Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

like a fairytale...




Επιτέλους άρχισα να φτιάχνω και να ταχυδρομώ τα δωράκια μου για το παιχνιδάκι "pay it forward". Μετά απο πολλή σκέψη αποφάσισα να φτιάξω σκουλαρίκια και καρφιτσούλες με ένα κοινό θέμα τα παιδικά παραμύθια...Ξέρω καλά πως η επιλογή ενός κοσμήματος έστω και μικρής αξίας είναι τελείως προσωπικό θέμα. Ίσως κάποια κοπέλα να μην φοράει τέτοιου είδους κοσμήματα ακόμα και έτσι όμως μπορεί να το χαρίσει σε κάποιον άλλον. Η πρώτη "φουρνιά" είναι για τις τρείς κοπέλες που μου είχαν στείλει τις διευθύνσεις τους και σήμερα το πρωί κατάφερα να τα ταχυδρομήσω. Θα ακολουθήσει και μια δεύτερη με τις επόμενες τρείς. Κορίτσια ελπίζω να σας αρέσουν.



"Η Αλίκη στην Χώρα των θαυμάτων" καρφιτσούλα για την Βάνα και τα Χάρτινα Καραβάκια


Η "Χιονάτη" σκουλαρικάκια για την Ελίνα και το Elina mother scrapper

Και τέλος η "Κοκκινοσκουφίτσα" σκουλαρικάκια για την Ελευθερία και το Elestecreations

Περιμένω απο την Irini και τη Ρεβέκκα τις διευθύνσεις τους... (Alex και το δικό σου είναι σχεδόν έτοιμο ;))

Καλό απόγευμα σε όλους και μια ζωή παραμυθένια....




Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

"Γλυκοπαραμυθένια"

Πίσω απο την ανωνυμία του ίντερνετ έχω συναντήσει ανθρώπους και ανθρώπους. Έχω μάθει να μην περιμένω πολλά απο τέτοιες γνωριμίες. Είμαι πάντα επιφυλακτική χωρίς όμως να γίνομαι και καχύποπτη. Φίλους έχω αρκετούς και μου είναι πολύτιμοι τους γνώρισα σε διάφορες φάσεις της ζωής μου, μοιράστηκα μαζί τους χαρές και λύπες μου και αποτελούν σταθερή αξία στη ζωή μου. Μέσα απο το ίντερνετ η αλήθεια είναι πως δεν αναζήτησα ποτέ την φιλία, ίσως επειδή την θεωρώ κάτι πιο χειροποιαστό. Πάντα θεωρούσα πως μέσα απο το ίντερνετ μπορείς να κάνεις ενδιαφέρουσες γνωριμίες που μελλοντικά ίσως και να εξελιχθούν σε φιλίες. Και ενώ δεν περίμενα να μου συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο (ποτέ μην λές ποτέ...) τελικά μπορώ να πώ πως πλέον έχω αποκτήσει μια φίλη που την γνώρισα σε ένα φόρουμ με μαμάδες στην φάση της εγκυμοσύνης μου και σχεδόν δύο χρόνια μετά μπορώ να πώ με σχεδόν βεβαιότητα πως πάντα θα υπάρχει στη ζωή μου ακομα και μέσα απο τον υπολογιστή μιας και οι άτιμες οι αποστάσεις δεν παλεύονται. Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για τη φίλη μου τη Μαρίτσα που την υπεραγαπάω για πολλούς λόγους. Είναι ο πιο ταπεινός-τσαμπουκάς που έχω συναντήσει. Ναι υπάρχουν άνθρωποι με αυτό το μαγικό μείγμα! Είναι ειλικρινής σε βαθμό που πολλές φορές την παρεξηγούν αλλά εκείνη δεν μασάει παρόλαυτα πιστεύει στην καλοσύνη των ανθρώπων τι και αν αυτοί έχουν βαλθεί με τη συμπεριφορά τους να της αποδείξουν το αντίθετο. Και επειδή όπως προανέφερα είναι και ταπεινή για να μην την φέρω σε δύσκολη θέση δεν θα πώ άλλα...Θα πώ μόνο ένα ευχαριστώ που παρά τις λίγες φορές που έχουμε καταφέρει να βρεθούμε απο κοντά εκείνη έχει καταλάβει πολύ καλά τι άνθρωπος είμαι και δεν παρεξηγεί ποτέ μα ποτέ την αμέλεια μου να συντηρώ και εμπράκτως τη φιλία μας...
Αν και καθυστερημένα κατάφερα επιτέλους να φτιάξω κάτι για τη μικρή κορούλα της φίλης μου που είναι συνομίλικη με τον γίο μου. Πρόκειται για ένα κοριτσάκι που ότι και να πώ είναι λίγο. Η μαμά της την φωνάζει γλυκοπαραμυθένια και δεν έχει καθόλου μα καθόλου άδικο! Αυτό το μίνι άλμπουμ το έφτιαξα με πολύ αγάπη και προσπάθησα κάθε σελίδα του να είναι αντάξια αυτής της πανέμορφης μουρίτσας.
Όταν τελειώσα το αλπμπουμάκι διαπίστωσα πως ότι και αν έκανα τίποτα μα τίποτα δεν θα μπορούσε να επισκιάσει αυτό το γλυκό κοριτσάκι.
Ένα κοριτσίστικο μίνι άλμπουμ λοιπόν για σήμερα και μια ευχή για μια Κυριακή χαλάρωσης και ξεκούρασης.























































































































































Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Bride didn't run away


Όταν πρωτοδιάβασα για την 14 πρόκληση του Scrapbookers in Greece με το καταπληκτικό tutorial της συμπατριώτισσας Kaori Fujimoto μια φωτογραφία του γάμου μου, μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό. Η αλήθεια είναι πως τις φωτογραφίες απο το γάμο μου δεν τις πολυσυμπαθώ και κάθε φορά που τις κοιτάζω είναι λες και βλέπω άλλους ανθρώπους όχι εμένα και τον άντρα μου. Τη συγκέκριμένη όμως την υπεραγαπάω γιατί την τράβηξε η αδελφούλα μου και όχι κάποιος επιτηδευμένος φωτογράφος και γιατί έχει μια φυσικότητα που λείπει απο τις επαγγελματικές.
Παρά τα τρεξίματα των τελευταίων ημερών μου ήταν αδύνατο να μην συμμετάσχω σε αυτή την πρόκληση και για πατριωτικούς (χιχι) λόγους. Έφτιαξα έτσι αυτή τη σύνθεση προσπαθώντας να είμαι όσο πιο λιτή γίνεται και ομολογώ πως απο όσες έχω φτιάξει μέχρι τώρα (δηλάδη τέσσερις στο σύνολο) νομίζω πως είναι η καλύτερη. Η μεγαλύτερη πάντως επιτυχία αυτής της σύνθεσης είναι πως πρόκειται για scrapbooking με όλη την κυριολεξία της λέξης μιας και με μοναδική εξαίρεση το κυρίως χαρτί (που είχα αγοράσει πολύ καιρό πριν) όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι κομμάτια (scraps) που είχα πεταμένα δεξιά και αριστερά.










Και επειδή έχω τάξει εδώ και πολύ καιρό ένα ζευγάρι σκουλαρικάκια στην μικρή μου αδελφή που τρέχει η κακομοίρα να μου αγοράζει φύλλα αλουμινίου επιτέλους αξιώθηκα να της το φτιάξω. Αλήθεια σκεφτόμουν για τα δωράκια που χρωστάω για το παιχνιδάκι pay forward να φτιάξω σκουλαρικάκια και καρφιτσούλες με θέμα παραμύθια για πείτε μου οι άμεσα ενδιαφερόμενες πως θα σας φαινόντουσαν?





Καλό βράδυ σε όλους...

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

VOILA

Ο αρραβώνας έγινε και περάσαμε καταπληκτικά! Χορέψαμε, συγκινηθήκαμε, φάγαμε γελάσαμε και όλα αυτά που συμβαίνουν σε τέτοιες περιστάσεις. Χωρίς πολλά λόγια γιατί σας έχω ζαλίσει με το θέμα σας βάζω τις φωτό που σας έχω υποσχεθεί. Η αλήθεια είναι πως δεν τράβηξα πολύ ωραίες φωτογραφίες επειδή έτρεχα να προλάβω μια ιδέα όμως θα την πάρετε.








Και τέλος μια φωτό προσωπική που πολύ μου άρεσε μιας και περιέχει ανθρώπους που υπεραγαπάω. Στην φωτογραφία είμαστε με την αδελφή μου, τη μαμά μου και το γιό μου (εγώ είμαι η μεσαία).




Μαρινάκι και Γιάννη μου σας ευχόμαστε να είστε πάντα ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Σας αγαπάμε πολύ πολύ και θα είμαστε πάντα δίπλα σας (είσαστε άλλωστε τα αδελφάκια μας...)

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Και ναι προλάβαμε!





Στο παρά πέντε κυριολεκτικά και με μια εβδομάδα άδεια απο τη δουλειά κατάφερα με τη βοήθεια της μέλλουσας νύφης να φτιάξω 18!!! λουλουδένιες μπάλες (κάθε μπάλα έχει 90-100 λουλουδάκια κάντε την πράξη και θα καταλάβετε για πόση δουλειά μιλάμε...). Ας τα πάρω όμως απο την αρχή. Το Σάββατο που μας έρχεται η αδελφή του άντρα μου (σιχαίνομαι την λέξη κουνιάδα εγώ πιο πολύ αδελφή μου την θεωρώ...) αρραβωνιάζεται και μετά απο πολύ σκέψη αποφασίσαμε να κάνουμε μόνες μας τον στολισμό των τραπεζιών. Ο χρόνος που είχαμε στη διάθεση μας ελάχιστος η διάθεση όμως άπειρη. Με πείσμα καταφέραμε σήμερα να ολοκληρώσουμε τις συνθέσεις που θα μπούν στο κέντρο των τραπεζιών και αύριο βράδυ θα στήσουμε τα τραπέζια. Ελπίζω να αρέσουν στον κόσμο γιατί κουραστήκαμε πολύ. Η επιλογή των χρωμάτων δυστυχώς έγινε απο το κέντρο που θα μας διαθέσει τα ράνερ στα συγκεκριμένα χρώματα. Ακόμα και έτσι όμως (αν και αποδείχτηκε άθλος να βρούμε λαχανί γκοφρέ χαρτί) το αποτέλεσμα μας άρεσε άρκετα. Γιαυτό έχω χαθεί τόσο καιρό ήμουν πνιγμένη απο γκοφρέ λουλουδάκια. Απο βδομάδα θα επανέλθω στους συνηθισμένους μου ρυθμούς μιας και υπάρχουν τόσες μα τόσες ενδιαφέρουσες προκλήσεις που ελπίζω να προλάβω να πάρω μέρος.

Παρά την κούραση μου δεν μπορούσα να μην αποδεχτώ με χαρά το βραβειάκι- παιχνιδάκι που μου χάρισε η Rena. Ξέκλεβω λοιπόν λίγο χρόνο απο τον ύπνο μου για να πάιξω και εγώ με την σειρά μου. Υποχρέωση μου να γράψω δέκα πράγματα που να αγαπώ. Λέω λοιπόν να μην σας γράψω τα αυτονοήτα αλλά δέκα χαζά πράγματα που αγαπώ έτσι για διαφορά.

1) Αγαπάω να μυρίζω τα απορρυπαντικά στο super market... ναι ναι το παραδέχομαι είμαι πρεζόνι αρωμάτων , μαλακτικών, σαμπουάν, αφρολούτρων κλπ κλπ
2) Αγαπάω το ωμό ψάρι και τα φύκια που αν τα προσθέσεις έχεις το γνωστό σούσι. Μου αρέσουν όχι γιατι είναι trendy και must της εποχής αλλά μάλλον γιατί είναι γραμμένο στο μισό DNA μου. Βέβαια το ίδιο ευχάριστα τρώω και τα γεμιστά αλλά αυτό δεν θα ήταν αρκετά χαζό.
3)Αγαπάω τις γωνίες απο τις μαξιλαροθήκες (ποτέ μου δεν περίμενα να το παραδεχτώ αυτό δημόσια...). Και για να σώσω όση αξιοπρέπεια μου έχει απομείνει δεν το αναπτύσσω περεταίρω.
4)Αγαπαώ το χιόνι σε βαθμό που παρακαλάω τον άντρα μου να πάμε στη Σιβηρία για λίγο καιρό μήπως και το χορτάσω.
5)Αγαπάω τον ήχο που κάνει το κουταλάκι όταν ανακατεύω τον καφέ.
6)Αγαπάω τις μινιατούρες. Κάποτε κάποιος προσπάθησε να μου ψυχαναλύσει αυτή μου την αγάπη και μου είπε πως τα μικρά αντικείμενα απαιτούν επαφή έρχεσαι κοντά για να τα δείς. Ακόμα προσπαθώ να ερμηνεύσω τα λεγόμενα του...ακόμα συλλέγω οτιδήποτε μικροσκοπικό...
7)Αγαπάω τα πεφταστέρια τόσο μάλιστα που χαίρομαι σε τέτοιο βαθμό όταν βλέπω ένα που πάντα μα πάντα ξεχνάω να κάνω ευχή.
8)Αγαπάω το να περπατάω ξυπόλυτη χειμώνα καλοκαίρι και μονίμως τσακώνομαι με τη μαμά μου γιαυτό. Τόσα χρόνια και δεν λέει να το πάρει απόφαση.
9)Αγαπάω τα σαλιωμένα φιλιά του γίου μου. Η άγαρμπη τρυφερότητα του είναι ότι πιο ζεστό έχω ζήσει.
10) Και τέλος αγαπάω τι άλλο απο το να χάνομαι μέσα στα χαρτιά μου και τα κοπίδια μου. Γίνομαι μια άλλη Αλίκη στην Χώρα των θαυμάτων και ο χρόνος πάντα μα πάντα είναι σαν να συστέλλεται.

Με τη σειρά μου χαρίζω το βραβειάκι- παιχνιδάκι στα παρακάτω μπολγκς:
http://scrapglitter.blogspot.com/
http://melenia313.blogspot.com/
http://fuku-shooting.blogspot.com/
http://myserendipitycreations.blogspot.com/
http://agelini.blogspot.com/
http://xartinakaravakia.blogspot.com/
http://irini-myspecialplace.blogspot.com/
http://pinkfish-creations.blogspot.com/
http://psalidi-kordela.blogspot.com/
http://omorfimama.blogspot.com/

Τέλος σας βάζω μια φωτογραφία απο τις λουλουδένιες μπαλίτσες και υπόσχομαι τη Δευτέρα να σας βάλω ολοκληρωμένο το έργο. (με το σταγονόμετρο σας δίνω εικόνες τη ψυχή σας έχω βγάλει το ξέρω...)Καλό βράδυ!