Η κουκουβάγια και η πέρδικα

Παραμύθι του Λαού

"Μια φορά και έναν καιρό όλα τα πουλιά του δάσους κάνανε γενική συνέλευση και αποφάσησαν να ανοίξουν ένα σχολείο για τα παιδάκια τους*. Βρήκαν και έναν δάσκαλο και άρχισαν να στέλνουν τα μικρά τους για να ανοίξουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες. Μια μέρα κάποια απο αυτά πήγαν αδιάβαστα στο σχολείο και ο δάσκαλος αποφάσησε να τα βάλει τιμωρία κρατώντας τα νηστικά το μεσημέρι**. Η μαμά κουκουβάγια βλέποντας την ώρα να περνάει και το μικρό της να μην γυρίζει σπίτι πήρε λίγο ψωμάκι και ξεκίνησε για το σχολείο. Στη διαδρομή συνάντησε την μαμα πέρδικα που και αυτή πήγαινε προς το σχολείο για τον ίδιο ακριβώς λόγο***.
- Αχ γειτόνισσα επειδή έχω πολλές δουλειές μπορείς να πάς και στο δικό μου παιδάκι λίγο ψωμάκι, την παρακάλεσε.
- Να του πάω αλλά πως θα το γνωρίσω, της είπε εκείνη
- Α , αυτό είναι εύκολο είναι το πιό όμορφο παιδάκι απ'όλα , είπε η μαμά πέρδικα φουσκώνοντας απο περιφάνεια.
Έτσι έχοντας μαζί της και το μεσημεριάνο για το μικρό περδικάκι συνέχισε το δρόμο της για το σχολείο. Όταν έφτασε παρακάλεσε το δάσκαλο να την αφήσει να δώσει το ψωμάκι στο μικρό της και εκείνος την έβαλε στην αυλή. Αφού έδωσε στο παιδάκι της να φάει κοίταξε καλά καλά όλα τα παιδάκια ψάχνοντας για το μικρό περδικάκι αλλά δεν το βρήκε πουθενά.
Γυρίζοντας πέρασε απο την μαμα πέρδικα και επέστρεψε το ψωμάκι που της είχε δώσει. Την κοίταξε με ειλικρινή στεναχώρια και της είπε :
-Γειτόνισσα χίλια συγνώμη αλλά όσο και αν έψαξα δεν βρήκα πουθενά το παιδάκι σου. Κοίταζα επι μία ώρα αλλά μέσα στο σχολείο δεν υπήρχε ομορφότερο μωρό απο το δικό μου."

* απο τότε οι γονείς πίστευαν πως η μόρφωση είναι απαραίτητο εφόδιο για την μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση ποιός να τους έλεγε πως πολλά πολλά χρόνια μετά η οικονόμική κρίση θα χτύπαγε την πόρτα και η ανεργία θα έπληττε κυρίως εκείνους με τα πτυχία και τις γνώσεις δημιουργώντας την ιστορική γενιά των 500 ευρώ...
**τελείως αντιπαιδαγωγικό αλλά παραμυθάκι είναι.
***κλασσικές ελληνίδες μαμάδες!!!

Καθημερινά συναντάω όλο και περισσότερες μαμάδες κουκουβάγιες και δεν σας κρύβω πως είμαι μια απο αυτές. Όταν ήμουν μικρή όποτε ρωτούσα την μαμά μου αν είμαι όμορφη μου έλεγε αυτό το παραμυθάκι μόνο που το έλεγε και στις δύο αδελφές μου και προβληματίζομουν...Αλλά εδώ κολλάει μια άλλη λαϊκή ρήση αυτή με τα δάκτυλα του χερίου.

Μεγαλώνοντας και κατανοώντας όλα και περισσότερο το παραμυθάκι θύμωνα η αλήθεια είναι μαζί της, δηλαδή ήμουν όμορφη αλλά μόνο για εκείνη? Τώρα που έγινα μαμά κατάλαβα μόνο σε βάθος το νόημα του παραμυθιού, μια μαμά δεν μπορεί να είναι ποτέ αντικειμενικός κριτής της ομορφιάς του παιδιού της για εκείνη τα παιδιά της είναι πάντα τα πιό όμορφα γιατί μια μαμά βλέπει τα μικρά της με τα μάτια της ψυχής!
Την τελευταία εβδομάδα μετά απο μια ασήμαντη αφορμή το παραμυθάκι αυτό άρχισε να γύριζει στο μυαλό μου έτσι αποφάσησα να φτιάξω 2 καρτούλες με κουκουβάγιες αφιερωμένες σε όλες τις μανούλες κουκουβάγιες.

!

Υγ και επειδή κάποιοι προσπάθησαν να με στεναχωρήσουν αυτήν την εβδομάδα το μόνο που έχω να πώ είναι πως το να μην πιστεύουν εκείνοι στα "παραμύθια" είναι δικαιώμα τους...απλά στο δικό μου παραμύθι είναι "ο κακός λύκος", "η στριμμένη μητριά", "ο αλαζόνας λαγός", "το επαρμένο τζιτζίκι" που στο τέλος την πατάνε και βράζουν στην μιζέρια τους