L.O.V.E.

Σαν άνθρωπος υπάρχουν κάποιες γιορτές που δεν τις δέχομαι και κατ επέκταση δεν τις γιορτάζω. Ας πούμε η "γιορτή της μητέρας". Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να υπάρχει τέτοια γιορτή μιας και εγώ εδώ και 13 μήνες γιορτάζω σχεδόν καθημερινά που έγινα μανούλα! Η "γιορτή της γυναίκας". Αυτή τη συγκεκριμένη και αν δεν έχω καμία όρεξη να γιορτάσω, τι να γιορτάσω δηλαδή που είμαι γυναίκα και η καθημερινότητα μου περιλαμβάνει πράγματα όπως φασίνα, μανικιούρ, ψηλο-τάκουνα και αποτρίχωση??? Και φυσικά να μην ξεχάσω την πιό εμπορική όλων τη "γιορτή των ερωτευμένων". Ευτυχώς σε αυτό το θέμα ο "Βαλεντίνος" μου κρατάει την ίδια στάση και κάθε χρόνο εκείνη την μέρα εμείς κάνουμε κάτι διαφορετικό απο αυτό που επιβάλλεται ας πούμε μια χρονιά του έκανα δώρο ένα δρεπανοκατσάβιδο (ναι καλά διαβάσατε) τυλιγμένο σε συσκευασία δώρου. Ανέκαθεν θεωρούσα λίγο "κιτσ" αυτή τη γιορτή (ωραίες οι κόκκινες καρδούλες αλλά στην υπερβολή τους μου φέρνουν ναυτία) και η μοναδική φορά που τη γιόρτασα ήταν πρίν πολλά χρόνια όταν πήγαινα πέμπτη δημοτικού και ένα αγοράκι μου χάρισε μια ροζ καρδούλα κορνίζα ζητώντας μου να "τα φτιάξουμε". Ομολογώ πως τότε ένοιωσα σεισμό πολλών ρίχτερ στη θέα του δώρου και της πρότασης αλλά τότε ήταν αλλιώς ήμουν παιδάκι και μάλιστα αθώο που πίστευε πως αγάπη και έρωτας είναι να κρατιέσαι χέρι χέρι με κάποιον και να περπατάς δίπλα δίπλα. Τα χρόνια πέρασαν και η αλήθεια είναι πως μετά απο πολλές αναθεωρήσεις κατέληξα πως η αγάπη και ο έρωτας είναι ακριβώς ότι πίστευα και στην ηλικία των 10 όχι τόσο με την κυριολεξία των λέξεων όσο με την μεταφορά που κρύβουν μέσα τους. Αλλά ξέφυγα λίγο απο το θέμα. Φέτος όπως κάθε χρόνο τη γιορτή των ερωτευμένων δεν την γιορτάσαμε συμβατικά για την ακρίβεια δεν την γιορτάσαμε καθόλου είπαμε πως θα γιορτάσουμε μια άσχετη μέρα που δεν θα γιορτάζει κανένας άλλος. Και ναι αυτή η μέρα είναι η σημερινή. Απο το πρωί ξύπνησα και είχα πολύ όρεξη και διάθεση έτσι αποφάσισα να "βαφτίσω την σημερινή μέρα "γιορτή των ερωτευμένων" για μένα και τoν άντρα μου. Του έφτιαξα ένα μίνι (πιό μίνι δεν γίνεται...) άλμπουμ και του το χάρισα ευχόμενη και του χρόνου. Εκείνος φυσικά θυμήθηκε τι είχαμε πεί και μου έκανε δώρο τι άλλο απο ένα εργαλείο χειροτεχνίας (bind it all) που έχω λυσσάξει να αγοράσω। Το αλμπουμάκι μου ήταν η πρώτη μου απόπειρα στα μίνι άλμπουμ και η αλήθεια είναι πως το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι και καλύτερο αλλά ευτυχώς ο άντρας μου είναι ο πρώτος μου θαυμαστής και του άρεσε πολύ. Όποτε Πήτερ Πάν "χρόνια μας πολλά" και όπως λέει και το τραγουδάκι που εμπνεύστηκα το μύνημα της κάρτούλας-άλμπουμ που έφτιαξα "Love was made for me and you!"