My new...purse!!

Όταν άρχισα να πρωτοασχολούμαι με το scrapbooking με έκπληξη διαπίστωσα μια ολόκληρη βιομηχανία κρυμμένη πίσω απο αυτό. Στην αρχή η αλήθεια είναι πως τσαντίστηκα που ακόμα και κάτι χειροποιήτο εκτός απο πολύ κόπο μπορεί να απαιτεί και πολύ χρήμα. Θέλησα έτσι να αντισταθώ σε όλο αυτό και να προσπαθήσω με όσο δυνατόν λιγότερες αγορές να φτιάξω όμορφα πράγματα. Ακόμα και σήμερα ένα χρόνο μετά η φιλοσοφία μου παραμένει ίδια αν και έχω καταλάβει πλέον πως ένας καλός "μάστορας" χωρίς τα κατάλληλα "εργαλεία" δεν μπορεί να αποδώσει 100%. Πάντα πριν κάνω κάποια αγορά το ψάχνω για μέρες ή ακόμα και για βδομάδες ολόκληρες. Περιμένω πρώτα πρώτα να δώ αν είναι ενθουσιασμός η ανάγκη μου για κάτι καινούριο η πραγματική ανάγκη και αυτό μόνο ο χρόνος το φανερώνει...Στη συνέχεια ξοδεύω ώρες ολόκληρες σε e-shop του εξωτερικού και του εσωτερικού γεμίζοντας και αδειάζοντας καλάθια μέχρι να βρώ τι με συμφέρει περισσότερο και πιστέψτε με τις περισσότερες φορές και μόνο αυτή η έρευνα καταλαγιάζει το "καταναλωτικό τέρας" που κρύβεται μέσα μου. Συνήθως κλείνω τον υπολογιστή με μια πίκρα που δεν ζώ στις ΗΠΑ που τα υλικά και τα εργαλεία είναι πιο πρόσιτα τόσο στις τιμές όσο και στην εύρεση τους...μια εικόνα όμως απο τις ακτές της Ανάφης με επαναφέρει στο ότι η Ελλάδα πολλά στραβά μπορεί να έχει (και ουσιαστικότερα απο έλλειψεις σε υλικά και εργαλεία scrapbooking όπως συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, ΦΠΑ, απελπισία και αγανάκτιση...) αλλά ότι και να γίνει στο προσεχές αβέβαιο μέλλον οι ελληνικές θάλασσες, ο ελληνικός ήλιος , το ελληνικό χαμόγελο δεν συγκρίνεται με τίποτα και αυτά ακόμα και αν θελήσουν να τα πουλήσουν λυπάμαι αλλά δεν θα τα καταφέρουν. Ξέφυγα όμως λιγάκι...
Αφού λοιπόν το δουλέψω αρκετά μέσα μου πατάω με δισταγμό το κουμπάκι "order" και μπαίνω στην φάση της αναμονής για να παραλάβω το δεματάκι μου που συνήθως κάνει αρκετό καιρό να φτάσει στην πόρτα μου...τόσο καιρό που καμιά φορά έχω ξεχάσει τι έχω βάλει στην παραγγελία!
Σήμερα όταν χτύπησε το κουδούνι ένα καρδιοχτύπι με έπιασε...λές είπα απο μέσα μου τόσο γρήγορα...και ναι ήταν ο κούριερ με το πακέτο στα χέρια του!!! Αυτή μου την αγορά την περίμενα πως και πως γιατί ήμουν σίγουρη πως είχα παραγγείλει κάτι που είχα πραγματική ανάγκη. Όταν αγόρασα το cricut το γεγονός ότι δεν κάνει embossing (ανάγλυφα σε χαρτί δηλαδή) μου είχε φανεί λεπτομέρεια. Και ακόμα και σήμερα δεν μετανοιώνω την επιλογή μου όσον αφορά το μηχάνημα κοπής μοτίβων που αγόρασα. Βλέποντας όμως τα ανάγλυφα σε διάφορες δημιουργίες δεν μπορώ να πώ...ζήλεψα. Δεύτερο μηχάνημα δεν υπήρχε περίπτωση να αγοράσω το θεωρούσα πλεονασμό. Ώσπου έπεσα πάνω στο αδελφάκι του Big Shot που κάνει μόνο ανάγλυφα το "Texture Boutique Embossing Machine" της Sizzix που είναι και αρκετά οικονομικότερο. Ήταν ότι χρειαζόμουν και απο σήμερα το έχω στην κατοχή μου :). Μοιάζει με τσαντούλα και είναι τόσο χαριτωμένο! Οφείλω να παραδεχτώ πως η βιομηχανία του Scrapbooking ξέρει καλά πως απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες και το εκμεταλεύεται κατάλληλα! Άντι λοιπόν να αγοράσω μια Tous τσαντούλα αγόρασα αυτή την τσαντούλα που είναι οικονομικότερη και θα ομορφύνει ευελπιστώ τις δημιουργίες μου.
Ελπίζω με αυτή μου την ανάρτηση να μην θεωρηθώ εκτός τόπου και χρόνου για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Δεν είμαι αναίσθητη και μόνο εγώ ξέρω πόσα μπορεί να στερούμαι για να ικανοποιώ τη δημιουργική μου ανάγκη...Απλά μέσα απο το "χειροποιείν" προσπαθώ να βρίσκω διέξοδο και να ξεχνιέμαι....
Σας παρουσιάζω λοιπόν το καινούριο μου "παιχνιδάκι" και μια καρτούλα που έφτιαξα στα πολύ γρήγορα για να εξοικοιωθώ με την χρήση του.