Ήρθε!!!!

Θα με ρωτήσετε ποιός ήρθε...
Μα ποιός άλλος ο Άγιος Βασίλης, ίσως λίγο νωρίτερα απο το κανονικό όχι πάνω σε έλκηθρο αλλά με φορτηγάκι ντυμένος στα κόκκινα (μιας και το χρωμα της συγκεκριμένης ταχυμεταφορικής είναι το κόκκινο!!!) λίγο νεότερος φορτωμένος με μια τεράστια κούτα. Πριν δύο μέρες χτύπησε το κουδούνι μου και πίσω απο την πόρτα κρυβόταν το αντικείμενο του πόθου μου. Φυσικά δεν εννοώ τον courier αλλά αυτό που κρατούσε στα χέρια του. Και ναι δηλώνω πλέον περήφανα κάτοχος ενός ολοκαίνουριου Cricut Expression δώρο του αντρούλη μου για τα γενέθλια μου, τη γιορτή μου και τα Χριστούγεννα. Απο τη λαχτάρα μου μόνο με τα δόντια δεν έκοψα τις άπειρες ταινιές με τις οποίες το είχαν δέσει. Σαν μικρό παιδί άστραψαν τα μάτια μου μόλις το αντίκρυσα η χαρά μου όμως δεν κράτησε για πολύ...Επειδή εκτός απο μένα στο σπίτι υπάρχει και ένα πραγματικό παιδάκι μόλις το εντόπισε ο γιός μου ξετρελάθηκε και βάλθηκε να θέλει να πατήσει κάθε κουμπάκι. Σε χρόνο dt το ξαναέβαλα στο κουτί του χωρίς να παίξω μαζί του ελπίζοντας να κοιμηθεί ο μικρός σύντομα για να το ξανα ανοίξω. Δύο μέρες τώρα ο μικρός παραφυλάει και μόλις κάνω να ανοίξω την κούτα παρατάει κάθε παιχνίδι και έρχεται κοντά να δεί τι το μαγικό έχει αυτό το χαζόκουτο που τόσο λατρεύει η μαμά του. Κατάφερα αργά την νύχτα (κάνει και θόρυβο το γλυκό μου) να κάνω μια ανιχνευτική προσπάθεια αλλά ομολογώ πώς ακόμα δεν το έχω χαρεί όσο θα ήθελα. Η αλήθεια είναι πως απο το λίγο που το μελέτησα έχει άπειρες δυνατότητες που θα μου πάρουν χρόνο να εξερευνήσω , είναι αρκετά μεγάλο σε όγκο πράγμα που σημαίνει πως μέχρι την μετακόμιση θα μπαινοβγαίνει στην κούτα του, και πολύ πιο εύκολο στην χρήση απο όσο φανταζόμουν.

Για πρώτη προσπάθεια έφτιαξα στα γρήγορα μια καρτούλα και το φακελάκι της και όταν λέω γρήγορα εννοώ πολύ γρήγορα! Παράλληλα τις τελευταίες μέρες έφτιαξα δύο γούρια του 2011 ( και μετά σου λένε να μην πιστεύεις στα γούρια...) και ένα κρεμαστό για το λαιμό που χρωστούσα σε μια φίλη εδώ και μήνες. Το αλουμίνιο μαζί με το χαρτί και την τσόχα είναι απο τις μεγαλύτερες αγάπες μου και ας με παιδεύει όταν το δουλεύω. Για να φτιάξω το κοριτσάκι και το σπιτάκι που βλέπετε στις φωταγραφίες διακινδύνεψα την σωματική μου ακεραιότητα και κυρίως τα δαχτυλάκια μου αλλά το αποτέλεσμα με έκανε να ξεχάσω την κάθε δυσκολία. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως ίσως το ότι ασχολούμε με ότι μου τραβήξει το ενδιαφέρον να με κάνει μέτρια σε όλα χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα αλλά τι να κάνω που μ αρέσει να πειραματίζομαι συνέχεια??? Καλό μήνα λοιπόν σε όλους με μια ευχή ας κάνει λίγο κρύο επιτέλους! Ξέρω πως τα πιο τετράγωνα μυαλά λένε πως αυτό το παρατεταμένο φθινόπωρο κάνει καλό στην τσέπη μας αλλά εμένα που το μυαλό μου είναι ολοστρόγγυλο πειράζει που θέλω λευκά Χριστούγεννα?