Χωνάκια

Ανέκαθεν ήμουν και παραμένω παιδί της σοκολάτας. Τα παγωτά ποτέ δεν με ενθουσίαζαν μόνο το πρώτο παγωτό του καλοκαιριού έτρωγα με λαχτάρα ίσως γιατί είχαν μεσολαβήσει μήνες απο τότε που είχα φάει το τελευταίο. Το μόνο παγωτό που έχει μείνει ανεξήτιλο στην μνήμη μου είναι εκέινο του πλανόδιου παγωτατζή. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχε άλλη γεύση, ήταν πιο νόστιμο, πιο δροσερό, πιό "παγωτό". Τα σημερινά παγωτά είναι διαφορετικά...Θυμάμαι τον παγωτατζή με το ποδηλατάκι του που στο μπροστινό μέρος είχε το ψυγείο να έρχεται και όλα τα παιδάκια να τρέχουμε με τις πενήντα δραχμές στο χέρι να στηθούμε στην σειρά να πάρουμε το παγωτό χωνάκι. Άντε να πώ στον γίο μου πως όταν εγώ ήμουν περίπου 7 χρονών ένα παγωτό στοίχιζε μόλις 50 δραχμές και να με πιστέψει...Η αλήθεια είναι πως και εγώ πρόλαβα τον πλανόδιο παγωτατζή για ελάχιστο χρονικό διάστημα πάνω στη δύση του. Απο τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια οι παγωτοβιομηχανίες άνθισαν, μπήκαμε στην Ευρώπη, το νόμισμα άλλαξε και μαζί με όλες αυτές τις αλλάγες άλλαξαν και τα παγωτά. Τώρα πια παγωτατζή συναντάς μόνο σε βαφτίσεις σαν καινούρια μόδα με ρετρό αρώματα αλλά και πάλι δεν έχει καμία σχέση με εκείνο τον παγωτατζή του παρελθόντος.

Όταν η Ντίνα μου ζήτησε βοήθεια για το παιδικό πάρτυ του γίου της η αλήθεια είναι πως αγχώθηκα αν θα με φτάσει ο χρόνος που απο τότε που γύρισα στην δουλειά δεν με φτάνει ποτέ. Αποφάσισα όμως να ζοριστώ και να το κάνω πιο πολύ για να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ να τα συνδυάσω όλα αρκεί να έχω όρεξη. Μετά απο δύο βαρβάτα ξενύχτια τα κατάφερα και είμαι πολύ χαρούμενη γιαυτό. Όπως θα καταλάβατε ίσως και απο τον πρόλογο αποφασίσαμε να κάνουμε χωνάκια γεμιστά με καραμελίτσες σοκολατίτσες και ένα ξύλινο παιχνιδάκι. Αύριο είναι το πάρτυ και ελπίζω να αρέσουν στα παιδάκια γιατί πιστέψτε με τα παιδιά είναι οι πιο ειλικρινείς κριτές...Χρόνια σου πολλά λοιπόν μικρούλη Αλέξη ελπίζω να μην απογοητεύσω τόσο εσένα όσο και την μανούλα σου.