"Το κοριτσάκι με τα σπίρτα" του 2011

©2009 Jacqueline Hudon-Verrelli

Λίγο πριν ακόμα ένας χρόνος περάσει στο χρονοσέντουκο της ιστορίας και ένα καινούριος φορτωμένος με ελπίδες , προσδοκίες και όνειρα κάνει την εμφάνιση του μια μελαγχολική διάθεση αποφάσησε να μου κάνει επίσκεψη. Αφορμή μια εικόνα τόσο σοκαριστική που δυσκολεύομαι να την βγάλω απο το μυαλό μου. Χτές το βράδυ γυρίζοντας απο τη δουλειά αντίκρυσα κάτι που μετά απο συζητήσεις με δικούς μου ανθρώπους διαπίστωσα πως πλέον αποτελεί καθημερινότητα. Μια οικογένεια "κανονική" σαν όλους εμάς, έψαχνε καλά κρυμμένη και καλυμένη απο το σκοτάδι της νύχτας τον κάδο σκουπιδιών της γειτονιάς μου...Άνθρωποι που αν τους συναντήσεις στο δρόμο ίσως και να μην καταλάβεις το δράμα που ζούν, άνθρωποι που πρίν λίγα χρόνια δεν φανταζόντουσαν και οι ίδιοι τι τους περίμενε στο μέλλον. Όχι δεν έχω καμία διάθεση να το παίξω ιεροκύρηκας, στα 31 μου ξέρω καλά πως διαθρώνεται μια ανθρώπινη κοινωνία και όσο άδικο και αν το θεωρώ αυτό έχω συμβιβαστεί. Το να βλέπεις όμως στο κατώφλι του 2011, σε μια χώρα της Ευρώπης ανθρώπους να ψάχνουν απελπισμένοι τα σκουπίδια το λιγότερο που μπορεί να σου προκαλέσει είναι ένα γερό ταρακούνημα. Τσάμπα έκανα τόσο κόπο να ξεπεράσω το ψυχολογικό τραύμα που μου είχε προκαλέσει η ανάγνωση του γνωστού παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν "το κοριτσάκι με τα σπίρτα". Δυστυχώς παραμονές πρωτοχρονιάς το παραμύθι παίρνει σάρκα και οστά και στοιχειώνει τα νυχτερινά μου όνειρα γεμίζοντας με αγωνία για το μέλλον του παιδιού μου.
Συγχωρείστε με που σας ψυχοπλακώνω γιορτινές μέρες, το έχουν αναλάβει άλλωστε αυτό άλλοι και με μεγαλύτερη επιτυχία απο μένα. 'Αλλιώς την είχα φανταστεί αυτή την τελευταία ανάρτηση μου για φέτος...γεμάτη με τις τελευταίες μου δημιουργίες. Δεν μπόρεσα όμως να μην γράψω όλα αυτά που με πνίγουν απο χτές.
Απο το 2010 θα προσπαθήσω να κρατήσω μόνο αυτά που με έκαναν να χαμογελάσω όπως για παράδειγμα ο ήχος της λέξης "μαμα" ( που μέσα στο 2010 άκουσα πρώτη φόρα) που κάθε φορά που βγαίνει απο το στόμα του γιού μου κάνει την ψυχή μου να ανθίζει. Και για το 2011 θα κάνω μια και μόνο ευχή : Εύχομαι το παιδί μου και τα παιδιά όλου του κόσμου να μπορούν να συνεχίσουν να ονειρεύονται!


υγ Θα κλείσω με μερικές φωτογραφίες απο δύο καρτούλες για μια βάφτιση και μια καρφίτσα με τσόχα που έφτιαξα τις τελευταίες μέρες έτσι για να επανέλθω στον αρχικό ύφος αυτού του μπλόγκ. Καλή πρωτοχρονία σε όλους!!!