Και όμως είμαι ακόμα εδώ...

Το "εδώ" είναι τρόπος του λέγειν βασικά. Αν με το "εδώ" ορίσουμε τον ευρύτερο ιντερνετικό χώρο, τότε ναι, εδώ είμαι ακόμα. Απλά αποφάσισα να απατήσω λίγο το σπιτάκι μου μετακομίζοντας σε μια πιο συλλογική προσπάθεια. Και σου εξηγώ πάραυτα τι εννοώ.

Τόσα χρόνια (θα αρχίσω να κρύβω και τα χρόνια του blog σιγά σιγά ...) με έχεις φάει στη μάπα σε όλες τις δυνατές εκδοχές μου. Από κάρτες ξεκίνησα, για να καταλήξω στο πλέξιμο. Αν και άλλαξα όμως διάφορα "καλλιτεχνικά" πεδία μέσα σ' αυτά τα χρόνια, ένα πράγμα έμενε σταθερό... και αυτό ήταν η υπέρτατη αγάπη μου για το γράψιμο.

Δεν σου κρύβω πως ένιωθα ενοχές. Σαν να "εκμεταλευόμουν" λιγάκι την αρχική ταυτότητα του blog μου για να διαβάζεις και όλα όσα έγραφα. Γιαυτό πολλές φορές σκέφτηκα να φτιάξω δεύτερο blog που να αφορά καθαρά αυτή μου τη διαστροφή. Λίγο όμως που δεν είχα χρόνο , λίγο που αυτή είμαι (ένα μπλεγμένο πλάσμα μην τα ξαναλέμε), δεν το έκανα...

Μόλις λοιπόν μου δόθηκε η ευκαιρία να το μεταφέρω αυτό έξω από εδώ την άρπαξα. Μια ταλαντούχα γυναίκα οραματίστηκε μια σελίδα αφιερωμένη στο ερασιτεχνικό γράψιμο. Μάζεψε έτσι πολλές πετροβολημένες σαν εμένα και εγένετο το thebluez! Πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη δουλειά που αν είσαι λάτρης του διαβάσματος αξίζει να δώσεις μια ευκαιρία. Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά να είμαι κομμάτι αυτού του εγχειρήματος και δεν σου κρύβω πως νιώθω κατενθουσιασμένη.

Η αλήθεια είναι πως εδώ και έναν χρόνο παλεύω συστηματικά με το μικρόβιο μου  και η διαδικασία δεν μου είναι καθόλου ευχάριστη μέχρι στιγμής. Το γνώριζα πως ο δρόμος από το ίντερνετ στο χαρτί δεν θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, γιαυτό και δεν το είχα προσπαθήσει. Πέρσι όμως αποφάσισα πως μου το χρωστούσα να φάω τα μούτρα μου στην προσπάθεια αυτή, και ναι τα τρώω με φοβερή επιτυχία! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω ποτέ να δω το όνομα μου τυπωμένο σ' ένα χάρτινο εξώφυλλο, ξέρω όμως πως θα πεθάνω προσπαθώντας.

Το thebluez ήρθε σαν ανάσα πάνω στη διαπίστωση, πως η τέχνη έχει γίνει με τον μανδύα της κρίσης, ένα καθαρό εμπόριο. Δεν θα κλαψουρίσω για κυκλώματα, συμφέροντα, γνωριμίες και άλλα τέτοια χαριτωμένα που σαν τοίχος υψώνονται συνεχώς μπροστά μου. Εγώ γράφω για μένα και μόνο για μένα και ας ακούγεται τρομερά εγωιστικό. Γράφω γιατί δεν έχω επιλογή να μην γράφω...Τόσο απλά...


Αν λοιπόν ανήκεις σε αυτούς που έρχεσαι και για να με διαβάζεις από εδώ και στο εξής θα με βρίσκεις και εδώ. (http://thebluez.gr/author/pucca/)

Και αν νομίζεις πως θα γλιτώσεις τόσο εύκολα από μένα πλανάσαι πλάνην οικτρά! Διότι φυσικά και συνεχίζω και πλέκω μανιωδώς και εκτός αυτού στο "σπίτι" που φιλοξενούμαι μπορώ να γράψω μόνο μικρής έκτασης κείμενα και εσύ ξέρεις καλύτερα απ' όλους πόσο "πολυλογού" είμαι ;) Οπότε μην σου κάνει εντύπωση αν επιστρέψω με καμία ιστορία σε συνέχειες από αυτές που γράφω και σου βγάζω την ψυχή κεφάλαιο κεφάλαιο.  

Σε ευχαριστώ λοιπόν αναγνώστη μου. Ναι, εσένα συγκεκριμένα, σε ευχαριστώ... Σε ευχαριστώ που έρχεσαι ξανά και ξανά και ας μην σε γνωρίζω προσωπικά. Που μπορεί να μην μου άφησες ποτέ κάποιο σχόλιο, αλλά που ξέρω πως με διαβάζεις. Αυτή η γνώση πως εσύ με διαβάζεις είναι και εκείνη που με κάνει να παλεύω να μπω στο χαρτί.