An englishman in New York

Κάπως έτσι ένοιωθα όταν πρωτοαποφάσισα να ζήσω πλέον μόνιμα στην επαρχία... Μετά απο 30 ολόκληρα χρόνια που έζησα στην πρωτεύουσα το να αλλάξω τελείως τρόπο ζωής στάθηκε παραπάνω απο δύσκολο. Για πολύ καιρό μου έλειπε ο Πειραιάς που γεννήθηκα και μεγάλωσα και μαζί με αυτόν μου έλειπαν οι φίλοι μου, η οικογένεια μου, οι συνήθειες μου...Δεν λέω ίσως να είναι απο τα πιο βρωμερά λιμάνια του κόσμου αλλά εγώ τον λατρεύω. Λατρεύω να περπατάω στην Σωτήρος και να χαζεύω τις βιτρίνες, να πίνω καφέ στην Μαρίνα Ζέας χαζεύοντας την θάλασσα,να πίνω ουζάκι στην Δραπετσώνα, να πηγαίνω σινεμά στο μικρούλη Χάι Λάφ που κάποιο φεγγάρι είχε μια αίθουσα που χωρούσαν μόλις 20άτομα! Για μένα μέχρι και πρίν πέντε χρόνια επαρχία σήμαινε διακοπές, εκδρομή, ανάσα απο το καυσαέριο της πόλης! Άκουγα στις ειδήσεις για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι της και δεν με άγγιζαν ιδιαίτερα. Αγρότες ήταν για μένα οι ηλιοκαμμένοι κύριοι που έκλειναν τους δρόμους. Χωράφια αυτές οι απέραντες πράσινες εκτάσεις που έβλεπα μέσα απο το παράθυρο του αυτοκινήτου. Κοτούλες κατσικάκια και κουνελάκια αυτά τα χαριτωμένα ζωάκια που η πλησιέστερη επαφή μου ήταν στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στο τμήμα των οικόσιτων. Φανταστείτε λοιπόν πώς άλλαξε η κοσμοθεωρία μου όταν αποφάσισα να ζήσω ανάμεσα σε όλα αυτά...Τα τελευταία 5 χρόνια που ζώ εδώ έχω μάθει πολλά πράγματα που ούτε τα φανταζόμουν. Όλες αυτές οι πράσινες εκτάσεις δεν είναι πάντα πράσινες αλλάζουν χρώμα ανάλογα την εποχή και κάθε φορά που αλλάζουν χρώμα αλλάζει και το άρωμα στον αέρα! Απο τις καλλιέργειες και τις γεωργικές δουλειές καταλαβαίνεις τι μήνας είναι και ο αγαπημένος μου είναι το τέλος Σεπτεμβρίου που μαζεύουν το βαμβάκι και γεμίζουν οι δρόμοι λευκές μπαλίτσες που σου δίνουν την αίσθηση πως έχει χιονίσει! Οι αγρότες είναι ηλιοκαμμένοι όχι απο το σολάριουμ που κάνουν αλλά γιατί η γή τους ζητάει αποκλειστικότητα το καλοκαίρι και τους αφήνει να ξεκουραστούν τον χειμώνα που ξεκουράζεται και εκείνη! Οι κοτούλες, τα κατσικάκια και τα κουνελάκια θέλουν πολύ περιποιήση και αγάπη γιατί μόνο έτσι σου δίνουν όλα τα πολύτιμα αγαθά τους αυτά που στο σούπερ μάρκετ τα βλέπεις μέσα στις συσκευασίες και δεν μπορείς να διανοηθείς καν τον κόπο και την αγωνία που κρύβουν πίσω τους. Οι ντομάτες όταν τις κόβεις απο το κήπο σου μυρίζουν "ντοματίλα" και θες να τις φας χωρίς καν να βάλεις αλάτι ή λάδι!
Δεν ξέρω αν εγώ θα μπορέσω να ξεπεράσω ποτέ τα κατάλοιπα και τα βιώματα που μου δημιουργήθηκαν απο τη ζωή μου στην πόλη. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να μην τσαντίζομαι που το μοναδικό θερινό σινεμά της περιοχής φέρνει μόνο τις πιο εμπορικές ταινίες, που για να πάρω ένα δώρο θέλω όπωσδηποτε να κατεβώ Αθήνα, που τα βιβλιοπωλεία έχουν τα βασικά και δεν μυρίζουν όπως τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας, που τις Κυριακές το μεσημέρι δεν βρίσκεις ούτε ένα μαγαζί ανοιχτό για να φάς έξω, που όλοι ξέρουν όλους με λεπτομέρειες για την ζωή τους...Αυτό που ξέρω είναι πως χαίρομαι που ο γίος μου μεγαλώνει χρησιμοποιώντας και τις 5 αισθήσεις του στο έπακρο,πιάνοντας το χώμα...τρώγοντας φρέσκα φρούτα και λαχανικά...μυρίζοντας γιασεμί το καλοκαιράκι....βλέποντας τα αστέρια πεντακάθαρα στο βραδινό ουρανό... ακούγοντας τον κόκορα του γείτονα κάθε πρωί...
Τώρα που σας γράφω απο το παράθυρο μου βλέπω ένα καταπράσινο χωράφι τριφύλλι και γελάω σκεφτόμενη την κουβέντα τη αδελφή μου της μικρής που όταν ήρθε πρώτη φορά σπίτι είπε γεμάτη έκσταση καλά έχεις και θέα το γκαζόν....
Μου λείπει ο Πειραιάς μου...η φασαρία του...η βρώμα του...το καυσαέριο του...ακόμα και η κίνηση του αλλά νομίζω πως μετά απο 5 χρόνια άρχισα επιτέλους να δημιουργώ δεσμούς και με τον καινούριο μου τόπο. Χτές το βράδυ μια ακριδούλα στάθηκε δίπλα μου στο μπαλκόνι και δεν έτρεξα έντρομη να κρυφτώ...εσείς τι λέτε αυτό δεν είναι δείγμα εγκλιματισμού???
Συγνώμη αν σας ζάλισα αλλά σήμερα είχα όρεξη για κουβέντα. Θα μπορούσα να γράφω ώρες.
Σας αφήνω με μια καρτούλα που έφτιαξα χτές (τελευταία πειραματίζομαι σε διάφορα....)και πολλές ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.

Τύφλα να χει ο Φελίνι!

Σήμερα απο το πρωί που ξύπνησα μου καρφώθηκε μια ιδέα...να φτιάξω ένα βιντεάκι με όλες τις καρτούλες που έχω φτιάξει ως τώρα. Επιστράτευσα όλες μου τις γνώσεις πάνω στο θέμα και μετά απο πολλές πολλές ώρες κατάφερα να φτιάξω κάτι που με ικανοποιήσε σε ένα βαθμό. Δύσκολη η δουλειά του σκηνοθέτη ουφ μου πήρε σχεδόν περισσότερο απ όσο μου παίρνει να φτιάξω μια κάρτα...μπράβο και πάλι μπράβο σε όλες εκείνες που φτιάχνουν τόσο όμορφα βιντεάκια και τα ανεβάζουν στο youtube ηρωίδες! Το "μουσικό χαλί" του βίντεο είναι το θέμα απο την ταινία "Το μπαράκι του Σαν Έλμο" που την είχα δεί πολλά πολλά χρόνια πριν και η μουσική με έχει κερδίσει. Ελπίζω να μην βαρεθείτε να το δείτε :D Στο ενδιάμεσο όσο πάλευα με το windows movie maker έφτιαξα και άλλες δύο καρτούλες που θα συνοδεύσουν αντίστοιχα ένα δώρo βάφτισης και ένα δώρο γάμου το σαββατοκύριακο που έρχεται. Σε αυτή του γάμου πάλι έπαιξα με τεχνικές με τα distress inks ελπίζω να φαίνεται. Καλό απόγευμα σε όλους!

melon wishes

For me melon plus sea equals summer!!! Since i was a child my favorite thing about summer was swimming for hours and after that a slice of cool melon. Although melons are less sweet and aromatic than they used to be i still love them and i enjoy watching my little son, his chair , his hair and clothes eating melon!!! So when i read that the theme of #70 challenge of Fantabulous Cricut was the "melon" i couldn't resist. I made a card using once again the cartridge "strech your imagination" (to cut the melon) which proved to be really useful!
So "melon" wishes to all of you for a great summer ;)

No stress

...distress! Αυτός ήταν ο τίτλος απο μια σειρά βίντεο που με έβαλε σε μεγάλους "μπελάδες"! Η γλυκιά Αναστασία μοιράστηκε μαζί μας το μαγικό link και ένας καινούριος κόσμος απλώθηκε μπροστά μου. Το πρώτο μου distress ink το αγόρασα πριν αρκετό καιρό έτσι για να δώ τι ακριβώς είναι. Έβλεπα πανέμορφες δημιουργίες με αυτά τα μελάνια και ήθελα να δώ τι θα καταφέρω. Η αλήθεια είναι πως με ένα μόνο μελάνι λίγα μπορούσα να κάνω. Έτσι αγόρασα μερικά ακόμα τα οποία όμως κατέληξαν να χρησιμοποιούνται σαν απλά μελάνια χωρίς κάποια ιδιαίτερη χρήση. Μερικά βιντεάκια που είχα παρακολουθήσει ήδη δεν ξέρω γιατί αλλά δεν με ενέπνεαν αρκετά να δοκιμάσω κάτι παραπάνω. Ώσπου είδα τα 12 βίντεο "no stress- distress inks" και πρώτη φορά ξύπνησε μέσα μου η επιθυμία να δοκιμάσω κάτι πιο περίπλοκο. Έφτιαξα έτσι με μια απο τις τεχνικές που περιγράφεται σε ένα απο τα βίντεο αυτά την βάση μιας κάρτας...ακολούθησα το sketch για κάρτα του Get Creative και έτοιμη η συμμετοχή μου χιχι. Ακόμα θέλω πολύ εξάσκηση αλλά σίγουρα θα πάρω πιο σοβαρά αυτά τα μελάνια που η αλήθεια είναι πως τα είχα παραμελήσει αρκετά! Μήπως ξέρετε και κανένα μαγικό βιντεάκι να με βοηθήσει με αυτό το έρημο το embossing που όσο και αν παλεύω ένα 100% τέλειο δεν έχω πετύχει???





Και επειδή τελευταία κάτι έχω πάθει με τις προκλήσεις (και ας μην κερδίζω ποτέ χαχα) έφτιαξα ακόμα μια κάρτα για την προκληση #62 του Wee memories με θέμα Clean and Simple. Προσπάθησα η καρτούλα να είναι όσο πιο απλή γίνεται και δεν ξέρω γιατί αλλά μου βγήκε πολύ "αγαπησιάρικη".
Because lately the challenges all around are a huge temptation for me i made one more card for the #62 of Wee memories. I tried to keep it as "clean and simple" as i could;)



Καλό υπόλοιπο Κυριακής τρέχω να ετοιμαστώ για το πρώτο μπάνιο του φετινού καλοκαιριού !!!
Have a nice Sunday afternoon!

I am back!!!

It follows a post in english....

Δεν ξέρω αν σας έλειψα αλλά εμένα μου λείψατε απίστευτα!!! Πλέον ζούμε στο καινούριο μας σπιτάκι για την ακρίβεια εδώ και κάποιες μέρες. Τι κι αν ο περιβάλλοντας χώρος είναι ακόμα υποκατασκευή...τι κιαν ακόμα σε κάποια δωμάτια ο φωτισμός γίνεται απο ντουί και λάμπες εμείς μετά απο σχεδόν δύο χρόνια απίστευτης κούρασης και ταλαιπωρίας καταφέραμε να ολοκληρώσουμε (σχεδόν...) το σπίτι μας και να κατοικούμε πλέον μέσα σε αυτό. Πιστέψτε με η αλλαγή αυτή είναι τεράστια για την ζωή μας μιας και το σπιτάκι της Κυρίας-Ντίνας στο οποίο γνώρισα τον άντρα μου...τον ερωτεύτηκα....τον παντρεύτηκα....έκανα το παιδί μου...ήταν μόλις 55 τετραγώνικα μέτρα!!! Δεν σας κρύβω πως υπάρχουν στιγμές που μου λείπει εκείνη η "τρυπούλα" που τόσες αναμνήσεις άφησα μέσα κλείνοντας την πόρτα. Ελπίζω σιγά σιγά το νέο σπίτι να γεμίσει με νέες αναμνήσεις και να δεθώ και μαζί του.
Προς το παρόν με τρώει η κούραση να τακτοποιήσω όλα τα πράγματα στις θέσεις τους αλλά και το ανέβα - κατέβα της εσωτερικής σκάλας αμέτρητες φορές κατά τη διάρκεια της μέρας...Δεν λέω ρε παιδιά καλές οι μεζονέτες αλλά αυτή η σκάλα δεν υποφέρεται...Έχουμε φτάσει σε σημείο να μαλώνουμε ποιός θα ανέβει ή θα κατέβει να φέρει αυτό που ξεχάσαμε να ανεβάσουμε ή να κατεβάσουμε αντίστοιχα χιχι.
Εκτός απο την μετακόμιση για την οποία σας έπρηξα σε τόσες αναρτήσεις την Κυριακή που μας πέρασε ο γίος μου έκλεισε τα 2! Αυτός ήταν και ένας λόγος για τον οποίο αγχωνόμουν μιας και ήθελα να σβήσει τα κεράκια του στο νέο σπίτι. Ο μικρούλης μου φέτος κατάφερε να τα σβήσει ολομόναχος (η προπόνηση μηνών έπιασε τόπο ;)) και εγώ καμάρωνα λες και ανακάλυψε τον νόμο της βαρύτητας..
Τέλος επειδή οι κούτες σιγά σιγά αδειάζουν χτές το βράδυ ήρθε η ώρα να ανοίξει και η κούτα με τα "παιχνίδια" της μαμάς. Η αλήθεια είναι πως αν δεν την άνοιγα θα έσκαγα! Τόσες όμορφες προκλήσεις και εγώ στην απραξία? Αδύνατον! Για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα τι να πρωτοφτιάξω τελικά αποφάσισα να φτιάξω για αρχή μια καρτούλα για την πρόκληση #69 του Fantabulous Cricut με θέμα μια δροσερή λιχουδία. Χρησιμοποιήσα έτσι το cartridge "streτch your imagination" και έφτιαξα μια δροσερή λαχταριστή καρτούλα ότι πρέπει για τις υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών. Και επειδή μια εικόνα χίλιες λέξεις αφηνώ τις εικόνες να πούν τα υπόλοιπα.

Εν περιλήψη τώρα στα Αγγλικά:

We finally moved in our new house and hope to feel it soon "home" as well. The last days were very busy...beside the moving my son had his second birthday on 17th of July. I am a very proud mummy after a lot of training he turned off his candles all by himself!!! Only yesterday i found some time to make something creative and i decided to play along with the #69 challenge of fantabulous cricut. The theme is a "cool treat" so with my cartridge "stretch your imagination" i made an ice-cream card ideal for the high temperatures that Greece has the last few days. Wish me luck!

Blowing the candles - Σβήνοντας τα κεράκια

A naughty look - Έτοιμος για διαολία

With mummy - Με την μανούλα

The new house- To καινούριο σπίτι

My balcony view- H Θέα απο το μπαλκόνι μου

My son's bedroom- To παιδικό δωμάτιο


My entry to the challenge - H καρτούλα για την πρόκληση

YΓ:Έιχα τραβήξει και άλλες φωτογραφίες του εσωτερικού του σπιτιού αλλά δεν σας τις έβαλα τελικά επειδή σε όλες κάτι έλλειπε ας πούμε στην κουζίνα δεν έχουμε τοποθετήσει ακόμα την καμινάδα του απορροφητήρα :D
Φιλάκια xxx

Όχι που θα άντεχα....

Πάει τέλος είμαι "junkie". Χρειάζομαι επειγόντως απεξάρτηση απο το card making....Μου έχει γίνει τόσο μεγάλη ανάγκη που αυτή η κακομοίρα η κούτα με τα υλικά απο τα τόσα άνοιξε κλείσε στο τέλος δεν θα κλείνει. Δεν λέω έκανα πολλές δουλίτσες αυτή τη βδομάδα παράλληλα με τη δουλειά καθάρισα μάρμαρα...έκανα τζάμια...σκάλες...ντουλάπες και άλλα τέτοια ευχάριστα. Πράσινο σαπούνι, ξύδι για τα πλάκακια (το έμαθα και αυτό) και μπουκάλια καθαριστικό τζαμιών ήταν τα υλικά με τα οποία ασχολούμουν όλες τις τελευταίες μέρες. Χτες το βράδυ όμως δεν άντεξα άλλο...Παρότι τα χεράκια μου είχαν κουλαθεί εντελώς απο τις δουλειές με "έτρωγαν" να φτιάξω κάτι για την ακρίβεια μια καρτούλα για την πρώτη πρόκληση κάρτας του Get Creative. Πήρα μια βαθειά ανάσα και άνοιξα για πολλοστή φορά την κούτα ευχόμενη αυτά που θα χρειαζόμουν να είναι πάνω πάνω. Στα πολύ γρήγορα έφτιαξα μια καρτούλα που την είχα στήσει στο μυαλό μου την ώρα που έτριβα τα πλακάκια των καινούριων μπάνιων του σπιτιού. Ελπίζω το ότι η έμπνευση ήρθε μέσα σε μια τουαλέτα να μην επηρέασε και το αισθητικό αποτέλεσμα. Θέμα της πρόκλησης μια κάρτα με χρώματα πράσινο-κίτρινο-πορτοκαλί. Σας τη βάζω στα γρήγορα και τρέχω να συνέχισω με το πακετάρισμα.
ΥΓ ελπίζω να μην ξανακυλίσω και η επόμενη δημιουργία και ανάρτηση να είναι απο ένα εντελώς καινούριο περιβάλλον.

From Ocean Bottom

For the next three weeks i won't be able to post anyhting at all. I won't be able to create anything either...My programme is so full that i don't even want to think about it. The house i live now is full of still open boxes, my new house is full of dust and dirt and completely empty of furniture, and my mind is full of thoughts about all the things that have to be arranged...While other plan vacation i am planning the "moving". This summer is a peculiar summer for me and my family as we are all more tired and happy than ever before. We hope to visit a greek island in September to rest and swim as we need it but until then we have to be patient. So i want to wish to all of you to enjoy your summer vacation!
Few hours before i pack my papers and scissors i made a card to participate to the Monday challenge of Fantabulous Cricut only because i loved the water-theme. For this card i used once more the "Paper Dolls dress up" cartridge as the little mermaid was so sweet that i wanted so much to use it to one of my cards. The paper i used was so embellished that i only added some fishes and a wish tag. This paper was not one of my favorites but for the water themed project of the challenge i thought it was ideal. What do you think doesn't look like seabed???
I am also entering this card to the 61# challenge of Wee Memories as the theme for this challenge is summertime....http://www.blogger.com/img/blank.gif

See you soon my friends... although i won't be posting i will try to read your posts frequently ;)

Your friendship warms my heart

Πριν απο ένα χρόνο παρά πέντε μέρες γεννήθηκε αυτό εδώ το blog. Απίστευτο μου φαίνεται πως πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος. Ποτέ μου δεν περίμενα πως θα με διάβαζε κάποιος. Το μπλόγκ αυτό το ξεκίνησα ένα βράδυ που δεν είχα τι να κάνω χωρίς να περιμένω ποτέ πως θα έφτανα ένα χρόνο μετά να έχω 176 αναγνώστες. Για πολύ καιρό οι μοναδικοί μου αναγνώστες ήταν κάποιοι φίλοι και φυσικά οι αδελφές μου. Όσο περνούσαν οι μήνες σιγά σιγά αυξανόντουσαν και κάθε φορά που αποκτούσα ακόμα έναν αναφωνούσα σαν την τρελή απο την χαρά μου.
Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο έμαθα πολλά, γνώρισα πολλούς ανθρώπους, θαύμασα απίστευτες δημιουργίες άλλων, διάβασα ιστορίες άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο προσωπικές αλλά το κυριότερο ένοιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου να εντάσσομαι μέσα σε μια μικρή κοινότητα.Λόγω της διαφορετικότητας μου αντιμετώπισα απο πολύ μικρή τον κοινωνικό ρατσισμό που ακόμα και όταν το ξεπέρασα είχα πλέον μάθει να κρατάω άμυνες με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι απο μόνη μου να ενσωματωθώ. Ναι όσο περίεργο και αν σας φαίνεται ακόμα και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που το διαφορετικό τους ενοχλεί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια μιας καθηγήτριας μου στην τρίτη γυμνασίου που για να μου εξηγήσει τον λόγο που όλοι οι συμμαθητές μου εκτός απο μένα συμμετείχαν στην θεατρικη παράσταση του σχολείου μου είπε με απόλυτη φυσικότητα..."Ιωάννα ο Ξενόπουλος δεν είχε γράψει ρόλο για Γιαπωνέζες..." Κάτι τέτοια βέβαια με έμαθαν να είμαι δυνατή και να αντιμετωπίζω με χίουμορ όλα τα περίεργα που μου συμβαίνουν και πηγάζουν απο την καταγωγή μου. Και επειδή αυτή η ανάρτηση είναι μια χαρούμενη ανάρτηση θα σας εξιστορήσω ακόμα ένα περιστατικό που πραγματικά εμένα με έκανε να λυθώ στο γέλιο. Δεν ξέρω αν σας το έχω γράψει ποτέ αλλά η κυρίως εργασία μου είναι σε νοσοκομείο. Για την ακρίβεια είμαι τεχνολόγος ιατρικών εργαστηρίων. Ένα πρωί λοιπόν μαζί με μία συνάδελφο είμαστε στο δωματιάκι που κάνουμε αιμοληψίες. Εγώ ετοιμάζω τον πάγκο εργασίας και είμαι γυρισμένη πλάτη στην καρέκλα αιμοληψίας που κάθεται μια ηλικιωμένη κυρία. Η συνάδελφος ετοιμάζεται να της πάρει αίμα αλλά η σύριγγα αποδεικνύεται ελλαττωματική. "Γιατί?" ρωτάει με απορία η ηλικιωμένη κυρία τη συνάδελφο. "Ε δεν ξέρετε τώρα το δημόσιο για να κερδίσει χρήματα έχει πάρει κινέζικες σύριγγες μέχρι και κινέζους υπαλλήλους μας φέρανε..." της λέει. Εκείνη τη στιγμή γυρίζω εγώ γελώντας και η ηλικιωμένη κυρία παθαίνει εγκεφάλικο. Έπρεπε να βλέπατε το πρόσωπο της. Έκεινη την μέρα μαζί με τη συνάδελφο που έχει τρομερό χίουμορ και είναι μεγάλο πειραχτήρι γελάγαμε μέχρι δακρύων για το περιστατικό...
Επειδή μέχρι τις 6 Ιουλίου που είναι τα επίσημα γενέθλια του μπλόκ μου δεν ξέρω αν θα καταφέρω να κάνω άλλη ανάρτηση θέλω μέσα απο αυτή να πω σε όλους εσάς που με διαβάζετε ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα απο την καρδία μου! Τα σχόλια σας πάντα ομορφαίνουν την μέρα μου και περιμένω με αγωνία να τα διαβάσω...Ακόμα όμως και αν δεν είστε επίσημα αναγνώστες μου ή δεν έχετε αφήσει ποτέ σχόλιο εμένα μου αρκεί που κάνετε τον κόπο και περνάτε μια βολτίτσα απο εδώ.
Εύχομαι και ελπίζω ο δεύτερος χρόνος αυτού του μπλόκ να είναι περισσότερο δημιουργικός...
Καλό μήνα σε όλους!

Υγ1 Χρωστάω ένα "blog candy" για τα γενέθλια δεν το ξεχνάω απλά επιτρέψτε μου να τελειώσω με την μετακόμιση να τακτοποιηθώ και θα το οργανώσω. It's a promise!
Υγ2 Έφτιαξα και μια καρτούλα αφιερωμένη σε όλους εσάς! (την αφεντομουτσουνάρα μου αγνοείστε την χαχα...απλά ήθελα το ευχαριστώ να γίνει πιό προσωπικο ;))
Υγ3 Ένα ευχαριστώ και στην οικογένεια μου που με στηρίζει και μου "επιτρέπει" να ασχολούμε με αυτά που με ευχαριστούν...
Υγ4 Το χετε καταλάβει πως έχω "έρωτα" με τα υστερόγραφα ε????