"across the borderline"

Είμαι οργανωτική δεν λέω, σχεδόν πάντα όταν ξεκινάω κάτι το τελειώνω, ακόμα και αν στο ενδιάμεσο τις περισσότερες φορές χάνω τον ενθουσιασμό μου...Ένα μικρό θεματάκι έχω μόνο, δυσκολεύομαι απίστευτα να "καλουπωθώ". Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή ούτε τις σκέψεις μου δεν μπορώ να καλουπώσω. Ποτέ όταν ξεκινάω να γράφω, και κατα συνέπεια να σκέφτομαι, δεν ξέρω τι θα μου βγεί παρακάτω. Όχι μην φανταστείτε κανένα άνθρωπο που ζεί μέσα στις εντάσεις Η ιστορία της ζωής μου μονοσέλιδο διήγημα θα γινόταν που δεν θα πουλούσε ούτε ένα αντίγραφο. Η ιστορία των σκέψεων μου όμως είναι ένα άλλο κεφάλαιο που σίγουρα θα αριθμούσε πολύ περισσότερες σελίδες. "Ιωάννα, βάζε παιδί μου τις σκέψεις σου σε τάξη και θα γράψεις φοβερές εκθέσεις!" μου έλεγε ο κακομοίρης ο φιλόλογος μου ,καλή του ώρα όπου και να ναι, και ας μην κατάφερε να με μάθει να βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Παράπονο ιδιαίτερο δεν έχω. Δεν με πειράζει που η ζωή μου είναι σε τάξη και το μυαλό μου σε αταξία (που λέει και η Μποφίλιου...) με το καιρό έμαθα αυτά τα δύο να τα συνδυάζω λειτουργικά. Αυτό που ίσως δουλεύω ακόμα είναι να συμβιβαστώ με το γεγονός πως ανήκω στους ανθρώπους που με ότι ασχοληθούν είναι καλοί αλλά όχι τέλειοι. Ήμουν καλή μαθήτρια-φοιτήτρια αλλά όχι τέλεια, μαγειρεύω καλά αλλά όχι τέλεια, φτιαχνώ διάφορα χειροποίητα πραγματάκια που είναι καλά αλλά όχι τέλεια και γενικά τα κάνω όλα καλά αλλά όχι τέλεια. Καμία φορά αναρωτιέμαι αν θα ήταν προτιμότερο να κάνω ένα πράγμα τέλεια και όλα τα υπόλοιπα λίγοτερο καλά αλλά μάλλον με την απορία θα μείνω.
Η αταξία του μυαλού μου σε ένα πράγμα μόνο με επηρεάζει. Στην δημιουργικότητα μου. Ίσως επειδή είναι ο μόνος τομέας που την αφήνω ανεξέλεκτη. Ποτέ μα ποτέ δεν βάζω πλάνο στο τι θα φτιάξω, ξεκινάω και το αφήνω να με πάει μόνο του. Μπορεί να ξεκινήσω ας πούμε για ένα κασκόλ και να το κάνω στο τέλος πορτοφολάκι...γιαυτό και δυσκολεύομαι απίστευτα να φτιάξω κάτι για κάποιον άλλο, ιδίως όταν ο άλλος έχει οραματιστεί με ακριβεία αυτό που θέλει. Οι προκλήσεις μου αρέσουν γιατί μου βάζουν όρια χωρίς να μου βάζουν όρια...με προκαλούν να απελευθερώσω την αταξία της δημιουργικότητας μου μέσα σε ένα περιορισμένο χώρο και αυτό μου είναι άκρως διασκεδαστικό σαν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Όταν δε το καταφέρνω χωρίς να έχω νιώσει πως συμβιβάστηκα σε κάτι τότε είμαι πραγματικά ευτυχισμένη!
Και θα μου πείτε προς τι νυχτιάτικα όλες αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες...απλά κάνω ένα πρόλογο που θα είναι μεγαλύτερος απο το κυρίως θέμα.  Είπαμε στην έκθεση ήμουν άθλια! Όταν άρχισα να ασχολούμαι με το scrapbooking και το card making για να με βοηθήσουν πολλές κοπέλες μου πρότειναν να πατήσω πάνω σε κάποια έτοιμα sketch. Τύπωσα και εγώ μερικά και προσπάθησα αλλά δεν μου έβγαινε με τίποτα! Τις περισσότερες φορές κατέληγα να κάνω του κεφαλίου μου με αποτέλεσμα να μην ξέρω ούτε και εγώ η ίδια αν τήρησα το sketch ή όχι. Σκεφτείτε λοιπόν τι έπαθα όταν διάβασα τις προκλήσεις της Χρύσας και της Ειρήνης του Get Creative! Και οι δύο στηριζόντουσαν σε sketch....Τύπωσα τα sketch και προσπάθησα για ακόμα μια φορά αλλά και πάλι δεν ξέρω αν κατάφερα να πατήσω πανω τους. Διαβάζω σε διάφορα blogs την φράση "ερμηνεία του sketch" και θέλω να πιστεύω πως είναι σαν να κοιτάζουμε όλοι την ίδια εικόνα και ο καθένας μας να βλέπει κάτι διαφορετικό. Αν αυτό ισχύει τότε οι συμμετοχές μου ίσως και να είναι έγκυρες. Αν πάλι όχι, κορίτσια μπορείτε να τις διαγράψετε χωρίς δεύτερη σκέψη. Σας ευχαριστώ πάντως και τις δύο γιατί χωρίς να το θέλετε με τις προκλήσεις σας βάλατε το μυαλό μου σε ένα μονοπάτι που ίσως να μην ταξίδευε μόνο του και έκανα απόψε όλες αυτές τις άναρχες σκέψεις...

Η συμμετοχή μου για την πρόκληση της Χρύσας:

και η συμμετοχή μου για την πρόκληση της Ειρήνης:


Και για επίλογο θα σας βάλω τους στίχους απο ένα τραγουδάκι που μου ρθε στο μυαλό όσο έγραφα...
There's a place, so I've been told,
Every street is paved with gold
And it's just across the borderline
And when it's time to take your turn
There's a lesson that you must learn
You may lose more than you'll ever hope to find.

And when you reach that broken promised land
And all your dreams slip though your hand
You have learned it's too late to change your mind
Cause you pay the price to come so far
Just to wind up where you are
And you're still just across the borderline.



Καλό βράδυ σε όλους!
υγ:και μην ξεχνάτε το blog candy που τρέχει ;)