"Το κοριτσάκι με τα σπίρτα" του 2011

©2009 Jacqueline Hudon-Verrelli

Λίγο πριν ακόμα ένας χρόνος περάσει στο χρονοσέντουκο της ιστορίας και ένα καινούριος φορτωμένος με ελπίδες , προσδοκίες και όνειρα κάνει την εμφάνιση του μια μελαγχολική διάθεση αποφάσησε να μου κάνει επίσκεψη. Αφορμή μια εικόνα τόσο σοκαριστική που δυσκολεύομαι να την βγάλω απο το μυαλό μου. Χτές το βράδυ γυρίζοντας απο τη δουλειά αντίκρυσα κάτι που μετά απο συζητήσεις με δικούς μου ανθρώπους διαπίστωσα πως πλέον αποτελεί καθημερινότητα. Μια οικογένεια "κανονική" σαν όλους εμάς, έψαχνε καλά κρυμμένη και καλυμένη απο το σκοτάδι της νύχτας τον κάδο σκουπιδιών της γειτονιάς μου...Άνθρωποι που αν τους συναντήσεις στο δρόμο ίσως και να μην καταλάβεις το δράμα που ζούν, άνθρωποι που πρίν λίγα χρόνια δεν φανταζόντουσαν και οι ίδιοι τι τους περίμενε στο μέλλον. Όχι δεν έχω καμία διάθεση να το παίξω ιεροκύρηκας, στα 31 μου ξέρω καλά πως διαθρώνεται μια ανθρώπινη κοινωνία και όσο άδικο και αν το θεωρώ αυτό έχω συμβιβαστεί. Το να βλέπεις όμως στο κατώφλι του 2011, σε μια χώρα της Ευρώπης ανθρώπους να ψάχνουν απελπισμένοι τα σκουπίδια το λιγότερο που μπορεί να σου προκαλέσει είναι ένα γερό ταρακούνημα. Τσάμπα έκανα τόσο κόπο να ξεπεράσω το ψυχολογικό τραύμα που μου είχε προκαλέσει η ανάγνωση του γνωστού παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν "το κοριτσάκι με τα σπίρτα". Δυστυχώς παραμονές πρωτοχρονιάς το παραμύθι παίρνει σάρκα και οστά και στοιχειώνει τα νυχτερινά μου όνειρα γεμίζοντας με αγωνία για το μέλλον του παιδιού μου.
Συγχωρείστε με που σας ψυχοπλακώνω γιορτινές μέρες, το έχουν αναλάβει άλλωστε αυτό άλλοι και με μεγαλύτερη επιτυχία απο μένα. 'Αλλιώς την είχα φανταστεί αυτή την τελευταία ανάρτηση μου για φέτος...γεμάτη με τις τελευταίες μου δημιουργίες. Δεν μπόρεσα όμως να μην γράψω όλα αυτά που με πνίγουν απο χτές.
Απο το 2010 θα προσπαθήσω να κρατήσω μόνο αυτά που με έκαναν να χαμογελάσω όπως για παράδειγμα ο ήχος της λέξης "μαμα" ( που μέσα στο 2010 άκουσα πρώτη φόρα) που κάθε φορά που βγαίνει απο το στόμα του γιού μου κάνει την ψυχή μου να ανθίζει. Και για το 2011 θα κάνω μια και μόνο ευχή : Εύχομαι το παιδί μου και τα παιδιά όλου του κόσμου να μπορούν να συνεχίσουν να ονειρεύονται!


υγ Θα κλείσω με μερικές φωτογραφίες απο δύο καρτούλες για μια βάφτιση και μια καρφίτσα με τσόχα που έφτιαξα τις τελευταίες μέρες έτσι για να επανέλθω στον αρχικό ύφος αυτού του μπλόγκ. Καλή πρωτοχρονία σε όλους!!!

4 μέρες για τα Χριστούγεννα!!!

Πώς περάσαν οι μέρες τόσο γρήγορα...Σε λίγες μόλις μέρες έρχονται τα Χριστούγεννα και οι Χριστουγεννιάτικες κατασκευές σιγά σιγά σταματάνε. Τις τελευταίες μέρες πήρα φόρα να ετοιμάσω τα τελευταία Χριστουγεννίατικα δωράκια και τις τελευταίες καρτούλες. Πειράζει που όσο πλησιάζουν οι μέρες εμένα με πιάνει μελαγχολία που οι γιορτές θα περάσουν και θα τελειώσουν? Μην πώ το κλασσικό του Καβάφη για την Ιθάκη και το ταξίδι και γίνω κλισέ Χριστουγεννιάτικα. Όχι αρνούμε να μελαγχολήσω θα ρουφήξω με όλες μου τις αισθήσεις τις εικόνες απο τα λαμπάκια, τις μυρωδιές απο τα στολισμένα έλατα και τους φρεσκοψημένους κουραμπίεδες, τις γεύσεις απο το γιορτινό τραπέζι, τους ήχους απο τα κάλαντα και τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια ώστε να αντεξω μέχρι του χρόνου.

Και μετά απο αυτό το ντελίριο ασυναρτησιών ας σας πώ τι έφτιαξα "λίγο πριν το τέλος". Πρώτα πρώτα ετοίμασα το δωράκι της Λίας το συσκεύασα σε καραμελίτσα και το ταχυδρόμησα. Η Λία μου ζήτησε να κάνω το κοριτσάκι της μπρελόκ ελπίζω να της αρέσει. Έφτιαξα ακόμα μια καρτούλα για να συνοδεύσει ένα άλλο δωράκι που θα σας παρουσιάσω σε επόμενη ανάρτηση, έφτιαξα μια ταμπακίερα για ολόκληρο πακέτο με τσόχα (και είμαι πολύ περήφανη μιας και έβγαλα ολομόναχη για πρώτη φορά το πατρόν!!!) και τέλος έκανα τα πρώτα μου βήματα στο θέμα πηλός. Η Μαρία είναι η "γητεύτρια του πηλού". Οι δημιουργίες της και οι οδηγίες της με έβαλαν σε σκέψεις να δοκιμάσω και εγώ αλλά όλο το άφηνα για αργότερα. Το Σάββατο έπεσα πάνω σε ένα πακέτο πηλού στο σουπερ μαρκετ και παρότι η μάρκα του ήταν τελειώς αναξιόπιστη είπα να το πάρω έτσι για να χαζοπαίξω. Χωρίς καθόλου εργαλεία ούτε καν πλάστη (αυτόν που έχω για την κουζίνα μου δεν ήθελα να τον λερώσω...)άνοιξα τον πηλό σε φύλλο με τα χέρια και με το κοπιδάκι μου έκοψα και χάραξα τον Άγιο Βασίλη που βλέπετε. Με ακρυλικά χρώματα τον έβαψα και με λίγο βερνίκι του χάρισα λίγη λάμψη του κακομοίρη. Δεν μπορώ να πώ πως ξετρελάθηκα με το αποτέλεσμα δεδομένων όμως των συνθηκών θεωρώ ικανοποιητική την πρώτη μου προσπάθεια (ελπίζω να μην φάω ντομάτες). Σίγουρα η επόμενη προσπάθεια (που σίγουρα θα υπάρξει μιας και περίσσεψε αρκετός...) θα είναι πιο οργανωμένη.

Επειδή δεν ξέρω αν θα προλάβω να κάνω άλλη ανάρτηση μέχρι τα Χριστούγεννα θέλω να ευχηθώ σε όλους Χαρούμενα Ευτυχισμένα και Χαμογελαστά Χριστούγεννα!!!Να γεμίσουν οι καρδιές όλων αγάπη και ζεστασιά και κανένα δάκρυ να μην χυθεί εκείνη την μερά και αν γίνετε ποτέ ξανά.

"Τα πειστήρια" του εγκλήματος

Τα χαρτάκια γράφτηκαν... Μπήκαν στο γυάλινο βαζάκι...
Και το Drimitraiser έκανε όλη τη δουλειά!






















Όπως θα καταλάβατε βρήκα καλώδιο! Η διαφάνεια κατοχυρώθηκε χιχι.
υγ: Συγνώμη που όλα είναι σκοτεινά αλλά οι λήψεις έγιναν βραδάκι.
Καληνύχτα.

Μανιτάρια Και Πιγκουίνοι σημειώσατε x

Τελικά μάλλον στην προηγούμενη ζωή ήμουν στρουμφάκι. Ποιό ακριβώς ακόμα δεν έχω καταλήξει αλλά για να μ αρέσουν τόσο τα μανιτάρια σίγουρα στρουμφάκι ήμουν. Μ αρέσουν ζωγραφιστά, κεντημένα, πλευρώτους στη σχάρα με μπαλσάμικο , γεμιστά και σκεφτείται πως πρόκειται απλά για το ορατό σημείο μυκήτων...Λατρεύω εκτός απο τη γεύση τους και το σχήμα τους καθώς και το γεγονός πως στην εικονογράφηση των περισσοτέρων παιδικών παραμυθιών τα μαγεμένα δάση πάντα μα πάντα έχουν μανιτάρια.

Τις τσόχες μου τις είχα αφήσει τελευταία λίγο παραπονεμένες και ζητούσαν απεγνωσμένα να τους δώσω λίγη σημασία. Μπήκα και εγώ στο ίντερνετ και άρχισα τις βόλτες για να δώ τι καινούριο να φτιάξω με αυτές. Ώσπου έπεσα πάνω σε αυτό το γλυκούλικο τσαντάκι για τις κάρτες με το πανέμορφο μανιταράκι και πλεόν ήξερα τι θα προσπαθούσα να φτιάξω. Ομολογώ πως δύο τεινά υπάρχουν ή εγώ όσο εξασκούμε στο ράψιμο αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη ευκολία τις διάφορες ιδέες που συναντώ ή αυτό το τσαντάκι ήταν πραγματικά ευκολότερο απο τα μανιταράκια και τις κουκουβαγίτσες που έχω ήδη φτιάξει.

Και επειδή τελευταία έχω ξεφύγει λιγάκι απο το γιορτινό κλίμα επανήλθα στην τάξη φτιάχνοντας και ένα πιγκουινάκι για το δέντρο. Κλείνοντας να σας πω και ένα ανέκδοτο να γελάσετε λιγάκι. Μια καλή μου φίλη που την συνάντησα πρόσφατα και που παρακολουθεί σιωπηλά το μπλόγκ μου είπε "δεν φτιάχνεις βρε και καμία φουστίτσα ή κανένα φορεματάκι που είναι και πιο χρήσιμα..." και όπως καταλαβαίνετε λύθηκα στο γέλιο. Το οτι έκανα δύο τρείς βελονιές δεν με κάνει και σχεδιάστρια μόδας εδώ καλά καλά δεν έχω ραπτομηχανή που και να είχα δεν θα ήξερα να την δουλέψω. Άσε που μια ευθεία με δυσκολία καταφέρνω να ράψω. Στην καλύτερη των περιπτώσεων να ράψω κανένα μανιταράκι πάνω σε καμία έτοιμη φούστα που τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν είναι και κακή ιδέα...Αρκεί να μην είναι η φούστα ακριβή και κλαίω μετά τα ευρώ μου.

Καληνύχτα σε όλους.

And the winners are....

Όχι δεν το ξέχασα απλά είχα τεχνικά προβλήματα... Η κλήρωση έγινε κανονικά όπως είχα υποσχεθεί χτές. Για την κλήρωση χρησιμοποιήθηκαν τα πιό σύγχρονα μέσα. Τύφλα να έχει το "randomiser" εγώ χρησιμοποιήσα το "Dimitraiser" και αν έχετε απορία τι ακριβώς είναι αυτό να σας πώ πως πρόκειται για το δικό μου μέσω τυχαίας επιλογής το γίο μου...Ετοίμασα με χαρά τα χαρτάκια με τους συμμετέχοντες, έβγαλα φωτογραφίες (με το κινητό γιατί την ψηφιακή την είχα ξεχάσει στη δουλειά...) τράβηξα βιντεάκι με τη διαδικασία και ενώ ήμουν πανέτοιμη να μεταφέρω τις φωτογραφίες απο το κινητό στον υπολογιστή για να φτιάξω την ανάρτηση ο μικρός μου "terminator" κατάφερε να κάνει το θαύμα του... μου χάλασε το καλώδιο μεταφοράς δεδομένων!!! Σήμερα όλο το πρωί πάλευα να το επαναφέρω αλλά άνθρακας ο θυσαυρός. Ευτυχώς το κινητό μου είναι πολύ κοινό και ελπίζω σύντομα να βρώ ένα καλώδιο για να μπορέσω να ανεβάσω τις φωτό και το βιντεάκι...Παρόλαυτα εγώ τις δύο νικήτριες θα τις ανακοινώσω για να μου στείλουν τα στοιχεία τους μήπως και προλάβω να στείλω τα δωράκια πριν τα Χριστούγεννα. Οι δύο λοιπόν κοπέλες που ο Δημητράκης επέλεξε τυχαία είναι η Λία και η Εvangelia!!!Παρακαλώ και τις δύο κοπέλες να επικοινωνήσουν μαζί μου στο puccarina79@gmail.com στέλνοντας μου τα στοιχεία τους καθώς και πως προτιμούν να φτιάξω την τσόχινη κουκλίτσα που κέρδισαν (καρφίτσα, κρεμαστό, μπρελόκ ή ότι άλλο μπορούν να φανταστούν...) Σε όλους όσους τώρα κατάφερα να παρασύρω σε αυτό το παιχνιδάκι και έγραψαν ένα γράμμα μεγάλο η μικρό στον Άγιο Βασίλη θέλω να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ που ξαναέγιναν για λίγο παιδιά και να ευχηθώ τα φετινά Χριστούγεννα να πραγματοποιήσουν κάθε ευχή τους!

Χτές έκλεισα τα 31 και αν παίζαμε χαρτιά σίγουρα θα κέρδιζα!!!Απο σήμερα μάλλον καίγομαι... Κάθε χρόνο στα γενέθλια μου κάνω πάντα την ίδια ευχή να χιονίσει τα Χριστούγεννα...Φέτος το χιόνι ήρθε νωρίτερα!!! Λίγο κράτησε αλλά ακόμα και αυτό το λίγο εμένα μου ήταν αρκετό. Και θα μου πέιτε τι εμμονή και αυτή με το χιόνι...Ϊσως να φταίει που το ιαπωνικό μου όνομα είναι yuki που σημαίνει χιόνι. Επειδή όμως είμαι άπληστη και παραδοσιακή την ευχή μου δεν την άλλαξα λέτε να κάνουμε και λευκά Χριστούγεννα??? Και ενώ το κρύο και η παγωνιά ήρθαν επιτέλους η τρελή σπιτονοικοκυρά μου αποφάσισε να μας αλλάξει αλουμίνια τώρα. Την Κυριακή το σπίτι μου θύμιζε ψυγείο γιαπί. Πάνω λοιπόν που προσπαθούσα αργά το βράδυ να βάλω σε τάξη τον χαμό που επικρατούσε έπεσα για ακόμα μια φορά πάνω στις κάρτες απο τα δώρα της βάφτιση του μικρού μου που με μια αδέξια κίνηση σκόρπισαν στο πάτωμα. Τότε ήταν που το πήρα επιτέλους απόφαση να φτιάξω ένα βιβλιαράκι για να τις κολλήσω μέσα. Είναι κρίμα τόσες γλυκές ευχές να είναι πεταμένες μέσα σε ένα άχαρο φάκελο και να κινδυνεύουν να παραπέσουν ή ακόμα και να χαθούν. Έβγαλα τα εργαλειά και τα χαρτιά μου και έφτιαξα ένα γρήγορο βιβλιαράκι με κενές σελίδες στο εσωτερικό όπου και κόλλησα τις καρτούλες. Για κούμπωμα χρησιμοποιήσα λίγο βέλκρο και σαν θέμα στο εξωφύλλου είχα τις μελισσούλες μιας και ο μικρός τον τελευταίο καιρό περνάει την φάση της μέλισσας (σ.σ γυρίζει συνεχώς γύρω μου σαν μελλισσάκι). Ελπίζω να σας αρέσει...

Καλό βράδυ σε όλους και επιφυλάσσομαι για το βιντεάκι και τις φωτογραφίες που αποδεικνύουν τη διαύγεια της διαδικασίας κλήρωσης ;)

Υγ: Και όλο σκεφτόμουν πως κάπου την είχα δεί την ιδέα για το βιβλιαράκι και δεν θυμόμουν που...Στο μπλόγκ της Μελένιας το είχα δει. Μελένια μου συγνώμη που δεν το έγραψα εξαρχής...

5x5...

Όχι δεν πρόκειται για διαστάσεις ούτε για ποδοσφαιράκι αλλά για ένα παιχνιδάκι που με κάλεσε η Alex (σε ευχαριστώ κοριτσάκι που με παίζεις...) να παίξω και επιτέλους βρήκα την απαιτούμενη ησυχία για να το κάνω. Οι όροι απλοί πρέπει να γράψω πέντε πράγματα που αγαπάω στο blogging και 5 που μισώ...Και επειδή μια αναποδιά την έχω θα ξεκινήσω πρώτα απο τα αρνητικά και μετά θα περάσω στα θετικά.

Μισώ λοιπόν:
1) που επειδή είμαι παντελώς άσχετη με τους κώδικες τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να δώσω στην ανάρτηση μου την μορφή που θέλω. Βάζω μια φωτό και όταν κάνω το λάθος να την μετακινήσω αλλάζει όλη η δομή της ανάρτησης...Αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να κάνω να φτιάξω μια ανάρτηση περισσότερο απ' όσο μου πήρε να φτιάξω το αντικείμενο της ανάρτησης.
2) Φυσικά την λεκτική επαλήθευση που απ' ότι διαβάζω όλους τους εκνευρίζει. Δίνω βεβαιώς βεβαίως άφεση σε όσους την έχουν γιατί μπορεί πολύ απλά να μην ξέρουν να την βγάλουν και εγώ που γράφω δεν είμαι 100% σίγουρη πως την έχω απενεργοποιήσει.
3)Τα υπερβολικά gadget στα μπλόγκ που και πάλι καταλαβαίνω πως είναι μεγάλος πειρασμός το να τα βάλεις.
4)Ένας συγκεκριμένος τύπος αρχειοθέτησης ετικετών που δυσκολεύομαι και να τον περιγράψω. Θέλω όταν πρωτογνωρίζω ένα μπλόγκ να μπορώ να περιηγηθώ εύκολα σε αυτό και όχι να ψάχνω στα τυφλά.
5)Τέλος κάτι για το οποίο θα ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη σε όσους το κάνουν αλλά απο την αρχή μου έχει κάτσει στραβά...Οι αγγλικές αναρτήσεις απο Έλληνες που ζούν στην Ελλάδα και τα ελληνικά τους είναι άπταιστα. Ξέρω πως μια αγγλική ανάρτηση μπορεί να γίνει παγκοσμίως κατανοητή και αυτός μάλλον είναι ο λόγος που γίνετε. Επίσης ξέρω πως η Ελλάδα είναι λιγάκι πίσω σε ότι αφορά Scrapbooking καθώς και άλλες τεχνικές και πως οι Έλληνες δημιουργοί θέλουν να δημιουργήσουν επικοινωνία με χώρες όπως οι Η.Π.Α. και η Αγγλία που έχουν μεγαλύτερη παράδοση πάνω στο θέμα. Σκέφτηκα και εγώ να γράψω στα αγγλικά ,δεν το κρύβω, αλλά για ένα περίεργο λόγο το ένοιωθα λάθος. Να ξεκαθαρίσω πως δεν με κουράζουν οι αγγλικές αναρτήσεις τις διαβάζω το ίδιο ευχάριστα με τις ελληνικές απλά μου φαίνεται κάπως περίεργο. Όσο περίεργο θα μου φαινόταν να πήγαινα να δώ αρχαία τραγωδία και οι έλληνες ηθοποιοί να μιλούσαν αγγλικά. Και πάλι συγνώμη ελπίζω να μην στεναχωρώ κανένα με τις αμπελο-φιλοσοφίες μου.

Αγαπάω:
1)Που καθημερινά γνωρίζω όλο και περισσότερους ανθρώπους που έχουν το ίδιο μέσω ψυχοθεραπείας με μένα, τη δημιουργία...Μέσα απο την οθόνη του υπολογιστή μου συναντάω μικρούς καλλιτέχνες που με εκπλήσσουν με την δημιουργικότητα, τη φαντασία και την ευρηματικότητα των κατασκευών τους.
2)Που παρότι δεν έχω συναντήσει κανένα σας απο κοντά και δεν γνωρίζω των περισσοτέρων σας την όψη εγώ έχω σχηματίσει μέσα απο τις δημιουργίες σας μια εικόνα για στοιχεία του χαρακτήρα σας και κάθε φορά που διαβάζω μια νέα ανάρτηση σας νοιώθω όλο και πιο δικούς μου ανθρώπους.
3)Τη δοτικότητα που μας χαρακτηρίζει σαν λαό άλλωστε (γιαυτό χρωστάμε και παντού χιχι) και την φιλοξενία. Λατρεύω που όλοι έχουν την πρόθεση να μοιραστούν κάτι που έμαθαν και ανεβάζουν tutorial με οδηγίες, λατρεύω που όλοι συντρέχουν να απαντήσουν σε μια απορία με ότι πληροφορία κατέχουν.
4) Φυσικά τα σχόλια! Με ανυπομονησία κάθε φορά που μπαίνω περιμένω να δώ αν υπάρχει κάποιο καινούριο. Δεν είναι ανάγκη να είναι πάντα επιβράβευσης όλα τα σχόλια ακόμα και τα αρνητικά για μένα είναι χρήσιμα σου δίνουν κίνητρο να βελτιωθείς και να τελειοποιηθείς.
5)Και τέλος οι προκλήσεις και τα παιχνιδάκια. Ειδικά οι προκλήσεις μπορούν να με κρατήσουν ξάγρυπνη να προσπαθώ να φανταστώ τι θα φτιάξω.

Κανονικά εγώ πρέπει να καλέσω πέντε άτομα να πάιξουν και αυτά πειράζει όμως που εγώ θέλω να καλέσω όλους όσους διαβάσουν αυτή την ανάρτηση???

Ευχές για ένα όμορφο χειμωνιάτικο, επιτέλους ,απόγευμα σε όλους με δύο καρτούλες που έφτιαξα με το καινούριο μηχανηματάκι μου. Η τσιγγούνα φοβάμαι να χρησιμοποιήσω τα όμορφα χαρτιά μου (μην τυχόν τα χαλάσω με τις δοκιμές) γιαυτό και βγήκαν λίγο φτωχούλες.

Kusudama

Σίγουρα ο τίτλος της ανάρτηση θα σας φάνηκε τελείως άγνωστος και δικαιολογημένα μιας και πρόκειται για μια ιαπωνική λέξη. Η σύνθεση αυτής της λέξης προέρχεται απο την λέξη "κουσούρι" που σημαίνει φάρμακο και "ταμα" που σημαίνει μπάλα. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για τις χάρτινες μπάλες που συνθέτονται απο πολλά μικρά επιμέρους κομμάτια χαρτιού με την χρήση σπάγγου ή κόλλας και αν και όπως έχουμε ήδη πεί στην τεχνική οριγκάμι δεν χρησιμοποιούμε κόλλα η ψαλίδι η κατασκευή μιας kusudama ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των οριγκάμι. Πρόκειται για μια αρχαία ιαπωνική τεχνική που εικάζεται πως ξεκίνησε με την χρήση πραγματικών λουλουδιών και στην συνέχεια εξελίχθηκε στην χρήση χάρτινων. Πατώντας σε μια μηχανή αναζήτησης στο ιντερνετ την λέξη kusudama θα ξετρελαθείτε με την ποικίλια τέτοιων μπαλών και σίγουρα θα γοητευτείτε απο την πολυπλοκότητα της σύνθεσης τους. Άνεκαθεν λάτρευα αυτές τις μπάλες αλλά πάντα ανέβαλα να φτιάξω μία. Ακόμα και εμένα που η τεχνική των οριγκάμι μου είναι αρκετά οικεία μια τέτοια σύνθεση με τρόμαζε. Όταν διάβασα για την πρόκληση του Δεκεμβρίου στο Crafty Croppers gr η εικόνα μιας τέτοιας μπάλας μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό. Τί άλλο θα μπορούσα να φτιάξω αποκλειστικά με υλικά scrapbooking για στολίδι του Χριστουγεννιάτικου δέντρου απο μια τέτοια μπάλα. Έτσι το πήρα απόφαση και ξεκίνησα την προσπάθεια μου. Επέλεξα ουδέτερα χαρτιά για να μπορώ να την στολίσω στο σπίτι μου όλο το χρόνο (όταν διαβάσετε τις οδηγίες θα καταλάβετε το γιατί) οπλίστηκα με υπομονή και πείσμα και μετά απο αρκετές ώρες τα κατάφερα.
Αν και στο διαδίκτυο υπάρχουν οδηγίες για αυτή την κατασκευή αποφάσισα να σας δείξω και εγώ με φωτογραφίες βήμα βήμα πως φτιάχνουμε μια τέτοια μπάλα. Αν και ήθελα πολύ να γράψω δίπλα στις φωτό και οδηγίες στάθηκε αδύνατο μιας και μόλις πήγαινα να γράψω κάτι δίπλα στην φωτογραφία οι άλλες φωτογραφίες πήγαιναν όπου ήθελαν. Και επειδή με τους κώδικες δεν τα πάω καλά είπα να αφήσω τις φωτό να μιλήσουν για μένα. Αν κάποιος θέλει διευκρινύσεις για κάτι μπορεί να με ρωτήσει θα χαρώ να του απαντήσω.

Για να φτιάξετε μια τέτοια μπαλίτσα χρειάζεστε 60 (!!!) τετράγωνα χαρτιά και λίγη υγρή κόλλα. Το χρώμα των χαρτιών και η διάσταση τους θα καθορίσουν την εμφάνιση και το μέγεθος της μπάλας. 5 πέταλα σχηματίζουν ένα άνθος συνολικά θα φτιάξετε 12 άνθη. Τα 12 άνθη θα ενωθούν μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ώστε και τα πέντε πέταλα του κάθε άνθους να είναι κολλημένα με άλλα δύο πέταλα κάποιου γειτονικού άνθους ελπίζω η φωτογραφία να εξηγεί καλύτερα αυτό που προσπαθώ να περιγράψω.


Με αυτη τη Kusudama λοιπόν συμμετέχω στην πρόκληση του Δεκεμβρίου του

Crafty Croppers gr καθώς και στο διαγωνισμό της Ανεραίδας για την καλύτερη χριστουγεννιάτικη κατασκευή.

Καλή διασκέδαση και καλή μας βδομάδα!