Kiss the frog...

Παρεξηγημένα πλάσματα τα βατράχια...Ακόμα και στα παραμύθια που όλα υποτίθεται είναι ονειρεμένα το βατραχάκι πρέπει να αγαπηθεί για να πάρει ένα φιλί και να γίνει πρίγκιπας. Και έρχομαι σαν αιώνιο αντιδραστικό στοιχείο να αναρωτηθώ γιατί μετά το πρώτο φιλί της αγάπης ο βάτραχος να γίνεται πρίγκιπας? Αφού η όμορφη πριγκίπισσα τον βάτραχο ερωτεύτηκε την ρώτησε κανένας αν τον θέλει πρίγκιπα? Αν ήθελε πρίγκιπα θα έβρισκε πρίγκιπα! Τελευταία όπως έχετε καταλάβει τα έχω βάλει με τα κλασσικά παραμύθια και κατα πόσο το ηθικό τους δίδαγμα είναι πραγματικά ήθικο.

Στα ιαπωνικά (αν τα βαριέστε αυτά συγχωρείστε με...) η λέξη βάτραχος ηχητικά είναι ολόιδια με την λέξη επιστροφή και ακούγεται kaeru. Γιαυτό και για τους ιάπωνες τα βατράχια είναι καλότυχα. Συνήθως βάζουν απεικονίσεις τους σαν λεπτομέρειες σε πορτοφόλια ή ακόμα και δίπλα σε ταμεία καταστημάτων με την λογική πως τα λεφτά που φεύγουν κάποτε να επιστρέψουν...Λέτε να βάλω και εγώ ένα απο τα βατραχάκια που έφτιαξα δίπλα στην αναλυτική του μισθού μου μπας και επιστρέψει ποτέ τίποτα απο όλα αυτά που μου έχουν κόψει τον τελευταίο χρόνο???

Το μηχανηματάκι μου τις τελευταίες μέρες έχει πάρει φωτιά. Με τη βοήθεια του έκοψα τα παρακάτω βατραχάκια και έφτιαξα δύο απλές καρτούλες ελπίζοντας να φέρουν τύχη στους μελλοντικούς παραλήπτες τους. Αυτές τις δύο κάρτες τις αφιερώνω σε όλα τα "βατράχια" και όλες τις "πριγκίπισσες" που αγάπησαν και αγαπήθηκαν χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα!

Spring is all around us

Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη σε όλους σας!!!
Μπορεί το Πάσχα να πέρασε όχι όμως και η άνοιξη...
Για σήμερα ένα μίνι αλμπουμ που έφτιαξα τις τελευταίες μέρες με θέμα την άνοιξη.
Συγχωρείστε με που είμαι τόσο λιγομίλητη σήμερα...αν και σπάνιο μου συμβαίνει κάποιες φορές.

Nuno's Dolls

Τη σχέση μου με τα Χριστούγεννα σας την έχω αναπτύξει σε παλαιότερες αναρτήσεις...σήμερα ήρθε η ώρα να σας αναπτύξω την σχέση μου με το Πάσχα. Δεν το μπορώ καθόλου! Είναι για μένα η χειρότερη γιορτή του χρόνου για πολλούς και διάφορους λόγους. Κάθε μα κάθε χρόνο με πιάνει μελαγχολία. Λίγο που η νονά μου με εγκατέλειψε όταν ήμουν ακόμα πολύ μικρή, λίγο που όταν ήμουν 10 χρονών είχα περάσει ανεμοβλογιά τις άγιες μέρες του Πάσχα, λίγο ο Τζεφιρέλι που κάθε χρόνο μου φέρνει δάκρυα όσες φορές και αν δώ τον Ιησού απο την Ναζαρέτ....συντέλεσαν στον να μου είναι το Πάσχα μια γιορτή θλίψης. Δεν λέω ο Χριστός αναστήθηκε αλλά τι πέρασε για να αναστηθεί! Άστε που δεν ξέρω γιατί αλλά όσο περνάνε τα χρόνια νοιώθω πως όλα αλλοιώνονται όλο και περισσότερο. Στον Επιτάφιο ο κόσμος πάει για να δεί παλιούς γνωστούς και να κουτσομπολέψει, στην Ανάσταση για να δείξει το καινούριο συνολάκι που αγόρασε και να ταράξει (αλλά και να ταραχτεί) απο τα βεγγαλικά, τη δε Κυριακή του Πάσχα η χοληστερίνη χτυπάει κόκκινο λές και μια βδομάδα νηστείας είναι το τέλος του κόσμου. Μην πιάσω το θέμα της λαμπάδας...Που είναι οι εποχές που τα παιδάκια λαχταρούσαν να γυρίσουν στο σπίτι το βράδυ της Ανάστασης για να ξεκολλήσουν το δωράκι πάνω απο τη λαμπάδα...Οι σημερινές λαμπάδες αυτές που λανσάρει η τηλεόραση και ζητάνε τα παιδάκια είναι απαράδεκτες. Ένα τεράστιο κουτί με ένα τεράστιο παιχνίδι και δίπλα ένα ξερό κερί! Ανοίγει το παιδάκι το παιχνίδι που σπάνια επιβιώνει μέχρι την Κυριακή του Πάσχα και το βράδυ της Ανάστασης κρατάει ένα χαζό κερί που μεταξύ μας σπάνια το κρατάει, συνήθως καταλήγει να το κρατάει η μαμά μιας και πλέον δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.Και για να μην παρεξηγηθώ απο κανέναν εννοείται πως ενστερνίζομαι το Άγιο Πάθος και τη σοβαρότητα του απλά σε αντίθεση με τα Χριστούγεννα που ακόμα και η εμπορευματοποιήση τους μου φτιάχνει τη διάθεση...η αλλοιώση του Πάσχα με στεναχωρεί και με θλίβει.

Φέτος για πρώτη φορά είπα να φτιάξω μια λαμπάδα όσο το δυνατόν πιο χειροποιήτη γίνεται. Ήθελα ακόμα και το παιχνιδάκι να είναι φτιαγμένο στο χέρι. Η βαφτιστήρα μου φυσικά σαν όλα τα παιδάκια ζήτησε μια λαμπάδα σαν αυτές που σας περιέγραψα πιο πάνω και επειδή έχω άπειρα κατάλοιπα απο την νονά μου αποφάσισα να μην της χαλάσω το χατήρι...Θα της χαρίσω όμως και μια λαμπάδα φτιαγμένη 100% απο μένα ελπίζοντας να εκτιμήσει αν όχι τώρα ίσως στο μέλλον την αξία του να είναι κάτι μοναδικό και ξεχωριστό. Σε αναζήτηση μιας πρωτότυπης κατασκευής έπεσα πάνω στο μπλόγκ της συμπατριώτισσας Runo και πραγματικά ένοιωσα για ακόμα μια φορά περίφανη που τα μισά μου γονίδια προέρχονται απο αυτή τη τόσο καλλιτεχνική χώρα...Η Runo ονομάζει το μπλόγκ της "Νuno Life" μιας και nuno σημαίνει ύφασμα. Θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο κατάλληλο όνομα για το συγκεκριμένο μπλόγκ , πράγματι καταφέρνει και δίνει ζωή στα υφάσματα. Με τη βοήθεια έτσι των πατρόν της και των οδηγιών της έφτιαξα μια nuno's doll ,όπως την ονάμασα εγώ, και δύο αλλαξιές μια ευρωπαϊκή και ένα κιμονό. Καλά "barbie" δεν είναι και σίγουρα όταν τη δεί η βαφτιστήρα μου θα ρίξει τρελό γέλιο αλλά εμένα μου άρεσε τόσο πολύ που αν είχα και άλλη τσόχα στο χρώμα του δέρματος θα έφτιαχνα μια και για μένα...Το να την τοποθετήσω πάνω στη λαμπάδα αποδείχτηκε μεγάλος άθλος με αποτέλεσμα να εκτιμήσω όλες αυτές τις πανέμορφες λαμπάδες που βλέπω τελευταία στα μπλοκοσπιτάκια σας! Ένα λοιπόν μεγάλο ευχαριστώ στη Runo ( Runosan arigato gozaimasu!)και μια λαμπαδίτσα για σήμερα.

υγ: Πώς με βλέπετε? Νομίζω επανέρχομαι τουλάχιστον με ξαναέπιασε η πολυλογία μου...

Ένα παραμυθάκι για χειμώνα & καλοκαίρι

Την αγάπη μου για τις μινιατούρες πρέπει να σας την έχω ξαναγράψει...την αγάπη μου για τα βιβλία ίσως και όχι. Σκεφτείτε επομένως τι σημαίνουν για μένα τα βιβλιαράκια μινιατούρες. Αδυναμία στο τετράγωνο!!! Συλλέγω όσο μπορώ μικρά βιβλιαράκια και σήμερα το μάτι μου έπεσε σ ένα απο αυτά που αγαπώ ιδιαίτερα. Πρόκειται για το "Παραμυθάκια για χειμώνα και καλοκαίρι" του Αλέξη Κυριτσόπουλου που αν σας ενδιαφέρει να το διαβάσετε ηλεκτρονικά μπορείτε εδώ.Πρόκειται για ένα πολύ γλυκό βιβλιαράκι με απίθανη εικονογράφηση που διαβάζοντας το για χιλιοστή φορά μου ήρθε επιτέλους όρεξη να φτιάξω κάτι εμπνευσμένο απο αυτό. Διακόσμησα έτσι ένα "tissue box" (κοινώς κουτί με χαρτομάντιλα) έχοντας στο μυαλό μου αυτή την ιστοριούλα. Σίγουρα το κουτάκι έγινε ωραιότερο απ ότι ήταν και σύντομα θα βρώ που θα το βάλω...Σαν να γίνεται κάτι με την δημιουργικότητα μου...ίσως αν συνεχίσω να την αναζητάω φανερωθεί. Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια μέσα απο την καρδιά μου!

Ψάχνοντας....την χαμένη μου έμπνευση.

Μήπως την είδατε πουθενά???? Εγώ τις τελευταίες εβδομάδες την αναζητάω επίμονα αλλά δεν λέει να φανεί...Το παραμέλησα το μπλόγκ μου, αράχνες έπιασε το κακόμοιρο. Γενικά δεν έχω πολύ διάθεση αλλά είπα να ζορίσω λιγάκι τον εαυτό μου να φτιάξει κάτι έστω μια καρτούλα. Διάβασα και για την πρόκληση της 5 Απριλίου του Get Creative (γιατί μπορεί να μην γράφω αλλά σας διαβάζω ανελλιπώς!!!) και είπα μιας και η Άνοιξη χτυπάει την πόρτα των περισσοτέρων μήπως πέρασε απο δώ και δεν την άκουσα...Έφτιαξα έτσι μια ανοιξιάτικη καρτούλα μπάς και ξαναμπώ σε φόρμα...Δεν μπορώ να πω πως ξετρελάθηκα με το αποτέλεσμα αλλά μετά από τόσες εβδομάδες απραξίας κάτι ήταν και αυτό. Συγχωρείστε με για την απουσία, ελπίζω σύντομα να έχω να σας δείξω κάτι πραγματικά ενδιαφέρον.