Και είναι κάτι κυριακάτικα καλοκαιρινά απογεύματα που σαν άλλος Οιδίποδας θες να βγάλεις μόνος σου τα μάτια σου γιατί όλα σου φταίνε. Γιατί το "hangover" της νυχτερινής βάρδιας που έκανες σε στοιχειώνει όλη μέρα και σέρνεσαι από καναπέ σε κρεββάτι. Και δεν είναι ο πονοκέφαλος και το ανακάτεμα που σε ενοχλεί τόσο, όσο η διαπίστωση πως το δικό σου "hangover" είναι προϊόν της γαστρεντερίτιδας , του προκάρδιου άλγους και του μεθυσιού που κάνανε κάποιοι άλλοι... Εδώ κολλάει μάλλον το άλλος πίνει άλλος μεθάει ή για να είμαστε πιο ακριβείς άλλος διασκεδάζει άλλος έχει πονοκέφαλο την επόμενη μέρα.
Και πάνω που μετά από ένα αναβράζων ντεπόν, προσπαθείς να δες τη ζωή με άλλο μάτι, μπαίνεις στο fb και πέφτεις πάνω σε παγωμένες γρανίτες δίπλα στην θάλασσα και αρχίζεις πλέον να μοιάζεις επικίνδυνα με τους γέρους από το Muppet show... Και θες να κάνεις unfollow σχεδόν όλους σου τους φίλους που έχουν αράξει τις κορμάρες τους σε μια ξαπλώστρα ενώ εσύ βράζεις παρέα με το αναβράζων... Και αυτή η ριμάδα η άδεια να είναι τόσο μακρυά που ούτε καν να αχνοφαίνεται στο ορίζοντα σαν προοπτική. Και εκεί που ξεφυσάς συνειδητοποιείς πόσο εγωιστής και άδικος γίνεσαι με τους άλλους και νιώθεις από πάνω και ενοχές που σκέφτεσαι αρνητικά πράγματα για εκείνους που τώρα πια έχουν αφήσει τις γρανίτες και έχουν περάσει στα μοχίτο!
Αλλά από παιδί έτσι ήσουν....Πάντα είχες θέμα με τα κυριακάτικα απογεύματα ....Πάντα σε έπιανε μια μικρή κατάθλιψη... "Και ονόμασα τα μάτια σου καθημερινά απογεύματα και όλον εσένα Κυριακή που είναι πάντα δύσκολη" γράφει η Κική Δημουλά και εσύ συμφωνείς με όλο σου το είναι. Γιατί ναι η Κυριακή είναι πάντα πιο δύσκολη....
Και συνεχίζεις να σκρολάρεις στην αρχική σου με λιγότερο φονικά ένστικτα αυτή τη φορά και πετυχαίνεις τον ορισμό του "smonday" που μια άλλη φίλη έχει ανεβάσει. Ανάσα....δεν είσαι μόνος...υπάρχουν και άλλοι...
Πάμε πάλι λοιπόν... Είναι κάτι κυριακάτικα καλοκαιρινά απογεύματα που ενώ το σιχαίνεσαι αρχίζεις να παίζεις το παιχνίδι της Πολυάννας για να την παλέψεις. Οκ δεν έχουμε θάλασσα, έχουμε όμως βεράντα. Δεν έχουμε αλάτια πάνω μας, αλλά έχουμε ωραιότατο ιμαλαίων στο ντουλάπι που είναι και ροζ και που θα το ρίξουμε πάνω σε αγγουράκια παγωμένα να τρως και να γλείφεις τα δάχτυλά σου! Δεν έχουμε μοχίτο, αλλά μέσα στο ψυγείο έχουμε μερικές ξεχασμένες φίξ από το Πάσχα που θα έχουν πιάσει πολική θερμοκρασία τόσο καιρό! Και το βασικότερο.... δεν έχουμε παιδί. Δηλαδή παιδί έχουμε, αλλά δεν το έχουμε σπίτι! Αυτή την παράμετρο κακώς δεν την έβαλα νωρίτερα στο παιχνίδι. Γιατί μπορεί το παιδί να λιάζει επίσης την κορμάρα του με τη γιαγιά και τον παππού σε κάποια παραλία....αλλά όταν λείπει ο γάτος ως γνωστό χορεύουν τα ποντίκια..!
Ποντίκι νο2, πιάσε δύο μπύρες, βάλε και λίγο Τσιτσάνη στα ηχεία... Τη Δραπετσώνα βάλε που ξέρεις πόσο μ αρέσει..."Εμείς θα ζήσουμε και ας είμαστε φτωχοί" που λέει και το άσμα .... Και διάλεξε καρέκλα στην βεράντα, κόβω τα αγγουράκια και έρχομαι! "Θα το κάψουμε απόψε κυρ Στέφανε, θα το κάψουμε!" Fuck smonday.... ακόμα Sunday είναι φίλε μου και ενώ είναι κάτι κυριακάτικα καλοκαιρινά απογεύματα που σαν άλλος Οιδίποδας θες να βγάλεις μόνος σου τα μάτια σου...είναι και κάτι καλοκαιρινές κυριακάτικες νύχτες με φεγγάρια και αστέρια που μυρίζουν γιασεμί και αλμύρα ...Μην τις αφήνεις να πάνε χαμένες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιαστε: