Ένα βροχερό σαββατοκύριακο

Μύρισε πλέον για τα καλά φθινόπωρο. Αν και με καθυστέρηση επιτέλους ο Σεπτέμβρης αποφάσησε να φορέσει την παραδοσιακή του φορεσιά βροχούλες συννεφιές και υγρασία. Υπάρχει ωραιότερο πράγμα απο το να νοιώθεις με τις αισθήσεις σου την κάθε εποχή. Τα τελευταία χρόνια με όλες αυτές τις κλιματολογικές αλλαγές καταλαβαίνουμε πιά την αλλαγή της εποχής απο το μήνα που γράφει το ημερογόγιο τοίχου μας...Για μένα πάντα το φθινόπωρο ήταν απλά ο προάγγελος του χειμώνα και για την ακρίβεια των Χριστουγέννων της αγαπημένης μου εποχής (αλλά θα σας ζαλίσω για αυτή μου την αγάπη σε πολλές πολλές αναρτήσεις στους επόμενους μήνες) δεν μπορώ να πώ όμως πως δεν απόλαυσα τον καιρό αυτού του σαββατοκύριακου. Ξύπνησα το Σάββατο υπό την μελωδία της βροχούλας που έπεφτε ρυθμικά στο ελενίτ υπόστεγο του διπλανού σπιτιού. Όλο το σπίτι μύριζε νοτισμένο χώμα (προνόμιο της ζωής στην επαρχία...) και η συννεφιά ξύπνησε όλη την ποιητική μου πλευρά όπως θα καταλάβατε ήδη. Τι κι αν δεν μπόρεσα να βάλω ούτε ένα πλυντήριο, τι κι αν τα μπαλκόνια μου γίνανε χάλια, τι κι αν το μαλλί μου είναι σε άθλια κατάσταση...μελαγχόλησα, αναπόλησα και πολύ μου άρεσε!

Απο δημιουργικής πλευράς αυτή τη βδομάδα ψιλό - επαναλήφθηκα αλλά και η επανάληψη καλή είναι σε βελτιώνει. Έφτιαξα ακόμα ένα κρεμαστό για το λαιμό με την Μαφάλντα για μια φίλη. Η αλήθεια είναι πως φτιάχνω παράλληλα κάποια προσκλητήρια και δωράκια για ακόμα ένα πάρτυ γενεθλίων αλλά ακόμα δεν τα έχω τελειώσει για να σας τα δείξω. Η μαμά μου υπήρξε πιο παραγωγική απο εμένα...γιαυτό σαν μπαλαντέρ θα σας δείξω τα καινούρια δημιουργηματά της με χάντρες.

Εύχομαι η εβδομάδα που ξεκινάει να είναι φθινοπωρινή , δημιουργική και γεμάτη χαμόγελα...

Χωνάκια

Ανέκαθεν ήμουν και παραμένω παιδί της σοκολάτας. Τα παγωτά ποτέ δεν με ενθουσίαζαν μόνο το πρώτο παγωτό του καλοκαιριού έτρωγα με λαχτάρα ίσως γιατί είχαν μεσολαβήσει μήνες απο τότε που είχα φάει το τελευταίο. Το μόνο παγωτό που έχει μείνει ανεξήτιλο στην μνήμη μου είναι εκέινο του πλανόδιου παγωτατζή. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχε άλλη γεύση, ήταν πιο νόστιμο, πιο δροσερό, πιό "παγωτό". Τα σημερινά παγωτά είναι διαφορετικά...Θυμάμαι τον παγωτατζή με το ποδηλατάκι του που στο μπροστινό μέρος είχε το ψυγείο να έρχεται και όλα τα παιδάκια να τρέχουμε με τις πενήντα δραχμές στο χέρι να στηθούμε στην σειρά να πάρουμε το παγωτό χωνάκι. Άντε να πώ στον γίο μου πως όταν εγώ ήμουν περίπου 7 χρονών ένα παγωτό στοίχιζε μόλις 50 δραχμές και να με πιστέψει...Η αλήθεια είναι πως και εγώ πρόλαβα τον πλανόδιο παγωτατζή για ελάχιστο χρονικό διάστημα πάνω στη δύση του. Απο τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια οι παγωτοβιομηχανίες άνθισαν, μπήκαμε στην Ευρώπη, το νόμισμα άλλαξε και μαζί με όλες αυτές τις αλλάγες άλλαξαν και τα παγωτά. Τώρα πια παγωτατζή συναντάς μόνο σε βαφτίσεις σαν καινούρια μόδα με ρετρό αρώματα αλλά και πάλι δεν έχει καμία σχέση με εκείνο τον παγωτατζή του παρελθόντος.

Όταν η Ντίνα μου ζήτησε βοήθεια για το παιδικό πάρτυ του γίου της η αλήθεια είναι πως αγχώθηκα αν θα με φτάσει ο χρόνος που απο τότε που γύρισα στην δουλειά δεν με φτάνει ποτέ. Αποφάσισα όμως να ζοριστώ και να το κάνω πιο πολύ για να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ να τα συνδυάσω όλα αρκεί να έχω όρεξη. Μετά απο δύο βαρβάτα ξενύχτια τα κατάφερα και είμαι πολύ χαρούμενη γιαυτό. Όπως θα καταλάβατε ίσως και απο τον πρόλογο αποφασίσαμε να κάνουμε χωνάκια γεμιστά με καραμελίτσες σοκολατίτσες και ένα ξύλινο παιχνιδάκι. Αύριο είναι το πάρτυ και ελπίζω να αρέσουν στα παιδάκια γιατί πιστέψτε με τα παιδιά είναι οι πιο ειλικρινείς κριτές...Χρόνια σου πολλά λοιπόν μικρούλη Αλέξη ελπίζω να μην απογοητεύσω τόσο εσένα όσο και την μανούλα σου.

Diamonds Are A Girl's Best Friend

τραγουδούσε η Marilyn στο "οι άντρες προτιμούν τις ξανθές" και αν και δεν συμφωνω 100% ως προς τα διαμάντια (αλλά και ως προς το τίτλο της ταινίας ώς γνήσια και αμετανόητη μελαχροινή) συμφωνώ πως όλα τα κορίτσια έχουμε έναν "καλό φίλο" ή πιο απλά ένα φετίχ!

Για κάποιες από εμάς τα κοσμήματα είναι ο καλυτερός μας φίλος και φυσικά ο βασιλιάς των κοσμημάτων τα διαμάντια...Για κάποιες άλλες είναι οι τσάντες...(χαρακτηριστικό παράδειγμα η μαμά μου πιστή χρόνια στις 2-3 Louis Vuitton της)



Για ένα μεγάλο μέρος των γυναικών τι άλλο απο τα παπούτσια...




Και ας μην ξεχάσουμε και εκείνες που τα μποντουαρ τους είναι γεμάτα αρώματα και καλλυντικά...






Η λίστα με τα αντικείμενα φετιχ της γυναικείας φύσης δεν έχει τελειωμό...Και αν αναρωτιέστε ποιό είναι το δικό σας αντικείμενο φετιχ δεν έχετε παρά να σκεφτείτε τι είναι εκείνο που ψωνίζετε με μανία παρότι δεν το έχετε πραγματική ανάγκη. Ο δικός μου "καλύτερος φίλος" αυτή την εποχή είναι τα χαρτόνια, τα ψαλίδια και οι κόλλες...Αν ήμουν δε η Marilyn θα χόρευα με τη ροζ φόρμα μου ανάμεσα σε craft robo*, cricut* και silhouette* (* αυτόματα μηχανήματα κοπής μοτίβων). Και μην βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε οικονομική μιας και το κόστος αυτών των μηχανημάτων ξεκινάει απο περίπου 300 ευρώ και μπορεί να φτάσει μέχρι μερικές χιλιάδες ευρώ! Ελπίζω ο Άγιος Βασίλης να φανεί γεναιόδωρος μαζί μου φέτος παρά τα μέτρα της οικονομικής κρίσης...
Δημιουργικά τώρα απο τότε που γύρισα στη δουλειά η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι σε μια στασιμότητα. Για την ακρίβεια ιδέες έχω πολλές ο χρόνος είναι εκείνος που με εμποδίζει να τις κάνω πραγματικότητα. Ανέλαβα να βοηθήσω και μια συνάδελφο στο παιδικό πάρτυ του γιού της με αποτέλεσμα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου να ασχολούμε με αυτό. Ελπίζω σύντομα να είμαι σε θέση να σας δείξω τι έφτιαξα για το παιδικό πάρτυ μιας και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι ακόμα στην φάση της συναρμολόγησης. Ανανεώνω λοιπόν τα ραντεβού μας με την υπόσχεση την επόμενη φορά να έχω να παρουσιάσω κάτι παραπάνω απο απλές σκέψεις...

υγ: και για να επανορθώσω για την πολυλογία μου ας σας βάλω μια φωτό απο το καλύτερο και ομορφότερο δημιουργημά μου, τον γιό μου!

Ανακύκλωση τώρα!!!

Ο "gomiyasan" ξαναχτυπά (διαβάστε εδώ) Σήμερα θα ξεκινήσω λέγοντας σας μια ιστορία...Πρίν πολλά χρόνια και όντας μαθήτρια των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου στα πλαίσια της προώθησης της ανακύκλωσης μια ιδιωτική εταιρεία προκύρηξε ένα μαθητικό διαγωνισμό με στόχο τη συλλογή άδειων κουτιών αναψυκτικών. Έπαθλο της ομάδας που θα κατάφερνε να ανακυκλώσει τον μεγαλύτερο αριθμό απο τέτοια κουτάκια ένα ταξίδι στην Ελβετία. Πόσο τέλειο είχε φανεί σε εμένα και τους φίλους μου να πάμε ένα ταξίδακι στην Ελβετία αποτέλεσμα η απόλυτη φρενύτιδα. Επί πολλά σαββατοκύριακα οργώναμε κυριολεκτικά δρόμους και παραλίες με τεράστιες σακούλες σκουπιδιών μαζεύοντας κουτάκια! Και να κάναμε μόνο αυτό ίσως τότε ο διαγωνισμός να είχε πετύχει τον αρχικό του στόχο. Εμείς επειδή είχαμε πραγματικά εκστασιαστεί με την ιδέα του ταξιδιού μαζεύαμε το χατζιλίκι μας και πηγαίναμε σε μάντρες αλουμινίου όπου αγοράζαμε άδεια κουτάκια για να αυξήσουμε την πιθανότητα της νίκης....Φυσικά δεν κερδίσαμε το διαγωνισμό ούτε καν πλησιάσαμε στη νίκη και το μόνο που μας είχε μείνει τότε ήταν πικρία και ερωτηματικά για το πως καταφέραν κάποιοι άλλοι να μαζέψουν περισσότερα. Χτές το βράδυ κοιτώντας ένα άδειο κουτάκι αναψυκτικού πάνω στο γραφείο και όντας έτοιμη να το πετάξω στην σακούλα της ανακύκλωσης (ευτυχώς η πόλη που ζώ έχει μπλέ κάδους) θυμήθηκα αυτό το περιστατικό και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου. Πόσο λάθος είχαμε καταλάβει το σκοπό του διαγωνισμού τότε και πόση πλάκα ενέργεια χρόνο και χρήμα είχαμε ξοδέψει γιαυτό το λάθος σκοπό. Ίσως γιαυτό και να μην είχαμε κερδίσει γιατί αν κερδίζαμε θα παίρναμε λάθος μήνυμα. Η ανακύκλωση μπορώ να πώ πιά είναι κάτι που σε ανταμοίβει απο μόνη της χωρίς να χρειάζεται να σου δώσουν έπαθλο. Ανακυκλώνοντας κάνεις ένα δώρο στον εαυτό σού, στα παιδιά σου , σε αυτούς που αγαπάς και ειλικρινά δεν συγκρίνεται με κανένα ταξίδι. Ας βάλω στην άκρη όμως την κατήχηση μου περί ανακύκλωσης και ας σας βάλω ένα κουίζ. Τι μπορείς να φτιάξεις με ένα άδειο κουτάκι αναψυκτικού ένα ψαλίδι μια αγαπημένη εικόνα (είτε φωτογραφία είτε τυπωμένη απο τον εκτυπωτή) και λίγο διάφανο βερνίκι νυχιών? Τι άλλο απο ένα πρωτότυπο οικολογικό παιχνιδιάρικο κόσμημα με ίσως ευτελή αντικειμενική αξία αλλά τεράστια υποκειμενική. Τυπώστε μια εικόνα που σας αντιπροσωπεύει και κόψτε την. Στην συνέχεια κόψτε με προσοχή το τσίγκινο κουτάκι και δημιουργήστε ένα πλαίσιο γύρω γύρω απο την εικόνα όπως έκανα και εγώ. Περάστε την τυπωμένη εικόνα με λίγο βερνίκι για να την αδιαβροχοποιήσετε και έτοιμο το πρωτότυπο στολιδάκι που στη συνέχεια μπορεί να γίνει είτε κρεμαστό για το λαιμό είτε σκουλαρικάκια. Η δική μου πρώτη απόπειρα στην συγκεκριμένη τεχνοτροπία θα ταξιδέψει για Ηράκλειο μιας και ο γιός μου επιμένει να το δωρίσουμε στην νονά του που επι την ευκαιρία ήταν και αυτή στην καταπληκτική τότε ομάδα ανακύκλωσης...

Οι μέρες πέρασαν και αύριο πρωί γυρίζω στη δουλειά...Μέχρι και ο καιρός αποφάσησε να συμφωνήσει με τη διάθεση μου και απο το πρωί έχει συννεφιά και βρέχει. Απο τη μία το χαρωπή νοικοκυρά δεν μου ταιριάζει και τόσο (θαυμάζω απίστευτα εκείνες που το καταφέρνουν θέλει γερά νεύρα...) από την άλλη πως να το κάνουμε ένα σχετικό σκούριασμα το έχω υποστεί και μέχρι να ξαναμπώ σε ρυθμούς θα μου πάρει λίγο (ελπίζω) χρόνο. Εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα...

Ένα Cake που δεν παχαίνει

Και όμως υπάρχει απλά δεν τρώγεται....Παρόλαυτα είναι τόσο νόστιμο στην όψη που σε προκαλεί να το κοιτάξεις. Δεν μιλάω για τίποτε άλλο απο τα γνωστά πλέον και στην Ελλάδα "diaper cakes" που μέρα με την μέρα γίνονται όλο και πιο δημοφιλή. Πρόκειται για ένα χρήσιμο και πρωτότυπο δωράκι για μια μανούλα στο μαιευτήριο συνήθεια που ξεκίνησε απο την Αμερική και σιγά σιγά κατέκτησε όλο τον κόσμο. Αν και δεν συνηθιζω να ακολουθώ κανενός είδους μόδες στην συγκεκριμένη υπέκυψα για έναν και μοναδικό λόγο την χρηστικότητα της...Δεν λέω ωράια τα λουλουδάκια στο μαιευτήριο αλλά όσες έχετε γεννήσει ξέρετε πως καταλήγουν έξω απο το δωμάτιο επειδή την νύχτα ελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα, ωραία τα λούτρινα ζωάκια αλλά όσες έχετε παιδάκια ξέρετε πως μαζεύουν την σκόνη του αιώνα και συχνά ευθύνονται για αλλεργικές αντιδράσεις, ωραία και τα γλυκάκια αλλά σε μια λεχώνα που όπως και να έχει το σώμα της μια ήττα την έχει υποστεί ένα κουτί γλυκά της φαίνεται σαν το μήλο του παραδείσου που πρέπει να αντισταθεί. Ένα diaper cake επομένως και εντυπωσιακό είναι και χρήσιμο για την μανούλα που όταν γυρίσει σπίτι και το ανοίξει ανακαλύπτει σιγά σιγά όλα αυτά τα όμορφα πραγματάκια που εσείς έχετε κρύψει μέσα του. Όπως και σε μια πραγματική τούρτα ωραίο το εξωτερικό γλάσσο αλλά η γέμιση είναι συνήθως εκείνη που σε αποθεώνει. Το κόστος κατασκεής ενός τέτοιου κέικ ξεκινάει απο περίπου 50 ευρώ και μπορεί να φτάσει όσο εσείς επιθυμείτε ανάλογα με τα υλικά που θα χρησιμοποιήσετε. Ας σας δώσώ όμως την συνταγή:

ΥΛΙΚΑ
56 πάνες (περίπου για μια τριόροφη τουρτίτσα)
λαστχάκια
μια στρογγυλή βάση
σεντονάκια
πανάκια
κουδουνίστρες
πιπίλες
μπιμπερό
χτένα και βούρτσα
καλτσάκια
και γενικά ότι μπορείτε να φανταστείτε...

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Φαντασία, αγάπη, λίγος χώρος και χρόνος καθώς και λίγη βοήθεια απο τα άπειρα βιντεάκια που υπάρχουν στο ίντερνετ...(δείτε πχ εδώ)

Το δικό μας πρώτο diaper cake προορίζεται για μια αγαπημένη μου ξαδέλφη που απο μέρα σε μέρα θα φέρει στον κόσμο το δεύτερο παιδάκι της. Το φτιάξαμε μαζί με την μαμά μου και την αδελφή μου και το διασκεδάσαμε απίστευτα. Προβληματιστήκαμε η αλήθεια είναι σε διαφορες φάσεις η καλή μας διάθεση μας βοήθησε όμως να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Ένα κοριτσίστικο λοιπόν diaper cake για σήμερα και μια ευχή...ξαδελφούλα μακάρι η κορούλα σου να αποφασίσει επιτέλους να βγεί και να μην σε παιδέψει καθόλου. Με "κανέναν" πόνο ευχόμαστε!