και πράσινο...Έτσι προέκυψαν "οι ερωτευμένες πασχαλίτσες" που μεταξύ μας δεν μου πολυαρέσουν και σκοπέυω να τροποποιήσω λίγο το σχεδιάκι του πατρόν που έβγαλα. Αυτή τη φορά πάντως θυμήθηκα να βάλω κορδονάκι χαχα.

Καλο απόγευμα σε όλους!
υγ:με την ανάρτηση αυτή κατοχυρώνω τα πνευματικά διακαιώματα του ποιήματος μου χαχα όχι πως θα ήθελε κανένας να το περάσει για δικό του....
υγ2:βασικά ήθελα να βάλω γατούλα και πασχαλίτσα πάνω στο φύλλο για να ταιριάζει με το παραμυθάκι αλλά θα παρα ήταν σουρεαλιστικό άσε που δεν είχα γκρί τσόχα :p

"make a wish"

Τι κι αν μεγάλωσα εγώ ακόμα πιστεύω στα παραμύθια...Εσείς πιστεύετε??? Λένε πως οι νεραίδες κάνουν τις ευχές σου πραγματικότητα...Γιαυτό και εγώ θα κάνω μια ευχή σε καθεμία απο τις νεράιδες μου ελπίζοντας να βγεί πραγματική....
Do you believe in fairytales??? I still do!! They say that fairies make your wishes come true...So here are my wishes to each of my fairies hoping to come true...

Νεραϊδούλα της φωτιάς απο εσένα θέλω να κρατάς πάντα ζεστές τις καρδίες των ανθρώπων ιδιώς τώρα που το έχουν τόση ανάγκη.....
Fire fairy please keep warm people hearts especially these tough days....

Νεραϊδούλα του αέρα απο εσένα θέλω να φυσήξεις και να πάρεις μακρυά κάθε άσχημη σκέψη και έγνοια απο το μυαλό των ανθρώπων....
Wind fairy blow away all the bad thoughts from our minds...

Νεραϊδούλα του νερού απο εσένα θέλω να δροσίσεις τις διψασμένες για ηρεμία ψυχές μας...
Water fairy comfort our thirsty for peace souls

Και τέλος απο εσένα νεραϊδούλα της γής θέλω να μας συγχωρήσεις που κάθε τόσο σε πληγώνουμε και να συνεχίσεις να μας δίνεις τα δώρα σου...
And you Earth fairy forgive us for harming you and keep giving us your gifts...


Εσείς θα κάνετε μαζί μου καμία ευχή??? Που ξέρετε μπορεί οι νεραϊδούλες μου να είναι μαγικές και να γίνουν πραγματικότητα ;)
Will you make a wish with me???You never know my fairies may be magic and make them come true ;)


Καλο Σαββατόβραδο σε όλους!
Have a nice weekend!

book binding attempt (και καλά...)

Πολύ καιρό τώρα φλερτάρω με την ιδέα της βιβλιοδεσίας. Φυσικά εδώ που μένω δεν υπάρχει η δυνατότητα να παρακολουθήσω κάποιο σεμινάριο. Απο την άλλη οι εποχές είναι δύσκολες για να κατεβαίνω στην Αθήνα για μαθήματα. Ρώτησα λοιπόν ποιόν άλλο απο την Μητέρα-Κατερίνα (σ.σ απο το Μητέρα Τερέζα) που βιβλιοδένει ολομόναχη τα βιβλία ευχών της να με βοηθήσει λιγάκι και εκείνη μου βρήκε ένα καταπληκτικό βιντεάκι που αν και στα ιταλικά ήταν άκρως κατατοπιστικό! Η τεχνική μου φάνηκε βατή (που λέγαμε και για τα θέματα στις Πανελλήνιες) αλλά τα υλικά λιγάκι δυσεύρετα κυρίως για μένα που μένω στην επαρχία. Χώρια που έχω βάλει στόχο να μην αγοράσω για όλο το 2012 κάτι που να αφορά κάποια καινούρια τεχνική μιας και ξεμυαλιζομαι και δεν τελειοποιώ τίποτα. Ήμουν λοιπόν έτοιμη να παρατήσω το όνειρο της βιβλιοδεσίας όταν ένα "βράδυ που βρεχε μονότονα" που λέει και το άσμα πέτυχα ψάχνοντας αυτό εδώ το tutorial. Χωρίς να το πολυσκεφτώ είπα να κάνω ένα πειραματάκι με ότι είχα σπίτι. Πήρα μερικές λευκές κόλλες Α4 και άρχισα να κόβω τις εσωτερικές σελιδούλες. Μέχρι εκεί καλά πήγαιναν τα πράγματα αν εξαιρέσεις πόσο δύσκολο είναι να κόψεις πολλά χαρτία σε ίδιες ακριβώς διαστάσεις ακόμα και αν χρησιμοποιείς paper trimmer...Με μια βελονίτσα αφού μέτρησα άνοιξα τις τρυπούλες. Και έφτασα στο δυσκολότερο σημείο το ράψιμο! Για πολύ ώρα σκεφτόμουν με τι να ράψω τις σελίδες, η κλωστή δεν μου φαινόταν αρκετά ανθεκτική, ο σπάγγος πολύ χοντρός για ένα μίνι σημειωματάριο όπως αυτό που είχα σκοπό να φτιάξω φυσικά ειδικό νήμα βιβλιοδεσίας που να έβρισκα μέσα στην μαύρη νύχτα...και τότε μου ήρθε έμπνευση αφού είχα στίψει το μυαλό μου για ώρα."Οδοντικό νήμα"!!!! Ναι ναι καλά διαβάζετε οδοντικό νήμα απο το οποίο έχω πραγματική εξάρτηση και υπάρχει πάντα μέσα στην τσάντα μου! Είναι κερωμένο και είναι πολύ μα πολύ ανθεκτικό. Περνάει μέσα απο την βελόνα και είναι λευκό δηλαδή πληρεί όλες τις προυποθέσεις ή τουλάχιστον αυτά που θεωρούσα εγώ σαν προυποθέσεις...Το μόνο μείον ήταν οτι αυτό που έχω έχει άρωμα μέντας με αποτέλεσμα όταν τελειώσα το ράψιμο των σελίδων το χειροποιήτο σημειωματάριο μου μύριζε σαν τσίχλα... Για τα εξώφυλλα χρησιμοποιήσα ένα κομμάτι ύφασμα που είχα, αρκετή κόλλα και λίγο σκληρό χαρτόνι ακολουθώντας τις οδηγίες χωρίς όμως να τηρώ (ως γνωστή ανυπόμονη) τους απαιτούμενους χρόνους για να στεγνώσει η κόλλα με αποτέλεσμα να γεμίσω χέρια, ρούχα, πάγκους και γενικά όλο το σύμπαν κόλλες. Καλά να πάθω όμως αφού το "αφήνουμε για ένα βράδυ" στο δικό μου φανταστικό κόσμο μεταφράζεται το αφήνουμε ένα δεκάλεπτο! Φυσικά οι επιπτώσεις της βιασύνης μου ήταν να μην γίνει τόσο τέλειο όσο ήθελα αλλά αφού προοριζόταν για ιχ και αφού το όλο εγχείρημα ξεκίνησε σαν ένα απλό πείραμα μια χαρά ήταν το αποτέλεσμα!Τι λέτε?

Οι εντυπώσεις μου απο αυτό το πείραμα είναι πως δεν είναι πολύ δύσκολο απλά θέλει υπομονή και χρόνο. Το δυσκολότερο σημείο είναι να πετύχεις τις γωνίες όταν τις ντύνεις με ύφασμα (πράγμα στο οποίο εγώ απέτυχα παταγωδώς...) και να πετύχεις να κολλήσεις σωστά τις εσωτερικές σελίδες στο εξώφυλλο ώστε να ξεφυλλίζεται σωστά το σημειωματάριο (και σε αυτό το θέμα λιγάκι θάλασσα τα έκανα...) Πιο ασφαλής λύση τελικά είναι να ράψεις τις εσωτερικές σελίδες στην ράχη του εξωφύλλου όπως έβρισκα σε άλλα tutorial αλλά τρομάρα μου δεν ήθελα να φαίνεται το νήμα.

Τωρα που έκανα μια απόπειρα θα το ξαναδοκιμάσω με περισσότερη υπομονή αυτή την φορά και μάλλον με κόλλα σπρεύ για να αποφύγω λεκέδες στο ύφασμα!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!
υγ: όπως βλέπετε ο συνδυασμός του αρώματος μέντας και κόλλας επανέφερε την λαλιά μου χιχι
υγ2: μην απορείτε με τις φωτογραφίες...δεν απέκτησα ξαφνικά μάστερ στο photoshop κουμπούρας παραμένω τόσο στο να τραβάω φωτογραφίες της προκοπής όσο και να τις επεξεργάζομαι απλά βρήκα "λαυράκι". Όσες έχετε το ίδιο πρόβλημα μπείτε να παίξετε θα το διασκεδάσετε πραγματικά! Ως "πληθωρικός" άνθρωπος που είμαι νομίζω όμως πως λιγάκι το παράκανα με την επεξεργασία. Οι εσωτερικές σελίδες ολόλευκες είναι σαν το χιόνι απλά μου άρεσε αυτό το φθαρμένο τόσο πολύ...Να δείτε και μια κανονική για να ξέρετε πως είναι και στην πραγματικότητα τα χρώματα.