Ζωγραφίζω μπας και χαλαρώσω....

Απο τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης ένοιωσα, η αλήθεια είναι, μια ανακούφιση... δεν είμαι μόνη μου! Είμαστε πολλές μαμάδες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης χιχι.

Φυσικά το έργο "προσαρμογή" ακόμα παίζεται και απ ότι φαίνεται είναι μεγάλη επιτυχία και οι αίθουσες θα το παίζουν για πολλά ακόμα βράδυα... ο δε μικρός πάει για Όσκαρ γκρίνιας!!! Αφού χτές τον φώναζα "Βασιλάκη" και μου λεεί με απορία μυξοκλαίγοντας μα μαμά Δημήτρη με λένε...και του λέω κακώς παιδί μου σε βγάλαμε Δημητράκη, Βασιλάκη έπρεπε απο τον Βασιλάκη Καϊλα! Το παιδί βεβαίως βεβαίως δεν έπιασε το black humor της ξενυχτισμένης μάνας και συνέχισε ακάθεκτος.

Για να εκτονώσω λοιπόν κάπως όλη αυτή τη συσσωρευμένη υπερένταση των τελευταίων ημερών  κατέβηκα στην υπόγα βούτηξα τον πρώτο καμβά που βρήκα μπροστά μου και εκτονώθηκα! Δυστυχώς ο πρώτος καμβάς που βρήκα ήταν ενάς μεγαλούτσικος και με δυσκόλεψε λιγάκι. Παρα ήταν μεγάλη επιφάνεια για μένα που ακόμα ψάχνομαι πάνω στο θέμα. Λίγο θες η κούραση , λίγο η διάσταση του καμβά το τελικό αποτέλεσμα δεν με ικανοποιήσε αυτή τη φορά. Δεν πειράζει όμως, τουλάχιστον ένοιωσα πιο χαλαρή και ας μην τον κρεμάσω σε κάποιο τοίχο του κυρίως σπιτίου (αυτό το υπόγειο χριστέ μου έχει γίνει τσίρκουλο με όλες τις αποτυχημένες μου προσπάθειες χαχα)

Ιδού λοιπόν τι έφτιαξα:

 και μια σε φυσικό περιβάλλον για να καταλάβετε λιγάκι διαστάσεις...

Αυτά για σήμερα, ευχηθείτε μου να κοιμηθούμε συνεχόμενα απόψε ;) γιατί θα φτιάξω και άλλες παρόμοιες πατάτες χιχι.
Καλό απόγευμα σε όλους!!!