Η ιστορία των "Χρωμάτων"

Όταν πρωτοξεκίνησα το scrapbooking όπως έχω ξαναγράψει ποτέ μου δεν είχα φανταστεί το πόσα υλικά υπάρχουν...Επειδή οι εποχές όμως είναι δύσκολες απο την αρχή ήμουν πολύ προσεκτική στις αγορές μου γιατί το να ξεφύγεις είναι πολύ μα πάρα πολύ εύκολο!Ένα μεγάλο κεφάλαιο στο scrapbooking και στο card making είναι οι σφραγγίδες και ο χρωματισμός της σφραγγισμένης εικόνας. Άρχικα μέχρι να αγοράσω δικές μου σφραγγίδες τύπωνα digi stamps που έβρισκα δωρεάν στο ίντερνετ και τις ζωγράφιζα με τις απλές κλασσικές ξυλομπογίες ξέρετε αυτές που χρησιμοποιούσαμε στο δημοτικό. Το αποτέλεσμα ήταν συμπαθητικό αλλά καθόλου επαγγελματικό...Στην πορεία ανακάλυψα τις υδατοδιαλυτές ξυλομπογίες που έδιναν ένα πιο ανάλαφρο και ομοιόμορφο αποτέλεσμα. Ευτυχώς η ξαδέλφη-Ελενίτσα (δεν ξέρω αν την θυμάστε απο την προηγούμενη ανάρτηση..) είχε μια μεγάλη κασετίνα της Faber Castel απο τα φοιτητικά της χρόνια (είναι γραφίστρια) και μου την χάρισε με χαρά. Για λίγο καιρό ήμουν ικανοποιημένη αλλά σιγά σιγά άρχισα να βλέπω πως το αποτέλεσμα δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα. Νόμιζα πως έφταιγε το μελάνι που σφράγγιζα και αγόρασα το καλύτερο αλλά και πάλι τα χρώματα μου φαινόντουσαν θαμπά, οι σκιές σχεδόν ανύπαρκτες και το χαρτί απο το νερό λίγο στραπατσαρισμένο. Τότε είπα να ψάξω για καλύτερο χαρτί...βρήκα ακουαρέλα ειδική και μπορεί να γλίτωσα το τσαλάκωμα του χαρτιού αλλά η ζωντάνια της εικόνας παρέμενε αδιάφορη. Για τους Copic έμαθα σχετικά νωρίς αλλά η τιμή τους ήταν κυριολεκτικά απαγορευτική και τους έβγαλα από το μυαλό μου. Κατα καιρούς με έπιανε απογοήτευση και έλεγα πως θα κάνω αιματηρή οικονομία να τους αγοράσω αλλά πάντα όταν ερχόταν η ώρα εκείνη δίσταζα πολλά τα λεφτά για μαρκαδόρους ρε παιδί μου. Πριν λίγους μήνες έπεσα πάνω στους Promarkers τα οικονομικότερα αδελφάκια των Copic αλλά και πάλι σκεφτόμουν πως ίσως αυτό που θάυμαζα στις δημιουργίες των άλλων να μην ήταν αποτέλεσμα των υλικών αλλά του ταλέντου που αν έκρινα απο την χρήση των υδατοδιαλυτών ξυλομπογιών ίσως να μην το είχα. Πως να ρισκάρω επομένως να επενδύσω σε κάτι που δεν ήμουν σίγουρη αν θα μου πετύχαινε? Την περασμένη εβδομάδα σε μια παρόρμηση και με αφορμή τα επερχόμενα γεννέθλια μου είπα να το τολμήσω και αγόρασα δειλά δειλά μερικούς promarkers. Χτές ο ταχυδρόμος χτύπησε την πόρτα μου και ω ναι τους κρατούσα στα χέρια μου! Αρχικά μου φάνηκα πολύ χοντροκομμένοι και σκέφτηκα πως την είχα κάνει και πάλι την πατάτα μου...Το απογευματάκι έβαλα τον μικρό στο τραπέζι του έδωσα το μπλόκ του και τους μαρκαδόρους του πήρα και εγώ την σφραγγισμένη εικονίτσα μου και τους δικούς μου μαρκαδόρους και κάτσαμε να ζωγραφίσουμε μάνα και γιός. Εδω να σας πώ πως τις τελευταίες μέρες έχουμε και οι δύο τρελό συνάχι για την ακρίβεια το βλαστάρι μου με κόλλησε και ευτυχώς εγώ είμαι χειρότερα απο εκείνον. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά ο μικρός δεν είχε εντοπίσει ακόμα ότι οι δικοί μου μαρκαδόροι ήταν άλλοι απο τους δικούς του. Μόλις το πήρε όμως χαμπάρι αρχίσαν τα όργανα..."μαμά εσύ πάρε τούτο και δώμου εκείνο!" μου έλεγε και ζητούσε απεγνωσμένα τους δικούς μου. Άντε να εξηγήσεις σε ένα δίχρονο παιδάκι πως όσο στοιχίζουν όλοι οι δικοί του στοιχίζουν δύο δικοί μου! Φανταστείτε λοιπόν σκηνικό με το ένα χέρι να ζωγραφίζω, με το δεύτερο να εμποδίζω τον Δημήτρη να μου τους πάρει, με το τρίτο να σκουπίζω τη δική του μύτη και με το τέταρτο να σκουπίζω τη δική μου (γιατί ως γνωστό οι μανούλες μικρών παιδιών είναι πρωτές ξαδέλφες με την θεά Κάλι και έχουν περισσότερα των 2 χεριών!) Υπο αυτές τις συνθήκες έκανα την αναγνωριστική μου προσπάθεια με τους promarkers και παρόλαυτα έμεινα κατενθουσιασμένη!!!! Αφού απο την χαρά μου και παρά τα αντισταμινικά που φέρνουν νύστα δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ. Νομίζω πως αν δουλέψω λιγάκι μαζί τους θα καταφέρω να κάνω και σκιές να ναι καλά το youtube ο "online" δάσκαλος μου! Η σφαγγιδούλα που ζωγράφισα ήταν μια σφραγγιδούλα που λάτρεψα (όπως και όλες της ίδιας σειράς) αλλά που ποτέ πριν δεν αποπειράθηκα να αγοράσω γιατί φοβόμουν πως δεν θα χρωματιζόταν σωστά! Μαζί με τους promarkers πήρα και αυτήν και πολύ φοβάμαι πως δεν θα σταματήσω μόνο σε αυτήν! Η Gorjuss είναι πως να το πώ 100% το στύλ μου ίσως γιατί είναι μελαχροινή χιχι. Στα πολύ γρήγορα έφτιαξα και μια καρτούλα για να βάλω επάνω την σφραγγισμένη εικόνα μου και ιδού το αποτέλεσμα :

Τέλος δεν ξέρω αν θυμάστε τα πιγκουινάκια που κρυφοκοιτούσαν απο το τσαντάκι αλλά επειδή επιτέλους ο παραλήπτης τους τα έλαβε μπορώ πλέον να σας τα δείξω και ολόκληρα!



Καλό απόγευμα σε όλους ;)
υγ: στις ανεπιθύμητες ενέργειες των αντισταμινικών πρέπει να βάλουν και την λογοδιάρροια αλλά τι να κάνω που σαν γνήσιο Τοξοτάκι όταν ενθουσιάζομαι...ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΟΜΑΙ!