Ξύπνησα ιδρωμένη με κάτι ζεστό και τριχωτό να πιέζει την πλάτη μου. Νυσταγμένη άπλωσα το χέρι μου και μια υγρή γλώσσα έγλυψε τα δάχτυλα μου παιχνιδιάρικα. Αναστενάζοντας, γύρισα και κοίταξα τον σκύλο με δολοφονική διάθεση.
-Πόσες φορές θα τα πούμε ρε Θωρ, μην κολλάς πάνω μου διαβολεμένη κινητή θερμοφόρα!!! τον μάλωσα και πήγα στο μπάνιο για να με υποδεχτεί η υπέροχη μυρωδιά των αποχετεύσεων. Βιαστικά έπλυνα το πρόσωπο μου και τα δόντια μου, και αφού ανακούφισα τη γεμάτη κύστη μου, επέστρεψα στο δωμάτιο της συμφοράς που λουσμένο στο μεσημεριανό φως ήταν ακόμα πιο θλιβερό. Αναζήτησα με το βλέμμα μου τον Χίλμαρ και όταν δεν τον βρήκα πανικός με έπιασε. Με είχε αφήσει πάλι; αναρωτήθηκα τρομοκρατημένη, όταν πρόσεξα πως ο σάκος του ήταν εκεί δίπλα στον δικό μου ακόμα. Ανακουφισμένη ντύθηκα και βάλθηκα να συμμαζεύω τα πεταμένα μας ρούχα από το πάτωμα του μπάνιου όταν άκουσα την πόρτα του δωματίου να ανοίγει. Τρέχοντας με τα ρούχα στα χέρια βγήκα από το μπάνιο και τον είδα να στέκεται φρέσκος φρέσκος με δυο καφέδες στο ένα χέρι και μια σακούλα φούρνου στο άλλο. Παρατώντας τα βρώμικα ρούχα σε μια καρέκλα άρπαξα τον ένα καφέ και αφού ήπια μια μεγάλη γουλιά του χαμογέλασα.
-Goodmorning, είπα εύθυμα
-Goodmorning to you too, μου απάντησε και ακούμπησε την σακούλα πάνω στο κομοδίνο. Κρατώντας τον δικό του καφέ στο ένα χέρι κάθισε στο κρεβάτι και με κοίταξε σοβαρά.
-Your beast hates me! He actually loathes me. He almost dragged me out of bed to take my place, παραπονέθηκε δείχνοντας τον σκύλο που του είχε γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη και έγλυφε τα αχαμνά του.
-My baby is the cutest baby of the world!
-He?? HE??? He is your baby? Seriously?
-Yes, he γιατί αυτός δεν με παρατάει με την πρώτη ευκαιρία! είπα επίτηδες στα ελληνικά γιατί ήθελα να το βγάλω από μέσα μου χωρίς να βαρύνω το κλίμα.
-English Rita! Well, we have to pack. We are leaving.
-Hilmar we are not going to find another hotel room. It's a greek holiday these days. Everything will be already booked, του εξήγησα και κάθισα δίπλα του.
- I found us somewhere to stay.
-You turned on your phone? ρώτησα πληγωμένη και εκείνος έβγαλε το κλειστό κινητό του από την τσέπη του και μου το έδωσε.
-Νο, I didn't. Keep it if you don't believe me.
-How then? ρώτησα με ειλικρινή περιέργεια και όσο μαζεύαμε τα πράγματα μας μου εξήγησε τι είχε κάνει όσο εγώ κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου. Πιασμένος από το άβολο κρεβάτι και αφού ο Θωρ τον ξύπνησε, κατέβηκε στη ρεσεψιόν και έπιασε κουβέντα με τον ξενοδόχο. Μαθημένος να παίρνει ότι θέλει, κατάφερε μετά από μια δύσκολη στη συνεννόηση κουβέντα μαζί του να εξασφαλίσει τα κλειδιά του εξοχικού σπιτιού του σε ένα ορεινό χωριό 22 χιλιόμετρα από την Μονεμβάσια με το αζημίωτο φυσικά, για τις επόμενες δυο μέρες. Μισή ώρα έτσι μετά βρέθηκα στη ρεσεψιόν με τον σκύλο και τα πράγματα μας να περιμένω τον Χίλμαρ να φέρει το τζιπ από εκεί που το είχαμε παρατήσει.
-Κοπελιά είπα και στον ψηλό ότι το σπίτι είναι καθαρό γιατί το είχαμε ετοιμάσει για το Πάσχα, αλλά γέννησε χθες η κόρη μου το τρίτο μου εγγόνι και δεν θα πάμε τελικά. Του εξήγησα πως θα βρείτε το σπίτι, αλλά δεν ξέρω αν με κατάλαβε. Του έδωσα και ένα χάρτη. Το χωριό λέγεται Γέρακας και είναι κρανίου τόπος, ούτε περίπτερο δεν έχει. Να πάρετε προμήθειες. Είναι το πρώτο σπίτι όπως θα μπείτε στον οικισμό και έχει μια κόκκινη πόρτα. Δεν είναι καμιά βίλα, αλλά έχει ζεστό νερό, ψυγείο, τηλεόραση και κουζίνα. Μόλις μπείτε να σηκώσετε τον γενικό, γιατί τον έχω κατεβασμένο και όταν φύγετε να τον κατεβάσετε πάλι. Το νου σας μην κατουρήσει ο σκύλος μέσα στο σπίτι! Στον πίνακα έχω σημειωμένο τον διακόπτη για τον θερμοσίφωνα. Στην ντουλάπα έχει σεντόνια και κουβέρτες αν και η Μαρία έχει στρωμένο το κρεβάτι με καθαρά σεντόνια ήδη. Μην ξεχάσετε τίποτα τρόφιμα όταν φύγετε και να πάρετε και τα σκουπίδια. Αμαρτία να βρωμίσει ο τόπος.
-Κυρ Αποστόλη τον έγδυσες;
-Έλα τώρα που τον έγδυσα! Και παραπάνω να είχα ζητήσει θα τα είχε δώσει, ούτε παζάρια δεν έκανε. Έβγαλα απλά και εγώ πασχαλιάτικα τον μποναμά μου να πάρω δώρα στα εγγόνια μου. Έλα φεύγα τώρα, ήρθε. Και Καλή Ανάσταση, μου ευχήθηκε και με βοήθησε να πάω τα πράγματά μας στο αυτοκίνητο.
Μετά από μια στάση σε ένα σουπερμάρκετ, μια στάση σε ένα pet shop για την προμήθεια αντιεμετικών για το Θωρ και μια δεκάλεπτη μάχη μαζί του για να καταπιεί το χάπι βρεθήκαμε με ένα χάρτη στο χέρι να ανηφορίζουμε μια βουνοπλαγιά. Ευτυχώς οι σημειώσεις του κυρ Αποστόλη ήταν λεπτομερείς και έτσι χωρίς απρόοπτα βρεθήκαμε να ξεκλειδώνουμε την κόκκινη ξύλινη πόρτα του μικρού πετρόχτιστου σπιτιού πάνω που ήλιος ξεκινούσε και πάλι την καθοδική του πορεία.
Το σπιτάκι ήταν μια χαρά. Μύριζε πάστρα και λίγο κλεισούρα. Μπαίνοντας το πρώτο που συναντήσαμε ήταν ένα σαλονάκι με ένα ντιβάνι καναπέ, μια τηλεόραση, ένα τραπεζάκι σαλονιού και δύο πολυθρόνες. Απέναντι από την είσοδο ξεκινούσε ένα διάδρομος που κατέληγε σε ένα πεντακάθαρο μπάνιο που μάλλον είχε ανακαινιστεί τη δεκαετία του ογδόντα. Μια μεγάλη ορθογώνια γαλάζια μπανιέρα με κουρτίνα ήταν απέναντι από την πόρτα ενώ μια ασορτί γαλάζια λεκάνη, ένας γαλάζιος νιπτήρα και ένας γαλάζιος μπιντές γέμιζαν τον χώρο. Τα πλακάκια δε ήταν εξίσου γαλάζια με μπλε μαργαρίτες γεγονός που ο Χίλμαρ διασκέδασε ιδιαιτέρως. Η κουζίνα ήταν δεξιά του μπάνιου και αν και ήταν μικρή, ήταν ο ορισμός της χωριάτικης κουζίνας, πλήρως εξοπλισμένη με κατσαρόλες, τηγάνια, πιάτα ποτήρια και μαχαιροπίρουνα. Ένας μαρμάρινος νεροχύτης που γυάλιζε κάλυπτε τον ένα τοίχο κάτω από ένα παράθυρο με κοφτά κουρτινάκια, ενώ δεξιά του νεροχύτη πάνω στον πάγκο ήταν δυο εστίες υγραερίου με έναν απορροφητήρα μπουρί από πάνω. Ένας μικρός φούρνος, ένα λευκό τεράστιο ψυγείο από εκείνα τα παλιά με την κατάψυξη πάνω και μερικά ντουλάπια συμπλήρωναν τον αριστερό τοίχο. Και όλα αυτά περιτριγύριζαν μια στρογγυλή τραπεζαρία και τέσσερις ψάθινες καρέκλες. Το υπνοδωμάτιο τέλος, αριστερά του μπάνιου και απέναντι από την κουζίνα ήταν ένας στενόμακρος χώρος με ένα σιδερένιο κρεβάτι ασυνήθιστα μεγάλο να δεσπόζει το κέντρο, γεγονός που έκανε τον Χίλμαρ να ανακουφιστεί που επιτέλους θα μπορούσε να κοιμηθεί σαν άνθρωπος. Όταν μάλιστα δοκίμασε το στρώμα και διαπίστωσε πως ήταν μαλακό και αφράτο η χαρά του ήταν τέτοια που δεν μπορούσα να μην την μοιραστώ μαζί του.
Ευγνώμονες για το όμορφο λιτό και καθαρό χώρο, μεταφέραμε τους σάκους μας στο υπνοδωμάτιο, βάλαμε τα ψώνια μέσα στο ψυγείο και σταθήκαμε στη μέση του σαλονιού κοιτώντας κατάματα ο ένας τον άλλο. Ταυτόχρονα απλώσαμε τα χέρια μας και χωρίς λόγια πλησιάσαμε και χώθηκα στην αγκαλιά του. Για λίγα λεπτά καθόμασταν έτσι αγκαλιασμένοι χωρίς να κινούμαστε λες και φοβόμασταν πως αν κινηθούμε θα έσκαγε η φούσκα μέσα στην οποία ήμασταν απολαμβάνοντας την απόλυτη ησυχία. Ο Θωρ όμως είχε αντίθετη άποψη με εμάς και δεν άργησε να μας το γνωστοποιήσει. Δειλά αρχικά και πιο επίμονα στη συνέχεια με το κεφάλι του άρχισε να προσπαθεί να μπει ανάμεσα μας. Αγανακτισμένος ο Χίλμαρ του έριξε μια ενοχλημένη ματιά και απομακρύνθηκε από μένα.
- I 'll cook and you will take Thor out for a walk, πρότεινα και ο Χίλμαρ με κοίταξε τρομοκρατημένος.
-The dog from hell? No, no. Forget it. I will cook and you will take the beast out, διαμαρτυρήθηκε.
-Do you know how to cook? ρώτησα παιχνιδιάρικα και όταν εκείνος δεν απάντησε συμπλήρωσα I didn't think so και άρχισα να προχωράω γελώντας προς την κουζίνα.
Μετά από πολλά παρακαλετά, και ακόμα περισσότερα μπινελίκια ο Χίλμαρ κατάφερε να βγάλει έξω το Θωρ την ώρα που εγώ ψιλόκοβα το κρεμμύδι. Είκοσι λεπτά μετά και ενώ σούρωνα τα μακαρόνια, ένιωσα τα χέρια του να με αγκαλιάζουν και πάλι από πίσω.
-Rita he hates me... είπε στεναχωρημένος και ακούμπησε το πιγούνι του πάνω στο κεφάλι μου.
-He has trust issues. You have more things in common than you think, είπα και ο Χίλμαρ κάγχασε.
-What are you cooking?
-Repeat after me: MA
-MA
-KA
-KA
-PO
-RO
-NI
-NI
-A
-A
-ME
-ME
-KI
-KI
-MA
-MA
-Μακαρόνια με κιμά
-Makaroni me kima
-Correct! Almost...
-It smells so good.
-The food?
-The food, the house, you. But you are not smelling like a peach tree in the rain anymore... Why? I loved that smell.
-That's why... είπα και απομακρύνθηκα για να τσιγαρίσω τα μακαρόνια.
- I ordered a really overpriced candle with your perfume from Jo Malone. I have it on my nightstand back home, please don't stop wearing it, με παρακάλεσε.
-Οκ, του απάντησα και άρχισα να ανακατεύω τον κιμά μέσα στην κατσαρόλα.
Εκείνη η Ανάσταση θα ήταν η πιο παράδοξη, ανορθόδοξη και όμορφη της ζωής μου. Χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο, σέρβιρα δύο πιάτα με φαγητό και με την ηχητική υπόκρουση της λειτουργίας από το κρατικό κανάλι καθίσαμε αντικριστά πάνω στο καναπέ ντιβάνι και φάγαμε. Ο Χίλμαρ μου δήλωσε πως το "μακαρόνι με κιμά" ήταν το ωραιότερο φαγητό στον κόσμο και ο Θωρ το επιβεβαίωσε κλέβοντας από το πιάτο μου την τελευταία μου μπουκιά. Πλύναμε τα πιάτα και τις κατσαρόλες μαζί, κάναμε ένα μπάνιο χωριστά ο καθένας, έβγαλα τον Θωρ έξω για ένα τελευταίο κατούρημα και πιασμένοι χέρι χέρι μπήκαμε μέσα στο υπνοδωμάτιο κλείνοντας τον Θωρ απέξω αγνοώντας τις διαμαρτυρίες του. Και όσο ο Χριστός ετοιμαζόταν να αναστηθεί για πολλοστή φορά, εμείς γυμνοί και ξέγνοιαστοι πάνω στο σιδερένιο κρεβάτι βιώσαμε τη δική μας εκδοχή της ανάστασης που έμοιαζε περισσότερο με ψυχική και σωματική ανάταση.
...................................................................................................
-Γύρισες?
-Γύρισα.
-Σπίτι είσαι?
-Ναι σπίτι.
-Μόλις φτάσαμε Πειραιά. Με φέρνει ο Νίκος από εκεί. Θα μείνω σπίτι σου απόψε, πρέπει να μιλήσουμε.
-Εντάξει σε περιμένω, είπα και τερμάτισα την κλήση. Έβαλα ένα πλυντήριο, έκανα ένα μπάνιο και όσο στέγνωνα τα μαλλιά μου άκουσα το κουδούνι να χτυπάει
-Χριστός Ανέστη, μωρή! φώναξε και με αγκάλιασε μπαίνοντας
-Αληθώς ρε Λιτσάκι, της ευχήθηκα και έκλεισα την πόρτα.
-Ξεκίνα να τα ξερνάς ΟΛΑ, απαίτησε και με τράβηξε στον καναπέ.
-Τι θες να σου πω... Έφυγε πάλι...
-Καλά θα φτάσουμε στο έφυγε, ξεκίνα όμως από το ήρθε πρώτα!
-Τη Μεγάλη Παρασκευή με έστειλαν από τη δουλειά σε ένα σπίτι στο Σούνιο να παραδώσω κάτι σε έναν πελάτη. Πήγα και εγώ ανυποψίαστη. Φτάνω στο σπίτι και μου ανοίγει μια κοπελίτσα. Ζητάω αυτόν που υποτίθεται θα συναντούσα και μου λέει η κοπέλα πως με περιμένει στο οικιακό πλανητάριο. Κουφαίνομαι όπως αντιλαμβάνεσαι, αλλά για να μην φανώ καμία χαζή πάω εκεί που μου υποδεικνύει. Μπαίνω μέσα και όντως ήταν ένα οικιακό πλανητάριο. Λίτσα καντάδα σε πλανητάριο σου έχουν κάνει; Γιατί εμένα μου έκαναν. Σοκ έπαθα όταν άρχισε η πριβέ προβολή εκεί μέσα και μόλις αντιλήφθηκα ότι ήταν εκείνος θόλωσα. Του ούρλιαξα διάφορα, του έχωσα και μερικές, μην στα πολυλογώ καταλήξαμε να βγάζουμε τα μάτια μας στο πάτωμα σαν τα ζώα. Ξεχαρμανιάζουμε και την ώρα που ντυνόμασταν μου πετάει κάτι που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει και με κάνει έξω φρενών πάλι. Στο δια ταύτα αυτά που έμαθα ήταν τα εξής: έχει βάλει ανθρώπους να με παρακολουθούν για την ασφάλεια μου και δεν μπορεί να μου πει τι γίνεται γιατί προστατεύει τους ανθρώπους που αγαπάει. Αυτά... Α και δεν είναι νονός της μαφίας.
-Συγνώμη τρείς μέρες και έμαθες μόνο αυτά; Και τι σκατά κάνατε τρεις μέρες; Μόνο πηδιόσασταν; Μωρέ μπράβο αντοχή στην ηλικία του... Βασικά που σκατά ήσασταν;
-Σε ένα χωριό με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους κοντά στη Μονεμβάσια. Τι να σου λέω, μεγάλη ιστορία πως καταλήξαμε εκεί Πασχαλιάτικα. Όσον αφορά τώρα το τι ακριβώς κάναμε τρεις μέρες, το παίζαμε ζευγάρι. Εντάξει βγάζαμε και τα μάτια μας, διότι όντως η αντοχή του είναι αξιοθαύμαστη, αλλά κυρίως το παίζαμε "οικογένεια". Μέχρι και ελληνική ταινία με τη Τζένη Καρέζη είδαμε. Να με δεις να προσπαθώ να μεταφράσω στα αγγλικά το "Γυρίιιισατε" και το "Αλέκο χρυσό μου, σε παρακαλώ" να κλαις από τα γέλια.
-Άσε παιδί μου την Καρέζη και πες τι άλλο έμαθες!
-Έμαθα πως στο κομοδίνο του έχει ένα κερί με το άρωμα μου. Έμαθα πως αυτός ζει στη Νέα Υόρκη με τον γιο του που ξεκίνησε φέτος το πανεπιστήμιο, ενώ η γυναίκα του και η κόρη του ζουν στο Λονδίνο. Η γυναίκα του είναι μισή Σουηδή, μισή Αγγλίδα. Έμαθα πως ο πατέρας του πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος μέσα σε 30 μέρες. Έμαθα πως κάνει κωπηλασία από παιδί. Έμαθα πως έχει να πατήσει στο Ρέικιαβικ από όταν πέθανε ο πατέρας του. Έμαθα πως τελικά είναι Βίκινγκ γιατί λέει εκείνος μου είπε ότι οι Βίκινγκς δεν είναι Ισλανδοί, όχι πως οι Ισλανδοί δεν είναι απόγονοι των Βίκινγκς. Μην στα πολυλογώ μου εξήγησε πως οι Βίκινγκς είναι πρόγονοι πολλών σκανδιναβικών εθνικοτήτων ανάμεσα τους και οι Ισλανδοί.
-Μαργαρίτα χέστηκα για το γενεαλογικό δέντρο των Βίκινγκς! Συγκεντρώσου!
-Τι θα κάνω...
-Την έχεις πατήσει μαζί του, ε?
-Λίτσα έκανε τατουάζ μια μαργαρίτα στο στήθος στο ύψος της καρδιά του. Και όταν τον ρώτησα γιατί, μου απάντησε ότι το έκανε επειδή η συγκεκριμένη καρδιά χτυπάει ακόμα εξαιτίας μιας μαργαρίτας. Και ήθελα να τον ρωτήσω αν χτυπάει εξαιτίας μιας μαργαρίτας ή για μια μαργαρίτα, αλλά δεν τον ρώτησα γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν θα ήθελα να ακούσω την απάντηση. Γιατί θέλω να είμαι ο λόγος που η καρδία του χτυπάει όχι όμως επειδή έφαγα τη σφαίρα. Όποτε ναι, την έχω πατήσει μαζί του και άσχημα.
-Πως χωρίσατε; Τι συμφωνήσατε;
-Τι να συμφωνήσουμε; Δώσαμε τα κλειδιά πίσω στον ιδιοκτήτη και τις τέσσερις ώρες της επιστροφής δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Με έφερε σπίτι, με βοήθησε να κατεβάσω τον Θωρ από το αμάξι και αφού με αγκάλιασε σφιχτά και με φίλησε με απόγνωση μου ψιθύρισε ένα soon και έφυγε.
-Ωραία πιάσαμε από κούπες. Αυτά ήταν όλα;
-Αυτά...
-Λοιπόν άκου, μάντεψε ποιόν πέτυχα στην Αίγινα το βράδυ της Ανάστασης στο προαύλιο της Αγίας Μαρίνας.
-Ρε εγώ σου λέω τον πόνο μου και εσύ με ξεπετάς;
-Ηλίθια δεν άλλαξα θέμα! Μάντεψε!
-.....
-Τον Βασιλάκη!
-Πλάκα κάνεις!!!
-Όχι δεν κάνω πλάκα. Εκεί που κυνηγούσα τη μικρή έπεσα πάνω του κυριολεκτικά. Πάρκαρα το παιδί στον Νίκο και τον ξεμονάχιασα για να τον ανακρίνω με ησυχία. Αυτός φυσικά και με θυμόταν, αλλά προσπάθησε ευγενικά να με αποφύγει. Αλλά με ξέρεις πόσο επίμονη είμαι. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να μάθω τα εξής: Ο Βασίλης είναι χρόνια υπάλληλος του δικού σου. Δεν τον προσέλαβε δηλαδή για να σου στέλνει μηνύματα όπως νομίζαμε. Τον συνοδεύει σε όλα του τα ταξίδια. Γι' αυτό ήταν τώρα στην Ελλάδα και γι' αυτό ήταν και στη Βουδαπέστη. Έμενε μάλιστα στο ίδιο ξενοδοχείο με εσάς τότε, ενώ ήταν και στα εγκαίνια. Εκεί σε είδε πρώτη φορά. Εγώ προσπάθησα να μάθω και άλλα, αλλά στο τέλος μου ξεφούρνισε πως έχει υπογράψει με τον Χίλμαρ συμβόλαιο εχεμύθειας και πως δεν θα το καταπατούσε όσο και αν με συμπαθούσε. Καλά αυτό περί συμπάθειας το αμφισβητώ. Τον νοιάζεται. Το κατάλαβα. Δεν θα τον πρόδιδε. Όταν είδα πως δεν θα έπαιρνα άλλη κουβέντα, του ευχήθηκα για το Πάσχα και πήγα να φύγω, αλλά με σταμάτησε και μου είπε "ο κύριος Σβενσον είναι καλός άνθρωπος και η κυρία Δήμου σημαίνει πολλά για εκείνον". Το συμπέρασμα λοιπόν είναι Μαργαρίτα πως και εκείνος την έχει πατήσει μαζί σου. Κοντά 50 χρονών γάιδαρος δεν κάνεις μαργαρίτες τατουάζ σαν ερωτοχτυπημένος έφηβος, έτσι για πλάκα. Μα μαργαρίτα; Δηλαδή αν σε έλεγαν Παγώνα, θα πήγαινε και θα χτύπαγε παγώνι; Που μεταξύ μας το παγώνι θα ήταν λιγότερο μετροσέξουαλ.
-Ωραία και τώρα τι κάνω; Κάθομαι και περιμένω σαν καμία μαλακισμένη σύγχρονη Πηνελόπη;
-Φυσικά και όχι! Τώρα θα περάσουμε στην αντεπίθεση! Αυτόν κάτι σκατά τον δένει με την Ελλάδα.
-Αυτό είπα και εγώ!!! Κάπου υπάρχει μια σύνδεση με την Ελλάδα που προηγείται της γνωριμίας μας.
-Την Κυριακή το βράδυ και με το κινητό κλειστό βαριόμουν, μπήκα έτσι στο ίντερνετ από το λαπτοπ του Νίκου και έκανα μια έρευνα. Λοιπόν ο Χίλμαρ Σβένσον, που μου πήρε λίγη ώρα να βρω πως σκατά γράφεται το όνομα του, είναι όντως διευθύνων σύμβουλος ενός διεθνούς κατασκευαστικού ομίλου με έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι 47 ετών, παντρεμένος με δύο παιδιά. Η γυναίκα του που την είδα σε φωτογραφία μια ψηλή ξεπλυμένη είναι, δεν λέει πολλά σε περίπτωση που σε νοιάζει. Οι φωτογραφίες όμως ήταν παλιές. Είναι μοναχογιός ενός Ισλανδού επιχειρηματία και μιας Σουηδής δικηγόρου.
-Ώπα κάτσε. Εμένα μου είχε πει ότι έχει έναν αδελφό.
-Μπορεί να μην κατάλαβες καλά.
-Όχι είμαι σίγουρη, στα εγκαίνια κάποιος με ρώτησε μάλιστα αν είμαι φίλη του αδελφού του.
-Καλά μπορεί το ίντερνετ να κάνει λάθος, μπορεί εγώ να μην κατάλαβα καλά με τα χάλια αγγλικά μου, κόλλησες στον αδελφό! Και συνεχίζω έχει πτυχίο πολιτικού μηχανικού και μεταπτυχιακό σε κάτι που δεν κατάλαβα τι είναι. Μάλιστα δούλεψε για χρόνια ως πολιτικός μηχανικός. Μετά το γάμο του και με κεφάλαια του πατέρα του και του πεθερού του μπήκε ως μέτοχος στην κατασκευαστική που τώρα διευθύνει.
-Καλά ρε Λίτσα το επαγγελματικό βιογραφικό του βρήκες; Τι με νοιάζουν τα πτυχία και οι μετοχές του; Χέστηκα!
-Ε αυτά βρήκα, αυτά σου λέω. Τι νόμιζες θα έβρισκα στο ίντερνετ, άρθρο που να γράφει γιατί ο Χίλμαρ κάθε τρεις και λίγο είναι στην Ελλάδα;
-Πάντως από όσα είπες μέχρι στιγμής βλέπουμε πως τα λίγα που μου έχει πει μέχρι στιγμής είναι αλήθεια.
-Να σε ρωτήσω κάτι, Ελλάδα όσες φορές έχετε βρεθεί που έχετε συναντηθεί;
-Στο Σύνταγμα, σ' ένα μπουρδελοξενοδοχείο στο Φάληρο, στη Μεγάλη Βρετανία και τώρα στην έπαυλη στο Σούνιο.
-Βλέπω έχετε ποικιλία, από κρεβάτι σε κρεβάτι είστε. Για κανένα φαΐ σαν άνθρωποι δεν έχετε πάει;
-Ναι είδα και στη Βουδαπέστη που πήγαμε για φαΐ πόσο καλά πήγε αυτό.
-Γιατί τι έγινε;
-Άστο ρε Λίτσα εμείς και το τραπέζι με κρεβάτι το μπερδεύουμε. Συνέχισε αυτό που έλεγες.
-Τι ξέρουμε για το σπίτι στο Σούνιο;
-Τι ξέρουμε;
-Σε ρωτάω παιδί μου, τι ξέρεις για το σπίτι στο Σούνιο; Σε ποιόν ανήκει;
-Πάντως όχι σε αυτόν που νόμιζα ότι ανήκει. Δεν ξέρω.
-Ωραία σε ποιόν νόμιζες ότι ανήκει;
-Στον Αλεξίου, έναν πελάτη, γνωστό του Χίλμαρ. Αυτός τον βοήθησε να με ξεγελάσουν να πάω.
-Μπίνγκο! Από εκεί ξεκινάμε. Αυτόν τον Αλεξίου, εσύ θα τον δεις;
-Λογικά ναι αύριο, αλλά Λίτσα δεν πρόκειται να μου πει τίποτα. Είναι λέμε γνωστός του Χίλμαρ.
-Ρίξε παιδί μου άδεια να πιάσεις γεμάτα. Πες του αύριο που θα τον δεις κάτι όπως "Κύριε Αλεξίου μου δεν σας κρατάω κακία, μιας και το σπίτι σας στο Σούνιο ήταν υπέροχο και πέρασα καταπληκτικά" αυτός τώρα λογικά θα σου πει μα δεν είναι δικό μου το σπίτι, είναι του τάδε και θα μάθουμε σε ποιόν ανήκει.
-Δεν γίνονται αυτά Λίτσα! Εγώ θα ντρέπομαι αύριο και να τον αντικρίσω πόσο μάλλον να πιάσω και κουβέντα. Άλλο, βρες κάτι άλλο!
-Ντουβάρι είσαι! Τότε δεν έχουμε άλλη λύση. Βγάλε την καμπαρντίνα από τη ναφθαλίνη, αύριο το απόγευμα θα πάμε για καφέ στο Σούνιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: