Puccarina's diary Vol7:Καλή σχολική χρονιά μας βρε!

Η αρχή της νέας σχολικής χρονιάς είναι τόσο όμορφη. Φρεσκοξυσμένα μολύβια,  καθαρές τσάντες, μυρωδάτα κολαριστά βιβλία και νοσταλγία. Άπειρη νοσταλγία... Σοβαρά τώρα υπάρχει έστω και ένας που να έχαψε τις μπούρδες που μόλις έγραψα; Αν ναι, τότε δεν έχεις ακόμα παιδιά φίλε μου!  Πάμε λοιπόν πάλι από την αρχή, αυτή τη φορά μέσα στη σφαίρα της πραγματικότητας!!!

Ώρα Ελλάδος έντεκα πάρα το βράδυ και από την σημερινή υπερένταση γράφω πρώτη φορά ανάρτηση ξαπλωμένη από το κινητό μου...οποία κατάντια!!! Η έναρξη κάθε νέας σχολικής χρονιάς είναι λες και δοκιμάζει τις αντοχές μου και δυστυχώς όχι μόνο τις δικές μου.

Μετά από ένα γεμάτο οχτάωρο στη δουλειά επιστρέφεις στο σπίτι που σε περιμένει ένα τρέξιμο ολυμπιακών διαστάσεων. Μια τεράστια λίστα, που την αποκαλώ χαριτολογώντας η "λίστα του Σίντλερ",  σε περιμένει μέσα στην τσάντα μαζί με ένα σωρό βιβλία. Τρως στα γρήγορα κάτι και αρχίζεις να μελετάς την λίστα, που από την κούραση είναι λες και είναι γραμμένη στα σουαχίλι. Ετοιμάζεις το φαΐ της επόμενης μέρας,  γιατί νηστικό αρκούδι ως γνωστό δεν χορεύει, και τρέχεις στο πλησιέστερο βιβλιοπωλείο, για να διαπιστώσεις με φρίκη ακόμα μια φορά, πως δεν πρωτοτύπησες σε τίποτα. Κάθεσαι λοιπόν υπομονετικά και περιμένεις να έρθει η σειρά σου και παρατηρείς. Λίγο παραδίπλα μια μαμά προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει τον γιο της πως οι ετικέτες star wars δεν είναι ότι καλύτερο για τα βιβλία των θρησκευτικών,  ενώ μπροστά σου ακριβώς μια άλλη ταλαίπωρη προσπαθεί να πείσει το κοριτσάκι της πως η δασκάλα ζήτησε πορτοκαλί τετράδιο και όχι ροζ όπως εκείνο επιμένει. Έτοιμη είσαι να πεις στη μικρούλα πως "orange is the new black", αλλά αμφιβάλλεις αν η μικρή βλέπει αμερικανικές σειρές και το βουλώνεις. Και τα λεπτά περνάνε και η ορθοστασία αρχίζει  να σε γονατίζει. Ώσπου έρχεται η σειρά σου και ενώ είσαι αποφασισμένη πως εσύ δεν θα κάνεις δύο ώρες να διαλέξεις μολύβια , σκαλώνει ο εγκέφαλος σου και δυσκολεύεσαι να διαλέξεις χρώμα φάκελο.

Και κάποτε επιτέλους τελειώνεις και φορτωμένη σαν το γαϊδούρι, με τα χαρτόνια κανσόν να εξέχουν από τη σακούλα και να μαγκώνουν παντού, τρέχεις πίσω στο σπίτι γιατί έχεις και συνέχεια.

Φτιάχνεις στα γρήγορα ένα καφέ ντεκαφεινε, γιατί δεν έχεις και χολή πλέον μέσα σε όλα τα άλλα και ο γιατρός είπε με το μαλακό οι καφέδες (καλέ μου γιατρούλη σοβαρά πως θα την βγάλω χωρίς καφεΐνη πλάκα με κάνεις ;),  και στρώνεσαι στο τραπέζι της κουζίνας με τα ψαλιδάκια σου, βέβαιη πως φέτος θα τα καταφέρεις να ντύσεις τα βιβλία χωρίς να βρίζεις από μέσα σου Θεούς και δαίμονες. Γιατί είσαι μάνα της νέας γενιάς και το μπινελίκι πρέπει να το πνίγεις για να δίνεις το σωστό παράδειγμα!

Και αρχίζει το μέγα μαρτύριο....Φυσαλίδες αέρα που αναρωτιέσαι πως σκατά δημιουργήθηκαν σε όλη την επιφάνεια,  εσύ με ένα χάρακα να προσπαθείς να απεγκλωβίσεις τον αέρα και να κολλάει μια τρίχα στα γυμνά σημεία του αυτοκόλλητου. Να προσπαθείς να βγάλεις την τρίχα και το αυτοκόλλητο να έχει κολλήσει πλέον στο τραπέζι. Να τραβάς να το ξεκολλήσεις από εκεί και να βλέπεις πως πλέον υπάρχει και ένα ψίχουλο πάνω. Και αφού μετά από ώρα κοιτάζεις το φρεσκοντυμμένο βιβλίο και αναρωτιέσαι αν όλες είναι τόσο κουλές όσο εσύ, διαπιστώνεις πως το ζώον ναι μεν κόλλησες την ετικέτα, αλλά ξέχασες να την γράψεις!!!  Και πλέον το καταπιεσμένο μπινελίκι δεν μπορεί να συγκρατηθεί...

-Μαμά!!!!
-Συγνώμη μου ξέφυγε...
-Ρε μαμά εδώ έχει μια τρίχα από τα μαλλιά σου...
-Φτου και άλλη είχε κολλήσει;  Δεν την είδα.
-Και τώρα τι κάνουμε μου λες;
-Τώρα την αφήνουμε...είδες η μαμά μέχρι και το DNA της βάζει στα βιβλία σου!!
- Το ποιο;
-Άστο βρε αγάπη μου και πήγαινε πιο εκεί να ντύσω το επόμενο.
- Πιο καλό να το κάνεις όμως και χωρίς τρίχες!
-Θα προσπαθήσω....

Και ώρες μετά έχεις τελειώσει με τα βιβλία, τις ετικέτες των βιβλίων , τις ετικέτες των τετραδίων, τις ετικέτες που ζήτησε η δασκάλα να κολλήσεις πάνω σε μπογιές μαρκαδόρους και λοιπό εξοπλισμό εικαστικών που έχεις ξεχάσει πλέον πως λένε εσένα την ίδια τόσες φορές που έγραψε το όνομα του παιδιού σου.

Και φυσικά πάνω που λες, οκ τα κατάφερα και φέτος, θυμάσαι πως έχεις να γράψεις τις ετικέτες και στα βιβλία των αγγλικών!  Γιατί είχες και τη φαϊνή ιδέα να αυτοβασανιστείς και με αγγλικά φέτος. Αρχίζεις λοιπόν να γράφεις αγγλικά το όνομα και να ρίχνεις λονδρέζικα μπινελίκια από μέσα σου για να είσαι και συντονισμένη με το αντικείμενο!

-Πρέπει να διαλέξουμε και ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη σου...Δεν μου λες ποιο προτιμάς να δώσουμε;
-Δεν μιλάς σοβαρά μαμά!
- Έλα βρε αγάπη μου διάλεξε ένα να τελειώνουμε.
-Όχι από τα βιβλία της νονάς και όχι από τα βιβλία που μου έχουν πάρει οι θείες μου.
-Ναι συμφωνώ σε αυτό , κάποιο που να μην στο έχουν πάρει δώρο.
-Ούτε από τα βιβλία που μου έχεις πάρει εσύ.
-Δημήτρη καταλαβαίνεις πως έτσι δεν μένει και κανένα βιβλίο...; Έλα διάλεξε ένα!!! Να δώσουμε αυτό;
-Πας καλά;  Αυτό είναι το αγαπημένο μου!!!
-Μια φορά το διαβάσαμε ρε παιδάκι μου, ποιο αγαπημένο σου;
-Μαμά άκου έχω μια ιδέα..  Δεν μπαίνεις να παραγγγείλουμε ένα καινούριο από αυτό το μαγαζί στο ίντερνετ που μου είχες πάρει την άλλη φορά;
- Να παραγγγείλουμε, τι να σε κάνω!
- Α και να σου πω, διάλεξε ότι θες αλλά να το πάρεις δύο φορές να το έχω και εγώ στο σπίτι.

Και κάθεσαι μπροστά στο κινητό θολωμένη να διαλέξεις και παραμύθι και τραβάς και τα μαλλιά σου που είχες δεν είχες τον κόλλησες την αγάπη για τα βιβλία. Πλήρωνε τώρα ηλίθια και διπλά βιβλία! Εντάξει καταβάθος χαίρεσαι, αλλά πολλά τα λεφτά Άρη μέσα σε λίγες μέρες.

Και τελειώνεις επιτέλους με όλα και ψήνεις ένα τοστ, ταΐζεις το σκυλάκι που παραλίγο να το ξεχάσεις νηστικό και λες επιτέλους θα ξεκουραστώ τώρα.  Αμ δε!! Ρούχα να φορέσει αύριο σιδερωμένα δεν έχει. Τον κάνεις λοιπόν ένα μπάνιο στα γρήγορα, τον βάζεις να πλύνει δόντια και τον στέλνεις για ύπνο γιατί δεν θα ξυπνάει το πρωί.

Και αφού ξεραθεί στον ύπνο ανοίγεις τη σιδερώστρα, βάζεις και το ραδιόφωνο χαμηλά χαμηλά μην τον ξυπνήσεις και αρχίζεις να σιδερώνεις στον εντελώς αυτόματο.

Ώρα Ελλάδος λοιπόν έντεκα και μισή μμ και εσύ πριν δέκα λεπτά έβγαλες από πάνω σου τα ρούχα που φόρεσες στις έξι το πρωί...
Ώρα Ελλάδος έντεκα και μισή μμ και από την υπερένταση αντί να κλέβεις καμία ώρα ύπνο κάθεσαι και γράφεις...
Ώρα Ελλάδος έντεκα και μισή μμ και ξαπλωμένη αναρωτιέσαι αν μόνο εσύ μετράς τις μέρες για τα Χριστούγεννα...
Ώρα Ελλάδος έντεκα και μισή μμ και τα μάτια σου επιτέλους αρχίζουν να βαραίνουν...

Καλή σχολική χρονιά μας λοιπόν και καληνύχτα!