"Sugar Daddy" ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ

Με σταθερά βήματα ο Χίλμαρ με οδήγησε σ' ένα μεγάλο σαλόνι και άναψε τα φώτα. Ένας τεράστιος γκρι γωνιακός καναπές βρισκόταν στη μέση του δωματίου, μπροστά από ένα γυάλινο τραπεζάκι, ενώ μια μεγάλη τζαμαρία βρισκόταν απέναντι του. Όσο ήμασταν μέσα στο πλανητάριο είχε νυχτώσει και το μόνο που φαινόταν απέξω ήταν ένας ημιφωτισμένος περιποιημένος κήπος με γκαζόν. Χωρίς να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να παρατηρήσω τον υπόλοιπο χώρο, έκατσα στον καναπέ και περίμενα όσο ο Χίλμαρ έβαζε στον εαυτό του ένα ουίσκι. Βήματα ακούστηκαν από κάπου να πλησιάζουν και λίγο αργότερα η νεαρή κοπέλα που με είχε υποδεχτεί και που την είχα ξεχάσει, εμφανίστηκε με έναν δίσκο στα χέρια. Ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και ένα κολονάτο ποτήρι ήταν τα περιεχόμενα του δίσκου, τα οποία και άφησε μπροστά μου πάνω στο τραπεζάκι. Με μαλακές κινήσεις μου γέμισε κρασί το ποτήρι που αμέσως θάμπωσε. Ευγενικά την ευχαρίστησα προσπαθώντας να μην δείξω πόσο ειλικρινά ευγνώμων ήμουν που ακόμα θυμόταν... 

-You can leave now Anna, της είπε o Χίλμαρ ευγενικά μεν, με τυπικό ύφος δε και ένιωσα σαν να βλέπω έναν άλλο άντρα, αυτόν που μάλλον γνώριζαν οι υπάλληλοι του. Η κοπέλα έκανε μια ανεπαίσθητη υπόκλιση προς εκείνον και αφού μας καληνύχτισε στα ελληνικά βγήκε από το δωμάτιο. 

Λίγα λεπτά μετά ακουγόταν η πόρτα της εξόδου να κλείνει και ο Χίλμαρ ερχόταν και καθόταν δίπλα μου ακουμπώντας το ποτήρι του δίπλα στο δικό μου.

-You hair is shorter, σχολίασε πιάνοντας μια μικρή τούφα

-And yours longer, συμπλήρωσα διώχνοντας μαλακά το χέρι του.

-Am i not allowed to touch you now? με ρώτησε πληγωμένος.

-Answers Hilmar! I need answers and if you start touching me, we both know what will happen, του εξήγησα και ίσιωσα το σώμα μου με αποφασιστικότητα.

-Ok, ask your questions.

-Ιs there a Mr. Alexiou?

-Yes there is.

-But this house is not his, right?

-Right.

-How? How this is happening and how the hell you know about me moving on? ρώτησα θυμωμένη και μπερδεμένη. Ο Χίλμαρ όμως δεν απαντούσε, μόνο με κοιτούσε σαν να προσπαθούσε να αποφασίσει τι θα μου έλεγε. Ύστερα από μερικά βασανιστικά λεπτά έβγαλε το κινητό του και άρχισε να μιλάει στα ισλανδικά. Μόλις τελείωσε μου το έδωσε και πριν διαβάσω τι μου είχε πει τον κοίταξα προσπαθώντας να καταλάβω προκαταβολικά αν ήταν ειλικρινής. 

"Ο Αλεξίου είναι ο γιός ενός παλιού οικογενειακού φίλου που μου είχε υποχρέωση. Τυχαία πριν δέκα μέρες έμαθα πως αναζητούσε διαφημιστική και του σύστησα αυτή που δουλεύεις. Χθες βράδυ του ζήτησα να βρει έναν τρόπο ώστε να έρθεις εδώ χωρίς να ξέρεις πως θα συναντούσες εμένα. Φοβήθηκα πως δεν θα ερχόσουν αν ήξερες. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε εκείνος. Δεν ξέρω πως το έκανε, αλλά τα κατάφερε."  

-How you know where i work, how you know about me moving on, επέμεινα δίνοντας του το κινητό του πίσω για να μου απαντήσει σε αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο. Παραδομένος έπιασε πάλι το κινητό και επανέλαβε τη διαδικασία που ήμουν σίγουρη πως γινόταν περισσότερο για να καταλαβαίνω εγώ πλήρως τι μου λέει και λιγότερο γιατί δεν μπορούσε εκείνος να μου απαντήσει στα αγγλικά. Αφού ολοκλήρωσε μια μεγαλύτερη σε διάρκεια απάντηση με πολλές, πολλές παύσεις μου έδωσε το κινητό.

"Έχω ανθρώπους και σε παρακολουθούν. Και επειδή θα ρωτήσεις από πότε, θα σου απαντήσω από τη Βουδαπέστη και μετά. Μην θυμώσεις. Το έκανα καθαρά για την ασφάλεια σου. Όχι δεν το έκανα μόνο για την ασφάλεια σου, το έκανα γιατί ήθελα να ξέρω πως είσαι καλά. Το ξέρω πως είχα υποσχεθεί πως δεν θα ξανά παραβιάσω την ιδιωτικότητα σου, αλλά μετά τη Βουδαπέστη δεν είχα άλλη επιλογή. Προχθές που ήρθα εσπευσμένα στην Ελλάδα δεν άντεξα και ήθελα να σε δω, έστω από μακριά. Τις δύο τελευταίες μέρες ανέλαβα προσωπικά κάποιες από τις βάρδιες των υπαλλήλων ασφαλείας που έχω προσλάβει και έτσι σε είδα χθες το βράδυ να βγαίνεις με εκείνον τον άντρα. Σε είδα να του χαμογελάς και θόλωσα. Δεν είμαι ζηλιάρης, αλλά είμαι εγωιστής και θέλω ο μόνος αποδέκτης του γέλιου σου να είμαι εγώ", διάβασα έκπληκτη μην ξέροντας πως να αντιδράσω. Νευρικά ήπια μια μεγάλη γουλιά κρασί προσπαθώντας να χωνέψω αυτά που είχα διαβάσει αφήνοντας στον καναπέ ανάμεσα μας το κινητό του.

-Are you a mafia boss? ρώτησα σοβαρά μόλις ανέκτησα την αυτοκυριαρχία μου και ο Χίλμαρ έβαλε τα γέλια.

-Oh God, i missed you so much Rita! Only you can make me laugh, when everything is going to hell, σχολίασε με εύθυμη διάθεση και μου έπιασε το χέρι. Μόλις όμως είδε πως εγώ δεν γελούσα, σοβάρεψε και απάντησε.

-Νο, I am not a mafia boss. I am a totally boring CEO of a legal international construction company, μου εξήγησε και η ειλικρίνεια στο ύφος του δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. Δεκάδες ερωτήσεις σχηματίστηκαν μέσα στο μυαλό μου και χωρίς φίλτρο άρχισα να τις εκσφενδονίζω τη μια μετά την άλλη σαν πολυβόλο.

-Who was the man in Budapest. Why he tried to kill you? Why you left me there? Why you asked me to lie to the police. Why I need protection? From who? Why you are in Greece now? Why you were in Greece in first place? Something connects you to Greece and it is not me! είπα με μια ανάσα βγάζοντας από μέσα μου όλα τα ερωτήματα που κοντά πέντε μήνες τώρα με έτρωγαν σαν το σαράκι.

-Baby... είπε και με αγκάλιασε παρά τις προσπάθειες μου να τον διώξω. Κουρασμένη κούρνιασα στο στήθος του και άρχισα και πάλι να κλαίω σαν ηλίθια, γιατί το ένιωθα πως δεν θα μου απαντούσε. 

-Please don't cry... I am only trying to protect the people i love, all of them. And i am failing... And i am so scared that i will loose them all at the end. Please don't cry my beautiful Rita, please just be my daylight. I am so tired running from you. I really am... I need you baby, παρακάλεσε και η φωνή του είχε τόση ικεσία που με γονάτισε. Δεν ήθελα να τον πιέσω άλλο. Ήταν στα όρια του και το ένιωθα. Δεν θα τον έσπρωχνα εγώ από τον γκρεμό. Φουρτούνα μαινόταν μέσα του και απελπισμένος μου ζητούσε να γίνω άγκυρα του. Το μαζί δεν ήταν δυνατό για λόγους που καταλάβαινα και δεν καταλάβαινα. Ούτε και το χώρια όμως ήταν προφανώς δυνατό και πλέον το ήξερα. Θα έπρεπε έτσι να στριμώξουμε ότι ήταν αυτό που είχαμε στο ελάχιστο ανάμεσα. 

-How long are you gonna stay? ρώτησα σκουπίζοντας τα μάτια μου με το πίσω μέρος του χεριού μου.

-Ι don't know... Maybe one day, maybe ten. It is not up to me. I should be in New York right now, but i am here. I am waiting for something. When i am sure that he is out οf Greece again, i have to fly back home, μου είπε διφορούμενα και δεν μπήκα καν στον κόπο να ρωτήσω σε ποιόν αναφερόταν. Όταν θα έφευγε θα έβαζα τα δεδομένα κάτω και θα περνούσα στην αντεπίθεση. Τις απαντήσεις μου θα τις έβρισκα μόνη μου, ο κόσμος να γυρνούσε ανάποδα, αλλά αργότερα. Ο λίγος δανεικός μας χρόνος περνούσε και δεν θα τον χαράμιζα σε μάταιες προσπάθειες να εκμαιεύσω πράγματα που προφανώς δεν ήταν έτοιμος να μοιραστεί. 

-Three days. The next three days. You promised gifts, travels and sex. Let's go a road trip somewhere here in Greece for three days. Just you and me. No phones. Your time will be my gift. Can you give me that? ζήτησα παρακλητικά και περίμενα να δω τι θα μου έλεγε με αγωνία. Δεν μου απάντησε όμως με λόγια, έβαλε το χέρι του ανάμεσα μας, έπιασε το κινητό του και με μια αποφασιστική κίνηση το έκλεισε δίνοντας μου την απάντηση του. 

-Let's get out of this God damn house, είπε τελικά και σηκώθηκε τραβώντας με μαζί του.                

....................................................................................................

-Έλα ρε, θα σε έπαιρνα και εγώ αλλά έμπλεξα με τις ετοιμασίες για την Αίγινα. Πως περάσατε χθες με τον Ιάκωβο; Έκανε ο μουρόχαβλος καμία κίνηση; Ο Νίκος δεν μου λέει τίποτα. Aντρική αλληλεγγύη λέει και κουραφέξαλα. Μετά το Πάσχα να κανονίσουμε το Πήλιο που λέγαμε; Πες πότε να βάλω άδεια αν είναι. Μίλα καλέ!

-Λίτσα θέλω χάρη...

-Ωχ... 

-Μην με βρίσεις...

-Ωχ, ωχ!

-Σταμάτα τα ωχ και άκου με γιατί βιάζομαι. Εγώ Πάσχα θα κάνω μαζί σας στην Αίγινα. Κατάλαβες;

-Καλάμια κατάλαβα! Αφού σου είπα να έρθεις και είπες όχι. Τι άλλαξε; Όχι πως με απασχολεί και ιδιαίτερα. Αχ τέλεια θα περάσουμε!!!!

-Λίτσα συγκεντρώσου!!!!! Εγώ για τη μάνα μου Πάσχα θα κάνω μαζί σας στην Αίγινα.

-Περίμενε, γιατί θα πούμε ψέματα στον Κέρβερο; Που θα κάνεις Πάσχα; Με τον Ιάκωβο; Ρε τον κερατά, δεν του το είχα! Είδε και αποείδε ο άνθρωπος που τον έφτυσες την πρώτη φορά και πέρασε στο επιθετικό μάρκετινγκ αυτή τη φορά! Που θα πάτε; Ελπίζω όχι στο Πήλιο!!! Στο Πήλιο θα πάμε μαζί!!!

-Λίτσα δεν με βοηθάς. Δεν θα πάω ούτε στο Πήλιο, ούτε με τον Ιάκωβο.

-....

-Λίτσα με ακούς;

-Που να μην σε άκουγα... 4,5 μήνες τώρα δεν θες ούτε να τον αναφέρω και τώρα φεύγεις μαζί του για Πάσχα; Που στο διάολο σε τραβολογάει πάλι; Στην Χονολουλού; Όχι να ξέρω από που θα σε μαζεύω αυτή τη φορά. Το αλεξίσφαιρο να μην ξεχάσεις να βάλεις στη βαλίτσα! 

-Μην με μαλώνεις ρε Λίτσα.

-Και τι να σε κάνω; Να σου δώσω την ευχή μου; Ευτυχώς Παναγία μου ο Χρήστος είναι στον πατέρα του για το Πάσχα και δεν θα πρέπει να φλομώσουμε και το παιδί πάλι στα ψέματα. Λέγε, που στα κομμάτια θα είσαι;

-Ελλάδα θα είμαι, ακόμα δεν ξέρω που ακριβώς.

-Ωραία, γιατί δεν προλάβαινα να βγάλω διαβατήριο. Μαργαρίτα είσαι σίγουρη πως είναι καλή ιδέα; Μπορεί να μην το συζητήσαμε καθόλου γιατί δεν ήθελες, αλλά έφαγες σφαίρα! Σ Φ Α Ι Ρ Α !!! Αληθινή σφαίρα. Κάτι δεν πάει καλά με τον τυπάκο. Κάπου είναι μπλεγμένος. Δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια για να το καταλάβεις...

-Το ξέρω και έχεις δίκιο σε όλα. Σου υπόσχομαι πως όταν γυρίσω θα σου πω ότι ξέρω και μαζί θα ψάξουμε να μάθουμε και όλα όσα δεν ξέρω. Αυτή τη στιγμή όμως θα πάω μαζί του και σε χρειάζομαι να με καλύψεις. 

-Αν γυρίσεις... Παναγία μου βάλε το χέρι σου να μην έχουμε πάλι ιστορίες. Εντάξει, αν η μάνα σου επικοινωνήσει μαζί μου θα επιβεβαιώσω ότι είσαι Αίγινα και θα της πω ότι είσαι τουαλέτα ξερωγώ. Το τηλέφωνο σου να έχεις ανοιχτό, να μπορώ να σε βρίσκω. 

-Θα το κλείσω το τηλέφωνο Λίτσα και στη μάνα μου θα πω ότι κόψανε την κεραία στην Αίγινα και δεν θα έχουμε ούτε εσύ, ούτε εγώ σήμα το τριήμερο. Αυτή είναι η χάρη που θέλω. Να κρατήσεις το κινητό σου κλειστό από αύριο και για τρείς μέρες. Δευτέρα βράδυ άνοιξε το.

-Ρε πας καλά; Τρεις μέρες χωρίς κινητό; Και που θα βλέπω εγώ Τικ Τοκ;

-Βάλτο σε λειτουργία πτήσης. Ίντερνετ θα πιάνει έτσι.

-Ωραία... όλα τα έχεις σκεφτεί βλέπω! 

-Κοίτα ξέρω ότι ζητάω πολλά, αν δεν μπορείς θα το καταλάβω και θα βρω άλλη λύση.

-Καλοκαίρι Δευτέρας Λυκείου προς Τρίτη έκατσες δύο ολόκληρες ώρες στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μέσα στη βροχή όσο εγώ και ο Φώτης χαμουρευόμασταν στο subaru του πατέρα του για να με καλύψεις. Καλοκαιριάτικα φτερνιζόσουν τρείς μέρες σαν το γατί. Εγώ δεν ξεχνάω Μαργαρίτα. Έχω μνήμη ελέφαντα. Θα το κλείσω το γαμωκινητό, αλλά πρόσεχε!!! 

-Ευχαριστώ Λιτσάκι. Σου χρωστάω... είπα, τερμάτισα την κλήση και βιαστικά άρχισα να φτιάχνω ένα σακβουαγιάζ με τα απαραίτητα. Μίση ώρα μετά η κυρά Μίνα είχε ενημερωθεί με συνοπτικές διαδικασίες, το ίδιο και ο Χρήστος, πως για τις επόμενες τρεις μέρες δεν θα είχα σήμα. Τους είχα δώσει προκαταβολικές ευχές, είχα αποφύγει με δυσκολία την καχυποψία τους και χαρούμενη έβαζα τον σάκο μου και ένα Θωρ που δεν συνεργαζόταν καθόλου στο πίσω κάθισμα του μαύρου τζιπ.

-Who is this? ρώτησε ο Χίλμαρ κατεβαίνοντας από το αμάξι κοιτάζοντας με απορία το τεράστιο σκυλί που είχε πεισμώσει και δεν έμπαινε στο αμάξι με τίποτα. Σε μια προσπάθεια να με βοηθήσει να τον βάλουμε μέσα πήγε να τον πιάσει, αλλά έκανε αμέσως πίσω όταν το γλυκύτατο σκυλί μου του γρύλισε γυμνώνοντας απειλητικά τα δόντια του.

-Τhis is Thor, απάντησα όταν κατάφερα να τον βάλω μέσα και ο Χίλμαρ ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια κάνοντας τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια του να βαθύνουν γοητευτικά.

Τις επόμενες ώρες έκανα μετά λύπης μου τις εξής διαπιστώσεις:

Πρώτον κάποιοι σκύλοι παθαίνουν ναυτία μέσα στο αμάξι.

Δεύτερον ο εμετός των σκύλων μυρίζει όσο άσχημα μυρίζει και των ανθρώπων.

Τρίτον τα σκυλιά αφού αδειάσουν εντελώς το στομάχι τους, εξαντλημένα από την ταλαιπωρία ξεραίνονται στον ύπνο ροχαλίζοντας.

Τέταρτον οι σύγχρονοι άνθρωποι χωρίς κινητά είναι εντελώς αβοήθητοι. Για μια διαδρομή τεσσάρων θεωρητικά ωρών, με τις στάσεις για να καθαρίζουμε τους εμετούς και να ψάχνουμε ταμπέλες, εμείς είχαμε φτάσει αισίως τις πέντε ώρες και έπρεπε να παραδεχτούμε ότι μάλλον είχαμε χαθεί. 

Πέμπτον και σημαντικότερο όλων, τέσσερις τα ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου, χωρίς προηγούμενη κράτηση, δωμάτιο μέσα στο κάστρο της Μονεμβασιάς δεν βρίσκεις όσα λεφτά και αν έχεις. Όταν δέησε επιτέλους να φτάσουμε εκεί που εγώ είχα τη φαεινή ιδέα να πάμε, αποκαμωμένοι, πιασμένοι, νυσταγμένοι και βρωμεροί αντιληφθήκαμε πως εκείνο το βράδυ δεν θα βρίσκαμε κάτι της προκοπής. Συμβιβαστήκαμε έτσι σε ένα ξενοδοχείο έξω από το κάστρο της κακιάς ώρας που ο Θεός μας λυπήθηκε και δεχόταν σκύλους.

Αφού πήραμε το κλειδί από τον νυσταγμένο ξενοδόχο, σύραμε τον Θωρ μέσα στο μικροσκοπικό δίκλινο κρατώντας τους σάκους μας στα χέρια. Του δώσαμε λίγο νεράκι, λίγες κροκέτες και αφού βεβαιωθήκαμε πως δεν θα τίναζε τα πέταλα, τον αφήσαμε να κοιμάται φαρδύς πλατύς στο κάτω μέρος του στενού κρεβατιού σαν μαχαραγιάς. Όντας αδύνατο να κοιμηθούμε μυρίζοντας τόσο άσχημα, μπήκαμε μέσα στο μπάνιο για να διαπιστώσουμε με φρίκη πως αυτό μύριζε ίσως χειρότερα και από εμάς. Η απελπισία μου είχε βαρέσει κόκκινο και ήμουν στα πρόθυρα να ουρλιάξω, αλλά ο Χίλμαρ κοιτούσε το μπάνιο μορφάζοντας και χαμογελούσε.

-Why are you smiling??? This is a disaster!!! Oh my God the smell. I am gonna puke, είπα και κάλυψα τη μύτη μου με το χέρι μου.

-It's alright Rita. Look, the smell is from the drainage. When the water is running it doesn't smell that bad, μου εξήγησε ανοίγοντας όλες τις βρύσες. Όντως μόλις είχε ανοίξει τις βρύσες, η μυρωδιά είχε υποχωρήσει κάπως. Οι υδρατμοί από το τρεχούμενο νερό άρχιζαν να θαμπώνουν το μικρό καθρέφτη πάνω από το έπιπλο μπάνιου με τον νιπτήρα και με το μυαλό μου άρχισα να κάνω υπολογισμούς αν θα χωρούσαμε και οι δύο μέσα στην τετράγωνη ντουζιέρα. Ο Χίλμαρ όμως ήταν γρηγορότερος από μένα μάλλον στους υπολογισμούς, γιατί με σταθερά χέρια ξεκούμπωνε το πουκάμισο του κοιτώντας με στα μάτια. Χωρίς προσποιητές ντροπές τον ακολούθησα βγάζοντας πρώτα την μπλούζα μου και μετά το σουτιέν μου πετώντας τα στο πλακάκι δίπλα μου. Σύντομα ένας μικρός μπόγος από ρούχα βρισκόταν στο πάτωμα και εμείς τελείως γυμνοί στεκόμασταν ο ένας απέναντι από τον άλλο. Με το χέρι μου άρχισα να χαϊδεύω το στήθος του όταν πρόσεξα τη μικρή μαργαρίτα που ήταν χαραγμένη με μαύρο μελάνι στο ύψος της καρδιάς του και κοκκάλωσα. 

-Not a masculine Viking tattoo i am afraid so... απολογήθηκε και έπιασε το χέρι μου που είχε μείνει στον αέρα πιέζοντας το τρυφερά πάνω στη μαργαρίτα.

-Why? ρώτησα σηκώνοντας τα μάτια μου στα δικά του.

-Because a daisy is the only reason this heart still beats, εξήγησε και χωρίς να πει τίποτα άλλο με έσπρωξε μέσα στη μικρή ντουζιέρα κάτω από το ζεστό νερό και ακολούθησε και εκείνος. 

Με τρυφερότητα μου σαπούνισε τα μαλλιά και μου τα ξέβγαλε. Στη συνέχεια σαπούνισε τα δικά του και στάθηκε κάτω από το τρεχούμενο νερό για να ξεβγαλθεί και ο ίδιος. Χωρίς σφουγγάρι έριξε λίγο σαπούνι στα χέρια του και άρχισε να σαπουνίζει το μπροστινό μέρος του σώματος μου και εγώ τον μιμήθηκα και έκανα το ίδιο στο δικό του. Όταν όμως με γύρισε πλάτη για να με σαπουνίσει και από πίσω τα χέρια του έσφιξαν τους ώμους μου και σταμάτησε. 

-I am so, so sorry baby, ψέλλισε και σκύβοντας με τα χείλια του χάιδεψε ευλαβικά το σημάδι από τη σφαίρα στην ωμοπλάτη μου. Όχι δεν είχαμε χρόνο. Είχαμε τρεις μέρες και δεν σκόπευα να τις περάσω έτσι. Με θάρρος έσπρωξα το κορμί μου προς τα πίσω κλείνοντας το κενό ανάμεσα μας. Με το νερό να τρέχει πλέον πάνω και στους δυο μας έπιασα τα χέρια του και τα έφερα μπροστά μου ακουμπώντας τα πάνω στο στήθος μου.

-Stop talking and fuck my brains out, τον διέταξα και με έσπρωξε μπροστά. Το ένα του χέρι πλέον ακουμπούσε στον τοίχο απέναντι μου εγκλωβίζοντας με ανάμεσα στον τοίχο και το σώμα του, την ίδια στιγμή που το άλλο του χέρι κατέβαινε από το στήθος μου. Χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα άνοιξα λίγο τα πόδια μου δίνοντας του πρόσβαση, ενώ το δεξί μου χέρι πάλευε μάταια να βρει λίγο χώρο ανάμεσα μας για να τον αγγίξω και εγώ. Μόλις ένα δάχτυλο μπήκε μέσα μου παραιτήθηκα της προσπάθειας και αναστέναξα. More... παρακάλεσα λιγωμένα αλλά εκείνος συνέχισε να με βασανίζει κρατώντας το ένα δάχτυλό μέσα παίζοντας με την κλειτορίδα μου ενώ τα δόντια του δάγκωναν το λοβό του αυτιού μου. More, επανέλαβα πιο απαιτητικά αυτή τη φορά, ο Χίλμαρ όμως έπαιρνε τον χρόνο του. Ενοχλημένη άρχισα να τρίβω προκλητικά πάνω του τους γλουτούς μου, ελπίζοντας η τριβή σε συνδυασμό με το νερό να τον κάνουν επιτέλους να δράσει όπως είχα ανάγκη. Η στύση του που πλέον παλλόταν ανάμεσα μας ψάχνοντας να βρει δίοδο μου έκανε ξεκάθαρο πως ήμουν πολύ κοντά στο να κάμψω κάθε αντίσταση του. 

-I have no condom in here Rita... Shit, i forgot the used condom earlier on the planitarium floor! είπε και αναστέναξε.

-Pill, i am on a pill. Now Hilmar, τον διέταξα και εκείνος κοκκάλωσε.

-Why you are on a pill? ρώτησε καχύποπτα.

-Σοβαρά τώρα; Θα κάνουμε ΑΥΤΗ τη στιγμή, ΑΥΤΗ τη συζήτηση; Πολυκυστικές ωοθήκες, δυσμηνόρροια, νέος γυναικολόγος, νέα προσέγγιση, σε κάλυψα; είπα απηυδισμένη και ξενερωμένη έδιωξα το χέρι του και βγήκα από την ντουζιέρα. Με πρόλαβε όμως πριν προλάβω να φτάσω την πετσέτα, με άρπαξε από τη μέση και με ανέβασε πάνω στο αμφιβόλου καθαριότητας έπιπλο μπάνιου μπαίνοντας ανάμεσα στα πόδια μου. Δοξασμένος όποιος είχε σχεδιάσει το συγκεκριμένο έπιπλο! Γιατί μπορεί να ήταν παλαιολιθικό και ετοιμόρροπο, ήταν όμως στο σωστό ύψος και αυτό ήταν το μόνο που ειλικρινά με απασχολούσε εκείνη τη στιγμή. Με ένα σπρώξιμο μπήκε μέσα μου και επιτέλους το σώμα μου γέμιζε. 

-Harder, faster, τον παρακάλεσα βαριανασαίνοντας στο αυτί του και ο Χίλμαρ επιτέλους απασφάλισε κάνοντας το έπιπλο να κροταλίζει πλέον με κάθε ώθηση του.

-Fuck my life...you feel so good baby... είπε δαγκώνοντας τον λαιμό μου. Και αυτές ήταν και οι τελευταίες λέξεις που κατάλαβα. Όλες οι επόμενες που βγήκαν από το στόμα του ήταν ακαταλαβίστικες και σχεδόν πρωτόγονες. Το μυαλό μου άλλωστε ήταν χαμένο από ώρα στην αίσθηση των σωμάτων μας που κούμπωναν και ξεκούμπωναν κάνοντας άπρεπους υγρούς ήχους. Με τα νύχια μου χωρίς να το θέλω έγδαρα τα πλευρά του από όπου στηριζόμουν, αλλά εκείνος δεν έδειχνε να ενοχλείται μιας και με το κεφάλι του σκυμμένο είχε στρέψει όλη του την προσοχή στο σημείο που τα σώματα μας ενωνόντουσαν. Και όσο κυνηγούσα τον οργασμό μου τα πόδια μου που ήταν περασμένα δεξιά και αριστερά του κορμού του τυλίχθηκαν γύρω του σε μία προσπάθεια να αυξήσω την τριβή. Αποκωδικοποιώντας τα σήματα του σώματος μου μόλις οι συσπάσεις μου έγιναν ανεξέλεγκτες έπιασε το κεφάλι μου και έπνιξε την άναρθρη κραυγή μου μέσα στο στόμα του. Παραλυμένη από την ηδονή, ένιωσα τα χέρια του να με σφίγγουν από πίσω ενώ ο ρυθμός του ελεύθερος πλέον από τα πόδια μου που είχαν ξετυλιχθεί από το σώμα του έγινε φρενήρης. Δευτερόλεπτα πριν φτάσει στη δική του κορύφωση τραβήχτηκε απότομα και τελείωσε πάνω στο δεξί μου μπούτι, ενώ στηριζόταν με το αριστερό χέρι στο έπιπλο που για καλή μας τύχη είχε αντέξει. Με τα μάτια κλειστά στερέωσε το ιδρωμένο μέτωπο του πάνω στο δικό μου προσπαθώντας να βρει την αναπνοή του και ήταν τόσο ευάλωτος εκείνη τη στιγμή που τα χέρια μου από μόνα τους ανέβηκαν και χάιδεψαν τρυφερά τους κροτάφους του. Μόλις  η ανάσα του επανήλθε στο φυσιολογικό έπιασε μια πετσέτα και την έβαλε κάτω από το νερό της ντουζιέρα που ακόμα έτρεχε. Με καθάρισε, καθάρισε τον εαυτό του, έκλεισε το νερό και με σήκωσε από το έπιπλο πιάνοντας με από το πισινό αναγκάζοντας με να τυλίξω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και τα πόδια μου γύρω από τη μέση του. Κρατώντας με, με το ένα χέρι με κουβάλησε έξω από το μπάνιο, έσβησε το φως και έκλεισε την πόρτα. Χωρίς κόπο με μετέφερε προς στο κρεβάτι, αλλά κοντοστάθηκε.

-Your beast is slepping on my side, παραπονέθηκε και εγώ έβαλα τα γέλια.

-Don't call him names, τον μάλωσα προσποιητά και κατέβηκα από την αγκαλιά του. Με το χέρι μου χάιδεψα τη μουσούδα του Θώρ που νυσταγμένος άνοιξε το ένα μάτι. 

-Κάτω αγόρι μου, του είπα σπρώχνοντας τον λίγο και εκείνος αφού έριξε μια άγρια ματιά στον Χίλμαρ κατέβηκε απρόθυμα από το κρεβάτι. Κουρασμένη ξάπλωσα κάτω από τα σκεπάσματα και ο Χιλμαρ χώθηκε δίπλα μου κάνοντας το στρώμα να βουλιάξει. Το κρεβάτι όμως ήταν στενό και κοντό και τα πόδια του περίσσευαν. Αντιλαμβανόμενη πως έτσι δεν θα κατάφερνε να κοιμηθεί γύρισα στο πλάι και έμπλεξα τα πόδια μου με τα δικά του αναγκάζοντας τον να με μιμηθεί. Τα πόδια του πλέον λυγισμένα ανάμεσα στα δικά μου ήταν ολόκληρα πάνω στο κρεββάτι. Το αριστερό του χέρι πέρασε πάνω από τον ώμο μου και το κεφάλι μου χώθηκε στον λαιμό του. 

-The sun is rising, τον άκουσα να λέει, αλλά ήμουν τόσο εξαντλημένη που δεν του απάντησα καν. Τα μάτια μου είχαν ήδη κλείσει και ο ύπνος με έπαιρνε μακριά.