Την αγάπη μου για το βελονάκι όλοι την ξέρετε νομίζω.... Τα τελευταία τρία χρόνια σταδιακά παράτησα όλα τα υπόλοιπα που κατά καιρούς είχα ασχοληθεί. Οι λόγοι που αυτό συνέβη ήταν πολλοί.. Πρώτος και κυριότερος λόγος ήταν οι απαιτήσεις της καθημερινότητας μου. Και όχι δεν λέω πως το πλέξιμο είναι λιγότερο χρονοβόρο από τα υπόλοιπα, ίσως να είναι και περισσότερο... απλά είναι πιο ευέλικτο. Μπορείς να πλέξεις κυριολεκτικά παντού χωρίς να απαιτείται να κατέβεις στο craftoυπόγειο που πλέον πιάνει αράχνες. Με το πλέξιμο μπορώ όποτε έχω ελεύθερο χρόνο να κάνω κάτι δημιουργικό έστω και για πέντε δέκα λεπτά ανάμεσα σε δουλειές και αυτό μου ήταν απαραίτητο προκειμένου να μπορώ να ανταπεξέρχομαι σε οικογενειακές και εργασιακές υποχρεώσεις. Ο δεύτερος λόγος ήταν ο οικονομικός. Το να συντηρείς οικονομικά τόσα δημιουργικά μέτωπα που είχα ανοίξει εγώ, θα με οδηγούσε αργά ή γρήγορα με γεωμετρική πρόοδο στη χρεωκοπία. Για έναν crafter σαν εμένα που δεν κερδίζει οικονομικά από αυτά που φτιάχνει το να ανανεώνει υλικά σε χίλια δυο πράγματα ακολουθώντας την τάση της μόδας ήταν εξαρχής ασύμφορο. Εστιάζοντας έτσι σε ένα τομέα μπόρεσα και καλύτερη να γίνω από άποψη τεχνικής και να κάνω μια θεωρητική οικονομία (θεωρητική γιατί απλά αναβάθμισα την ποιότητα των υλικών μου σε αυτό το πεδίο...και μια την άλλη ήρθαν τα μηνιαία έξοδα μου για την τρέλα της δημιουργίας...) Τέλος το πλέξιμο μου ταιριάζει. Μπορεί στους περισσότερους να μοιάζει ανιαρό αλλά για μένα είναι καθαρή μαγεία. Τι πιο μαγικό από το να φτιάχνεις από το τίποτα κάτι με ένα βελονάκι και λίγο νήμα??? Σαν τον Χάρι Πότερ νιώθεις σας μιλάω ειλικρινά! Και επειδή ένα πλεκτό παίρνει από εβδομάδες ως μήνες να ολοκληρωθεί μέσα του έρχονται και κολλάνε και αναμνήσεις που το κάνουν ακόμα πιο ιδιαίτερο... Τρελή θα με πείτε αλλά έτσι είναι... εκτός λοιπόν από το να πλέκω με τις λέξεις ιστορίες που ξέρετε πόσο μ αρέσει, πλέκω ιστορίες και με το νήμα και είναι όλες τους πολύχρωμες και ζεστές!
Και αφού απολογήθηκα ή καλύτερα αιτιολόγησα την αποχή μου από πολλά πράγματα πάμε τώρα στη νέα μου τρέλα. Θεωρώ πως όποιος ασχολείται με το βελονάκι είναι θέμα χρόνου να δοκιμάσει και τις βελόνες και φυσικά και το ανάποδο. Σιαμαία αδελφάκια οι δύο αυτές τεχνικές με ίδιο σημείο αναφοράς, το νήμα, και τεράστιες διαφορές. Καιρό φλέρταρα με την ιδέα να δοκιμάσω βελόνες αλλά πιστεύοντας πως το αγαπημένο μου βελονάκι ήταν πιο λεπτομερές..., το ανέβαλα. Ώσπου φέτος τον Οκτώβρη διαπίστωσα ότι το βελονάκι δεν αντικαθιστά τις βελόνες και οι βελόνες δεν αντικαθιστούν το βελονάκι. Το κάθε ένα έχει τη δική του μαγεία και χρησιμότητα. Παραδείγματος χάρη κουβέρτα με βελόνες είναι αδύνατο σχεδόν να φτιάξεις και θα είναι μονότονη αν το τολμήσεις, από την άλλη ρούχο με βελονάκι αν δεν είσαι πολύ funky δύσκολο θα πετύχεις... Έχοντας λοιπόν φτάσει σε πολύ καλό επίπεδο τεχνικά με το βελονάκι είπα να κάνω τα πρώτα μου βήματα στις βελόνες...και φυσικά τα είδα όλα κωλυόμενα!
Στην αρχή κόντευα να στραμπουλήξω τα χέρια μου και οικογενειακώς κινδυνεύαμε να καρφωθούμε με καμία βελόνα έτσι όπως τις παρατούσα στον καναπέ συνήθεια που με το βελονάκι δεν κινδυνεύαμε. Από εκεί που το ένα χέρι κρατούσε το νήμα και το άλλο το εργαλείο.... έπρεπε να φυτρώσει και ένα τρίτο χέρι γιατί τώρα το εργαλείο ήταν πληθυντικός εργαλεία! Ξεκίνησα με μακριές βελόνες και τον αγγλικό τρόπο πλεξίματος που με το δεξί χέρι γυρνάς το νήμα...Και αφού με το λεπτό νήμα έμπλεκα τα μπούτια μου αγόρασα χοντρό νήμα και χοντρές βελόνες...
Με επιμονή και μετά από αρκετές ώρες που ξόδεψα στο youtube κάτι είχα αρχίσει να καταφέρνω....Αλλά και πάλι ήμουν απελπιστικά αργή.... αν δε γλιστρούσε κανένας πόντος ξήλωνα τα πάντα και φτου και από την αρχή. Μελέτησα λοιπόν άρθρα σχετικά με το πλέξιμο και κατάλαβα πως αν ήθελα να μένουν οι πόντοι πάνω στη βελόνα και να μην γλιστράνε με την πρώτη ευκαιρία έπρεπε να πάρω ξύλινες βελόνες. Αγόρασα έτσι ξύλινες βελόνες...και ναι πλέον δεν μου έφευγαν οι πόντοι αλλά συνέχιζα να είμαι απελπιστικά αργή...
Και ενώ θα έπρεπε να μην βιάζομαι άπειρη γαρ, εμένα κάτι μου έλεγε πως κάτι πήγαινε λάθος... Έκανα έτσι μια ερώτηση σε μια ομάδα πλεξίματος που είμαι γραμμένη και ήρθε η απάντηση κλειδί! "continental knitting". Σε αυτόν το τρόπο πλεξίματος σε αντίθεση με τον αγγλικό τρόπο το νήμα το κρατάς με το αριστερό χέρι σαν το βελονάκι και το νήμα για να φτιάξεις τον πόντο δεν το γυρνάς αλλά το πιάνεις με τη βελόνα. Βέβαια όταν το δοκίμασα με τις μακριές βελόνες ήταν η απόλυτη καταστροφή... και αυτό όμως λύθηκε όταν αγόρασα κυκλικές βελόνες με καλώδιο. Επιτέλους είχα βρει το τρόπο να πλέκω χωρίς να βρίζω. Κυκλικές ξύλινες βελόνες και continental knitting ήταν η χρυσή συνταγή για μένα! Και έτσι έφτιαξα την πρώτη μου ζακέτα...με χοντρό νήμα φυσικά γιατί ακόμα ήμουν σε εμβρυικό στάδιο...
Και επειδή αναμενόμενο στην πρώτη έκανα λάθη έφτιαξα και μια δεύτερη να εμπεδώσω τις καινούριες γνώσεις. Γιατί ας μην γελιόμαστε η επανάληψη είναι εκείνη που σε μαθαίνει...
Έχοντας λοιπόν έτσι αποκτήσει μια μικρή εμπειρία άρχισα να αξιολογώ τα υπέρ και τα κατά της παραπάνω ζακέτας. Ωραίο δεν λέω το χοντρό νήμα και με εντατική δουλειά σε μια εβδομάδα την είχα τελειώσει αλλά πολύ χοντροκομμένη....και αυτές οι ραφές...χριστέ μου ένα δράμα. Βλέπετε το πατρόν ήταν σε κομμάτια που στο τέλος τα συναρμολογούσες. Τώρα ή εγώ δεν την έραψα καλά ή το νήμα που ήταν χοντρό έφταιγε. Στο δια ταύτα οι ραφές ήταν χάλια μαύρα. Μάλλον είχε έρθει καιρός να μπω πιο βαθιά... Έψαξα έτσι για πατρόν ζακέτας με πιο λεπτό νήμα και μονοκόμματη χωρίς καθόλου ραφές. Έπεσα έτσι από τις 8mm βελόνες στις 4 mm και περαστικά μου!
Ναι μεν θα γλιτώσω τις ραφές αλλά ο χρόνος που θα μου πάρει θα είναι ο δεκαπλάσιος. Το πλέξιμο με βελόνες είναι πιο χρονοβόρο από το βελονάκι αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Μέχρι στιγμής έχω τελειώσει τον κορμό και δουλεύω τη ζακέτα ήδη πάνω από ένα μήνα! Το λεπτό νήμα είναι εμφανώς πιο φίνο και το θετικό είναι ότι το μη σταθερό μου tension, λογικό για αρχάριο, φαίνεται λιγότερο. Και όλα καλά μέχρι εδώ ώσπου έφτασα στο μανίκι...
Μανίκι το μανίκι παιδιά!!! Και γιατί αυτό??? Αφού δεν θες ραφές κυρά μου μάθε τώρα να δουλεύεις και καλτσοβελόνες! Καινούρια πράγματα στο τοπίο πάνω που πήραμε μια φόρα... και αυτή τη φορά όχι δύο βελόνες....αλλά 5 βελόνες ταυτόχρονα!
Η πρώτη μου αντίδραση όταν είδα σε βιντεάκι τι πρέπει να κάνω ήταν.."Ο Χριστός και η Παναγία!!!" πως θα το κάνω αυτό???? Βέβαια επειδή όσοι με ξέρετε ξέρετε πως είμαι τρομερά επίμονη αγόρασα ένα σετ καλτσοβελόνες και είπα να κάνω μια δοκιμή.... Παιδεύτηκα δύο ολόκληρα 24ωρα... ξήλωσα και ξαναξεκίνησα άπειρες φορές...σε κάποια φάση ήμουν έτοιμη να τυλίξω το νήμα γύρω από το λαιμό μου και να αυτοκτονήσω... "Τρελή πλέκτρα αυτοκτόνησε καρφώνοντας τις καλτσοβελόνες στην καρδία της" έβλεπα τους πηχυαίους τίτλους που θα γραφόντουσαν! Αλλά όχι δεν το έβαλα κάτω και μετά από πολύ ώρα είχα καταφέρει αυτό...
Ναι είχα πλέξει μια κάλτσα!!!! Μιλάμε ο ενθουσιασμός μου δεν υπήρχε! Τέτοια χαρά ούτε ο Κολόμβος όταν ανακάλυψε την Αμερική! Και ενώ η λογική θα έλεγε πως το επόμενο που θα έκανα θα ήταν να συνεχίσω την ρημαδοζακέτα μιας και γι αυτήν έπλεξα την κάλτσα...όχι εγώ η παλαβή κόλλησα καινούρια μούρλα! Θα πλέξω κάλτσες δήλωσα και τα μέλη της οικογένειας μου φοβήθηκαν τι μπορεί να σημαίνει αυτή η καινούρια δήλωση... Παράτησα έτσι προς το παρόν τη ζακέτα...και τέσσερις μέρες τώρα... προσπαθώ να μάθω να πλέκω κάλτσες.. Ποια εγώ, που όταν είχα δει πως γίνεται έπαιρνα όρκο πως δεν θα έπιανα ποτέ αυτό τον τομέα...
Και φτάνουμε έτσι στο παρόν με εμένα κάπως έτσι...
να παλεύω ανάμεσα σε δύο ζευγάρια κάλτσες...ένα παιδικό για το γιο μου(με 3,5 mm βελόνες) και ένα γυναικείο (με 2,5mm βελόνες!!) Και θα μου πείτε ρε κοπελιά άντε τράβα αγόρασε με 1 ευρώ ωραιότατες καλτσούλες από την λαϊκή που κάθεσαι και παιδεύεσαι... και θα σας απαντήσω ότι έχετε απόλυτο δίκιο και εγώ έτσι σκεφτόμουν αλλά ήταν να μην κολλήσω το μικρόβιο λες και δεν με ξέρετε...
Ήδη ονειρεύομαι θεϊκά καλτσονήματα... και ξύλινες κλατσοβελόνες αλλά είπα ότι θα κάνω αγορές μόνο και αν τελειώσω αυτά τα δύο ζευγάρια με επιτυχία. Τα νήματα τα είχα γι αυτά τα δύο ζευγάρια. Το ένα μάλιστα το ροζ ήταν σε ένα κιτ του Lidl για κάλτσες και το είχα αγοράσει πριν δύο χρόνια! Όταν τότε, που δεν ήξερα βελόνες, το είχα ανοίξει και είχα δει τις πέντε βελονίτσες τις τόσο ψιλές που μετα βιάς τις έπιανες το είχα ξανακλείσει και το είχα κρύψει... Ήρθε όμως όπως φαίνεται η ώρα του... Ευχηθείτε μου λοιπόν να τις ολοκληρώσω με επιτυχία για να αγοράσω επιτέλους νήματα ακριβά και ποιοτικά που τόσο λαχταράω. Γιατί με κούκλα των 20 ευρώ κουβέρτα δεν έλεγε να πλέξω αν σκεφτείς ότι θα χρειαζόμουν τουλάχιστον 18 κούκλες....αλλά με μια κούκλα των 20 ευρώ ένα ζευγάρι κάλτσες μπορώ να το πλέξω!!!
Αυτά λοιπόν από μένα έτσι για να καταλάβετε γιατί σας τα έχω κάνει τσουρέκια τελευταία στο fb με τις φωτογραφίες από τις κάλτσες που ανεβάζω... Είναι ο ενθουσιασμός ενός καινούριου έρωτα βλέπετε, γιαυτό υπομονή και μην με πολυβρίζετε από μέσα σας ;)
Καλό σκ σε όλους και α ναι τελικά It takes balls to knit χεχε και από ότι φαίνεται i have them !!!
υγ βελονάκια μου δεν σας έχω ξεχάσει... υπομονή να κάνετε και θα σας ξαναπιάσω.. και όλοι μαζί εσείς οι βελόνες και εγώ θα κάνουμε φοβερή παρέα!!!
Συνέχισε με αυτό το πάθος και το ζήλο! Θαυμάζω τη μαμά μου που μας πλέκει ό,τι σκαρφιστούμε! Και πουαντερί και μανίκι ρεγκλάν (το αγαπημένο μου) και καλτσάκια... Και τώρα που διάβασα για τις ξύλινες βελόνες πήρα λίγο θάρρος, γιατί εμένα πάντα οι πόντοι το έσκαγαν απ΄τη βελόνα! Φιλάκια και καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφή