Hurricane....

No matter how many times that you told me you wanted to leave
No matter how many breaths that you took, you still couldn't breathe
No matter how many nights that you lie wide awake to the sound of poison rain
Where did you go? Where did you go? Where did you go?
As days go by, the night's on fire

Tell me would you kill to save a life?
Tell me would you kill to prove you're right?
Crash, crash, burn, let it all burn
This hurricane's chasing us all underground

No matter how many deaths that I die I will never forget
No matter how many lives that I live, I will never regret
There is a fire inside of this heart
And a riot about to explode into flames
Where is your God? Where is your God? Where is your God?

Ooooooo-ooohhh Ooooooo-ooohhh

Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to torture for my sins?

Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to live a lie?

Tell me would you kill to save a life?
Tell me would you kill to prove you're right?
Crash, crash, burn, let it all burn
This hurricane's chasing us all underground

The promises we made were not enough (Never play the game again)
The prayers that we have prayed were like a drug (Never gonna hit the air)
The secrets that we sold were never known (Never sing a song for you)
The love we had, the love we had, we had to let it go.
(Never giving in again, Never giving in again)

Tell me would you kill to save a life?
Tell me would you kill to prove you're right?
Crash, crash, burn, let it all burn
This hurricane's chasing us all underground

Whoa, This hurricane [x3]

Whoa
Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to torture for my sins?

Do you really want...
Do you really want me?
Do you really want me dead,
Or alive to live a lie?

υγ: Σκίτσο με μολύβι....φτιαγμένο με λίγο περίεργη διάθεση υπο την επήρεια του παραπάνω τραγουδιού...

love is the only treasure!

Kαι μετά από τόσο πλέξιμο ήρθε η ώρα να ξεσκονίσω λιγάκι τα πινελάκια μου! Οι φίλες μου με μαλώνουν που έχω εγκαταλείψει σχεδόν τα πάντα για το πλέξιμο αλλά για μένα το πλέξιμο είναι χαλάρωση γιαυτό και το έχω ρίξει τους τελευταίους μήνες εκεί... Χώρια ότι είναι ευκολότερο να το στριμώχνω στην καθημερινότητα μου απ όλα τα υπόλοιπα που κατά καιρούς ασχολούμαι. Μια κουκλίτσα νήμα ένα βελονάκι και μπορώ παντού να είμαι δημιουργική ακόμα και στην ουρά στην τράπεζα. Με φαντάζεστε με καμβά και πινέλα να περιμένω στην ουρά?????? 

Γιαυτό το μήνα το Scrap n Pieces έχει μια υπέροχη πρόκληση με θέμα "treasure". Μόλις την διάβασα και σκέφτηκα τι θεωρώ εγώ προσωπικά θησαυρό διαπίστωσα πως ότι κι αν σκεφτόμουν συνοδευόταν πάντα από μια λέξη....την λέξη αγάπη! Για μένα θησαυρός είναι η αγάπη για τον γίο μου που δίνω και παίρνω....η αγάπη για τον σύντροφο μου....η αγάπη για την οικογένεια μου (μαμά , μπαμπάς αδελφές ) η αγάπη για τους φίλους μου.... η αγάπη για την δημιουργία....και η λίστα δεν έχει τελειωμό! Αν θα ήθελα λοιπόν να είμαι δίκαιη θα έπρεπε να φτιάξω κάτι που να τα περιλαμβάνει όλα αυτά...γιαυτό και επέλεξα να κάνω κάτι για την αγάπη γενικότερα και ειδικότερα για την αγάπη ανάμεσα σε ανθρώπους. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα θρησκευόμενο άτομο το "αγαπάτε αλλήλους" το πιστεύω βαθιά πιστεύω πως από εκεί ξεκινάει η ευτυχία τόσο η προσωπική όσο και η ευρύτερη ;) 

'Εφτιαξα λοιπόν ένα καμβαδάκι 40 επί 40 αφιερωμένο σε αυτό ακριβώς και ήδη το κότσαρα πάνω από το τζάκι (μέχρι να το βαρεθώ και να το ξεκρεμάσω χαχα). Αυτή λοιπόν είναι η συμμετοχή μου :

Ευχομαι σε όλους σας να είστε αγαπημένοι λοιπόν και φυσικά
Hacuna Matata ;)

My lucy's crochet bag :) Tah Dah!

Πριν από περίπου ένα μήνα μου μπήκε στο μυαλό να αγοράσω και να δοκιμάσω βαμβακερά νήματα. Η αλήθεια είναι πως μετά από μια γρήγορη βόλτα στο ίντερνετ διαπίστωσα πως τα βαμβακερά νήματα είναι απαγορευτικά ακριβά ειδικά αν σκοπεύεις να φτιάξεις κάτι μεγάλο.... Σε πρώτη λοιπόν φάση είπα να αγοράσω αρκετά ανάμεικτα (μισό βαμβακερό μισό ακρυλικό) για να κάνω τις δοκιμές μου. Η παραγγελία μου δεν άργησε να έρθει και μόλις τα αντίκρισα ερωτευτηκα τα χρώματα και την υφή τους.

Ξεκίνησα λοιπόν να πλέκω με αυτά και απογοητεύτηκα....Η εταιρεία που επέλεξα ήταν η Drops και για την ακρίβεια η σειρά cotton light.

Tα νήματα αυτά όπως βρήκα εκ των υστέρων και σε διάφορα άλλα blogs ενώ έχουν φοβερό χρωματολόγιο και είναι σχετικά προσιτά σε τιμή έχουν το πρόβλημα να ανοίγουν οι επιμέρους κλώνοι καθώς τα πλέκεις με αποτέλεσμα να σε κουράζουν απίστευτα και να σε καθυστερούν πολύ επειδή συνεχώς μπλέκονται....

Εκτός αυτού ενώ είχα αγοράσει περίπου 18 κουκλίτσες των 50 γρ πλέκοντας την κουβέρτα διαπίστωσα πως η ποσότητα τους ήταν απελπιστικά λίγη με αποτέλεσμα να έπρεπε να αγοράσω τουλάχιστον άλλα τόσα για να καταφέρω να φτιάξω μια κουβερτούλα αγκαλιάς....

Και ενώ είχα πλέξει αρκετή ποσότητα ένα βράδυ το πήρα απόφαση και την ξήλωσα όλη! Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναγοράσω αυτό το νήμα που τόσο με παίδευε ούτε να χαλούσα  σχεδόν 60 ευρώ για μια τοσοδούλα κουβερτούλα....

Άρχισα λοιπόν να ψάχνω μανιωδώς για ένα μικρότερο πρότζεκτ για να μην πάνε χαμένα τα νήματα και έρευνα στην έρευνα έπεσα πάνω σε αυτή την ανάρτηση της Lucy (αποκλείεται να πλέκετε με βελονάκι και να μην ξέρετε την ταλαντούχα Lucy...).

Χωρίς πολύ σκέψη ξεκίνησα λοιπόν να φτιάχνω αυτή την τσαντούλα όχι τόσο γιατί μ αρέσουν οι πλεκτές τσάντες όσο γιατί θα ήταν μια τσάντα μόνο για τα νήματά μου και θα ταίριαζε να είναι και αυτή πλεκτή! Όσο την προχωρούσα τόσο ενθουσιαζόμουν ώσπου έφτασα στα χερούλια και έφαγα την πρώτη πίκρα! Επειδή είχα πολλές κουκλίτσες απο πολλά διαφορετικά χρώματα όταν έφτασα να πλέξω τα χερούλια κανένα χρώμα δεν θα με έφτανε και για τα δύο χερούλια ούτε καν συνδυασμός κάποιων χρωμάτων ίσως να μην με έφτανε. Ηδη πολύ κουρασμένη απο τον Γολγοθά αυτών των νημάτων έφτιαξα τελικά δύο εντελώς διαφορετικά χερουλάκια που για καλή μου τύχη δεν χτυπούσαν άσχημα σε σχέση με την υπόλοιπη τσάντα.

Τα λουλουδάκια για την διακόσμηση ήταν σκέτη απολαυση να τα φτιάχνω . Γιαυτό και παρασυρθηκα και έφτιαξα παραπάνω απ όσα χρειαζόμουν χαχα

Σήμερα λοιπόν ήρθε η ώρα της συναρμολόγησης και έφαγα την δεύτερη πίκρα. Αν και η Lucy στην τσάντα της δεν έχει βάλει εσωτερική επένδυση εγώ όταν την τελείωσα και  δοκίμασα να την γεμίσω διαπίστωσα πως σε λίγο καιρό με το βάρος θα ξεχείλωνε :( Αναγκαστικά λοιπόν έπρεπε να βρω τρόπο να της φτιάξω εσωτερική επένδυση για να γίνει πιο σταθερή...

Για 5 ώρες πάλευα με υφάσματα και την ραπτομηχανή...Το ότι ήδη είχα τοποθετήσει τα λουλουδάκια και τα χερούλια έκανε την όλη υπόθεση πραγματικά άθλο! Αφού ξήλωσα και έραψα ούτε και ξέρω πόσες φορές τελικά τα κουτσοκατάφερα και ήρθε η ώρα να σας δείξω αυτό που έφτιαξα και που σας ζαλίζω τόση ώρα! Voila η τσαντούλα μου:

Και φυσικά επειδή πάνω που τελειώνω το ένα πράγμα πάντα έρχονται τα νήματα για το επόμενο την γέμισα και όλας με τα νηματάκια (ακρυλικά αυτή τη φορά που τα ξέρω και με ξέρουν χιχι) που σκοπεύω να τα κάνω ημίδιπλη κουβερτούλα προσεχώς ;)

Κλείνοντας αυτή την ανάρτηση έχω να πω πως ο βαθμός δυσκολίας αυτής της τσάντας αποδείχτηκε μεγαλύτερος απ ότι είχα φανταστεί αλλά το αποτέλεσμα με αποζημίωσε και με το παραπάνω! Είναι το κινητό μου καλαθάκι που θα μπορώ να το παίρνω μαζί μου για λίγο "crochet on the go"

Καλό απόγευμα σε όλους και μην ξεχνιόμαστε

Hacuna Matata ;)